Tíminn - 30.09.1939, Síða 3

TÍMDíIV, laiigardagfnn 30. sept. 1939
451
113. blað
ÍÞRÓTTIR
Simdkeppni
lögregluþjóna.
Lögregluþjónar Reykjavíkur-
bæjar háðu innbyrðis sund-
keppni í sundlaugunum á mið-
vikudaginn var. Þreyttu þeir
bæði 500 stiku bringusund og
100 stiku baksund. Úrslit fara
hér á eftir.
í 500 stiku bringusundi fóru
leikar þannig:
Jóhann Ólafsson 8:42.6 min.
Geirjón Helgason 9:42.5 mín.
Kristján Vattnes 10:00.0 mín.
Vann Jóhann Ólafsson í þriðja
sinn verðlaunabikar, sem Her-
mann Jónasson gaf lögreglu-
þjónunum árið 1932 til þess að
keppa um í sundi.
í 100 stiku baksundi urðu úr-
slitin:
Jóh. Ólafsson 1:48.0 mín.
Kristján Vattnes 1:58.4 min.
Greipur Kristj.son 2:05.3 mín.
Millilandakeppni
í knattspyrnu.
Nýlega fór fram knattspyrnu-
keppni milli landsliða Dana og
Finna og unnu Danir með 3:2.
Þá hafa landslið Svía og Norð-
manna keppt nýlega í knatt-
spyrnu og unnu Svíar með 8:1.
Afangíaa til Veiksel
(Framh. af 2. sUSu)
í hinum bolsévistiska heimi; og
alræði öreiganna mun halda á-
fram undir þeim mun mýkra
formi, sem vald sósíalismans
verður fastara í sessi og sam-
virk menning eykst. Bolsévism-
inn hefir aldrei staðið fastari
fótum í heiminum en eftir upp-
gjöf þýzka fasismans fyrir ráð-
stjórninni. Það má óhikað
gjalda jákvæði við fullyrðingum
brezkra og japanskra blaða síð-
ustu daga, þess efnis að „hætt-
an“ af bolsévismanum hafi
aldrei verið meiri í Vesturevrópu
en nú. Bretum var árum saman
í lófa lagið að gera Rússa að
bandamönnum sínum gegn upp-
gangi Þýzkalands. En sá kostur
var ekki tekinn. Nú er Breta
farið að gruna, að því er segir i
Daily Telegraph, að bolsévism-
inn muni á vesturleið ekki láta
staðar numið við ána Veiksel,
úr því hinn þýzki flóðgarður er
brotinn á annað borð.
Menn geta þjónað lund sinni
hér heima með þvi að framleiða
allskonar furðulegt orðbragð um
sovétheimsveldið og forráða-
menn þess, slíkt getur verið
mönnum stundarsvölun út af
einka-ergelsi heima fyrir. En
það er því miður hætt við, að
þeir góðu menn, sem leggja
B Æ K U R
Svalt og bjart. 138
bls. Verð kr. 4.75
ób., 5.75 í bandi.
Fyrir skömmu síðan er út
komið smásagnasafn eftir Jakob
Thorarensen; Svalt og bjart
nefnist það. Er þetta þriðja smá-
sagnasafnið, sem hann gefur út,
en Ijóðabækur hans eru fimm.
Hin fyrri smásagnasöfn hans
eru Fleygar stundir, sem öfluðu
Jakob þegar mjög mikilla vin-
sælda sem smásagnahöfundi,
og Sæld og syndir.
Smásögur þessar bera öll hin
sömu einkenni og fyrri sögur Ja-
kobs. Þar birtist góðlátleg kímni
og dálítil háðsleg túlkun á ýms-
um fyrirbærum í þjóðlífinu og
sumum þáttum í skaphöfn
manna, stundum ef til vill fleiri
og langsóttari samlíkingar en
góðu hófi gegnir, en allt af gam-
ansöm og glettin frásögn, jafn-
vel þótt alvarleg sé öðrum þræði.
Sumar af smásögum þessum
hafa áður birzt í tímaritum, þar
á meðal fyrsta sagan í bókinni
um forboðnu eplin, sem Þorberg-
ur karlinn í Mávavogum hafði
girnd á.
Árbók háskólans
er nýkomin út, 68 blaðsíður að
stærð. Eru þetta skýrslur og
greinargerð um starfsemi há-
skólans árið 1937—38.
Kaupendur
Tlmans.
Gjalddagi Tímans var
1. júni sl. Margir hafa enn
ekki gert nein skil til blaðs-
ins fyrir yfirstandandi árg.
