Tíminn - 20.10.1937, Qupperneq 3

TfMINN
179
Fískírækt í ám og vötnum
Ólaiur Sigurdsson fiskiræktarráðunaufur
segir frá
Fréttir úr Strandasýslu
Gunnar Þórðarson bóndi í Grænumýrartungu
segir frá
Tíminn hefr hitt Ólaf Sig-
urðsson fiskiræktarrá'ðunaut á
Hellulandi að máli og spurt
hann um fiskirækt í ám og
vötnum hér á landi.
— Samkvæmt heimild í lögum
frá sí'öasta Alþingi, reisti ríki'ð
klakstöð í sumar vi'ð Laxá úr
Mývatni og stendur hún hjá
Brúum, skammt frá Grenjaðar-
staö. Klakhúsið sjálft er 8 x 14
m. að stærð, steinsteypt, en
hlaðið torfi að veggjunum til
hlýinda. Klakvatnið er tekiö úr
Laxá og leitt í gegnum þrjá
hreinsibrunna og síöast látið
síast gegnum hraunmöl.
Ríkisstjórnin hefir í hyggju
að taka ána leigunámi til 10 ára
og er byrjað að meta veiöirétt
býlanna í því skyni.
Þegar hafa verið veiddir um
70 laxar til klaksins.
í þessari nýju stöð á að vera
hægt að klekja út um 3 milljón-
um laxaseiða á ári, og verður
hún því hin langstærsta, hér á
landi. Við Elliðaárnar er hægt
að klekja út um einni milljón.
Aðra klakstöð mun ríkiö láta
reisa hér sunnanlands, ef þörf
þykir á.
— Hefir eftirspurn eftir laxa-
seiðum verið mikil?
— Já, mjög mikil og miklu
meiri heldur en hægt hefir ver-
ið að fulinægja, sérstaklega
hafa Norðlendingar sótzt eftir
laxaseiðum. Má af því marka,
hve aðkallandi þörfin er fyrir
nýjar klakstöðvar.
— Hve mörg fiskiræktarfélög
eru starfandi hér?
— Þau munu alls vera um 20
og trúlegt að þeim fjölgi á
næstu árum, enda er mönnum
að verða æ ljósara, hvílík nyt-
semd og hlunnindi lax- og sil-
ungsveiði getur verið, ef rétt er
aö farið.
— Hefir gó'ður árangur náðzt,
þar sem klak hefir verið starf-
rækt?
— ‘Fyrsti árangurinn er víöa
sá, að tekizt hefir að leigja Eng-
lendingum veiðiárnar, t. d.
Vatnsdalsá og Víðidalsá, gegn
góðri borgun, en þar sem þeir
veiða yfirleitt lítið, ætti laxa-
gengd að aukast í þessum ám,
þrátt fyrir það, þótt þær séu
leigðar.
Við Mývatn hefir klakstöð
veriö starfrækt í Garði um all-
mörg ár og viröist hafa gefiö
góðan arð.
— Hafa noklcur ný fiskirækt-
arfélög tekið til starfa í ár?
— í Reykholtsdal hafa bænd-
ur, sem veiðirétt eiga í Reykja-
dalsá, bundizt samtökum og
stofnað með sér fiskiræktar- og
veiðifélag. Nærfellt enginn lax
hefir gengið í þá á undanfarið
| og er hún eina borgfirzka berg-
I vatnsáin, sem hefir verið að
> telja má fiskilaus. Hinsvegar
hefir verið dregið fyrir lax við
ós Reykjadalsár, þar sem hún
fellur í Hvítá. Nú var þeirri á-
dráttarveiði hætt og áin alfrið-
uð í sumar og hefir svo brugðið
við, að talsvert hefir sézt í henni
af laxi.
— Taka fleiri nýjar klak-
stöðvar til starfa í haust, heldur
en stöðin við Laxá?
— Já, í fyrrasumar lét fiski-
ræktarfélag Borgfirðinga reisa
klakhús við Nor'ðurá hjá Hvassa
felli og hefur þaö starfsemi sína
nú í haust. Ætti það að tryggja
framtíð hinna fiskisælu vatns-
falla í Borgarfirði.
