Tíminn - 08.10.1938, Blaðsíða 2

198
TtMIM, laiigardagiim 8. okt. 1938,
50. blað
Verðlag 11 vörutegunda í Reykjavík
(nákvæm sundurliðun)
Vörutegund: Innkaups Tollur Annar Kostn.v. Útsölu- Álagning Álagning í °/o af:
verð af innkaupsverði kostn. með tolli verð Kostn.v með tolli Innkaups verði
Kr. 0/o Kr. Kr. Kr. Kr. Kr.
Strigaskór frá Japan . . . 1.53 41.8 0.64 0.31 2.48 4.50 2.02 81.5 132 0
Kápuefni frá Italíu á m . 4.66 24 00 1.12 0.67 6.45 18.00 11.55 179.0 248.0
Léreft - - - - 0.44 15.91 0.07 0.08 0.59 1.35 0.76 128.8 172.5
Satin - - - - 1.48 13 03 0.18 0.17 1.83 5.50 3 67 200.6 248.0
Ferðatöskur (40 m.) frá í tal. 2 18 35.32 0.77 0.69 3.64 8.00 4.36 119.8 200.0
Georgette frá Italiu á m 0.76 40.80 0 31 0.- 1.07 3.00 1.93 180.4 254.0
kjólaefni1) Gard.efni - - - 2.11 10.00 0.21 0.03 2.35 5.25 2.90 123.5 137.0
Sængur- veraefni - - - 0.88 42 05 0.37 0.04 1.29 3 00 1.71 132.5 194.0
Alumin- rafsuðupottar frá Þýzkal. 18.08 12 67 2.29 0.98 21.35 33 00 11.65 54.6 64.5
Tauvindur - - 15 74 36.40 5.73 2,02 23 49 36.00 12.51 53.3 79.5
Mjólkursett - - 3.76 38.50 1.44 1.13 6.33 15.00 8.67 137.0 2300
Til frekari glöggvunar birtir Tíminn hérmeð verð þeirra 11 vörutegunda, sem ritað hefir verið um hér í
blaðinu, nákvæmlega sundurliðað. Eru hérmeð m. a. tilgreind brot úr hundraðshluta, bæði tolls og álagningar.
Ennfremur sundurliðað innkaupsverð og annar kostnaður, og sérstaklega tilgreind álagning á kostnaðarverð með
tolli. Blaðið vonast eftir að geta bi rt skýrslu um fleiri vörutegundir í næstu viku.
Ihald og brennivín
Skrif stjórriarandstöðublað-
anna um „brennivíns“-inn-
flutninginn eru með því ógeðs-
legasta, sem sézt hefir í íslenzk-
um blöðum.
Aðalblað Sjálfstæðisflokks-
ins, Morgunblaðið, hefir nú al-
leg nýlega skrökvað því upp, og
að þvi er bezt verður séð —
vísvitandi, að innflutningur á-
fengis og tóbaks sé meiri nú í
ár en í fyrra. Það hefir nú verið
sannað, að það, sem Mbl. sagði,
að væri „brennivín og tóbak“
var tilbúinn áburður og að inn-
flutningsleyfin til ríkiseinka-
salanna námu í septemberlok
80 þúsund krónum lægri upp-
hæð en í fyrra, þrátt fyrir 170
þús. kr. aukningu til áburðar-
kaupa.
Þannig hrasa Sjálfstæðismenn
um staðreyndirnar, þegar þeir
eru að búa sér til ádeiluefni
gegn ríkisstjórninni.
Og hitt tekur svo út yfir allan
þjófabálk í þessu máli, að ein-
mitt þessir menn og þessi flokk-
ur, Sjálfstæðisflokkurinn, skuli
nú fyllast heilagri vandlætingu
út af innflutningi á „brenni-
víni“.