Væri æskilegt aff kaupend-
ur greiddu blaffiff hiff
fyrsta, annaffhvort í póstá-
vísun beint til innheimt-
unnar í Reykjavík effa til
innheimtumanna blaffsins,
sem eru í nær öllum hrepp-
um og kaupstöffum. Þeir
kaupendur, sem ekki greiffa
yfirstandandi á r g a n g
blaðsins, mega búast viff aff
hætt verffi aff senda þeim
blaðið um næstu áramót.
Aðalfundur
Glímufél. Ármann
verður haldinn í
Oddfellowhúsinu
(niðri) mánudag-
inn 2. okt. kl. 8V2
síðdegis. — Dagskrá samkvæmt
félagslögum. STJÓRNIN.
krafta sína í svo fánýta fram-
leiðslu, muni seint klippa á því
kúpóna.
Halldór K. Laxness.
þar ekki sjálfur, en var eitthvaS
að snúast í kringum sjálfan mig
við heimilið og vinna að tún-
rækt, þó í smáum stíl. Mér datt
i hug, að ég hefði átt að vinna
lika í áveitunni til að fá meiri
peninga. Þessum peningum
eyddi ég strax í einhverjar heim-
ilisþarfir, svo voru þeir búnir. Þá
veitti ég því eftirtekt, að ég var
búinn að auka töðufallið frá þvi
ég kom að Vorsabæ, um þrjú
kýrfóður eða 120 hesta. Þegar ég
kom að Vorsabæ var töðufallið
rúmlega 100 hestar. En nú er
töðufallið héx rúmlega 400 hest-
burðir. Þá sá ég, að tekjur af
þessum þremur kýrfóðrum voru
á hverju ári með því að halda
túninu í góðri rækt, og mér datt
í hug, að fátt ynni bóndinn arð-
vænlegra en að auka töðufallið.
Ég er hissa á því, hve margir
bændur það eru, sem gera lítið
að því, að auka túnræktina. Þar
kemur auðvitað margt til greina,
sumir eru einyrkjar og aðrar
heimilisannir sitja í fyrirrúmi,
aðra vantar dugnað og áræði. En
sem betur fer eru það allmargir
bændir, sem hafa sýnt mikinn
dugnað og áhuga við túnrækt-
ina. En mest er um vert að tún-
ræktin sé vel vönduð og í góðu
lagi. Þá er hún viss með að gefa
góðan arð árlega.
Mér er ekki kunnugt, hverjar
eignir manna hér í Gaulverja-
bæjarhreppi voru fyrir 50 árum,
en á síðastliðnu ári (1938) voru
skuldlausar eignir samkvæmt
skattskýrslum 1019 krónur á
hvert mannsbarn í hreppnum.
Þetta eru ekki miklar eignir, en
þó munu þær hafa verið minni
fyrir 50 árum. Mér er heldur ekki
kunnugt, hvað bændur hér í
hreppnum seldu mjólkurafurðir
fyrir margar krónur fyrir 50 ár-
um, ég efast um að það hafi
skipt hundruðum króna, en árið
1938 voru seldar mjólkurafurðir
hér í hreppnum fyrir 132000
krónur. Hverjar skyldu þessar
tölur verða eftir næstu 50 ár?
Nú vil ég beina þeirri áskorun
til allra þeirra, sem unna sveit-
unum og sveitalífinu, að vinna
að því með ráðum og dáð, að
börnin okkar staðnæmist í sveit-
inni. Ég segi þetta af því, að ef
bóndinn reisir sér ekki burðarás
um öxl af skuldum, þá sé bónda-
staðan einhver frjálsasta staða
hér á landi, þótt erfið sé. Sveita-
bóndinn getur hvílt sig, þegar
honum bezt hentar, hann getur
tekið reiðhestinn sinn og riðið
út, ef hann langar til, hann get-
ur farið með plóginn út í tún-
jaðarinn, ef áræði og dugnaður
er fyrir hendi, og þannig aukið
framleiðslu sína, hann getur
lengi lifað af sinni eigin fram-
leiðslu, ef aðflutningar teppast
til landsins, það eina, sem þarf,
er að leiðandi menn þjóðarinnar
hafi landið vel birgt af nauðsyn-
legum vörum til að framleiða
með, t. d. sláttuljáum, timbri í
amboð og þess háttar. Og bónd-
inn þarf einnig að njóta stuðn-
ings búnaðarfélags hreppsins,
búnaðarsambandsins og Búnað-
arfélags íslands. Allt öðru máli
er að gegna um verkamanninn
við sjóinn. Hann á það allt undir
dutlungum vinnuveitandans,
hvort hann fær nokkuð að vinna
eða ekki til að framfleyta sér og

Auglýsing
K-
um dráltarvexti.
