Tíminn - 17.11.1938, Blaðsíða 3

67. blað
267
ÍÞRÓTTIR
A N N Á L L
Knattspyrimför
til IVorðnrlanda.
Nýlega var haldinn aðalfund-
ur í knattspyrnufél. Fram. í
stjórn félagsins voru kosnir:
Jón Magnússon (form.), Adolf
Björnsson, Gunnar Nielsen, Sig-
urður Halldórsson og Ólafur
Þorvarðsson.
Á fundinum voru samþykkt
ný lög fyrir félagið og fundar-
sköp. Þá var og ákveðið að
stofna íþróttavallasjóð, þar sem
nú stendur fyrir dyrum, að út-
hluta knattspyrnufélögunum
sérstöku landi undir knatt-
spyrnuvelli á hinu fyrirhugaða
íþróttasvæði Reykj avíkur við
Nauthólsvík.
Félagið hefir undanfarið
staðið í samtaandi við þýzkan
knattspyrnukennara og mun
hann koma hingað eftir ára-
mótin, ef samningar nást.
Félagið mun senda knatt-
spyrnuflokk til Norðurlanda
næsta sumar í tilefni af 50 ára
afmæli danska knattspyrnu-
sambandsins. Verður hann við-
staddur Norðurlandakeppnina,
sem fram fer í Khöfn 12.—18.
júní, en keppir síðan fjóra leiki
í Khöfn og næstu bæjum. Á
heimleiðinni keppir flokkurinn
við tvö félög í Oslo og eitt í
Bergen.
Fram hafði danskan knatt-
spyrnuþjálfara síðastl. sumar og
hefir kapplið Fram tekið mikl-
um framförum á undanförnum
árum.
Knattspyrnufél. Valur hefir
nýlega haldið aðalfund sinn.
Stjórn félagsins skipa: Ólafur
Sigurðsson form., Hrólfur Bene-
diktsson, Jóhannes Bergsteins-
son, Sveinn Zoéga, Grímar Jóns-
son, Hólmgeir Jónsson og Sig-
urður Ólafsson.
Knattspyrnuflokkur frá Val
og Víking fer til Þýzkalands
næsta sumar í boði þýzka
knattspyrnusambandsins.
Frækinn ráðherra.
Innanríkisráðherra Finna,
Urho Kekkonen, er formaður
finnska íþróttasambandsins og
nefndarinnar, sem undirbýr
Olympíuleikana í Helsingfors
1940. Hann verðskuldar það
fyllilega, að gegna þessum tign-
arstöðum í samtökum íþrótta-
manna, því hann var um skeið
einn mesti íþróttamaður Finna.
í finnsku meistarakeppninni
1924 varð hann meistari í há-
stökki og 2. í 100 m. hlaupi.
Stökk hann 1.85 m. og rann 100
m. á 10.9 sek. Sama ár setti
hann heimsmet í þrístökki án
tilhlaups með því að stökkva
9.72 m.
Kekkonen er nú 38 ára gam-
Dánardægur.
Böðvar Bjark-
an lögfræðingur
á Akureyri and-
aðist 13. þ. m. —
Banamein hans
var hjartabilun.
iHann var fædd-
ur að Sveins-
stööum í Húna-
/atnssýslu, 12.
lóv. 1879. Sonur
hjónanna Jóns
Ólafssonar og Þorbjargar Krist-
mundsdóttur, er þar bjuggu. —
15 ára gamall fór hann í latínu-
skólann í Reykjavík, og að
loknu stúdentsprófi sigldi hann
til háskólanáms í Kaupmanna-
höfn. Lagði hann þar í fyrstu
stund á læknisfræði, en hætti
því námi og tók að lesa lög.
Árið 1905 kom hann heim til
íslands aftur og reisti þá bú í
Einarsnesi í Borgarfirði. En eft-
ir að búið var að stofna háskól-
ann hér á landi lauk hann em-
bættisprófi í lögum, árið 1912.
Hann kvæntist árið 1906 Krist-
ínu Jónsdóttur frá Auðólfsstöð-
um í Langadal. Fluttust þau
til Akureyrar árið sem Böðvar
heitinn lauk lagaprófi og áttu
þar heima síðan. Synir þeirra
tveir eru á lífi: Ragnar fulltrúi
í dómsmálaráðuneytinu og Skúli
stúdent í læknadeild háskólans.
Dóttur uppkomna, Inger að
nafni, misstu þau hjón árið
1931.
Á Akureyri gegndi' Böðvar
Bjarkan fjölda trúnaðarstarfa,
auk málaflutningsstarfa sinna.
