Tíminn - 20.05.1939, Síða 1

RITSTJÓRAR:
GÍSLI GUÐMUNDSSON (ábm.)
ÞÓRARINN ÞÓRARINSSON.
FORMAÐUR BLAÐSTJÓRNAR:
JÓNAS JÓNSSON.
ÚTGEFANDI:
FR AMSÓKN ARFLOKKURINN.
23. árg.
RITSTJÓRNARSKRIFSTOFUR:
EDDUHÚSI, Llndargötu ln.
SÍMAR: 4373 og 2353.
AFGREIÐSLA, INNHEIMTA
OG AUGLÝSINGASKRIFSTOFA:
EDDUHÚSI, Lindargötu 1D.
Sími 2323.
PRENTSMIÐJAN EDDA h. í.
Símar 3948 og 3720.
Reykjavík, laugardagmn 20. maí 1939
57. blatS
Uppreisnin hjá Landssímanum
Starfsfólk Landsímastöðvarinnar í Reykjavík
brýtnr fyrirmæli reg’lugerðar um starfsskyld-
ur sínar „í mótmælaskyni“ gegn frumvarpi,
sem enn er ekki komið fram í þinginu!
„Nú er það a 1 v a r a“
„Bretar eru ugfgvænlega rólegir**
Hér í bænum hefir tals-
vert verið rætt undanfarna
daga um svonefnt „klukku-
verkfall“, sem fastir starfs-
menn landssímans í Reykja-
vík hafa gert. Er það líka að
vonum, þar sem verkfall
þetta er einstætt í sinni röð
og sýnir furðulegt agaleysi
hjá starfsfólki við eina
helztu stofnun ríkisins.
Þykir Tímanum rétt að gefa
nokkurt yfirlit um þetta mál, þar
sem starfsháttum við opinberar
stofnanir væri komið inn á mjög
háskalega braut, ef slíkt fram-
ferði fengi að haldast uppi af-
skiptalaust og óátalið.
Frásögn varaformannsins.
Skal þá fyrst greina frá skýrslu,
sem varaformaður Félags ísl.
símamanna, Magnús Magnússon
símaverkfræðingur, gefur Mbl,-
skýrslu um málið sl. fimmtudag.
Er hún í aðalatriðum þessi:
Fyrir nokkru síðan fékk starfs-
fólk Landssímans vitneskju nm,
að í undirbúningi væri víðtæk
breyting á starfsreglum síma-
fólksins. Var „farið mjög dult
með þetta” og átti „með leynd
að svifta símafólkið réttindum,
sem það loks fékk eftir 20 ára
baráttu".
Félagsstjórnin taldi nú komið í
mikið óefni. Allmörg undanfarin
ár hefir starfsfólkið notað
klukkur, þar sem það stimplaði
komu- og brottfarartíma sinn.
„Til að hef jast nú handa og verja
rétt sinn“, var með skriflegri at-
kvæðagreiðslu í félaginu sam-
þykkt, að „í mótmælaskyni gegn
framkomnum tillögum um
breytingu á starfsmannareglun-
um, hætti félagsbundið starfs-
fólk að nota stimpilklukkur
stofnunarinnar fyrst um sinn,
þar til öðruvísi verður ákveðið“.
Jafnframt var samþykkt að fé-
lagsstjórnin skyldi eftirleiðis
fylgjast með stundvísi félags-
manna.
Þessari samþykkt hefir verið
framfylgt síðan 11. þ. m.
Er þetta í stuttu máli frásögn
Magnúsar.
Forsaga málsins.
Tíminn hefir, frá öðrum aðil-
um, sem eru m. a. fyrrv. fjár-
málaráðherra og formaður fjár-
veitinganefndar, aflað sér frek-
ari upplýsinga um þetta mál og
sést á þeim að Magnús skýrir al-
gerlega rangt frá forsögu máls-
ins. Er hún í stuttu máli þessi:
Á alþingi 1938 samþykkti fjár-
VINDICTIVE
Brezkt skólaskip, Vindictive,
kom til Reykjavíkur síðastl.
miðvikudag og verður hér í viku.
Vindictive er 9.996 smál., 600
fet á lengd og 58 á breidd. Það
var fullbyggt sem herskip 1918,
en var fyrir fáum árum breytt í
skólaskip fyrir sjóliðsforingja-
efni. Stunda 260—270 foringja-
efni þar nám í einu og er náms-
tíminn um borð sex mánuðir.
