Tíminn - 07.03.1939, Blaðsíða 3

28. blað
TÍMIMV. briðjudaggiiin 7. marz 1939
113
ÍÞRÓTTIR
A N N Á L 1
Skíðavikan á Eiðum.
Námskeið í skíðaíþrótt var
haldið að Eiðum í vetur og stóð
það yfir í tíu daga og lauk
sunnudaginn 19. febrúar. —
Skíðakennari var Gunnar Ól-
afsson úr Reykjavík. Þátttak-
endur voru alls 60 manns, allir
nemendur Eiðaskóla, kennarar
og nokkrir menn úr nágrenninu.
Skólinn hafði keypt mikið af
skiðum í haust og vetur og gat
selt nemendunum þau við vægu
verði. Áttu því nemendur flest-
allir skíði. Einnig á skólinn
nokkur pör af skíðum, er hann
lánar nemendum fyrir lítið
gjald. Mjög æskilegt væri að
kenna skíðasmíði við skólann,
og er áhugi fyrir, að því verði
komið í framkvæmd.
Kennslan fór að mestu fram í
brekku rétt við skólann. Veður
og snjólag var hið ákjósanleg-
asta allan tímann, sem nám-
skeiðið stóð yfir. Erindi um
vetrarferðir á skíðum og með-
ferð skíða, skíðabúninga o. fl.,
flutti kennarinn meðan nám-
skeiðið stóð yfir. Að námskeið-
inu loknu, fór fram keppni í
skíðagöngu, sex kílometra, milli
þátttakenda. Sigraði Sigurður
Jónsson úr Breiðdal á 34,40 mín.
Taldi kennarinn árangur þann
sem náðst hafði af námskeiðinu
yfirleitt mjög góðan..
Skrifstofa
Fraiiisóknarflokksins
I Reykjavík
er á Lindargötu 1D
Framsóknarmenn utan af
landi, sem koma til Reykja-
víkur, ættu alltaf að koma
á skrifstofuna, þegar þeir
geta komið því við. Það er
nauðsynlegt fyrir flokks-
starfsemina, og skrifstof-
unni er mjög mikils virði
að hafa samband við sem
flesta flokksmenn utan af
landi.
Dánardægur.
M a r g r é t Jóhannesdóttir á
Akranesi andaðist 28. febr. Hún
var um áttrætt og hafði verið
hrum síðustu árin. Hún var gift
Ólafi Ólafssyni vélsmið í Deild
á Akranesi.
Afmæll.
ísak Eiríksson bóndi á Ási
verður fertugur 8. þ. m. Hann
er sonur Eiríks Jónssonar fyrr-
um.bónda á Ási og konu hans
Friðsemdar ísaksdóttur. Árið
1926 giftist hann Kristínu Sig-
urðardóttur frá Selalæk. Það ár
keypti hann jörðina af föður
sínum og reisti þar bú.
ísak er dugn-
aðarmaður mik
ill og hefir
bætt jörð sína
mjög að hús-
um, ræktun í
s t ó r u m stíl,
miklum girðing
um og m. fl. —
Hann er bók-
elskur maður
og víölesinn, og
er — auk ís-
lenzkra bókmennta — allvel að
sér í norrænum bókmenntum.
Hann hefir um langt skeið ver-
ið bókavörður allmyndarlegs
sveitabókasafns, og hefir í því
starfi, sem öðru er hann hefir
tekið að sér, sýnt áhuga, sam-
vizkusemi og dugnað, enda er
hann maður sem í engu vill
vamm sitt vita.
ísak er glaðlyndur maður og
skemmtinn. í starfi er hann
glöggur, vandvirkur og afkasta-
mikill, og alltaf ríkir gleði og
fjör í þeim hópi, þar sem hann
er með í verki.
Söngmaður er hann góður og
hefir mikið yndi af söng og
hljóðfæraleik. Kona hans er
einnig mjög söngelsk og munu
vera fá íslenzk sveitaheimili þar
sem söngur og hljómlist yfir-
leitt er meir um hönd haft en
þar.
Allir, sem þekkja ísak í Ási
munu óska honum alls hins
bezta á afmælisdaginn hans.
Það þarf að brúa Skíllandsá
Á leiðinni frá Laugarvatni
austur Laugardal, á Geysisveg-
inum, er á milli Ketilvalla og
Miðdals, á sem heitir Skillandsá.
