Tíminn - 22.10.1938, Qupperneq 3

56. blað
TÍMIM, laugardaginn 22. okt. 1938.
223
A N X A L L
HEIMILIÐ
Gamla sagan ávalt þó ný.
Dánardægur.
Guðmundur Snorrason, áður
bóndi á Læk í Flóa og í Gufu-
nesi við Rvík, andaðist 16. þ. m.
Hann var fæddur í Þorleifsholti
í Hraungerðishreppi 20. júlí
1874, kvæntur Sigríði Bjarna-
dóttur frá Sviðugörðum í Flóa,
er nú lifir hann ásamt 7 börn-
um þeirra. Þau hjón bjuggu
lengst af á Læk, en fluttust að
Gufunesi fyrir fáum árum og til
Reykjavíkur á síðastl. vori.
Afmæll.
Kristján Signrðsson bóndi á
Halldórsstöðum í Köldukinn
átti sjötugsafmæli 19. þ. m. —
Kristján hefir búið hinu mesta
myndarbúi á Halldórsstöðum
allan sinn búskap. Hann hefir
gegnt fjölda trúnaðarstarfa,
stærri og smærri, fyrir sveit sína
og hérað, setið í hreppsnefnd
yfir 30 ár, formaður sparisjóðs
Kinnunga um fjöldamörg ár,
stjórnarnefndarmaður Kaupfé-
lags Svalbarðseyrar, og í stjórn
Laugaskóla frá upphafi. Krist-
ján var raddmaður góður og
stjórnaði um langt skeið kórum
og kirkjusöng í sveit sinni. Þrátt
fyrir bilaða heilsu ber hann
aldur sinn flestum jafnöldrum
betur. Börn hans eru nú upp-
komin, en kona hans, Guðrún
Sigurðardóttir frá Draflastöð-
um, látin fyrir tæpum tveimur
árum.
Hjörtur Hansson bóndi á
Grjóteyri við Borgarfjörð
(syðra) átti 75 ára afmæli 19.
þ. m.
Sigurbjörn Sveinsson rithöf-
undur í Vestmannaeyjum varð
sextugur 19. þ. m. Eftir hann er
m. a. barnabókin „Bernskan“.
Gullbráðkaup.
Pétur Þórðarson, bóndi í
Hjörsey á Mýrum, fyrrum al-
þingismaður, og kona hans,
Salome Jónatansdóttir, eiga
gullbrúðkaup í dag.Mun í ráði að
sveitungar þeixra heiðri þau
með samsæti, sem haldið verður
að Hrafnkellsstöðum.
Sigurjón Þorkelsson og Guð-
björg Jónsdóttir, er áður bjuggu
í Holti í Eyjafirði í 44 ár, áttu
50 ára hjúskaparafmæli 13. þ.
m. Þau eiga nú heima á Akur-
eyri. Sigurjón er 81 árs, en
Guðbjörg 77 ára.
Páll Jónsson hreppstjóri á
Stóruvöllum í Bárðardal og
kona hans, Sigriður Jónsdóttir,
áttu 50 ára hjúskaparafmæli 13.
þ. m. Sama dag átti Páll 78 ára
afmæli. Buðu þau hjón til sín
þann dag sveitungum og vinum
Þófasokkar.
í Kanada er það víða venja,
að ganga í svokölluðum þófa-
sokkum að vetrinum, þegar
kuldinn er hvað bitrastur. Þykir
það liprara og hagfelldara að
búa sig þann veg, heldur en að
troða sér í marga sokka, til þess
að verjast kuldanum.
í Hlín, ársriti Sambands norð-
lenzkra kvenna, sem nú er ný-
komin út, lýsir vestur-íslenzkur
bóndi því, hvernig þessir sokkar
eru búnir til. Vel má vera, að
þetta ætti líka við hér og leyfir
Tíminn sér því að birta útdrátt
úr grein vestur-íslenzka bónd-
ans:
„Það er fyrst á því að taka, að
gera sér sokkatré, sem þarf að
vera úr tveggja þumlunga þykk-
um planka. Sokkatréð sem við
notum, er 15 þuml. á hæð og 13
þuml. á lengd. Bezt er að nota
ull, sem er löng í sér, togmikil
ull er góð. Við kembum ullina í
stólkömbum, fjórtán kembur er
hér um bil mátulegt í hvern
sokk. Þegar hér er komið sög-
unni, má fara að leggja kemb-
urnar utan um mótið. Við leggj-
jam þær sem jafnast, fram og
aftur fyrir hæl og langsum á
leggnum líka og teygjum vel úr
þeim um leið. Þegar þetta er bú-
ið, vefjum við lauslega utan um
þunna og gisna léreftsdulu og
saumum hana rækilega. Þetta
er gert til þess að ullin færist
ekki úr lagi, þegar farið er að
þæfa. Þegar þetta er búið, er
maður tilbúinn að byrja á þóf-
inu. Maður fær sér volgt sápu-
vatn í bala og lætur sokkatréð
þar ofan- í og þæfir og nuddar,
hægt og gætilega fyrst í stað,
þangað til maður sér að sokkur-
inn er orðinn nokkuð þófinn
(ekki má þæfa of lengi, því það
getur orðið illt að ná sokknum
af trénu). Þá er dulan og bandið
tekið af, og sokkurinn þæfður í
trogi eða á f jöl, þangað til hann
er búinn að fá þá stærð, sem
maður óskar.