Hann var lögfræðilegur ráðu-
nautur Kaupfélags Eyfirðinga,
stj órnarformaður samvinnu-
verksmiðj anna, eftirlitsmaður
útbús Landsbankans, umboðs-
maður Brunabótafélags íslands
frá stofnun þess, formaður fast-
eignamatsnefndar o. fl.
Afmæli.
Álfheiður Briem, ekkja Páls
Briem amtmanns, átti sjötugsaf-
mæli 11. þ. m.
Sigurgeir Gíslason verkstjóri í
Hafnarfirði átti sjötugsafmæli
9. þ. m.
Hjóiiabönd.
Guðmunda Gísladóttir og
Gísli Magnusson bóndi á Brekku
á Hvalfjarðarströnd. ■— Guðlaug
Stefánsdóttir frá Árgerði og
Karl Aðalsteinsson, Lyngholti í
Glerárþorpi. — Lára Sigurðar-
dóttir og Karl Vilhjálmsson frá
Vogsósum.
all. Undirbúningur Olympiu-
leikjanna í Helsingfors leggst
fyrst og fremst á herðar hans.
ekki nægilega traustur grund-
völlur fyrir stórveldi.
Tíminn mun leiða það í ljós,
hvort draumar Mustafa Kemals
um tyrkneskt stórveldi rætast.
Fyrir atbeina hans fer nú fram
í Tyrklandi stórfelldari breyting
en í nokkru landi öðru. Og
þjóðinni fjölgar ört. Á árunum
1927—34 hefir íbúum Tyrklands
fjölgað úr 13.7 millj. í 17.5 millj.
Hver, sem hinn endanlegi á-
rangur verður af störfum Mu-
stafa Kemals Atatúrks, mun
hans jafnan minnst sem eins
mikilmenna sögunnar. Þ. Þ.
Sauðfjárrækt í Finnlandi
í norsku landbúnaðartímariti
birtist nú í haust ritgerð um
sauðfjárrækt og sauðfjárkyn-
bætur í Finnlandi. Höf. grein-
arinnar, Signe Brueneck, hefir
sjálfur ferðast til Finnlands og
kynnt sér þessi efni að eigin
raun. Ýmislegt í grein hans er
svo eftirtektarvert, að ástæða
er til að segja frá.
Samkvæmt frásögn höf., er
bæði í Finnlandi og Norður-
Noregi, óblandaður norrænn
sauðfjárstofn. Þessi sauðfjár-
stofn er með stutta rófu, eins
og íslenzkt fé, enda var það á
sínum tíma hingað flutt frá
Noregi. Höfuðeinkenni hins
norræna sauðfjárstofns, segir
höf., er skipting ullarinnar í
tog og þel. Þessi skipting ullar-
innar og þar með ullarfar fjár-
ins, er þó mjög mismunandi.
Á sumu fé er fína ullin yfir-
gnæfandi. Sumstaðar getur tog-
ið orðið mjög hrokkið og fagurt
áferðar. Hinir mörgu litir nor-
ræna fjárstofnsins eru líka ein-
kennandi fyrir hann. Með
hreinræktun einstakra kynj a
eru því, að því er ullinni við-
kemur, margir möguleikar fyrir
hendi. Og í Finnlandi er nú
höfuðáherzla lögð á hreinrækt-
un hinna einstöku afbrigða
heimafjárins.
Hinar finnsku kynbætur miða
að því að skapa þrennskonar
fé með tilliti til ullarinnar: Fé
með fína ull til vefnaðarvöru-
framleiðslu í verksmiðjum, fé
með áferðarfallega og breyti-
lega ull til heimilisiðnaðar og
fé, sem gefur af sér „loðskinn",
hliðstætt karakulfé. í öllum
þessum greinum hafa finnsk
kynbótabú náð mikilsverðum á-
rangri, án blöndunar við erlend
fjárkyn. Er þess sérstaklega get-
ið, að finnsk „gæruskinn" séu
nú framleidd í stórum stíl og
þýðingarmikil útflutningsvara,
einkum af gráu fé. Finnskt fé
er fremur ullarlítið, segir höf.
En á einstökum kynbótabúum
hefir tekizt að auka ullina til
mikilla muna á skömmum tíma.
Þannig er frá því sagt, að á
kynbótabúinu, sem finnska rík-
ið eigi nálægt Tammerfors, hafi
meðalullin vaxið um 1 kg. á 4
árum og sé nú 2,3 kg. að meðal-
TtMlM, fimmÉntlaginn 17. nóv. 1938
Verð loðdýra
(Framhald af 2. síðu.)
Refur, sem hefir aðallega selt
minka hér á landi undanfarið,
selur þríóið á kr. 450 í ár, og
hefir aldrei selt á hærra verði.