— eða Skilnaðsá. Hún er enn ó-
brúuð, ásamt öðrum smærri
sprænum. Þótt á þessi sé ekki
stór, er hún hinn mesti farar-
tálmi fyrir þá, sem yfir hana
verða að fara, bæði sumar og þó
einkum á vetrum.
Margir sumargestir, sem að
Laugarvatni koma á sumrum,
þrá að komast lengra austur
Laugardalinn og sjá þá náttúru-
fegurð, sem þessi undurfríða
sveit hefir að bjóða, og margir
flaska á því, að reyna að fara
þetta á bílum sínum, en lang-
flestir af þeim stranda í á
þessari og koma aftur blautir
og slæptir úr ánni, sem sára-
lítið þarf til að brúa, því að
þetta er bergvatnsá, sem tiltölu-
lega lítið vex.
Það er þó ekki vegna sumar-
ferðafólks, sem ég geri brú
þessa að umræðuefni, heldur
vegna 5 bæja, sem eru fyrir
austan ána og þurfa að flytja
nauðsynjar sínar yfir hana all-
an veturinn til markaðar. —
Vegna snjóa er ekki hægt að
fara með vagna á vetrum, enda
vondur vagnvegur, og nærri al-
veg ófær á sumrum frá sumum
bæjunum, lítið verið lagaður
siðan 1907, að fyrst var gerður
vagnvegur upp að Geysi. Eina
og bezta leiðin verður þá sleðar,
en þat er þessi á þröskuldur
fyrir.
Það má nú ef til vill segja,
að litlu skipti um afkomu þess-
ara 5 bæja, en á þessum síðustu
árum hefir þó verið á þessum
jörðum um 2200 sauðfjár, sem
mæðiveikin er nú að strádrepa
og gerir því enn þá meiri nauð-
syn á að auka mjólkurfram-
leiðslu, en hún aftur krefst dag-
legra flutninga áleiðis að mjólk-
urbúi. Þetta eitt gerir brú þessa
alveg bráönauðsynlega. Á þess-
um bæjum er enn yfir 50 manns,
þrátt fyrir alla fólksfæð í sveit-
unum, þar á meðal 23 börn inn-
an fermingar, og verður varla
sagt, að á sama standi um
möguleika þessa fólks til að lifa.
„En hvað dvelur Orminn
langa.“ Af hverju er ekki búið
að brúa þessa litlu á, sem er
jafn mikill farartálmi. Ár eftir
ár hefir þetta átt að gerast, og
þessu verið lofað, en er þó ógert
enn, og þyrfti hún þó sennilega
ekki að kosta nema 1000—2000
kr. Því er erfitt að svara nema
á einn veg, að það hefir verið
látið ógert. —
í bændaförinni síðastliðið
sumar fór ég á bíl alla leið héð-
an frá Laugarvatni og sem leið
liggur norður í Kelduhverfi og
Axarfjörð í Norður-Þingeyjar-
sýslu og minnist ég ekki að hafa
orðið var við nokkra á óbrúaða
á allri þessari leið, sem var okk-
ur neinn farartálmi, en i Skil-
landsá hefðu allir bílarnir setið
fastir, hefðu þeir átt að fara yf-
ir hana. Og þessi á er í miðri
sveit, yfir hana þarf mörgum
sinnum að fara á hverjum degi
með brýnustu afurðir fátækra
fjölskyldabænda, sem heyja sína
ströngu lífsbaráttu daglega við
sauðfjárpest o. fl. erfiðleika. Það
óskar enginn eftir, að hætt
verði við að laga vegi inn á af-
réttum og öræfum, og brúa þar
ár og læki, til þess að fólk geti
leikið sér um hásumarið, en ef
að þarf að nota ríkissjóðsfé til
þess, þá er ekki fátæktin fyrir
dyrum í þessu landi, ef því fé
er ekki betur varið til þess að
koma afurðum fátækra bænda
áleiðis til markaðar. Mörgum
mun verða að líta svo á að með
því sé verið að taka brauðið frá
börnunum og kasta því. —
Skillandsá þarf að brúa nú á
næsta ári. Það er brýn nauð-
syn.
Böðvar Magnússon.
Vinnið iitullcga fyrir
Tímann.
Hjartans pakkir til allra hinna mörgu
nær og fjær, sem á ógleymanlegar hátt
hata sýnt okkur samúð við tráfall
Bjarna Ólafssonar, skipsfjóra
og heiðrað minningu hans.