Foringjaefnin eru flest á aldrin-
um 17—19 ára. Auk þeirra er
föst áhöfn á skipinu um 450
manns.
Bæjarbúum var gefinn kostur
á því að skoða skipið á fimmtu-
daginn og þáðu um 3000—4000
manns boðið. Sýndu liðsfor-
ingjaefnin og skipshöfnin gest-
um mikla greiðvikni og velvild.
í dag kl. 4—6 verður mönnum
enn gefinn kostur á að skoða
skipið. — í gær var boð í skipinu
fyrir ýmsa embættismenn og
sendiherra erlendra ríkja.
veitinganefnd einróma áskorun
til ríkisstjórnarinnar um ýms
atriði varðandi starfskjör og
starfsmannahald við opinberar
stofnanir.
Samkvæmt þessu fól fjármála-
ráðherra Sigurvini Einarssyni
kennara að semja uppkast að
reglugerð um þessi efni. Skrifaði
Sigurvin til allra ríkisstofnana
um síðastl. áramót, skýrði þeim
frá þessum fyrirætlunum og ósk-
aði eftir ýmsum upplýsingum.
Við nánari athugun kom í ljós,
að reglugerð nægði ekki og yrði
því að setja um þetta löggjöf.
Var Sigurvini þá falið, að semja
frumvarpið. Fékk fjármálaráð-
herra það fjárveitnganefnd og
fjárhagsnefnd neðri deildar til
athugunar og var ætlunin að síð-
ari nefndin flytti það í þinginu.
Af því varð þó ekki, sökum þing-
frestunarinnar, en fjárveitinga-
nefnd hafði gert á því ýmsar
breytingar. Frumvarpið mun
verða flutt á haustþinginu.
Frumvarpið nær vitanlega til
landssímans eins og annarra rík-
stofnana.
Það hefir aldrei komið til tals,
að gera neinar sérstakar breyt-
ingar á reglugerðinni um starfs-
kjör símafólksins. En vitanlega
myndu starfskjör þess breytast
í samræmi við hina fyrirhuguðu
löggjöf og þau ákvæði núv.
reglugerðar, sem væru á aðra leið
en lögin, missa gildi sitt.
Fulltrúar símamanna hafa
engar tilraunir gert til að fá á-
kvæðum frumvarpsins breytt
hjá þeim aðilum, sem um þessi
mál ráða, en slíkt hefði þó verið
viðkunnanlegra áður en verk-
fallið var hafið. Málið hefir
heldur ekki verið sérstaklega
borið undir þá frekar en starfs-
menn annarra stofnana, enda
eru þeir vitanlega ekkert rétt-
hærri. Bæði þeir og aðrir, sem
frv. nær til, hafa líka nægan
tíma til að athuga frumvarpið
Þorvaldur Guðmundsson, fram-
kvæmdastjóri niðursuðuverksmiðju S.
í. F., hefir, ásamt dönskum manni,
Carl Carlsen, hafið tilraunir um ála-
veiðar í Skógtjörn á Álftanesi. Byrjuðu
þeir veiðarnar um síðastliðin mánaða-
mót og hafa alls lagt átta álagildrur,
sem eru pokar, gerðir úr netum. Hafa
þeir veitt allt að hundrað ála á sólar-
hring og hefir veiðin heldur færzt í
aukana upp á síðkastið. Álarnir eru
misjafnir að stærð, og vega sumir allt
að tvö pund. Þorvaldur reykir álinn og
hefir selt þá þannig tilreidda hér í
bænum. Markaður mun þó vera fyrir
ál víða erlendis. Mikið mun vera hér af
ál, sennilega kringum allt land, en þó
einkum við strendurnar, þar sem sjór-
inn er hlýjastur. Veiðitíminn ætti að
geta varað fram í september og jafnvel
fram í októbermánuð, að állinn heldur
aftur til hafs.
III
Fréttamaður Tímans hefir nýlega
hitt Ágúst B. Jónsson, bónda á Hofi
í Vatnsdal og spurt hann frétta úr
héraði sínu, m. a. um fjárskiptin í
Heggstaðanesi og árangur þeirra til-
rauna. — Þessi tilraun, segir Ágúst,
var framkvæmd þannig, að haustið
1937 var beitlland fimm'bæja afgirt og
sýkt fé, er þar hafði gengið, tekið burt.