Loks get ég sagt þér þær
fréttir, að Fnj óskdælingar hafa
leigt enskum mönnum Fnjóská
til laxveiða í 20 ár, gegn því, að
þeir, auk leigu, verji allmiklu fé
til fiskiræktar og geri Laufás-
fossa laxgenga, og var unnið að
því þegar í sumar undir umsjá
brezks sérfræðings.
— Hvernig lízt þér á framtíð
laxaklaksins?
— Laxveiðarnar ættu að geta
oröið drjúg auðsuppspretta. Hér
á landi eru um tuttugu vatns-
föll, sem bera nafnið Laxá. Fyrr
á tímum hafa þau verið krök af
laxi, þótt sum þeirra séu nú
fiskisnau'ð með öllu. Verkefnin,
sem bíða, eru aö fylla þær allar
og margar aðrar laxi að nýju,
til hagsbóta fyrir komandi tíma.
Og hvernig getur manni annað
en litizt vel á slíkt starf?
Fréttír úr A.-Húnavatnssýslu
Hannes Pálsson bóndí á Undirfelli segir Srá
Tíminn hefir nýlega átt tal við
Hannes Pálsson bónda á Undirfelli og
spurt hann frétta úr Húnaþingi.
— Menn tala nú mest um mæðiveik-
ina og afleiðingar hennar, segir Hann-
es. í Austur-Húnavatnssýslu hefir hún
gert vart við sig á a. m. k. 35 býlum og ■!
eru 2 þeirra austan Blöndu. Einn bóndi
hefir þegar misst helminginn af fé sínu
og í haust mun hann veröa a'ð slátra
mörgu af því sem enn er lifandi. Má
telja víst, að ekki geti hann sett á vet-
ur nema ca. 25% af því fé, er hann setti
á sl. vetur. Sama hlutskipti virðist bíða
allmargra eða jafnvel flestra heimila
þar sem sýkin grípur um sig, ef dæma
á eftir útkomunni í Vestur-Húnavatns-
sýslu, en þar hefir mæðiveikin geisað
einu ári lengur og munu nú allmargir
bændur þar ekki geta hugsað sér að
setja á meira en ca. 20—30% af sauð-
fjárstofninum.
Plestallt fé, sem sjúkdómseinkenni
sáust á í vor um rúningu, var dautt um
réttir. Af fjalli kom allmargt fé sýkt
t. d. rúmlega 100 fjár af Víðidalstungu-
heiði um 40 af Grímstunguheiði og
eitthvað um 20 af Auðkúluheiði.
Þó mun enn fleira fé hafa verið rek-
ið úr réttum sýkt, án þess eigendur
tækju eftir því. Almennt munu menn
ekki taka eftir sjúkdómnum fyr en
hann er kominn á allhátt stig.
í ailri Austur-Húnavatnssýslu vestan
Blöndu mun varla veröa sett á vetur
nokkurt lamb, og þar sem sýkin gerir
vart við sig í haust munu menn hafa
hugsað sér að slátra öllum geldum ám
og veturgömlu fé. Verð á kjöti af
veturgömlu fé er þó óheppilega lágt
eða svipað og á ærkjöti. Engan hefi
ég heyrt tala um að hann muni slátra
öllu sínu fé.
Menn horfa með alhniklum kvíða til
framtíðarinnar og þykir súrt í broti, að
einmitt nú þegar afkomumöguleikar
okkar bænda voru að verða sæmilegir,
eftir þeim kröfum, er bændur yfirleitt
gera til lífsafkomu, þá skyldi einmitt
þessi pest koma til að draga kjark úr
mönnum.
Það er fyrirsjáanlegt að nú þegar
þarf að fara aö undirbúa viðreisnar-
starf á þeim svæðum er mæðiveikin
hefir herjað á og er að herja.
Mun ég ef til vill síðar biðja þig
fyrir greinarkorn þar sem stiklaö
verði á nokkrum þeim atriðum, er
við Húnvetningar margir hverjir get-
um helzt eygt til bjargar.
— Hvað um veöurfarið í sumar?
— Tíðarfar í héraðinu má telja
frekar slæmt þetta sumar. Gróður
kom reyndar snemma, en sökum mik-
illa vorkulda varð spretta mjög treg
og heyskap má telja víðasthvar allt
að þriðjungi minni en í meðalári. í
minni sveit, Vatnsdal, telja margir
miðaldra bændur sig aldrei hafa séð
jafn lítið hey á haustnóttum og nú.