Akranesi 1. marz 1939.
Elín Ásmundsdóttir. Ólafur Bjarnason.
Bókavinir og bókasöfn!
Nú er tækifæri að auka bókasöfn sín fyrir lítið gjald, með
því að panta hinar ódýru bækur hjá H.f. Acta. — Ekkert
heimili ætti að vera án bókasafns. — Pantanir má gera hjá
öllum bóksölum landsins eða beint af lager, hjá skilanefndar-
manni H.f. Acta liqv.,
Jóni Þórðarsyni,
(Pósthólf 552) REYKJAVÍK
Bókaverðskrá send ókeypis þeim er þess óska.
Gula bandið
er bezta og ódýrasta smjörlíkið.
1 heildsölu h|á
Samband ísLsamvinnufélaga
Sírni 1080.
Hinn brákaði reyr
(Framh. af 2. síðu) .
hefir verið ljós á vegum landa i
Vesturheimi og lampi fóta
þeirra á erfiðum leiðum. Ætt-
jarðarástin og næmleikinn fyrir
uppruna sínum í hinu litla,
fjarlæga landi, hefir verið afl-
vakinn í hinni glæsilegu fram-
sókn landa í Vesturheimi. Fyxir
þennan drengilega metnað eru
íslendingar nú svo kynntir í
Vesturheimi, að þeir þykja
einna æskilegastir allra þjóð-
flokka, sem til landsins koma.
Ríkisstjórnin hefir gert alt
sem í hennar valdi stóð til að
greiða sem mest úr þessu ó-
happamáli. Maðurinn fær aftur
sína litlu fjáreign frá Ameríku.
Hann er kominn heim í annað
sinn. Hann er hraustur og spar-
samur, og á að úrræðamikið
vandafólk. Mér findist æskilegt
að hægt væri að hlynna ofurlítið
að þessum brákaða reyr, í stað
þess að láta hann brotna. Hann
ætti að fá dálítinn blett hjá
bæjarráði Reykjavíkur eða rík-
isstjórninni til aö gera sér ný-
býli. Með dollurunum sínum frá
Ameríku og óbilandi dugnaði
sínum, ætti hann að geta skapað
sér heimili við sitt hæfi.
Ég hygg að löndum i Vestur-
heimi myndi þykja slík gestrisni
við mann, sem tvisvar leitar
griða í ættargarðinum, bezt
lausn i þessu máli.
J. J.

SMIPAUTCERÐ
i 11 i n
SiíOiii
fer vestur um priðjud.
7. marz kl. 9 síðd.
Flutningí óskast skil-
að sem fyrst.
JPréttabréf til Tímans.
Tímanum er mjög kærkomið
að menn úti á landi skrifi blað-
inu fréttábréf öðru hvoru, þar
sem skilmerkilega er sagt frá
ýmsum nýmælum, framförum
og umbótum, einkum því er
varðar atvinnulífið. Allar upp-
lýsingar þurfa að vera sem
fyllstar og gleggstar, svo að ó-
kunnugir geti fyllilega áttað sig
á atburðum, fyrirtækjum og
staðháttum, sem lýst er.
Mörgum mun ef til vill finn-
ast fátt til frásagnar úr fá-
mennum og strjálum byggðum.
En þó mun mála sannast, að í
hverju byggðarlagi gerist nokk-
uð það, sem tíðindum sæti, sé
vel að gætt.
ACCUMULATOREN-FABRIK,
DR. TH. S0NNENCHEIN.
Sigurður Olason &
Egill Sigurgeírsson
Málflutníngsskrifstofa
Austurstræti 3. — Sími 1712.
Kopar
keyptur í Landssmiðjunnl.
Nú hlakka ég til að fá kaffi-
sopa með Freyjukaffibætis-
dufti, því þá veit ég að kaff-
ið hressir mig
Hafið þér athugað það, að
Freyju-kaffibætisduft inni-
heldur ekkert vatn, og er
því 15% ódýrara en kaffi-
bætir í stöngum
REYNIÐ FREYJU-DUFT
TRÚLOFUNARHRINGANA,
sem æfilöng gæfa fylgir, selur
SIGURÞÓR, Hafnarstr. 4. Sent
gegn póstkröfu hvert á land
sem er. Sendið nákvæmt mál.