ACCUMULATOREN-F ABRIK,
DR. TH. S0NNENCHEIN.
Sanikvæint ákvæðum 45. gr. laga nr. 6, 9.
jan. 1935 og úrskurði samkvæmt téðri laga-
grein falla dráttarvextir á allan tekju- og
eignarskatt, sem féll í gjalddaga á manntals-
þingi Reykjavikur 30. júní 1939 og ekki liefir
verið greiddur í síðasta lagi HIM 6. OKTÓ-
BER NÆSTKOMMDI. Á það sem greitt verð-
ur eftir þann dag falla dráttarvextir frá 30.
júní 1939 að telja.
Skattinn ber að greiða á tollstjóraskrif-
stofunni, sem er á 1. hæð í Hafnarstræti 5, húsi
Mjólkurfélagsins. Skrifstofan er opin virka
daga kl. 10—13 og 1—4, nema laugardaga kl.
10-12.
Stórstúku íslands og aigreiðsla barna-
blaðsíns »Æskau« er flutt í Kírkjuhvol.
Tollstjórinn í Reykjavík, 27. sept. 1939.
«fou Hermannsson
ÞÉR ættuff aff reyna kolin og
koksiff frá
Kolaverzlnn
Sigurðar Ólafssonar.
Simar 1368 og 1933.
Kopar
keyptur í Landssmiöjunni.
Garnír.
Eins og að undanförnu eru vel verkaðar
garnir úr heimaslátruðu fé keyptar í Garna-
stöðinni í Reykjavík. Greiðsla við móttöku.
sinni fjölskyldu. Þetta þætti mér
ekki áhyggjulaust líf. En í sveit-
inni er aldrei atvinnuleysi, held-
ur óþrjótandi verkefni.
Ég vil minnast þess, að faðir
minn keypti aldrei tóbak né
brennivín. Hann átti alltaf næg-
an eldivið og næg hey. Aðeins
einu sinni komst hann í heyþrot
og varð að fá í tvo poka handa
kálfi um vorið. Ég mun þá hafa
verið kominn yfir fermingu. Mér
þótti þetta skammarlegt, því að
þótt fátækt væri mikil, var hægt
að afla sér þessara heyja. Hefð-
um við byrjað sláttinn að eins
einum degi fyrr.hefðu heyin orð-
ið nóg í það skiptið, og ég hét því
með sjálfum mér, að slíkt skyldi
aldrei koma fyrir oftar. Enda
varð það svo.
En, hvernig verður það með
heyásetninginn i haust hjá okk-
ur bændunum. Hvenær koma
næstu harðindi? Síðastliðið sum-
ar mun hafa verið eitthvert það
allra bezta um land allt, hvað
heygæði snertir. Að vísu gerði
rosatíð hér á Suðurlandi síðari
hluta sláttarins og hey hirtust
illa, en hröktust lítið, en sem bet-
ur fór voru margir sæmilega vel
heyjaðir af góðum heyjum áður
en tíðin versnaði. Væri nú ekki
ástæða fyrir okkur bændurna al-
mennt að setja nú gætilega á í
haust; ekki má reiða sig á út-
lendan fóðurbætir nú á þessum
hörmunga stríðstímum. Er það
ekki mesta ánægjan í starfi okk-
ar að eiga nóg hey, til að bjarga
fénaðinum okkar frá hungur-
dauða í vorharðindunum? Jú,
vissulega. Fénaðurinn og heyin
eru lífsstofninn okkar, þvi
skyldum við ekki varðveita þann
dýrmæta stofn eftir beztu getu?
Sumarið 1913 var eitthvert
það lakasta, sem yfir mig og
fleiri hefir komið. Mátti heita,
að öll hey hrektust hér á Suð-
urlandi; svo voru þau líka illa
hirt. Veturinn þá á eftir lagðist
snemma að og varð harður, og
vorið á eftir (1914) varð hart.
Flestir bændur hér í Gaulverja-
bæjarhreppi misstu þá meira og
minna af fé sínu, utan tveir
bændur, sem áttu heyfyrningar
frá ár-inu áður, og gáfu þær um
veturinn. Þeir misstu ekkert og
var því þakkað, að þeir gátu
gefið gömul hey, sem voru góð.
Þegar ég í anda lít yfir bænda-
hjörðina, sé ég, að þeir bændur,
sem alltaf eru í heyfyrningum,
hafa nægilegt að bíta og brenna,
en hinir síður. Heyforðinn er
mesti og bezti varasjóður okkar
bændanna, betri en peningar í
banka.
Þetta er lítill hluti af göml-
um endurminningum og hug-
leiðingum mínum í sláttulokin
1939.
Jason Steinþórsson.