Fóðurbætir mun þó ekki verða
keyptur í mjög stórum stíl sökum
þess, að flestir verða að fækka af
völdum sauðfjárveikinnar. Þó mun
þar e. t. v. vera nokkru öðru máli að
gegna austan Blöndu, því þar eru
menn að mestu laustir við pestina,
eins og við orðum það.
Verzlunin er góð bæði s. 1. ár og
það sem maður veit um af yfirstand-
andi ár. Hún hnígur nú meir og
meir til samvinnufélaganna. Slátur-
félag Austur-Húnvetninga hefir nú
meginið af kjötverzluninni. Hæsta
verð á dilkakjöti hjá Sláturfélaginu
s. 1. haust kr. 0,92 pr. kg. Meöalverð
alls dilkakjöts mun alltaf hafa náð
85—86 aurum pr. kg.
Fiskafli hefir verið nokkur frá
Blönduósi s. 1. daga, en eigi hefir ver-
ið' hægt að stunda róðra neitt að ráði,
sökum þess að um þennan tíma árs
eru menn bundnir viö sauðfjárslátr-
un. Opinberar framkvæmdir hafa
verið litlar í héraðinu, nema það sem
unnið hefir verið a'ð hafnargerðinni
á Skagaströnd og er vonandi að' því
verki miði sem fyrst áfram, því eitt<
hið nauðsynlegasta til þess, að hin
ágætu landbúnaðarskilyrði njóti sín
er aö á Skagaströnd rísi upp útgerð-
ar- og hafnarbær. Líka gæti iðnaöur
komið til greina með hina frægu
Blönduóss-rafstöð sem aflgjafa.
Lestraríélög.
Bókavínír,
Hefi til sölu Héraðssögu
Borgarfjarðar, kaupið
hana áður en upplagið
þrýtúr.
Jakob B. Bfarnason
Síðu, A.-Húnv. pr. Bl.
Tíminn hefir hitt Gunnar Þórð-
arson bónda í Grænumýrartungu
aö máli, og spurt frétta úr Stranda-
sýslu sunnanverðri.
— Hvernig rættist úr með heyskap-
inn í sumar?
— Túnin voru mikiö kalin og illa
sprottin og hefir því taðan orðið mikl-
um mun minni en í meðalári. Þar sem
við þetta bættist slæm tíð og votviðra-
söm, er heyfengurinn einnig mjög lé-
legur. Vetrarfóörun búpeningsins' verð-
ur því örðug og óumflýjanlegt-fyrir
bændurna að kaupa mikið af síldar-
mjöli eða öðrum fóðurbæti, þrátt fyrir
það, þótt slíkt sé þungur baggi.
— Hvað er að frétta af mæðiveik-
inni?
— Hún hefir eklci enn gert mikinn
usla, en hvílir eins og dimmur skuggi
yfir framtíðarvonunum. Þrátt fyrir
varnargirðingarnar, sem komiö hefir
verið upp í sýslunni, er sýnilegt, að
veikin er þegar allmikið útbreidd þar.
— Hefir fé reynzt vel til frálags?
— Dilkar voru í vænna lagi. Meðal-
þungi kroppanna frá 16—17 kg.
— Hafa veriö miklar verklegar fram-
kvæmdir í sýslunni í sumar?
— Vegavinna hefir verið allmikil í
héraðinu í sumar til hagsbóta fyrir
ýmsa.
— Er áhugi fyrir loðdýrarækt þar
nyrðra?
— Eg held, að áhugi fyrir henni sé
almennur, en fjárhagsörðugleikar
hamla framkvæmdum. Væri vert að at-
huga, hvort ekki mætti halda verði á
lífdýrum eitthvað niðri með opinberum
ráSstöfunum.
— Hvað er að frétta írá Reykjaskóla?
— Guðmundur Gíslason kennari frá
I.augarvatni hefir verið ráðinn skóla-
stjóri þar í stað Jóns Sigurössonar frá
Yztafelli, sem látiö hefir af störfum.
Eg vil geta þess, að undir stjórn Jóns
óx stöðugt gengi skólans og eru störf
hans þar glöggt vitni um manndóm og
giftu hinna sjálfmenntuöu bænda
landsins. Allir unnendur Reykjaskólans
munu óska honum góðs gengis, er hann
hverfur að nýju heim til ættaróðals
síns í Köldukinn, eftir þetta farsæla
starf.