Það eru nú nálega 4 ár síðan
kvæmt öllum leyfum, sem út
eru gefin. Tvöfeldni þessa
manns er verðug kóróna á fram-
komu verzlunarstéttarinnar og
Mbl.-liðsins í gjaldeyrismálum
þjóðarinnar um þessar mundir.
Annað mál er það, hvort slíkt
verður til langframa þolað.
l) Tollur og annar kostnaður
ósundurliðað.
heimilað var i lögum að flytja
brennivín inn í landið. Það er
kunnugt, að menn úr öllum
stjórnmálaflokkum voru fylgj-
andi afnámi bannsins. En engir
gengu harðara fram í því en
áhrifamenn í Sjálfstæðisflokkn-
um að fá brennivínið inn í land-
ið. Það var vitað, að formaður
flokksins, Ólafur Thórs, var
mjög ákveðinn á móti brenni-
vínsbanninu, og áður en þjóð-
aratkvæðagreiðslan fór fram,
tók hann þátt í útvarpsumræð-
um um það mál. Um Morgun-
blaðið er það að segja, að það
gerði sig alveg sérstaklega að
málgagni fyrir þá, sem Ieyfa
vildu brennivínsinnflutninginn.
Og fjórir fimmtu hlutar af þing-
mannaliði Sjálfstæðisflokksins
greiddu atkvæði með brenni-
víninu.
Rök þessara manna voru þá:
Það þýðir ekki að leyfa tak-
markaðan innflutning á áfengi.
Nú er að vísu til mikið áfengi í
landinu (Spánarvínin), en
menn verða að geta keypt eins
mikið áfengi og þeir vilja, því
að annars smygla þeir því inn í
landið.
Nú á þessu ári er það svo, að
innflutningur allra hinna dýr-
ari víntegunda hefir verið stór-
kostlega takmarkaður og mun
mega kallast alveg hverfandi.
Innflutningurinn er að mestu
takmarkaður við þær tegundir,
sem kosta lítinn erlendan
gjaldeyri.
Það er rétt, að þessi innflutn-
ingur þyrfti senn að minnka
og helzt alveg að hverfa á slík-
um tímum.
En eru ekki Morgunblaðsrök-
in frá 1933 og 1934 um hætt-
una af smyglinu og hættuna af
heimabrugginu ennþá fyrir
hendi, a. m. k. í augum ritstjóra
og aðstandenda þessa sama
blaðs?
Það skal ekki í efa dregið, að
Sjálfstæðismönnum mörgum
hverjum sé ósárt um, þó að tekj-
ur ríkissj óðs — af áfengistolli og
öðru — minnki meðan and-
stæðingar þeirra eru við völd.
En því trúir enginn, sem til
þekkir, að Morgunblaðsliðið sé
í hjarta sínu hneykslað yfir því,
að brennivín sé flutt inn í
landið. Vandlætingarskraf þess
um þetta efni, er lítilmennska
af aumustu tegund.
Það er ekki öfundsvert hlut-
skipti að afneita sjálfum sér til
að geta borið út róg um and-
stæðinga.
Á víðavangi
(Frh. af 1. síBu.)
Það er rétt að vekja at-
hygli á því, að ríkisstjórnin
skipaði snemma í ágúst sérstaka
nefnd til að íhuga hugsanlegan
undirbúning vegna stríðshættu.
Þar sitja fulltrúar frá þrem
stærstu stjórnmálaflokkunum.
Og það var í alla staði óviðeig-
andi, að nota þau mál til að
troða illsakir á því augnabliki,
þegar hættan var yfirvofandi,
eins og reynt var að gera í
blöðum stjórnarandstöðunnar
fyrir nokkrum dögum.
* * *
En meöal annara orða: Vill
Sjálfstæðisflokkurinn beita sér
fyrir því, að aftur verði leitt í
lög aðflutningsbann á áfengi?
* * *
íhaldsblaðið „Vísir“ segir svo
6. þ. m.: „---Hinsvegar er þess
HEIMILIÐ
Prjóiilessýiilngm.
