Tíminn - 28.04.1937, Qupperneq 4

72
T 1 M I N N
RYO VARNARM'ALN/N6
HRÆRIST
VEL
FYR/R
NOTKUN
FYR/R, STÁLBYGGINGAR, JARNGRINDUR, SKIP.O.FL.
LAKK l MÁLNINGARVERKSMIÐJAN
HRRPfl-REVKJRVIK
HARPO-ryðvarnarmálning
í dósum með rauðum míðum, er sú
málníng, sem pér eígfið að nota til
þess að mála pök, skip, brýr, járn-
grindur o. II. Framleidd hjá okkur
í 8 mismunandi litum.
Hin lagaða málning* frá verksmiðju
okkar heitir HARPOLIN; hún er til-
húin til notkunar, drjúg og ending-
argóð. HARPOLIN er framleídd í 30
mismunandí lítum og selst í dósum
með bláum og gulum miðum. Notíð
hana ínnan húss og utan, par sem
heimtuð er góð vinna og fagurt
útlít.
Með hvítunum
nofíð þér
lítí
frá okkur. Allír
lítír framleíddír
olíurífnír.
K
R
O
m
o
S-Títanhvíta
er sú bezt f áanlega máln-
ing utan húss og ínnan.
Enniremur:
Zínkhvíta kemisk hrein.
Blýhvíta og Dekkhvíta.
JÖKULL hvítt Japanlakk
HARPANIT, glær lökk.
Ennfremur: Mött olíumálníng. - Þurkefní. - Kvístalakk - Spartl. - Kíttí. - Menjukíttí. - Mál-Terpentína. - Krít. - Bronce.
Málníngarvörur okkar eru seldar um land allt hjá kaupmönnum og kaupfélögum.
LAKK- OG MÁLNINGARVERKSMIÐJA
REYKJAVÍK
SIMI 1994
»Ljós heímsins«
„Ljós heimsins“ heitir hin
nýútkoma bók Halldórs Kiljan
Laxness. Þetta er allstór saga
(237 bls.) og segir aðallega frá
munaðarlausum dreng, Ólafi
Kárasyni Ljósvíking. Hann elst
upp sem sveitarómagi á Fæti
undir Fótarfæti. Heimilisfólkið
þar er húsfreyjan ásamt
börnum hennar, tveim son-
um og einni dóttur, og auk
þeirra eru tvær mæðgur. Allt
cr þetta mesta ruslfólk, svo að
leitun mun á jafn samvöldu úr-
kasti; sérstaklega eru þó strák-
arnir ruddafengnir og heimsk-
ir, og heimasætunni er sí og æ
iýst sem kjötstykki, sem lykti
illa. — Með þessu fólki elst
söguhetjan upp, svangur, bar-
inn og þrautpíndur til verka
strax og hægt er, og á allan
liátt illa meðfar inn. Ilann þráir
að halla sér að einhverjum, er
hann gæti leitað skjóis hjá.
Iíelzrt langaði hann að halla sér
upp að brjósti heimasætunnar
Magnínu — og gráta. En hann
efaðist um, að hún liefði mann-
legt brjóst. „Hún hafði nefni-
lega ekki kropp og þaðan af
síður líkama, hún hafði búk.
Það var af henni lykt“. Og
hann spurði sjálfan sig að því,
hvort inns't inni kynni að leyn-
ast sál. Magnína „var digur og
hörð, en blá framan í og hund-
urinn hnerraði, þegar hann þef-
aði af henni“. Það var þó þessi
stúlka, sem kenndi honum að
lesa. Hann þráði bækur og
hugsaði sér að skrifa bækur í
hundraðatali, þegar hann væri
orðinn stór. En bókaskortur
var mikill og honum líka bann-
aður bóklestur, nema þegar
kom fram undir fermingarald-
ur, þá varð hann að læra kver-
ið. Og þá dugði nú ekki annað
en lesa af mesta kappi og lí'ta
hvorki til hægri né vinstri og
umfram allt átti hann þá að
kunna allt orðrétt, því „það
var hætt við að glopps. dytti á
guð, ef maður sleppti úr einu
-orði“. Ekkert mátti hann
spyrja um af því, sem í kver-
inu stóð. Ytri guðrækni var
talsverð á heimilinu. Húsmóðir-
:in tók oft postilluna og setti
upp mei’kilegt „freðandlit" og
þuldi húslestur yfir heimilis-
fólkinu, er stundum fékk sér
’þá góðan blund á meðan.
