Tíminn - 12.09.1939, Blaðsíða 3

105. blað
TÍMINJV, þriðjMdagiim 12. sept. 1939
419
ÍÞRÓTTIR
A N N A L L
Færeyjaför
II. flokks K. R.
Um mánaðamótin seinustu
fór 2. fl. Knattspyrnufélags
Reykjavíkur (keppendur í 2. fl.
mega ekki vera eldri en 18 ára)
til Færeyja og kepptu þar
nokkra leiki. Urðu úrslitin þessi:
Fyrsti kappleikurinn var við
II. fl. Havnar Boltfelag í Thors-
havn og sigraði K. R. með 3:2.
Annar kappleikurinn var háð-
ur við knattspyrnufélagið í
Klakksvik og töpuðu K. R. með
2:0. Var lið Klakksvíkinga styrkt
með 1. fl. mönnum.
Þriðji kappleikurinn var háð-
ur við styrkt 2. fl. lið H. B. í
Thorshavn og vann K. R. með
9:2.
Fjórði kappleikurinn var háð-
ur við 1. fl. úr H. B. og tapaði
K. R. með 1:3.
Fimmti kappleikurinn var
háður við styrkt II. fl. lið í
Trángisvog og varð þaT jafntefli
1:1.
Lið K. R. var Færeyingum
mun fremra í samleik og með-
ferð knattarins, en hraði og
dugnaður Færeyinganna var
mikill og bætti að nokkru kunn-
áttuleysi þeirra. Geta má þess,
að lið K. R. hafði verri aðstöðu
sökum erfiðra ferðalaga.
Eins og áður hefir verið sagt
frá vann þessi flokkur II. flokks
mótið í sumar.
Knattspyrnnmót
iii. fi.
Nýlega er lokið III. fl. mótinu
hér í bænum og urðu úrslitin
þau, að Valur vann með 11 stig-
um, K. R. fékk 8 stig, Fram 3 og
Víkingur 1. Virðist Valur vel að
þessum sigri kominn, því lið
hans skoraði 11 mörk, en eng-
um af keppinautunum tókst að
setja mark hjá því.
í III. fl. mega ekki vera yngri
keppendur en 14 ára.
Hafa |>eir engu gleyint
og' ekkert lært?
Framh. aj 2. síðu)
urinn, sem hyggði á meira sjálf-
stæði þjóðinni til handa. Stau-
ning segir um þetta atriði, að ég
hafi í frammi „undirróður" í
blöðum í þeim tilgangi, að ís-
land nái fullu sjálfstæði. Sér-
staklega hafi ég barizt gegn
sameiginlegum konungi fyrir
bæði löndin. Ráðherrann bætir
við, Dönum til huggunar, að
ég muni standa einn míns liðs
í Framsóknarflokknum í þessu
efni, því að margir samflokks-
menn séu algerlega mótfallnir
Afrnæli.
Jónína Halldórsdóttir á Ekru
í Neskaupstað í Norðfirði átti
níræðisafmæli 7. september. Hún
var gift Einari Jónssyni, fyrrum
hreppstjóra í Norðfirði. Jónína
er alsystir Guðnýjar, konu
Benedikts heitins á Auðnum,
móður Unnar Bjarklind skáld-
konu.
Ólafur Einarsson vélfræðing-
ur í Reykjavík átti fimmtugsaf-
mæli 4. september síðastliðinn.
Hann hefir undanfarin ár verið
skoðunarmaður skipa og véla.
Hann er maður vel virtur.
Pétur Georg Guðmundsson
ritari í Reykjavík átti sextugs-
afmæli 6. september. Hann er
Borgfirðingur að ætt, en flutt-
ist snemma til Reykjavíkur og
sinnti þar iðnnámi. Hann hefir
lengst af tekið mikinn þátt í
félagssamtökum verkalýðsins og
var ritstjóri fyrsta blaðsins,
sem gefið var út á þeirra vegum.
Klemens Samúelsson kennari
í Gröf í Miðdölum átti sextugs-
afmæli 27. ágúst.
Sesselja Daðadóttir að Gröf,
kona Klemensar, verður fimm-
tug 13. september næstkomandi.
Silfurbrúðkaup áttu þau hjón
í sumar.
skoðunum mínum í þessu efni.