Eins og áður hefir verið frá
skýrt hér í blaðinu, hefir frú
Anna Ásmundsdóttir gengizt
fyrir sýningu á prjónlesi og
bandi, sem haldin verði hér í
bænum um mánaðamótin nóv-
ember og desember. Hefir ríkis-
stjórnin og Samband heimilis-
iðnaðarfélaganna heitið nokkr-
um fjárstyrk til sýningar þess-
arar.
Tilgangur sýningar þessarar
er að fá stofn til fyrirmynda
fyrir ákvæðisvöru i prjónlesi,
handunnu og vélunnu, af þeim
vörutegundum, er hér segir:
Sokkum, vettlingum, peysum,
vestum, smásjölum, treflum,
nærfatnaði o. fl.
Er óskað, að sýningarmun-
trnir séu í algengum stærðum
og helzt, að hver tegund sé í
þrem stærðum. Gott væri, að
sömu litbrigði og prjón væri t.
d. á kvenbelgvettlingi og smá-
trefli eða þríhyrnu, karlmanns-
skíðapeysu, sokkum og belg-
vettlingum, o. s. frv. Þó eru auð-
vitað einstakir hlutir af þessum
tegundum kærkomnir.
Ennfremur er óskað eftir mis-
munandi smágerðu og grófu þel-
bandi, og hreinu togbandi, rokk-
spunnu og vélspunnu, í sauða-
litum og jurtalitum.
Hverjum prjónuðum sýning-
armun skal fylgja hönk af
bandinu í honum og tekið fram,
hvort hann er hand- eða vél-
unninn, eða ef hvorttveggja, þá
að hve miklu leyti. Þá skal og
tekið fram lykkjufjöldi fitjar,
stærð prjóna, söluverð hlutar-
ins, nafn vinnanda og heimilis-
fang.
Burðargjald þeirra muna, sem
ekki seljast, verður endurgreitt.
Munirnir eru vátryggðir frá
þeim degi, sem þeir eru settir í
póstinn.
Sýningarmunirnir þurfa að
vera komnir til Reykjavíkur í
síðasta. lagi um 20. nóvember.
Utanáskrift: Prjónlessýningin
í Reykjavík 1938.
nú að gæta, að samvinna Al-
þýðuflokksins og Framsóknar-
flokksins hefir að vísu verið með
nokkuð ósvipuðum hætti því,
sem nú tíðkast annarsstaðar á
Norðurlöndum, um samvinnu
bænda og verkamanna. Hér á
landi hafa verkamennirnir í
Alþýðuflokknum verið algerðar
undirlægjur bændanna í Fram-
sóknarflokknum. Annarsstaðar
á Norðurlöndum eru það verka-
mennirnir, sem mestu ráða í
samvinnunni------“. Svona talar
íhaldið í Rvík til að gera verka-
menn þar óánægða með Alþýðu-
flokkinn. En hvað segir ísafold
um þessi boðorð?
A IV IV Á L L
Hjónabönd.
Hólmfríður Hemmert frá
Blönduósi og Þórólfur Sigurðs-
son bóndi í Baldursheimi. - Sól-
veig Indriðadóttir frá Fjalli og
Kristján Halldórsson bóndi á
Syðri-Brekkum á Langanesi.
Afmæli.
Árni Pálsson prófessor í sögu
átti sextugsafmæli 13. sept. sl.
Ásmundur Guömundsson pró-
fessor í guðfræði átti fimmtugs-
afmæli 6. þ. m.
Ludvig Kaaber bankastjóri
við Landsbankann átti sextugs-
afmæli 12. sept. sl.
Þórarinn Stefánsson hrepp-
stjóri í Húsavík átti sextugsaf-
mæli 17. sept. sl.
Guðlaug Pálsdóttir ljósmóðir
í Ósgerði í Ölfusi varð áttræð
24. sept. sl.