Þegar sokkarnir eru orðnir
þurrir, eru þeir jafnaðir að ofan
með skærum og klippt rifa ofan
í þá, sem er reimuð saman með
skólissu, svo sokkurinn falli bet_
ur að fætinum.
Þessa sokka notum við mikið í
þurrakuldunum hér í Canada á
veturna, þeir eru liðugir, heitir
og fljótgerðir.“
Alltaf er það LILLU-súkkulaði,
sem líkar bezt.
Þá er gott að muna hinar kraft-
miklu og drjúgu tegundir:
FJALLKONIJ-
ÍSt- BELLA-
PRtJHÉLA-
suðu-súkkulaði.
Allir, sem neyta mikils átsúkkulaðis, en eru hyggnir og
vilja fá mikið og gott fyrir peninga sína, munu aldrei biðja
um annað en hið ljúffenga PAN-MJÓLKURSÚKKULAÐI,
eftir að hafa reynt það einu sinni.
&c kúsmföudm mM'lj/ál/íf
Sá, sem notar Osram-D-ljóskúlur, hefir ódýrt ljós og getur
þessvegna veitt sér næga birtu. 40 Dlm ljóskúla ætti að
vera minnsta Ijóskúlan í húsinu.
Tek að mér
bréfaskriftir á þýzku
og íslenzk-þýzkar og þýzk-íslenzkar þýðingar.
Ingólfur Árnason,
Víðimel 53. Símar: 5337 og 4510.
Örnínn tilkynnir:
Höfum nýlega
fengið til
reiðhjóla:
DYNAMÓA,
LUGTIR og
KÁPUHLÍFAR.
Sendum yður gegn
póstkröfu,
Laugaveg 8 hvar sem þér
Sími 4661 eigið heima.

D

dekatumen-JáíCuM* með áfycgdcic&lúttfdinwn,
sem leygyíc fotfa sUcuuneydstu
Sígurður Ólason &
Egill Sigurgeirsson
MálfiutningsskríSstofa
Austurstræti 3. — Sími 1712.
og komu saman á heimili þeirra
um 80 manns. Börn þeirra hjóna
og tengdabörn færðu þeim að
gjöf skrifborð og stundaklukku.
Páll hefir nú verið hreppstjóri í
30 ár og 'í hreppsnefnd jafn
lengi. Fjárrækt hans er lands-
kunn.
- Kaup og sala -
Lllarcfni og silki,
margar tegundir. BLÚSSUR,
KJÓLAR o. fl. nýkomið.
SAUMASTOFAN UPPSÖLUM.
Sími 2744.
TRÚLOFUNARHRINGAR, sem
æfilán fylgir, sendir gegn póst-
kröfu, hvert á land, sem er. —
Sendið nákvæmt mál.
SIGURÞÓR,
Hafnarstræti 4, Reykjavík.
Útbreiðið T I M A IV IV
M.s. Dronning
Alexandríne
fer mánudaginn 24. þ. m. kl. 6
síðd. til Kaupmannahafnar (um
Vestmannaeyjar og Thorshavn).
Farþegar sæki farseðla í dag
Tilkynningar um vörur komi
sem fyrst.