Dýrustu teg. minka, eru og hafa
verið í útlöndum um kr. 2000.00
þríó. Örfá þríó hafa verið keypt
inn í landið af þessum dýrustu
tegundum. Virðist vera, að þeir,
sem keypt hafa frá útlöndum
fyrir kr. 2000,00 þríóið, séu vel
að því komnir, ef þeir hafa valin
dýr að selja, að fá svipað verð.
Ég veit ekki hvort á að skilja
ummæli greinarhöf. um þá, er
hafa komið búum sínum á
traustan grunn með lífdýrasölu
og getað stækkað þau, þannig,
að honum þyki það ekkert sér-
lega ánægjulegt. En mér er það
hið mesta gleðiefni. Ég lít svo
á, að því fleiri loðdýrabú í land-
inu, sem koma undir sig föstum
fótum, og komast á tryggan
fjárhagslegan grundvöll, —
jafnvel þótt það sé með lífdýra-
sölu —, því betra. Lífdýrasalan
hefir á undanförnum árum
skipzt milli allra loðdýrabúa í
landinu, sem hafa viljað selja,
eða haft eitthvað að selja, af
nothæfum loðdýrum. Á síðast-
liðnu ári munu ísl. loðdýraeig-
endur hafa haft í tekjur sam-
anlagt af búum sínum nálægt
(4 milljón krónur. Það er að vísu
ekki há upphæð, en íslenzkan
landbúnað munar um minna.
28. október 1938.
Beztu kolin
Síniar: 1964 og 4017.
Skíðakappinn
skáldsaga eiiir M. FÖNHUS,
í þýðimgu Gunaars Andrew
er komin í bókaverzlanirnar. —
VIRGINIA
Giacœttwi
NÝ BÓK:
Þorbergur Þorleifsson.
tali af kind. Á þessu búi eru 100
kindur.
í þessu sambandi minnir höf-
undur á það, að merino-féð í
Ástralíu hafi fyrir 100 árum
gefið af sér 2 kg. af ull að með-
altali kindin, en nú séu í Ástra-
líu 106 milljónir sauðfjár, sem
gefi af sér 4 y2 kg. af ull, hver
kind, árlega. Þetta hefir náðst
með kynbótum á löngum tíma.
En höf. telur fulla ástæðu til
að gera sér vonir um, að einnig
hjá hinum norræna fjárstofni
megi ná miklum árangri í þessa
átt, ef rækt sé lögð við að þroska
hina sömu eiginleika.
Um árangur með tilliti til
kjötgæða ræðir höf. ekki sér-
staklega. En frá öðru segir hann,
sem mörgum mun þykja fróð-
legt. En það er sú mikla frjó-
semi, sem fyrirfinnst í finnska
sauðfjárstofninum og nú er
lögð stund á að viðhalda og
auka. Á kynbótabúum þeim, er
höf. heimsótti, sá hann mjög
margar ær með 3, 4 og 5 lömb-
um. Á einu búi, sem hann til-
greinir, og þar sem sérstök á-
herzla hefir verið lögð á að ala
upp ær, sem eigi mörg lömb,
var meðal lambafjöldinn 3 y2 á
hverja á, sem svarar til þess, að
helmingurinn af ánum hefði
verið með 3 lömbum og hinn
helmingurinn með 4. Ein ær
átti vorið 1937 sex lömb og
skilaði þeim öllum heim um
haustið með samtals 213V2 kg.
kg. þunga í lifandi vigt. Þyngsti
dilkurinn vóg 40 kg., tveir vógu
37y2 kg., einn 33y2 kg. og hinir
tveir 32 y2 kg. Önnur ær á sama
búi skilaði 5 dilkum, er samtals
vógu 169 kg.
Verð á kynbótafé í Finnlandi
fer mjög eftir því, hversu frjó-
semin hefir reynst mikil í ætt-
inni. Engin ær er skráð í ætt-
artölubók nema hún sé a. m. k.
þrílembingur, segir höf. Og
verðlaun á hrútasýningum eru
mjög miðuð við það, hve mæður
hrútanna hafa verið afkasta-
miklar í þessu efni. Eins og gef-
ur að skilja, eru ærnar ágætar
mjólkurær.
Þessi mikla frjösemi fjár-
stofnsins finnska og ræktun
hennar hefir eins og gefur að
skilja alveg sérstaka þýðingu
fyrir afkomumöguleika sauð-
fjárbúskaparins þar í landi.
í greinarlok víkur höf. að
sauðfjárrækt og sauðfjárkyn-
bótum í heimalandi sínu: Nor-
egi. Hann bendir á,að Norðmenn
hafi gert margar tilraunir með
blöndun við erlenda fjárstofna
og með misjöfnum árangri. En
því ekki að fara að dæmi Finna,
segir hann, og gera sér far um
að rækta og fullkomna það, sem
í hinum norræna fjárstofni býr.