Þegar fréttin um þessar orð-
ræður Staunings bárust til ís-
lands, þótti það furðu sæta, að
hann skyldi ámæla mér fyrir að
vinna fyrir frelsi og sjálfstæði
íslenzku þjóðarinnar. Engum fs-
lendingi myndi hafa komið til
hugar að ámæla Stauning fyrir
að vinna fyrir frelsi og sjálf-
stæði Danmerkur. Sendiherra
Dana í Reykjavík hefir auðsýni-
lega orðið var við, að íslending-
um þóttu þessar orðræður
Staunings nokkuð einkennileg-
ar. Hann birti síðan í íslenzk-
um blöðum leiðréttingu frá
Stauning þess efnis, að hann
hefði viljað segja, að ég beitti
mér fyrir skilnaði, en ekki
sjálfstæði íslands. Telja má að
næsta lítill munur sé á þessum
tveim orðum. Auk þess er ólik-
legt, að stjórnarblað Staunings
hafi afbakað orð hans. Gera
mætti ráð fyrir, að Stauning
hefði leiðrétt orð sín strax, er
hann sá samtaiið í blaðinu, ef
honum hefði fundizt máli hall-
að. Allt bendir þess vegna á, að
Stauning sjálfur sé á móti því
að íslendingar njóti fullkomins
sjálfstæðis. Hann lýsir því al-
veg sérstaklega hátíðlega yfir,
að hann vilji viðhalda sam-
bandinu milli þjóðanna. Reynsl-
an sýnir þess vegna, að Stau-
ning ætlar viðvíkjandi frelsi ís-
Mínni Vestfjarða
Ræða flutt á héraðsmótínu
að Núpi 9. júlí 1939.
„Til ills fórum vér um
góð héruð, er vér
skulum byggja útnes
þetta.“
Karli þræll Ingólfs.
Pistillinn er norrænn, en ekki
hebreskur. Hann felur í sér van-
trú á afkomumöguleikum út-
nesjanna.
Þið þekkið öll íslandskortið.
Þið vitið, hvernig sá hluti lands-
ins, sem við byggjum, sker sig
frá hinum landshlutunum og
hangir við meginlandið á eið-
inu milli Gilsfjarðar og Bitru.
Værum við rík þjóð, myndum
við sennilega grafa skipaskurð
gegnum þetta eiði til hagsbóta
fyrir hin „góðu héruðin“ og stytt
þannig siglingaleið milli aðal-
landsfjóTðunganna.
Vestfirðir yrðu þá eyja, að-
skildir frá meginlandinu. —
Þótt svona sé það ekki raun-
verulega, hefir eigi að síður ein-
att kennt þess keims meðal
norðan- og sunnanmanna, að
við Vestfirðingar værum sér um
siði, þjóðháttu, venjur og jafn-
vel tungutak, og að við vegna
einangrunar stæðum þar öðrum
landsmönnum að baki.
Nokkuð kann að vera hæft í
þessu. En einræni er ekki ávallt
sama og einhæfni, og dulræni
minnir einatt á dýpt.
Mér koma sjaldan svo í hug
hin tilvitnuðu orð Karla, Ingólfs
þræls, að ég gleðjist ekki yfir
skyldleikanum milli afstöðu
Ingólfs sjálfs til þeirra og skoð-
unarháttar þess, sem ríkt hefir
meðal beztu manna Vestfjarða
fram á þennan dag.
Vestfjarðakjálkinn er sann-
nefnt „útnes“. Hábrýndar heið-
ar, snarbrött fjöll, víða þver-
hnýptir hamrar í sjó fram, eru
hin áberandi einkenni. Vorkunn
þeim, sem áður hafa farið um
hin frjósamari héruð, ef þeim
kynni að detta í hug „að byggja
útnes þetta!“
Þeir geta þvi með fyllsta rétti
spurt: Hvers vegna eigið þið hér
heima? Hvers vegna veljið þið
ykkuT ekki byggilegri staði á
þessu blessaða landi okkar? Og
hefir ekki á öllum öldum verið
á sama hátt spurt? Hvers vegna
yfirgáfuð þið ekki þetta „út-
sker“, sem ísland er kallað, þeg-
ar hungur og harðrétti þjökuðu
þjóð þessa? Hvers vegna fluttuð
þið ekki á Jótlandsheiðar eða til
Alaska, — nær heimsmenning-
unni, — þegar þær tillögur voru
á ferðinni, heldur en að þola
hörmungar og dauða hér heima?
Myndi svarið hjá hinum „trú-
uðu“ sonum þessa lands ekki
verða líkt og hjá landsföður
þeirra: Það er af því, að önd-
vegissúlur okkar hafa rekið hér.
Það er fingur forsjónarinnar,
ACCUMULATOREN-FABRIK,
DR. TH. SONNENCHEIN.