Neíndakosmngar
á Alþíngí
Fastanefndir á Alþingi eru
nú svo skipaðar:
Nefndakosningar
í sameinuðu þingi.
Fjárveitinganefnd: Bjarni Bjarna-
son, Helgi Jónasson, Skúli Guð-
mundsson, Þorbergur Þorleifsson,
Héðinn Valdimarsson, Jakob Möller,
Jón Pálmason, Pétur Ottesen, Þor-
steinn Þorsteinsson.
Utanríkismálanefnd: Bergur Jóns-
son, Bjarni Ásgeirsson, Jónas Jóns-
son, Héðinn Valdimarsson, Garðar
Þorsteinsson, Jóhann Jósefsson, Ól-
afur Thors. — Varamenn: Gísli Guð-
mundsson, Páll Zophoníasson, Pálmi
Hannesson, Ásgeir Ásgeirsson, Magn-
ús Guðmundsson, Magnús Jónsson,
Thor Thors.
Nefndakosningar
í efri deild:
Fjárhagsnefnd: Bernharð Stefáns-
son, Jón Baldvinsson, Magnús Jóns-
son.
Samgöngumálanefnd: Páll Her-
mannsson, Páll Zophiniasson, Magnús
Guðmundsson.
Landbúnaðarnefnd: Páll Zophonias-
sno, Jón Baldvinsson, Þorsteinn Þor-
steinsson.
Sjávarútvegsnefnd: Ingvar Pálma-
son, Sigurjón A. Ólafsson, Jóhann
Jósefsson.
Iðnaðarnefnd: Jónas Jónsson, Jón
Baldvinsson, Bjarni Snæbjörnsson.
Menntamálanefndin: Jónas Jóns-
son, Sigurjón A. Ólafsson, Magnús
Guðmundsson.
í frásögn £ síðasta blaði, þegar
talin voru upp nöfn efrídeildarþing-
manna hafði fallið niður nafn
Magnúsar Guðmundssonar.
Nefndakosningar
í neðri deild:
Fjárhagsnefnd: Skúli Guðmunds-
son, Sveinbjörn Högnason, Ásgeir Ás-
geirsson, Stefán Stefánsson, Ólafur
Thors.
Samgöngumálanefnd: Sveinbjörn
Högnason, Þorbergur Þorleifsson,
Finnur Jónsson, Gísli Sveinsson, Ei-
ríkur Einarsson.
Landbúnaðarnefnd: Bjarni Ás-
geirsson, Steingrímur Steinþórsson,
Emil Jónsson, Jón Pálmason, Pétur
Ottesen.
Sjávarútvegsnefnd: Bergur Jóns-
son, Gísli Guðmundsson, Finnur
Jónsson, Sigurður Hlíðar, Sigurður
Kristjánsson.
Iðnaðarnefnd: Bjarni Ásgeirsson,
Pálmi Hannesson, Emil Jónsson,
Sigurður Hlíðar, Sigurður Kristjáns-
son.
Menntamálanefnd: Bjarni Bjarna-
son, Pálmi Hannesson, Ásgeir Ás-
geirsson, Pétur Halldórsson, Þor-
steinn Briem.
Allsherjarnefnd: Bergur Jónsson,
Gísli Guðmundsson, Vilmundur Jóns-
son, Garöar Þorsteinsson, Thor Thors.
Eins og sjá má á framangreindu
hefir íhaldið kosið bændaflokks-
mennina í neíndir, Stefán í fjár-
hagsnefnd og Briem í menntamála-
nefnd.
Alll með Islenskum skiptnn! *b|
Rcíaeígenduir!
Höfum fyrirligjfjandi
hálsstengur á refi
Austurstræti 7 — Sími 4637
A víðavangi
Viðskiptin við útlönd.
Samkvæmt útreikningi hag-
stofunnar hefir verðmæti inn-
flutningsins í septembermánuði
numið 5.517 þús. kr. og verð-
mæti útflutningsins 7.932 þús.
kr.