Sá stofn er hér landvanur og
veðurvanur, um aldaraðir, seg-
ir hann.
Ef til vill gætum vér íslend-
ingar líka lært eitthvað af fjár-
rækt Finnlendinga og kynbóta-
tilraunum. Hver veit?
Ávalt lægst verð
Dömutöskur, leður, frá 10.00
Bamatöskur frá 1.00
Spil „Lombre“
Sjálfblekungar
Sjálfblekungasett
Perlufestar
Nælur
Dúkkuhöfuð
Matardiskar
Bollapör
K. EINARSSON
& BJÖRNSSON
Bankastræti 11.
%
- Kaup og sala -
UUarefni og silkl,
margar tegundir. BLÚSSUR,
KJÓLAR o. fl. nýkomið.
SAUMASTOFAN UPPSÖLUM.
Sfmi 2744.
Þórunn Magnúsdóttír:
JLíf annara
BÓKAVERZLUNIN MÍMIR H.F.
AUSTURSTRÆTI 1 — SÍMI 1336.
NÝ BARNABÓK:
Fugliim segir —
eftir Jóhannes úr Kötlum.
Nýjasta barnabók hins vinsæla
höfundar.
Bókin er skreytt mörgum prýði-
legum myndum.
Verð í bandi kr. 2.00.
Bókaverzlimin
Heimskringla h.f.
Laugaveg 38. Sími 5055.
Vinnið ötullega fyrir
Tímann.
108 Andreas Poltzer:
134 stigaþrep, dró hún ekki andann hrað-
ar en áður.
Hún þurfti ekki að kveikja ljós, til
þess að opna dyrnar hjá sér heldur. Það
var ekki fyrr en hún hafði lokað hurð-
inni á eftir sér, að hún kveikti í her-
berginu.
Þessi litla kytra, sem hún var í, mun
hafa verið ætluð fyrir vinnukonuher-
bergi, þegar húsið var byggt. Stór skápur
tók nærri því helming húsrýmisins. Auk
hans var þarna í herberginu snyrtiborð,
eins og maður sér í búningsklefum leik-
kvenna.
Ljóshærða stúlkan fór úr loðkápunni.
Hún hengdi hana inn í skápinn, en þar
voru fyrir tylftir af kjólum og kápum.
Margt af þessum fatnaði var hið furðu-
legasta útlits og virtist alls ekki eiga
heima i skáp ungrar tískukonu.
Hún fór nú að snyrtiborðinu og lét
fallast niður á stólinn. Cigarettuaskja
lá þar innan um alla smyrslabaukana.
Unga stúlkan tók sér cigarettu úr öskj-
unni og kveikti í. Herbergið fylltist af
reyk með einkennilegum ilm. Einhver
einkennileg og sjaldgæf ilmolía hlaut
að hafa verið sett í tóbakið.
Hún greip í hárkolluna sína, með ci-
garettuna milli tannanna. Á næsta
augnabliki lá hún á borðinu. Og nú var
Patricia 105
hárið væri í raun og veru ungfrú Brad-
ford, myndi hún vera vör um sig, þegar
hún vissi, að hún hefði vakið grun Whin-
stones fulltrúa.
Whinstone fulltrúi svipaðist um kring-
um sig. Þarna var símaskáli rétt hjá, og
það gerði honum hægara fyrir. Hann
hringdi til Scotland Yard og tveimur
mínútum síðar hafði hann fengið upp-
lýsingar um heimilisfang ungfrú Brad-
ford. Hún átti heima í York Terrace 74 B.
Sú gata er skammt frá Regent Park, fyrir
handan Marylebone Road.
Meðan Whinstone var að síma, hafði
hann haft auga á Old Man’s Club. Á
horni Jermyn Street og York Street
stöðvaði hann leiguvagn. Þegar hann
steig inn í vagninn, hafði ljóshærða
stúlkan ekki enn komið út úr klúbbnum.
— Akið með mig tii York Terrace. Far-
ið um Bond Street og Wimpoole Street
og akið eins hart og þér getið! Þér skuluð
fá góð ómakslaun.
Bifreiðarstjórinn lét ekki segja sér
þetta tvisvar. Whinstone komst í York
Terrace á örstuttum tíma.
Hann kom sér fyrir í húshliði í skugga,
beint á móti nr. 74 B. Það var súld og
kuldi þessa vetrarnótt, en Whinestone
strengdi þess heit að bíða fram á morg-
un, ef þörf gerðist.