Áflog bræðranna út af Jönu,
■dóttur húskonunnar, er hafði
það helzt sér til ágætis að hafa
„útafliggjandi augu“ — urðu
•í ll-ægileg, Eldri bróðirinn ætl-
;aði þá að gera vissar aðgerðir
á yngra bróðurnum með slátur-
hníf, en friðaðist við það að fá
Jönu upp í rúmið til sín, en þá
rætlar sá yngri að skera höfuð-
ið af ó. Kárasyni með hnífn-
mm, því að „það er þá þetta,
senuhefst upp úr að vera hlut-
iaus í mannfélaginu". En í því
kom húsfreyjan að og stillti til
friðar og rak Jönu upp úr rúm-
inu. Hún strauk þá pilsin niðr-
um sig og fór, en liúsfreyjan
tók fram postilluna, kallaði á
fólkið og las yfir því lesturinn.
— Nokkru eftir ferminguna
veiktist Ó. Kárason hættulega.
Voru veikindin að nokkru leyti
vegna meiðsla af völdum bræðr.
anna á Fæti undir Fótarfæti.
Lá hann þannig þungt haldinn
í tvö ár. En auk líkamlegrá
þjáninga leið hann sárt af því
að hafa ekki bækur til að lesa.
Þá var það, að liann fékk
Númarímur Sig. Breiðfjörðs og
varð þá Breiðfjörð athvarf !
hans í öllum þjáningum „og
svo bar það við, að í fyrstu
sóldögum á þorra steig skáldið
sjálft niður úr litla sólargeisl- |
anum á súðinni, eins og úr ,
liimneskum gullvagni, og lagði\
rjóður og bláeygur sína mildu
snillingshönd á hið kvalafulla
höfuð Ólafs Kárasonar Ljósvík- ;
ings og sagði: Þú ert ljós
heimsins".
Þetta „Ijós heimsins" heldur
svo áfram að týra við sár veik-
indi og skemmta sér að kveð-
skap, sem verður seinast til
þess, að „skáldið“ er rekið í
burt af heimilinu og flutt á
kviktrjám áleiðis á hrepp sinn,
Sviðinsvík. Annað leirskáld, er
Reimar hét, dálí'tið skemmti-
legur karl, sem m. a. hafði ort
50 erfiljóð, er hann virti á 75
aura stykkið, flutti „Ijós
heimsins“ á kviktrjám yfir
langa heiði. Fóru þeir frá Fæti
undir Fó'tarfæti árla dags, en
seint um kvöldið komust
„skáldin" af heiðinni niður í
dal hinumegin við fjallið að
kotbæ, sem Kambar hét. Þar
var ung stúlka, Þórunn að
nafni, sem læknaði sjúka með
hjálp Friðriks nuldulæknis.
„Skáldið“ Ó. K. L. lýsti sjálf't
heilsu sinni þannig, þegar hér
var komið: „Það voru margir
cjúkdómar fléttaðir hver inn í
annan. Höfuðið á honum var
þríbrotið, bæði eftir menn og
skepnur. Heilinn var á einum
stað vaxinn út í eyrað, og
fylgdu þessu alveg óstjómleg-
ar höfuðþjáningar. Auk þess
var gengið út á honum brjóst-
beinið, og sullur undir brjóst-
inu, og allt ein samgróin mein-
semd, sullurinn, lifrin og
gollurshimnan. Þar að auki
hafði hann ýmsa magasjúk-
dóma og gat varla sagt að hann
hefði melt nokkurn matarbita
í undanfarin tvö ár“. En um
nóttina að Kömbum varð Ó.