Fyrstu níu mánuöi ársins hef-
ir innflutningurinn numiö sam-
tals 40.180 þús. kr. og útflutn-
ingurinn 39.930 þús. kr. Verzl-
unarjöfnuðurinn hefir því verið
óhagstæður um mánaðamótin,
sem svarar 250 þús. kr.
í septembermánuði hefir út-
flutningur síldarafurða numið
um 5 millj. kr.
Fyrstu níu mánuði ársins í
fyrra nam innflutningurinn
31.033 þús. kr. og útflutningur-
inn 33.198 þús. kr.
Útflutningurinn er því rúml.
6.5 millj. kr. meiri en í fyrra.
Hefir þó talsvert minna selzt af
saltfiski og ísfiski, en síldaraf-
uröirnar bæta það upp og miklu
meira en það. Ull hefir líka selzt
fyrir 1.2 millj. kr. meira en í
fyrra, þó útflutningurinn hafi
ekki aukizt verulega.
Verðhækkun á útlendu vör-
unum og auknum innflutningi
á útgerðarvörum, hefir samt
aukið innflutninginn enn meira
en þó má búast við því, aö hall-
inn jafnist og vel þaö á þeim
mánuöum, sem eftir eru til ára-
móta.
„Neikvæða stefnan."
Hver er stefna stjórnarand-
‘stæðinga í fjármálum? Þessi'
spurning hlýtur að knýja enn
fastar á eftir fjárlagaumræð-
urnar í vikunni sem leið.
Þa'ð virtist að vísu koma fram,
að Magnús Jónsson og Þ. Br.
álitu, aö ekki bæri að auka tekju-
öflun ríkisins frá því, sem hún
er nú, en af því myndi leiöa stór-
felldan niöurskurð á framlögum
ríkisins til atvinnustarfsemi og
menningarmála.
Hva'ð er þa'ð þá, sem stjórnar-
andstæðingar vilja láta skera
niður?
Eru það framlög til nýbýla-
sjóðs, kartöfluverðlauna, mjólk-
urbúa, byggingar- og landnáms-
sjóðs, verkamannabústaða, bú-
fjárræktar, iðnlánasjóðs eða
önnur framlög til atvinnuveg-
anna? Á að draga úr tollgæzl-
unni eða iandhelgisvörnunum?
Á að loka einhverjum skólum og
draga úr öðrum greiðslum til
menningarmála? Eða á ríkið að
hætta að verja fé til tryggingar-
mála og sjúkraframfæris?
Á þetta minntust stjórnarand-
stæðingar ekki einu orði. Þvert
á móti skömmuðu þeir stjórnina
fyrir að hafa lækkað ýmsa út-
gjaldaliði.
Samskonar ósamræmi kom
fram í ádeilum þeirra í sam-
bandi við utanríkisverzlunina.
Þar skömmuðu þeir stjórnina
fyrir tvennt. í fyrsta lagi fyrir
aö hafa ekki haft verzlunarjöfn-
uðinn hagstæðari á síðastl. ári,
í ö'ðru lagi fyrir aö hafa ekki
flutt inn meira af nauðsynja-
vörum, vegna verðhækkunarinn-
ar, sem enginn sá þó fyrir fyr en
seint á árinu.
En hvernig átti að láta þetta,
hagstæðari verzlunarjöfnuð og
aukinn innflutning, haldast í
hendur. Um það þög'ðu stjórnar-
andstæðingar vandlega.
Þannig var öll þeirra rök-
færsla. Stöðugar mótsagnir og
engin ákveðin stefna, þegar til
þess kom aö skýra frá því, hvað
þeir myndu sjálfir gera í sporum
ríkisst j órnarinnar.
íhaldið hefir oft sýnt áður,
hversu úrræðalaust og neikvætt
þa'ð er i fjármálum, en þó sjald-
an greinilegar en í fjárlagaum-
ræðunum nú.
Þegar Sjálfstæðisflokkurinn
„framkvæmir sosia!smann“!