Útlireiðið TÍMA i\ IV
SIGURÞÓR,
Hafnarstræti 4, Reykjavík.
BókasaSn
á Þíngvöllum
Vilhjálmur Stefánsson land-
könnuður hefir sent heiðursbú-
staðnum á Þingvöllum með per-
sónulegri áritun eftirfarandi
bækur: The Northward Course
of Empire, The Adventure of
Wrangel Island, My Life With
The Eskimo, The Friendly Arc-
tic, Northward Ho, My Life
With The Eskimos (ný og end-
urbætt útgáfa) og Unsolved
Mysteries of The Artic.
Séra Rögnvaldur Pétursson
gaf fyrstur manna bækur í
Þingvallabústaðinn, allt tíma-
rit þjóðræknisfélagsins. Síðan
gaf Gunnar Gunnarsson skáld
öll sín ritverk. Það væri ánæg-
julegur siður, ef þeir rithöfund-
ar og skáld, sem fá að dvelja í
heiðursbústaðnum í lengri eða
skemmri tíma, vildu taka upp
þann sið, að gefa þangað bækur
sínar.
Hreinar
léreftstnsknr
k a u p i r
PRENTSMIÐJAN EDDA H.F.
Lindargötu 1D.
280 Andreas Póltzer:
unga stúlkan hranalega.
— Nei, þér gerið það ekki! Á ég að
nefna rétta nafnið yðar, ungfrú Alice?
Ég sting upp á, að við hættum þessum
feluleik.
— Ég skil yður ekki, herra fulltrúi.
— Jú, þér skiljið mig mjög vel, ungfrú
Alice! Ég skal játa að i fyrstunni hélt
ég að þér væruð glæpakvendi, allt þang-
að til ég fékk að vita, að þér voruð dóttir
George Rakes. Og upp frá því augnabliki
var mér ljóst hvernig í öllu lá. Við erum
bæði að leita að sama manninum, þér og
ég.
— En það verður að vera ég, sem geri
út af við hann; ég hefi svarið það við
líkkistu föður míns! hrópaði Alice æst.
— Svo að það er þessvegna, sem þér
hafið verið í þessu leynilega ráðabruggi?
— Já, auðvitað. Engum skal takast að
verða á undan mér með hefndina. Auk
þess mundi enginn hafa trúað mér þó ég
hefði sagt frómlega frá hvernig í öllu lá.
Ó, þessi hærðilegi grunur ....
Hún gat ekki lokið setningunni.
— Þér hafið rétt að mæla, ungfrú Alice
— enginn mundi hafa haft tiltrú til þess,
sem þér sögðuð, svaraði Whinstone al-
varlega. Allt í einu greip hann um hend-
ina á henni.
— Ég þakka yður fyrir að þér björg-
uðuð ungfrú Holm! sagði hann innilega.
Patricia 277
í bifreiðina þegar hann lokaði augunum
og eftir nokkrar sekúndur vottuðu háar
hrotur, að hinn mikli kaupmaður mundi
ekki vera vanur að drekka whiskí.
Patricia sagði vinkonu sinni frá heim-
sókninni hjá málaflutningsmanni afa
síns og talað lágt til þess að vekja ekki
Penelop Meager. Violet starði á hana eins
og naut á nývirki. Þessi upplýsing hafði
svo mikil áhrif á hana að hún stamaði
vandræðalega, þrátt fyrir kynni sin af
greifynjum og hertogafrúm:
— Ó, mylady! Þér eruð þá barnabarn
Kingsley lávarðar . ... ?
— Nei, heyrðu nú Violet, sagði Patricia
hlæjandi og hálfgröm. Ég er engin lady
fyrir því. Og jafnvel þó ég væri það, þá
verð ég aldrei annað en Patricia gagn-
vart þér.
Næstu daga fengu allir að heyra sem
vildu, hjá frænku eiganda „Indversku
fjárhirzlunnar“, að lafði Patricia Kings-
ley væri bezta vinkona hennar. Og jafn-
vel þó að Patricia Holm ætti ekki að svo
stöddu þennan titil með réttu, þá kallaði
Violet hana aldrei annað.
* * *
Whinstone þrýsti á dyrabjölluna og
beið. Hann stóð við dyrnar á íbúð Alice
Bradford. Á næsta augnabliki var opnað.
Þegar Alice Bradford kom auga á full-
trúann varð hún ofurlítið fölari en hún