Skipaafgreiðsla
Jes Zímscii
Tryggvagötu. Sími 3025.
r\r
Guðl. Rósinkranz:
Þegar ófriðarblikan var
svörtust
NIÐURLAG
Á götunum var mikill fjöldi
fólks. Blöðin voru rifin út úr
höndum blaðasalanna. Á hverju
götuhorni var verið að líma upp
auglýsingar, þar sem fólki var
tilkynnt að koma á vissa staði og
máta á sig gasgrímur. í lysti-
görðunum var unnið af kappi
aðþví að grafa gryfjur til varnar
gegn loftárásum, og ungbörn
flutt í stórhópum út í sveit. Á
járnbrautarstöðvunum moraði
af sjóliðum, sem fýlltu hverja
járnbrautarlestina af annarri á
leið til hafnarborganna, til þess
að fara um borð í herskipin, sem
verið var að senda út til verndar
Englandi. Engan stríðsmóð var
þó að sjá. Stemningin var þung,
allir virtust þrungnir alvöru og
kvíða. En skyldan kallar. Það er
um ekkert að velja. Út á vígvöll-
inn, á sjó eða landi, út í eld og
eiturgas eiga þesir ungu menn
nú að fara. Þeir kveðja aldur-
hnigna foreldra, systkini, unn-
ustur, konur eða aðra ástvini,
sem standa tárvotir á brautar-
pallinum og þeir gera ráð fyrir
að þeir séu að kveðjast þarna í
síðasta sinn. Margar framtíðar-
vonir brustu á slikri skilnaðar-
stund.
Eftir nokkra daga er brezka
þingið kallað saman. Chamber-
lain heldur langa ræðu, þar sem
hann skýrir frá viðræðum sínum
við Hitler. Þingsalurinn er full-
skipaður. Hin alvöruþrungna
rödd Chamberlains rýfur ein
þögnina. Allir hlusta með mik-
illi alvöru og eftirvæntingu, eftir
því, hvort forsætisráðherrann
gefi nokkra von um friðsamlega
lausn deilunnar, en allir eru
þá í rauninni vonlausir um það.
í miðri ræðunni réttir John
Simon Chamberlain skeyti.
Skeytið er frá Hitler og hefir
að geyma boð um fjórvelda-
fundinn í Múnchen. Chamber-
lain heldur þó ræðu sinni áfram,
en segir í lok ræðunnar frá inni_
haldi skeytisins. Við það lýstur
upp f^gnaöarópi um allan sal-
inn. Fólkið á áheyrendapöllun-
um gleymdi sér og hrópaði og
klappaði. En þeim, sem eru á-
heyrendur í þinginu, er strang-
lega bannað að láta í ljósi andúð
eða fylgi við nokkurt málefni.
Þessi fögnuður þingmannanna
við þessa óvæntu fregn, sem
gaf von um frið, sýndi hvern
óvilja og viðbjóð Englendingar
höfðu á því að fara út í ófrið.
Með þennan ákveðna og sterka
friðarvilja þingsins og þjóðar-
innar á bak við sig fer Chamber-
lain svo í þriðja sinn á fund
Hitlers, til þess að reyna að
varðveita friðinn. Sá, sem séð
hefir, þó ekki sé nema örlítið
korn af því, sem Chamberlain
sá i heimalandi sinu, vitandi
svo að segja alla þjóðina á-
kveðna á móti stríði, getur skil-
ið eftirgjafir þeirra Chamber-
lains og Daladier. Um það, hvort
þeir hafi gert rétt eða rangt,
hyggilegt eða óhyggilegt, er
sjálfsagt enginn fær að dæma.
að svo stöddu. Úr því sker
framtíðin. En eitt er þó senni-
lega vist, að ef Englendingar
hefðu fyr tekið mál þetta föst-
um tökum og sýnt Þjóðverjum
fyr fulla alvöru, þá hefði fórnir
Tékkóslóvakíu ekki orðið eins
stórar og tilfinnanlegar og raun
varð á, og þá hefði England
notið meira trausts og hylli
meðal smáþjóðanna og meiri
virðingu meðal stórþjóðanna en
það gerir nú.
Guðl. Rósinkranz.
HAFIÐ ÞÉR
greitt andvirði yfirstand-
andi árg. Tímans? Sé svo
ekki, þá gerið það hið
fyrsta. Gjalddagi var 1. júní
síöastliöinn.
Sendið áskriftargjaldið í
póstávísun, eða greiöið það
á innheimtu Tímans, Lind-
argötu 1 D, Reykjavík.
I.-I ’l I J.UrjH 4
LJ.I
Nildin
austur um land í hringferð n. k.
þriðjudag kl. 9 s. d.
Tekið verður á móti flutningi,
eftir því sem rúm leyfir, í dag
(til kl. 3) og til hádegis á mánu-
dag.
Athugið að flutningi á vestur-
og norður-landshafnir verður að
skila í dag, en flutningi á suð-
austurlandshafnir þarf ekki að
skila fyrr en á mánudag.