Haraldur Guðmundsson frá
Háeyri varð fimmtugur 4. þ. m.
Jón Björnsson, bóndi á Öl-
valdsstöðum í Borgarhreppi
Mýrasýslu, varð áttræður 6. þ.
mán.
Aðstaða íslands
í stríði
Striðshættan, sem rétt fyrir
síðustu mánaðamót var talin
yfirvofandi, hefir eins og vænta
mátti, komið af stað umtali um
það, hver aðstaða íslands sé, ef
stríð brýzt út á meginlandi Ev-
rópu, og hvernig aðstaða lands-
ins var í síðustu heimsstyrjöld.
Það er vitanlega sjálfsagt
fyrir íslenzku þjóðina að fylgj-
ast eftir því sem unnt er með
þeim óveðurskýjum, sem á
hverjum tíma eru í lofti ,meðal
hinna stóru þjóða. En hitt verð-
ur að gera sér ljóst, að geta
þjóðarinnar til að tryggja sig
um langan tíma fyrir hverju,
sem fyrir kann að koma, er
takmörkuð. Þetta land hefir
ekki fjárhagslegt bolmagn til
þess að safna erlendum vöru-
birgðum, sem enzt gætu langt
fram í ókominn tíma. Jafnvel
stórþjóðirnar eru þess vanmátt-
ugar að gera slíkar ráðstafanir
svo að verulegu nemi.
Bezta tryggingin, sem íslenzka
þjóðin getur skapað sér með til-
liti til styrjaldarástands, er að
koma framleiðsluháttum og lífs-
venjum sínum í það horf, að
hún geti verið sjálfri sér nóg
að sem mestu leyti. Því minni
sem þörfin fyrir utanríkisverzl-
un er hér á landi, því betur er
(Framh. á 4. siðu.)
GUÐLAUGUR RÓSINKRANZ:
Frá 19. þingí Þjóðabandalagsíns
^xxnxnn
Ltiunardatiinn 8. okt.
Óheppni og illur
málstadur
Málstaður heildsalanna í Rvík
er, frá sjónarmiði alþjóðar, ekki
glæsilegur. Og þeir eru heldur
ekki heppnir í málflutningi.
Núna í vikunni varð tals-
mönnum kaupmannastéttarinn-
ar á sú skissa að gera umræðu-
efni skiptingu vefnaðarvöruinn-
flutningsins miili kaupfélaga og
kaupmanna á þessu ári. Þóttust
þeir ætla að sanna, að innflutn-
ingsnefnd beitti hlutdrægni
gegn kaupmönnum. Bollalegg-
ingum þessum fylgdi svo til-
heyrandi orðbragð um ríkis-
stjórn og innflutningsnefnd.
En samanburður þessi var svo
kjánalega gerður, að hvert barn
gat séð veiluna. Því að annars-
vegar var borinn saman inn-
flutningur vefnaðarvörukaup-
manna í Reykjavík einni, hins-
vegar allur annar vefnaðarvöru-
innflutningur í landinu, til
kaupfélaga, kaupmanna og iðn-
fyrirtækja.
Þessi samanburður er náttúr-
lega tóm vitleysa, sem ekkert
er á að græða. En slúður Mbl.
um þetta efni varð til þess, að
Tíminn aflaði sér þeirra gagna,
sem nú liggja fyrir um vefnað-
arvöruinnflutninginn. Og það
vill svo til að til eru alveg ná-
kvæmar upplýsingar um það,
hvernig leyfunum hefir verið
skipt.