Mánuði síðar var flutt þangað um
fimm hundruð fjár úr Norður-Þingeyj-
arsýslu, flest lömb, og sleppt á hið af-
girta land. Veturinh eftir gekk fremur
illa að fóðra lömbin og urðu nokkur
vanhöld i fénu til hausts 1938. Síðast-
eftir að það er komið fram í
þinginu.
Með reglugerð, sem atvinnu-
málaráðherra setti 1935, er
starfsfólki símans í Reykjavík
fyrirskipað að nota stimpil-
klukkurnar, svo hægt sé á full-
nægjandi hátt að fylgjast með
stundvísi þess.
Ósannindi varaformannsins.
Framangreindar upplýsingar
sýna að Magnús símaverkfræð-
ingur hefir látið Mbl. hafa eftir
sér vísvitandi ósannindi um
ýms aðalatriði málsins.
Hann segir, að breyta hafi átt
starfskjörum símafólksins „með
leynd“, vitandi það, að þessar
breytingar, ef einhverjar verða,
eiga eftir að koma fyrir Alþingi
í frumvarpsformi og verða
ræddar þar.
Hann segir að reynt hafi
verið að „fara dult með það“.
Hefir þó öllum ríkisstofnunum
verið tilkynnt fyrir um hálfu
ári síðan, að slík ráðstöfun væri
fyrirhuguð og tvær þingnefndir
haft málið til athugunar. Frá
efni þess var nokkuð skýrt í
Tímanum snemma í marzmán-
uði og má gleggst á því marka,
hvort reynt hafi verið „að fara
dult með“ frv. Annars er það
vitanlega ekki venja að láta slík
frv. koma fyrir almennings-
sjónir fyrr en þau eru fullbúin
til flutnings í þinginu.
í blekkingaskyni reynir hann
að láta líta svo út, að hér sé að-
eins að ræða um breytingu á
starfsháttum símafólksins, en
ekki fyrirhugaða lagasetningu
um skyldu og réttindi opinberra,
st.arfsmanna yfirleitt, sem er
ekkert sérmál símamanna.
Má vel á þessum ósannindum
og blekkingum Magnúsar greina
það, að hann finnur til þess að
málstaður uppreisnarfólksins er
ekki sem beztur og þurfi því
nokkurrar fegrunar við.
Kjarni málsins.
En þá er komið að þvi, sem
telja verður aðalkjarna málsins:
Starfsmenn einnar ríkisstofn-
unar hlera það, að i undirbún-
ingi séu reglur um starfskjör
opinberra starfsmanna yfirleitt.
(Framh. á 4. síðul
liðinn vetur voru fjárhöldin hinsvegar
ógæt; hefir heilsufar fénaðarins verið
hið bezta og engin kind drepizt úr
neinum kvilla. Hefir fjárskiptatilraun
þessi sýnt, að ekki er við því hætt, að
aðflutt fé fái mæðiveiki úr bithögum,
þótt veikt fé hafi gengið þar áður.
t t r
Villtum refum virðist fara allmikið
fjölgandi í grennd við Vatnsdal og þar
um slóðir, síðan hætt var að eitra fyrir
þá að vetrinum. Einnig á gott árferði
drjúgan þátt í fjölguninni. Er þar hina
sömu sögu að segja sem svo víða ann-
ars staðar á landinu. Mörgum fjáreig-
endum er þetta áhyggjuefni, enda hafa
dýrbítir valdið stórtjóni, svo sem á síð-
astliðnu vori í Norðurárdal í Vindhælis-
hreppi og víðar. í Vatnsdal hefir tals-
vert verið gert að því að skjóta refi
að vetrarlagi, einkum úr skothúsum, er
þeir ganga í æti á næturþeli. Um þess-
ar veiðar er sætt færi, þegar ljóst er af
tungli. Hafa 20—30 dýr veriö lögð
þannig að velli yfir veturinn í sveit-
inni. Einkum eru það ungir menn, er
þetta stunda og eru ýmsir þeirra mjög
kappsfullir. Við eitt skothús hafa
stundum fengizt 10 refir á vetri. Hafa
beztu skinnin selzt hátt á annað
hundrað krónur, en hvít skinn eru hins
vegar afar verðlítil. — Hröfnum og
svartbak hefir einnig fjölgað mikið á
þessum slóðum á sama tíma og refun-
um og gera allmikinn skaða í varplönd-
um og leggjast jafnvel á unglömb, eink-
um ef veðráttan er óhagstæð um sauð-
burðinn. Einnig er talið, að svartbak-
Ragnar Vold, sem er utanrík-
ismálaritstjóri við „Dagbladet“
norska, og oft hefir gagnrýnt
Múnchen-sáttmálann og hæg-
læti Breta, hefir undanfarið
dvalið í Englandi og sent blaði
sínu þaðan eftirfarandi grein:
„Einn-tveir, einn-tveir, einn-
tveir! Staðar nem! Áfram gakk!