Ankorun
irá ríkísstjórnínní um sparnað á eldsneyti
Á þeim erfiðu tímum, sem nú fara í hönd, er afkoma
þjóðarinnar undir því komin, að atvinnuvegirnir geti
haldið í horfinu. Eitt megin skilyrði þess er, að ekki verði
þurrð á olíu og kolum.
Enginn veit, hvernig tekst með innflutning á þess-
um nauðsynjum, en víst er þó, að hann verður erfið-
leikum bundinn, og að nýjar birgðir af vörum þessum
verða dýrari en verið hefir.
Þess vegna er það áskorun ríkisstjórnarinnar til
allra, að þeir spari eldsneyti eins og unnt er. í því sam-
bandi má benda mönnum á eftirfarandi:
1) Leggið ekki í miðstöðvar þegar hlýtt er í veðri.
2) Notið rafmagnsofna í stað kolakyndingar þar
sem það er hægt.
3) Lokið fyrir miðstöðvarofna í öllum þeim her-
bergjum, sem lítið þarf að nota, fyrst og fremst
í kjöllurum, á göngum og loftum.
4) Ef lokað er fyrir helming ofnanna, minnkar
kolaeyðslan um nærri helming.
5) Gætið sparnaðar við notkun á heitu vatni.
6) Komið yður upp hitakössum til suðu. Þeir spara
mjög mikið eldsneyti.
Hraðferðir B. S. A.
Alla daga nema mánudaga um Akranes og Borgarnes. —
M.s. Laxfoss annast sjóleiðina. Afgreiðslan í Reykjavík á
Bifreiðastöð íslands, sími 1540.
Bifreiðastöð Akureyrar.
Húðir og skinn.
Ef biendur nota ekkl til eigin þarfa allar
HIJÐIR or SKIIVIV, sem falla til á heimilum
þeirra, ættu þeir að biðja KAUPFÉLAG sitt
að koma þessum vörum í verð. - SAMBAND
ÍSL. SAMVKVNUFÉLAGA selur AAUTGRIPA-
HÚÐIR. HROSSUÚÐIR, KÁLFSKEVIV, LAMB-
SK.UVJV og SELSKEVIV til útlanda OG KAUPIR
ÞESSAR VÖRUP TUL SÚTUIVAR. - IVAUT-
GRIPAHÚÐIR, HROSSHÚÐIR og KÁLFSKEVTV
er bezt að salta, en gera verður það strax að
lokiimi slátrun. Fláningu verður að vanda
sem bezt og þvo óhreinindi og blóð af skinn-
uiiuin, bæði úr holdrosa og hári, áður en salt-
að er. Góð og hreinlcg' meðferð, á þessum
vörum sem öðrum, borgar sig.
lands að feta í fótspor hinna
frjálslyndu samlanda sinna,
Orla Lehmanns og I. C. Christ-
ensen, eftir því sem aldarand-
inn leyfir.
Framh. J. J.
¥
Sígurður Olason &
Egíll Sígurgeírsson
Málflutningsskrifstofa
Austurstræti 3. Sími 1712.
sem hefir bent okkur hingað.
Guðirnir sjálfir hafa sett okkur
á þenna stað. Héðan skal því
hvergi hvika.
Ætli verkin, störfin, skyldu-
ræknin, samhygðin, skilningur-
inn á viðfangsefnunum verði
ekki skýrari, ef allar kynslóðir
litu lífsköllun sína af slíkri
sjónarhæð og Ingólfur Arnar-
son gerði?
Og ég hygg, að Vesfirðingar
hafi á öllum öldum skilið þetta
lífsviðhorf betur en aðrir lands-
menn, meðfram og fyrir það, að
þeir lærðu það af landinu sjálfu.
Fórnfýsi Auðar Vésteinsdótt-
ur, er hún fylgdi manni sínum
i útlegð; skörungsskapur Þor-
bjargar digru, er hún barg
Gretti; speki Gests í Haga og
Snorra goða, sem báðir voru
V estf irðingar; göf ugmennska
Hrafns Sveinbjarnarsonar og
fastlyndi Hrafns Oddsonar, dótt-
ursonar hans; fræðimennska
Brynjólfs Sveinssonar biskups og
hálfbróður hans, Jóns Gizurar-
sonar, er gerði þann garð fræg-
an, sem nú stöndum vér á, og
loks þann, sem bar höfuð og
herðar yfir aðra menn og alla
tíma: Jón forseta Sigurðsson, —
allir þessir menn, karlar og kon-
ur, eru lifandi greinar þess þjóð-
armeiðs, sem um aldir standast
eyðingu axar og báls. Og rætur
þess meiðs „standa afar breitt“.