Kárason alheill fyrir aðgerðir
„straums og skjálfta“ og að
morgni skildu „skáldin“ eftir
kviktrén og riðu af stað
hnakkakert á kláranum. 0 g
endar svo sagan þennan sama
dag á því, að bæði leirskáldin
cru laus við reiðskjó'tana og
eru að fara á bát yfir til Svið-
insvíkur og sjá þar glitta í hall.
ir meðfram ströndinni, því
„þessar hallir voru allar úr
skíru gulli“. „Frá sér numinn
horfði unga skáldið á kvöld-
roðann braga í öllu þessu gulli
bak við hvítar elskandi þokur
vomæ'turinnar“.
Framhald.
Vigfús Guðmundsson.
Alvaran í Alþýðufi.
Framh. af 3. síðu.
Ásgeirsson að gera fyrir Al-
þýðuflokkinn, maðurinn, sem
árið 1930 vildi halda hlífiskildi
yfir Islandsbanka, maðurinn,
sem árið 1933 bannaði Útvegs-
bankanum að krefjast trygg-
inga fyrir skuld bankans hjá
Kveldúlfi, maðurinn, sem á sl.
þingi lýsti yfir því opinberlega
i þingskjali, að hann væri á
móti frumvarpi Alþýðuflokks-
ins um skiptameðferð Kveld-
ulfs, — maðurinn, sem fyrir
fimm árum gerðist forsætisráð-
herra í samsteypustjórn, sem
talið var að byggðist á því
fyrst og fremst, að ekki væri
þá unnt að vinna með Alþýðu-
flokknum að lausn landsmála!
Svona. er alvaran hjá Alþýðu-
flokknum í bankamálunum!
Glæsilegur vottur um einlægni
og framsýni Héðins Valde-
marssonar í baráttunni fyrir
hinar vinnandi stéttir!
Samvinnumenn!
Sendíö oss allt sem pér þurfiö
að láta prenta. Allskonar prent-
un fijótt og vel af hendi leyst.
Höfum eigin bókbandsvinnustofu
PRENTSMIÐJAN EDDA H.F.
Talsími 3948. Laugavegi 1.
Pósthóif 552. Reykjavik.
Happdræiíi
Háskóla Islands
Endurnýjun til 3. flokks
fer fram 24. apr. til 4. maí
í 3.—10. fl. eru vinning-
ar að upphæð meira en
1 mílljón króna
Dvöl er nýkomin út. Flytur hún
að vanda nokkrar stuttar úrvals-
sögur eftir fræg erlend skáld, svo
sem Pusjkin, Galsworthy og Gustaf
af Geijerstam, og eina frumsamda
á islenzku eftir Sigurð B. Gröndal.
Jónas Jónsson frá Hriflu ritar um
þrjá einyrkja, Ásgeir Ásgeirsson
fræðslumálastjóri um Knarrarnes-
hjónin Ragnheiði og Ásgeir, í til-
efni af guilbrúðkaupi þeirra. Guð-
mundur Ingi og porsteinn á Úlfs-
stöðum eiga þar létt og lagleg
kvæði. Daníel Daníelsson ritar um
skeiðhesta, Sigurjón í Snælivammi
um gróður og skjól, ritstjórinn um
bókasöfn og bóklestur. Ýmislegt
fléira er í heftinu. pað er 72 bls. að
Ferdamena
ættu að skipta við Kaupfélag
Reykjavíkur. — Þar hafa þeir
tryggingu fyrir góðum og ó-
dýrum vörum.
stærð i stóru broti og kostar að-
cins eina krónu fyrir áskrifendur.
Varia er hægt að benda á betri
bókakaup, því Dvöl enj bæði fróð-
legt og skemmtilegt rit.
Prentsm. EDDA h.f.