Pantaðir farseðlar óskast sótt-
ir degi fyrir burtferð.
Garnir.
Eins og' að undanförnu eru vel verkaðar
garnir úr heimaslátruðu fé kcyptar í Garna-
stöðinni í Reykjjavík. Greiðsla við múttöku.
Meðferð garnanna:
Þegar görnin er rakin, er náð í báða endana (slitið frá vinstr-
inni og langanum) og görnin rakin tvöföld ofan í ílát með vatni
í. Þá er gorið strokið úr görninni (tvöfaldri, jafnþættri) og hún
um leið gerð upp í hespu um eitt fet á lengd og brugðið utan um
(eitt bragð), með báðum endunum eða lykkjunni. Síðan er salti
nuddað inn í hverja hespu og vel undir bragðið. Þá eru garnirn-
ar lagðar niður í lagarhelt ílát og saltað vel í hvert lag. Ef ekki
myndast svo mikill pækill, að fljóti yfir lagið, þá verður að láta
vel sterkan pækil á garnirnar (24 gráðu).
Slitnar garnír:
Þegar garnirnar eru sendar, má taka þær úr lagarhelda ílát-
inu og senda í kassa.
Gamimar má helzt ekki slíta. Þær garnir, sem slitna og eru
í tvennu eða þrennu lagi, má hirða og láta spottana (2 eða 3) í
sömu hespuna. Þær garnir, sem eru slitnar meira en í þrennt, eru
ónýtar.
Garnastöðin. - Símí 4241.
64
Andreas Poltzer:
Patricia
61
Það verður erfitt að rekja nokkur spor
núna, sagði Whinstone fulltrúi.
Hann sat í stofunni í matsölu frú Groy
og andspænis honum sat Patricia í göml-
um og snjáðum hægindastól. Hún var
talsvert föl. Fulltrúinn tók eftir að það
fór henni vel.
— Ég hefi verið að hugsa um það í
allan dag, hvort ég ætti að síma til yðar
eða ekki, svaraði Patricia, því að ég hefi
verið að brjóta heilann um, hvort ég hafi
í rauninni upplifað þetta eða hvort það
hafi bara verið martröð.
Whinstone hlýddi á mjúka og djúpa
rödd hennar með svo mikilli hrifningu,
að hann tók varla eftir hvað hún sagði.
Svo rankaði hann við sér og spurði:
— Kemur það oft fyrir, að þér fáið
svona martröð?
— Nei, það hefir aldrei komið fyrir mig
fyrr en í nótt. Og það er mögulegt að
taugarnar hafi hlaupið svona með mig
í gönur, eftir viðburðina sem ég var búin
að upplifa áður.
— Já, það getur hugsazt, sagði Whin-
stone fulltrúi. Honum sást ekki yfir, hve
Patricia var vandræðaleg á svipinn.
— Jæja, ungfrú Holm, ég sé að... .
— Nei, mig getur ekki hafa dreymt,
sagði hún hægt, því að ég man það
greinilega núna, að ég aflæsti herberg-
var Patricia sem rauf hana, er hún tók
eftir ljótu kúlunni, sem fulltrúinn hafði
fengið á ennið, og hún spurði:
— Þér hafið særzt. Verkjar yður mikið
í það?
— Já, sagði hann.
Patricia, sem í eðli sínu var óframfær-
in, rétti upp hendina og strauk honum
varlega um ennið.
írski lögregluþjónninn, sem hafði bar-
ið Whinstone í ennið með grjóthörðum
hnefanum, varð eigi lítið forviða, þegar
Whinstone kom aftur í bezta skapi.
Fulltrúinn fylgdi Patriciu heim sjálfur.
Þegar þau skildu, hélt hann lengi í hend_
ina á henni og hún varð að heita honum
því, að hún skyldi aldrei gefa sig að ó-
kunnugum mönnum, jafnvel þó að þeir
væru í miðri City um hábjartan daginn.
Þegar Patricia loksins var komin upp í
herbergi sitt, var klukkan orðin nærri
því þrjú. Nú fyrst tók hún eftir því, hve
þreytt hún var. Hún flýtti sér að hátta,
hoppaði upp í rúmið og steinsofnaði und-
ir eins, þrátt fyrir æfintýrið, sem hún
hafði lent í um nóttina.
Það mun hafa verið svo sem klukku-
tlma síðar, að tekið var varlega í lásinn
á herbergi Patriciu. En hurðin var læst.
Patricia átti heima í matsöluhúsi, innan
um allskonar fólk, svo að það var eðlilegt