Þegar samanburður er gerður,
er rétt að sleppa þeim vefnaðar.
vöruinnflutningi, sem iðnaðar-
fyrirtæki hafa fengið. Eftir
veröur þá innflutningur verzl-
ananna, og hann skiptist milli
kaupfélaga og kaupmanna
þannig:
Ef tekinn er innflutningur
vefnaðarvara í öllu landinu á
þessu ári, hafa Samband ísl.
samvinnufélaga og félög þess
fengið 22%, önnur kaupfélög og
pöntunarfélög 11%, en kaup-
mannaverzlanir 67% eða fulla
tvo þriðju hluta af öllum inn-
flutningnum.
Ef tekinn er innflutningur
reykvískra vefnaðarvöruverzl-
ana út af fyrir sig, skiptist hann
þannig á þessu ári, að kaup-
mannaverzlanir hafa fengið
83% en kaupfélagið í Reykjavík
aðeins 17%.
Margur, sem hlýtt hefir á
kveinstafi kaupmanna í þessu
efni mun verða undrandi yfir
þessum tölum. Og það er sann-
arlega ósvífni í meira lagi, að
blöð kaupmanna skuli dirfast að
ympra á því, að þeirra hlutur
hafi verið fyrir borð borinn við
skiptingu innflutningsleyfanna.
í félögum Sambands ísl. sam-
vinnufélaga eru nú um 12 þús-
undir félagsmanna samtals á
landinu. Af því má ætla, að um
helmingur þjóðarinnar hafi við-
skipti sín hjá þeim. En öll kaup-
félög og pöntunarfélög á land-
inu, innan Sambandsins og ut-
an, fá ekki nema 33% af vefn-
aðarvöruinnflutningnum.
Hver hugsandi og sanngjarn
maður, getur af þessu séð, að
því fer svo fjarri, að kaupmenn
eigi nokkra minnstu kröfu til,
að þeirra hluti verði aukinn —
að ef kaupfélögin settu það á
odd, ættu þau beinlínis heimt-
ingu á, að þeirra hluti í vefn-
aðarvöruinnflutningnum væri
aukinn, en hluti kaupmann-
anna minnkaður að sama skapi.
Innflutningsnefndin hefir með
skiptingu vefnaðarvöruleyfanna
sýnt kaupmannaverzlununum,
þá ýtrustu sanngirni og hlífð,
sem af henni var hægt að krefj-
ast, og vissulega meira tillit en
þeir menn eiga skilið, sem ekki
launa með öðru en skætingi og
rangfærslum um hin vanda-
sömu störf nefndarinnar.
Að lokum skal á það minnst,
að kaupmannastéttinni hefir af
fjármálaráðherra verið sýnd sú
tiltrú, að fulltrúi frá henni
hefir, án þess að skylt sé eftir
lögum, verið skipaður í inn-
flutningsnefndina. Þessi fulltrúi
hefir notað aðstöðu sína innan
nefndarinnar til að auka inn-
flutninginn sem allra mest, en
utan funda ræðst hann á nefnd_
ina fyrir það, að innflutningur-
inn sé allt of mikill og að bank-
arnir geti ekki yfirfært sam-
Höfundur þessarar greinar,
Guðlaugur Rósinkranz yfir-
kennari, var mættur sem
gestur á þingi Þjóðabanda-
lagsins, sem haldið var í Gen-
eve í septembermánuði, á
sama tíma, sem stríðshættan
vofði yfir Evrópu. Lýsir hann
þinginu og vinnubrögðum þess
og ýmsum mönnum, er það
sóttu.
Oft hefir Þjóðabandalagið, á
undanförnum árum verið nefnt
í sambandi við deilur milli þjóða
og önnur alþjóðamál. Mjög hafa
komið fram mismunandi skoð-
anir á Þjóðabandalaginu og
gildi þess. Mest hefir áliti þess
hrakað síðustu árin og sérstak-
lega eftir Abessiníustríðið. —
„Þjóðabandalagið er steindauð
stofnun," eða eitthvað á þá leið,
eru ummæli, sem ekki er óal-
gengt að heyra. Ofmælt er að
vísu að það sé „steindauð stofn-
un“, þótt það dyljist engum, að
þýðing Þjóðabandalagsins á
stjórnmálasviðinu og til þess að
vernda friðinn í heiminum sé
mjög þverrandi.