Nú hlakka ég til að fá kaffi-
sopa með Freyjukaffibætis-
dufti, því þá veit ég aff kaff-
ið hressir mig
Hafiff þér athugað þaff, aff
Freyju-kaffibætisduft inni-
heldur ekkert vatn, og er
því 15% ódýrara en kaffi-
Meðferð garnanna,
Þegar görnin er rakin, er náð í báffa endana (slitiff frá vinstr-
inni og langanum) og görnin rakin tvöföld ofan í ílát meff vatni
í. Þá er goriff strokið úr görninni (tvöfaldri, jafnþættri) og hún
um leið gerð upp í hespum um eitt fet á lengd og brugðið utan um
(eitt bragff), með báðum endunum eða lykkjunni. Síðan er salti
nuddaff inn í hverja hespu og vel undir bragðið. Þá eru garnirn-
ar lagðar niður í lagarhelt ílát og saltað vel í hvert lag. Ef ekki
myndast svo mikill pækill, að fljóti yfir lagið, þá verður að láta
vel sterkan pækil á garnirnar (24 gráðu).
Þegar garnirnar eru sendar, má taka þær úr lagarhelda flát-
inu og senda í kassa.
bætir í stöngum
REYNIÐ FREYJU-DUFT
Slitnar garnír.
Garnirnar má helzt ekki slíta. Þær gamir, sem slitna og eru
í tvennu eða þrennu lagi, má hirða og láta spottana (2 eða 3) í
sömu hespuna. Þær gamir, sem eru slitnar meira en í þrennt, em
ónýtar.
Garnastöðín. - Sími 4241.
ÚTBREIÐIÐ TÍMANN
268 William McLeod Raine:
— Við gerum út um það á stundinni,
sagði Clem, og tók byssu sína frá belt-
inu.
Dean vék til hliðar, til þess að vera
ekki í stefnunni.
— Aðeins andartak, Clem, sagði hann.
Ég ætla ekki að gripa fram í fyrir þér
eða neitt svoleiðis, eins og þú getur
skilið, en það sakar ekki þó að þú gerir
þér grein fyrir aðstæöunum. Þú sendir
Barnett inn í eilífðina alveg eins, hvort
hann sprengir stífluna eða ekki. Hvað
hefir hann þá upp úr því?
— Hann kaupir sér líf í fjórar
klukkustundir.
— Fjórar stundir, sagði Dean og yppti
öxlum. Það er ekki svo mikið. Þú selur
ódýrt, þykir mér.
— Ég ætla ekki að eiga kaup við hann,
ég skipa honum það. Hvort á það svo að
verða, lagsmaður? Ætlar þú að hlýða
skipunum mínum, eða á ég að gera út
um þetta undir eins? Veldu bara.
Hjólbeinótti maðurinn horfði á
Taylor og sviplaust andlitið duldi all-
an áhuga. Dean hafði aldrei séð þenn-
an glæpamann fyrr, en sjálfsvald hans
gerði hann undrandi.
Augu fangans hvikuðu hvergi þó
hann horfði beint inn í byssuhlaupið.
Honum hlaut að vera allórótt, en í stál-
gráum augunum sást enginn ótti. Hann
Flóttamaðurinn frá Texas 265
að sjá, að hann væri viðbúinn að ræða
skemmtilegt viðfangsefni.
— Hefir Clem sagt frá fyrirætlan
sinni, spurði hann.
— Hann þarf þess ekki, eða til hvers
ætti hann að hafa farið með mig hing-
að, ef það var ekki til að myrða mig?
— Ég veit ekki, sagði Dean glaðlega,
eins og honum væri í rauninni alveg
sama. — Hann hlýtur að hafa einhverj-
ar hugmyndir í kollinum. Hefir þú spurt
hann?
— Ég vildi aðeins vekja athygli þína
og annarra hér á því, að þið verðið sak-
aðir um morð, rétt eins og Oakland
sjálfur, hélt fanginn áfram með lágri
og rólegri rödd, sem var laus við allan
æsing.
— Þú ert ákveðinn talsmaður lag-
anna, eða er ekki svo, herra Barnett,
það er að segja þegar þau eru með þér?
Ég heyrði fyrir skömmu sagt frá tveim
bankamönnum, sem þú hefðir skilið eftir
sálaða á vegi þínum, um leið og þú
skauzt inn til þess að skipta ávísun eða
eitthvað svoleiðis. Sniðgekkst þú ekki
lögin þá?
— Ég drap ekki þessa menn.
— Þú átt við að þú hafir ekki hleypt
skotunum af sjálfur, sagði Dean. — En
þú ert sakaður um það rétt eins og þú
hefðir gert það, eins og þú varst að