Viðbúnir! Axlið! Miðið!
Alvarlegir, án þess að þeim
stökkvi bros eða komi gaman í
hug, en með öruggri festu, sem
hefir næstum uggvænleg áhrif,
æfa sjálfboðaliðarnir sig á ýms-
um stöðum í London. Þeir sjást
í miðri borginni, í hermanna-
skálunum fast við Buckingham-
Palace, í Kensington Garden og
víða annarsstaðar. Þessu fer
fram á kvöldin, eftir skrifstofu-
tíma. Þannig er nú gengin her-
ganga um þvert og endilangt
England. Kenniorðið er: Áfram
gakk!
Það er uggvænlegt. Þetta er
verra en allar fregnirnar, allur
orðrómurinn. Nú er það alvara.
England gengur hergöngu.
í gluggum bókabúðanna eru
hernaðarbókmenntirnar farnar
að hafa yfirhöndina.
— Well, það getur verið gott
að vita svolítið um þessa hluti,
eins og þú getur skilið, sagði
enskur vinur minn við mig, þeg-
ar ég hafði orð á þessu. í síðasta
mánuði var hann friðflytjandi;
nú sagði hann, um leið og hann
brosti hálf-afsakandi:
— Við erum ekki óðfúsir til
þessa, en þegar það verður að
vera svona, þá------
Á öllum götum gefur að líta
stórar auglýsingar:
— Innritist í herinn!
— Herinn þarfnast þín!
— Við verðum að viðbúast nú
þegar!
Þessi vígorð ásækja fólk alls-
staðar: „We got to be prepared!“
Ég spurði mann einn í dag:
— Er það rétt, að frumvarpið
um almenna herskyldu mundi
hafa komið Englandi, ef ekki á
barm byltingarinnar — þá a. m.
k. í óstjórnleg vandræði fyrir 2
mánuðum.
— Sure! En tveir mánuðir —
urinn sé til tjóns i veiðlvötnum og ám.
Má ætla, að hin öra fjölgun þessara
fugla eigi rót sína að rekja til sömu
orsaka og refafjölgunin.
t t t
Ungmennasamband Borgarfjarðar
hélt 17. héraðsþing sitt að Hvanneyri
(en ekki í Borgarnesi, eins og mishermt
var í blaðinu á dögunum) nú fyrir
skömmu. Auk þeirra samþykkta fund-
arins, er áður hefir verið skýrt frá, var
m. a. samþykkt tillaga þess efnis, að
skora á ungmennafélög sambandssvæð-
isins að vinna að því að fólk staðfestist
í byggðarlögum sínum og helgi þeim
krafta sína, og að styrkja fólk, sem
erfiða aðstöðu hefir, með endurgjalds-
lausri vinnu við stofnun nýbýla, húsa-
bætur og jarðrækt. í áfengismálum var
samþykkt, að skora á þing og stjórn
að láta fara fram þjóðaratkvæða-
greiðslu, í sambandi við næstu þing-
kostningar, um afnám á innflutningi
áfengis og að takmarka innflutning á
tóbaki og áfengi nú þegar. Farið var
á leit við alþingi, að samþykkja frum-
vörp um héraðabönn og skorað á rík-
isstjórnina og vinnuveitendur í landinu
að láta bindindismenn ganga fyrir
störfum að öðru jöfnu. Stjóm sam-
bandsins var endurkosin, en hana skipa
Halldór Sigurðsson í Borgamesi, Gestur
Kristjánsson á Hreðavatni og Ásmund-
ur Jónsson í Deildartungu.
t t r
Steingrímur Samúelsson, bóndi að
Heinabergi í Dölum hefir skrifað Tím-
(Framh. á 4. síðu)
— það var þá, fyrir langa-langa-
löngu. Við leggjum ekki stund á
sagnfræði núna.