í júlímánuði síðastliðnum
fékk ég boð frá Þjóðabandalag-
inu um að koma til Genf í sept-
embermánuði í haust, til þess,
ásamt fleiri boðsgestum, að vera
viðstaddur Þjóðabandalags.
þingið, sem jafnan kemur sam-
an í september og kynnast þar
starfsemi bandalagsins. Tók ég
þessu ágæta boði auðvitað með
þökkum, þar eð ég taldi það
myndi verða fróðlegt að kynnast
Þjóðabandalaginu nokkuð frá
fyrstu hendi.
Þjóðabandalagið greiddi allan
ferðakostnað fram og aftur, á-
samt þriggja vikna dvöl í Genf.
Boðsgestir Þjóðabandalagsins
voru að þessu sinni 36 frá 35
þjóðum. Tveir frá Bretlandi. Það
hefir verið siður Þjóðabanda-
lagsins nokkur undanfarin ár,
að bjóða fólki víðsvegar að úr
heiminum til Genf á meðan á
Þjóðabandalagsþingunum hefir
staðið, svo gestirnir fái tækifæri
til þess að kynnast sem bezt
starfsemi bandalagsins. Var
þetta í fyrsta sinn, sem nokkrum
íslendingi hefir verið boðið. Þeir,
sem boðnir voru, voru flestir á-
hrifamenn í einhverjum félög-
um, sem vinna að samvinnu
þjóða á milli. Flestir voru úr
Þjóðabandalagsfélögunum, fá-
einir frá alþjóðahjálparfélögum
og nokkrir fulltrúar sendisveita
og utanríkisráðuneyta. Ég varð
fyrir valinu frá íslandi, vegna
starfs míns í Norræna félaginu
í þágu norrænnar samvinnu.
Að heiman fór ég í ágústmán-
aðarlok og kom til Genf 7. sept.
Daginn eftir mættum við öll,
sem boðin vorum, í hinni miklu
höll Þjóðabandalagsins, sem án
efa er ein stærsta og glæsileg-
asta höll, sem til er í Evrópu.
Teikningu að höllinni gerðu
5 heimskunnir franskir, ítalskir
og ungverskir húsameistarar.
Byggingin stóð yfir í 7 ár og var
ekki lokið að fullu fyrr en í
fyrra, og kostaði 40 milljónir
svissneskra franka, eða rúmlega
40 milljónir króna.
Höllin stendur í stórum og
fögrum garði rétt við Genfvatn-
ið, með útsýni til Alpafjallanna
í suðvestri, þar sem hið fagra
snæviþakta fjall, Mont Blanc,
gnæfir hæst, logagyllt í kvöld-
sólinni, í björtu veðri á kvöldin.
Það er dásamlegt útsýni.
Borgin Genf liggur á mjög
fögrum stað við annan enda
Genfvatnsins og er vel byggð,
með fjölda stórra og fallegra
garða, sem prýða borgina ákaf-
lega mikið.
Þarna hittumst við 36 frá 35
þjóðum. Sundurleitur hópur, hið
ytra að minnsta kosti. Við
kynntum okkur hvert fyrir öðru
og komumst brátt að raun um,
að hér vorum við samankomin
frá hinum fjarskyldustu þjóð-
um. Það var Canadabúi og Kín-
verji, Suður-Afríkumaður og
Tyrki, Ástralíubúi og Síammað-
ur, Indverji og íslendingur o. s.
frv.