Þær enda í þeim Mímisbrunni,
sem dáð, mannvit og speki er
fólgið í, og guðstrú streymir frá,
— sú trú, sem einkenndi lands-
föðurinn Ingólf, þá er hann
(Framh. á 4. síðu)
ÞÉR ættuð að reyna kolin og
koksið frá
Kolaverzlnn
SignrÖar Olafssonar.
Símar 1369 og 1933.
SALTFISKUR
TIL NEYZLU INNANLANDS
Eftir fyrirmælum atvinnumálaráðherra höfum vér
tekið að oss að sjá svo um, að jafnan fáist góður salt-
fiskur til innanlandsneyzlu með lægsta útflutnings-
verði.
Fiskurinn fæst pakkaður í:
50 kg. pakka nr. 1 og kostar . kr. 25.00
50 —
50 —
25 —
25 —
25 —
2 —
— 2 — —
— 22.50
— 20.00
— 12.75
— 11.50
— 10.25
Fiskurinn verður seldur og afgreiddur til kaup-
manna og kaupfélaga frá
H.f. Kveldúlfur, Reykjavík,
Verzlun Einars Þorgilssonar, Hafnarfirði.
Sölusamband ísl. fískframleiðenda.
236
William McLeod Raine:
Flóttamaðurinn /rá Texas
233"
Slim hló.
— Lakara að Dug slsyldi sjá þig gera
það, sagði hann. — Þú kemst ekki á-
fram með þetta.
Molly leit ekki af fanganum og lét
sem hún hefði ekki heyrt hvað kúrek-
inn sagði.
— Hvaö átt þú við, spurði hún.
— Oakland miðaði á mig skamm-
byssu. Ég varð að látast skjóta á hann
— sýslumanninn á ég við. Ég hæfði
hann ekki, en Oakland skaut hann
seinna.
Molly hafði ekki trúað þessu þegar
aðrir sögðu henni það eftir Taylor, en
hún trúði þvi núna. Henni datt ekki í
hug að efast um það. Hún fann til full-
vissu, sem gladdi hana, þegar hún
horfði i þessi stálgráu augu, sem erfið-
leikarnir höfðu sett skugga sína undir.
Hún vissi, að hann var Webb Bamett,
glæpamaðurinn, sem hafði drýgt tvö
svívirðileg morð í Texas. Rás viðburð-
anna, sem hún hafði fylgst með í blöð-
unum, talaði sínu skýra máli gegn hon-
um, allt frá því að ránið var framið
og þar til hún hitti hann í bylnum.
Hann hafði flúið særður frá því að
drýgja glæp sinn. Hann hafði sést á
ýmsum stöðum á flóttanum norður
eftir. Það var ómögulegt annaö en að
vera viss um, að hann var maðurinn,
mig, er að Texas er svo langt í burtu
að ég get ekki verið viðstaddur.
— Slæmt aö Walsh sýslumaður skyld
ekki deyja, sagði Taylor napurt. — Þ£
hefði Montana haft forgangsréttinn.
Það leit helzt út fyrir, að Timming:
ætlaði að stökkva á Taylor yfir borðið.
— Ef Steve hefði dáið, lagsmaður, þ£
hefðir þú aldrei komizt lifandi burt fr£
bænum, hrópaði hann. — Við hefðun
bara lokið þessu litla verki formála-
laust hér á staðnum. Þannig hefði þa<
getað farið hvort sem var, ef að Clin
hefði ekki aftrað því. Þú skalt ekki lát£
á því bera, að þú óskir þess, að þú hefð-
ir verið öruggari í viðureigninni vi'<
Steve, lagsmaður. Ég er vinur hans.
— Skrepptu út. Buck, og dýfðu þér
tjörnina til að kæla þig, sagði Peter:
góðlátlega. — Hann átti ekki við að þa<
væri ósk hans, að Steve hefði dáið, eð£
skilur þú ekki háð? Og meðal annarn
orða, úr því að ég minntist á tjörn
Sagði ekki Clint að þú ættir að faTa ti
Teatherhead og vaka þar á móti Frank'
— Ég legg af stað eftir kveldverð
inn, svaraði Buck. — Það liggur ekk
ert á, Dug, ég á að vaka við stifluní
yfir nóttina.
— Jæja, piltar, sagði Martin um leii
og hann stóð upp frá borðum, — þí
leggjum við af stað.