Við erum núna í London
nokkrir norskir blaðamenn í
boði „British Council", brezkrar
fræðsluhreyfingar, sem byrjaði
mjög yfirlætislaust fyrir tveim
til þrem árum, en sem nú hefir
mjög umfangsmikla starfsemi.
Hún hefir hjálpað okkur til að
kynnast fjölda áhrifamikilla
stjórnmála- og blaðamanna af
öllum flokkum, svo að við fáum
að heyra hinar ýmsu skoðanir
um vandamál Englands.
En skoðanirnar eru ekki
skiptar lengur, þegar um hinar
stórvægilegu vigbúnaðarfyrir-
ætlanir er að ræða. Við erum
hér á tímum, þegar í myndun er,
með slíkum geysihraða, að Bret-
inn á erfitt með að ná andanum,
einingarfylking í Englandi. —
Hvarvetna gefst manni að tala
við íhaldsmenn og frjálslynda,
sem allir eru á einu máli.
í hádegisboði, sem efnt var til
fyrir blaðamenn, átti ég á dög-
unum langt tal við hinn vel-
þekkta stjórnmálaritara „Man-
chester Guardian", Frederic
Voigt.
— Haldið þér, að mr. Cham-
berlain sé alvara í þetta sinn?
— Já. Og ég vil fullyrða, að
seinustu vikurnar hafa erind-
rekar Breta erlendis leyst mik-
ilvægt verk af höndum, eftir að
Chamberlain veitti þeim meira
svigrúm til starfa. Almennings-
álitið í Englandi er á einu máli
um það, að nú verðum við að
tryggj a hin nauðsynlegustu
varnarsamtök til að mæta hin-
um yfirvofandi hættum.
— En herskyldan?
— Mikill meirihluti þjóðar-
innar fylgir henni, telur hana ó-
hjákvæmilega.
— Fær andstaðan gegn fyTir-
komulagi herþjónustunnar
nokkra þýðingu?
— Nei.
Svör Vernon Bartlett, sem er
stjórnmálarítstjóri við News
Chronicle, eru á sömu leið. Hann
hefir nýlega ferðazt um kjör-
dæmi sitt, en hann sigraði í
aukakosningu síðastliðið haust.
Hann kom á veitingahúsin og
vinnustaðina, til að kynnast
skoðunum kjósendanna og nið-
urstaða hans varð á þessa leið:
— Innrás Hitlers i Tékkosló-
vakíu skapaði mikla ólgu, en hún
kom ekki skriðunni af stað. Það
gerði innrás Mussolini í Alban-
íu. Fordæmingin var einróma:
Nú varð að stöðva þetta. Þannig
gat það ekki gengið lengur. —
Ýmsir munu telja það undarlegt,
að Albaníuinnrásin skyldi
vekja meiri andúð. Það var held-
ur ekki tilfellið, en hún var
dropinn, sem yfirfyllti bikarinn.
Ég talaði í gær við áhrifamann
í íhaldsflokknuni og honum
sagðist á þessa leið:
Ég hefi alltaf verið sammála
Chamberlain, og við höfum verið
vinir í mörg ár. Ég er honum enn
sammála. Við höfum fórnað og
fórnað allan tímann — en hvað
höfum við fengið fyrir það? Nú
verður því að vera lokið. Cham-
berlain var nauðbeygður til að
velja þann kost, sem hann valdi
í september. En það var eins og
hann sagði við mig: Ég gat ekki
sagt það opinberlega, sem af-
staða mín byggðist á.
Þetta geta verið afsakanir fyr-
ir seinni tímann, en þær eru
fullgildar. Ekki’einu sinni vinir
Chamberlains hafa varið rétt-
mæti M ú n c h e n-stefnunnar
sjálfrar. En hún er ekki til leng-
ur og við höfum ekki tíma til að
deila um hana.
England hefir enn ekki misst
trúna á varðveizlu friðarins, en
meginþorri þjóðarinnar hugsar
á þessa leið: Fyrst verðum við
að vera sterkir, hafa varnar-
bandalög okkar í lagi og svo
skulum við semja. Við viljum
A víðavangi
Bæjarstjórn Reykjavíkur hef-
ir nú borizt tilboð frá danska
firmanu Höjgaard & Schultz, um
að firmað taki að sér byggingu
hitaveitunnar frá Reykjum og
láni fé til verksins. Lánsféð end-
urgreiðist á 8 árum. Samkvæmt
kostnaðaráætlun, mun allur
kostnaður við hitaveituna
(leiðslur í húsin meðtaldar)
verða um 10 millj. ísl. króna, og
er það miklu meira en hún þurfti
að kosta, ef hægt hefði verið að
bjóða út framkvæmd verksins og
kaupa efni þaðan, sem það
fékkst ódýrast. Sumt það efni,
sem ætlast er til að nota (t. d.