Við spurðum hvert annað um
lönd og þjóðir, atvinnulíf og
stjórnarfar, um heiti konunga,
forseta og höfuðborga. Ekki
mundi ég að höfuðborgin í Af-
ganistan heitir Kabul og hefir
80 þúsund íbúa, og ekki var
heldur von að Kínverjinn vissi
nafnið á höfuðborg íslands. Allir
kepptust um að segja hver öðr-
um frá helztu menningaratrið-
um síns lands. Ég sagði meðal
annars, að öllum jafnaði frá ís-
lendingasögunum, hinum sí-
gildu bókmenntum okkar. En þá
varð ég hissa, þegar Indverjinn
sagði mér, að forníslenzka væri
jafnvel kennd við einn háskóla
í Indlandi og mælti um leið fram
stef úr Hávamálum.
Eftir nokkra daga fannst okk_
ur, sem við hefðum þekkzt lengi
og fundum nú ekki til þess, hve
hópurinn var ósamstæður í út-
liti.
Á hverjum morgni mættum
við i fundarsal okkar til þess að
vita hvað gera skyldi þann dag-
inn. Flesta dagana var fyrir-
lestur um starfsemi Þjóða-
bandalagsins og skipulag þess.
Eftir að Þjóðabandalagsþingið
hófst, hlustuðum við á þing-
fundi og nefndarfundi.
Einn daginn var okkur boðið
til Nyon, sem er dálítill bær
skammt frá Genf, til þess að
skoða útvarpsstöð Þjóðabanda-
lagsins. Það er stór stöð, sem að
öllum jafnaði sendir út í 18 tíma
í sólarhring, á 4 tungumálum og
á mörgum mismunandi bylgju-
lengdum.
Um morguninn þann 12. sept.
hófst Þjóðabandalagsþingið. —
Veðrið var dásamlegt, hin hvíta,
fagra höll böðuð í sólskini. Allir
virtust í hátíðaskapi. Fulltrú-
arnir, um hálft annað hundrað
frá 47 þjóðum, streymdu upp
hallargarðinn. Laust fyrir kl. 11
fóru þeir að tínast inn í þing-
salinn, sem er mjög fallegur og
kvað vera stærsti fundarsalur
heimsins. Þeir heilsast kunnug-
lega, spjalla saman og leita að
bekkjum síns lands. Nokkrum
mönnum bregður fyrir, sem
maður þekkir af myndum. —
Þarna eru þeir Sandler og Koht,
utanríkisráðherrar Svíþjóðar og
Noregs, Litvinoff, hinn margum-
ræddi utanríkisráðherra Rússa,
Wellington Koo, hinn mælski
utanríkisráðherra Kínverja, De
Valera, frelsishetja íra, og
nokkrir aðrir heimskunnir
menn. Jordan, forseti síðasta
Þjóðabandalagsþings, sezt í for-
setasætið, slær forsetahamrin-
um í borðið, og setur þingið með
alilangri, ágætri ræðu. Hann
minriir fulitrúana á að eina
tryggingin fyrir góðu samkomu.
lagi innan bandalagsins og ffiði
í heiminum sé að einlægur vilji
sé ríkjandi hjá stjórnum land-
anna til þess að vernda heims-
friðinn; án þess megni Þjóða-
bandalagið ekkert. Að ræðu hins
fráfarandi forseta lokinni er
gengið til kosninga um forseta
þingsins, og í þetta sinn var De
Valera kosinn með miklum
meirihluta atkvæða. Tók hann
strax við fundarstjórn og var
hylltur af öllum þingheimi. Hélt
hann síðan ræðu, þar sem hann
talaði um hina erfiðu tíma og
verkefni Þjóðabandalagsins og
minnti fulltrúana á, hverjir erf-
iðleikar biðu þessa þings.
Þingfundir voru flesta dagana
og nefndarfundir í hinum 6
föstu nefndum þingsins daglega.
Helzta umræðuefni þingsins var
skýrsla Þjóðabandalagsins um
störf þess á síðastliðnu ári. All-
mikill tími fór, af eðlilegum á-
stæðum, í að ræða Spánarstriðið
og ófriðinn milli Kínverja og Ja-