í fjárlagaumræöunum á Al-
þingi síðastliðinn föstudag tal-
aði Magnús Jónsson um þa'ð með
mikilli vandlætingu, aö útgjöld
ríkisins færu hækkandi ár frá
ári. Taldi hann slíka fjármála-
stefnu óalandi og óferjandi og
bætti því við, sem ýmsum þótti
nýstárleg kenning, áð þvílík
hækkun á ríkisútgjöldunum frá
ári til árs væri í raun og veru
ekkert annaö en framkvæmd
„socialismans"
Fjármálaráðherra dró þa'ð þá
í efa, aö þessi orð fulltrúa Sjálf-
stæöisflokksins í umræðunum
væru af fullum heilindum mælt,
og benti á að tillögur Sjálfstæð-
ismanna á undanförnum þing-
um hefðu ekki bent í þá átt, að
þeim væri áhugamál að stemma
stigu fyrir hækkun ríkisútgjald-
anna.
En nú er sjón sögu ríkari. Af
hálfu Sjálfstæðisflokksins er,
þegar þetta er ritað, búið að
flytja tvö frv. á Alþingi. Fara
þessi frv. fram á lækkun ríkis-
útgjaldanna? Eða miða þau aö
því að hækka ríkisútgjöldin og
þar með framkvæma „social-
ismann“ eins og Magnús Jónsson
sagði?
Um það verður ekki deilt.
Bæði þessi fyrstu frumvörp
Sjálfstæðismanna á Alþingi
fara fram á hækkun ríkisút-
gjaldanna. Annað er um það, að
ríkiö greiði y4 stofnkostnaðar til
’að koma upp niðúrsuðuverk-
smiðjum fyrir sjávarafurðir.
Hitt er um að auka framlög til
bygginga. Bæði þessi frum-
vörp miða þvi að framkvæmd
soialismans samkvæmt kenn-
ingu Magnúsar Jónssonar!
Um það geta allir verið sam-
mála að það sé þarft og gott
mál að koma á fiskniðursuðu
o. s. frv. En það er slæm aðstaða
fyrir stjórnmálaflokk að býsn-
ast út af því að ríkisútgjöldin
hækki vegna nytsamra fram-
kvæmda — og bera svo sjálfur
fram í sömu andránni tillögur
um verulegar hækkanir á fram-
lögum af opinberu fé.
En þetta gerir Sjálfstæðis-
flokkurinn.
Og hann hefir gert það oftar
en á þessu þingi. Á hverju ein-
asta þingi úthúðar hann ríkis-
stjórninni fyrir „eyðslu“, en ber
svo sjálfur fram tillögur um að
auka „eyðsluna"!
Þess vegna er fjármálastefna
Sjálfstæðisflokksins orðin að
viðundri í augum þjóðarinnar.
Morgunblaðið talar við
verkamenn í Reykjavík.
Það má með sanni segja, að
skrif íhaldsblaðanna í Reykja-
vík séu með nokkuð einkenni-
legum blæ um þessar mundir. Og
flestir munu geta þess til, að
þetta standi eitthvað í sambandi ■
við samkomulagsumleitanir þær,
er nú fara fram milli Framsókn-
arflokksins og Alþý'ðuflokksins.
Það er alveg bersýnilegt, að
forráðamönnum Mbl. og Vísis er
mjög illa við, að þessir samning-
ar takist. Þeir myndu vafalaust
vilja talsvert á sig leggja, til að
svo yröi ekki. Jafnframt virðast
þeir hafa grun um það, að innan
Alþýðuflokksins séu einhverjir
þeir menn til, sem gjarnan vilji
samkomulagið feigt. Á þessa
menn líta íhaldsblöðin sem sína
li'ðsmenn að þessu leyti. Og þess-
um mönnum eru þau aö gefa
vopn í hendur með ýmsum skrif-
urn sínum síðustu daga.
Nýlega skrifar t. d. Morgun-
blaðið á þessa leið:
„Fravisóknarflokkurinn virð-
ist ekki þurfa að kvíða neinni
þrjózku frá þeim samstarfsflokki
sem rennir niður í einni munn-
fylli allri starfsskránni, öllum á-
greiningsatriðunum, allri sinni
þólitísku fortíð.“
Þessar hugleiðingar og aðrar
slíkar, eru ætlaðar verkafólki og
ö'ðrum fylgismönnum Alþýðu-
flokksins hér í Reykjavík. Þær
eiga að fylla þá „réttlátri reiði“
gegn þeim fulltrúum Alþýðu-
flokksins, sem geti hugsaö' sér að
ganga a'ö svo auðmýkjandi kost-
um. Og síðar, þegar and-
stæðingar samkomulagsins, inn-
an Alþýðuflokksins, endurtaka
ummæli Mbl., á fundum flokks-
stjórnarinnar, jafnaðarmanna-
félagsins og verkamannafélag-
anna, er ætlast til að þau falli 1
nýjan og betri jarðveg!