í rörin) er frekar lítið reynt og
mun völ á betra. Krafizt er ríkis-
ábyrgðar og yfirfærsluloforðs
frá bönkunum.Vextir verða mun
hærri en á lánum, sem ríkið hef-
ir tekið eða ábyrgzt í seinni tíð.
Verður tilboð þetta að teljast
mjög óhagstætt, ef ekki fást á
því verulegar breytingar. Hins-
vegar er hitaveitan svo brýnt
nauðsynjamál, að þrátt fyrir það
þykir kannske — að öllu athug-
uðu — rétt að taka þvi, ef allt
annað bregst. Mun það verða at-
hugað af ríkisstjórninni og
bönkunum, þar sem báðir þessir
aðilar verða að gefa ákveðnar
tryggingar, og auk þess verður
að gefa út bráðabirgðalög, ef úr
framkvæmdum verður. Er eitt
aðalefni þeirra það, að skylda
menn til að taka heita vatnið.
* * *
Á bæjarstjórnarfundi síðastl.
fimmtudag lagði borgarstjóri
fram tillögu um að lánstilboðinu
væri tekið. Urðu um það tals-
verðar umræður. Einkum gagn-
í’ýndi Sigurður Jónasson tilboðið
og taldi málið lagt fyrir bæjar-
stjórnina á ófullnægjandi hátt,
þar sem ekki væri hægt að sjá
til fullnustu, hvað mikið verkið
ætti að kosta, hversu mikill
reksturskostnaður yrði fyrstu
árin, hvað heita vatnið myndi
kosta húseigendur, hversu mikill
yrði kostnaðurinn við breytingu
miðstöðvarofna o. s. frv. Bar
hann því fram tillögu, þar sem
bæjarráði var falið að láta gera
fullkonma skýrslu um málið, svo
bæjarfulltrúar og aðrir bæjar-
menn gætu kynnt sér það eftir
föngum. Tillögu hans var vísað
til bæjarráðs og verður fróðlegt
að sjá, hvort það vill verða við
þessum óskum um að veita bæj-
armönnum fullkomnari upplýs-
ingar um málið. Mun Tíminn
bíða með nánari frásögn, þar til
útséð er um það.
* * *
Mæðradagurinn er á morgun
og verður mæðradagsblómið
selt á götunum að vanda. Sölu-
börn eiga að koma í Austur-
bæjarskólann, Miðbæjarskólann
eða í Ingólfsstræti kl. 10—6 og
vitja blómanna. Að kvöldinu
verða skemmtanir í helztu
samkomuhúsum bæjarins. Öll-
um ágóðanum af skemmtun-
unum og blómasölunni verður
varið til hvíldarviku að Laugar-
vatni fyrir fátækar mæður, sem
annars eiga engrar upplyfting-
ar völ, og er þess vænzt, að
Reykvíkingar bregðist vel við,
nú eins og venjulega.
vera svo sterkir að við getum
raunverulega samið, en þurfum
ekki að beygja okkur fyrir nein-
um afarkostum.
— Hitler talar um ,taugastríð‘,
sagði einn stjórnmálamaður ný-
lega. Well, við töpuðum seinasta
taugastríðinu, hvernig getum við
neitað því? En við ætlum ekki að
tapa því næsta. í september var
þjóðin æst og óróleg, í dag er
hún róleg og ákveðin. Það, sem
kemur, verður að koma ....
Rólegir, já, uggvænlega rólegir
eru Bretar í dag, þó þeim sé full-
komlega ljóst, hversu hættulegt
ástandið er fyrir þá. Engin hróp,
enginn móðursjúkur ofsi, engin
örvinglun. Nú skiptir það mestu,
að gera hlutina fljótt og í sem
mestri kyrrþey. We got to be
prepared.
A. KROSSGÖTIJM
Álaveiðar á Álftanesi. — Fjárskiptin í Heggstaðanesi. — Villtir refir og varg-
ur í fjölgun. — Héraðsþing borgfirzku ungmennafélaganna. — Athuganir
um komu farfugla.