Nýtt andlit.
En hvað myndi ísafold segja
um þessi sömu mál, þegar hún
leggur leið sína út á landið til
bændanna og annarra fylgis-
manna Framsóknarflokksins?
Hún segir áreiðanlega alveg það
sama — bara með einni breyt-
ingu, þeirri, að Alþýðuflokkurinn
mun þar settur í stað Framsókn-
arflokksins og Framsóknarflokk-
urinn í stað Alþýðuflokksins. Við
Framsóknarflokksmenn í sveit-
unum mun því, ef að vanda
lætur, verða talað eitthvað á
þessa leiö:
„Alþýðuflokkurinn virðist ekki
þurfa að kvíða neinni þrjósku
frá þeim samstarfsflokki, sem
rennir niður í einni munnfylli
allri starfsskránni, öllum ágrein-
ingsatriðunum, allri sinni póli-
tísku fortíð.“
Það er þetta ísafoldarandlit,
sem Framsóknarmenn úti um
landiö kannast við frá undan-
förnum árum. Og ef þeir sæu
Morgunblaðsandlitið hérna i
Reykjavík, myndi þeim áreiðan-
lega sýnast það nýtt andlit!
En reynslan mun sýna þaö,
hvort lánuð Morgunblaðsslagorð
fá einhverju áorkað um það, að
torvelda samkomulag Fram-
sóknar- og Alþýðuflokksins, og
hvort sá barnalegi metnaður,
sem þau eiga að kynda undir,
verður settur ofar málum þjóð-
arinnar.
„Herpinóta“-atkvæði!
Alþýðubl. er að reyna að
vekja nýjan styr um síldarverk-
smiðjurnar. Virðist tilgangur
þess einkum sá, að vekja tor-
tryggni gegn Þormóði Eyjólfs-
syni af því Garðar Þorsteinsson
hefir fallizt á tillögur hans um
framtiðarstjórn verksmiðjanna.
í því sambandi vill Tíminn
velcja athygli Alþýðublaðsins á
tveim mikilsverðum atriðum:
í fyrsta lagi ætti blaðið ekki að
minnast á neina íhaldssamvinnu
í sambandi við síldarverksmiðj-
urnar. Svo langminnugt ætti það
að vera samvinnu þeirra Jóns
Sigurðssonar og Sveins Bene-
diktssonar, á siðasta kjörtíma-
bili. Það er áreiðanlega ekki til
neinna bóta fyrir Alþýðuflokk-
inn, ef sú leiðindasaga yrði
rifjuð upp að nýju.
í öðru lagi ætti blaðið ekki að
minnast frekar á tillögur Jóns
Sigurðssonar því í þeim kemur
fram sú stefna, sem Alþýðu-
flokkurinn hefir alla tíð verið
andvígur og verður að berjast á
móti, ef hann ætlar ekki að
bregðast umbjóðendum sinum,
hinum efnaminni stéttum.
í tillögum Jóns er lagt til að
síldarútvegsmenn kjósi einn
mann í stjórnina og hafi þeir
„eitt atkvæði fyrir hverja herpi-
nót“!
Slík tillaga gæti vel komið frá
íhaldsmanni. íhaldinu væri það
yfirleitt til hagsbóta, ef þeirri
reglu væri fylgt að miða atkvæð-
isréttinn við eignir eða tekjur.
En slíkt er andstætt hagsmunum
og réttindum hinna efnaminna
og fjölmennari stétta. Slík
stefna samrýmist illa lýðræð-
inu, sem leitast við að tryggja
þeim fátæku jafnmikil réttindi
og þeim ríku.
Jörð
Biijörð, ásamt búitofni
fæst í skiptum fyrir ný-
legt lbúðarhús & eignarlóð
í Reykjavík.
Upplýsingar gefur:
Árni Jónsson, trésmiður
Hörpugötu 10 Reykjavík
Jörðín Eírí-Gröf
Villingahælishreppi fæst til
kaups og ábúðar í fardögum 1938.
Semja ber við eigandann
Eyvöru Magnúsdóttur, Njálsgötu
33 A, Reykjavfk.