Tíminn - 06.02.1940, Blaðsíða 21

AfmæUsblag F.P.F. i Reykjavik
TÍMINN
21
sumir orðnir of gamlir til að
vera með. Enn yngri menn eru
teknir við trúnaðarstörfunum
þar, og leysa þau betur af hendi
en við gerðum. Slíkt er lögmál
þroskans í vaxandi flokki.
Ég hefi áður minnzt á það, að
þegar hið fyrsta félag ungra
Framsóknarmanna var stofnað,
stóðu tvennar mikilsverðar
kosningar fyrir dyrum í náinni
framtíð. Það var alltaf vitað, að
þessar kosningar myndu verða
sóttar með miklu kappi. Hið
fyrsta kjörtímabil Framsóknar-
flokksstjómaTinnar í landinu
var að renna út og það mátti
ganga út frá því, að andstæð-
ingarnir gerðu sér allt far um
að slíta þráðinn, svo að ekki
yrði farið að líta á slíka stjórn,
sem varanlegt ástand í landinu.
En ýmsir pólitískir atburðir,
sem áttu sér stað síðara hluta
vetrar 1930, og óþarfi er að
greina frá hér, gerðu það að
verkum, að baráttan við land-
kjörið um vorið varð enn á-
takameiri en ella. Hinar al-
mennu þingkosningar árið 1931
voru líka vegna kjördæmamáls-
ins og þingrofsins háðar með
mjög miklu harðfylgi. Það er
óhætt að fullyrða, að ungir
Framsóknarmenn í Reykjavík
lágu ekki á liði sínu þessi tvö
kosningavor. M. a. fór það nú að
tíðkast, að hin andstæðu stjóm-
málafélög ungra manna efndu
til sameiginlegra fundahalda og
leiddu saman hesta sina. Ég
man glöggt eftir tveim slikum
Hln óeigingjarna
barátta.
Framh. af 5. síðu.
Æskumennimir veita flokknum
lífsmagn. Ekki einungis vegna
þess, að þeir eiga að erfa landið
og störf hinna eldri, heldur
vegna þeirra áhrifa, sem þeir
hafa fyrir samband flokksins við
það, sem háleitast er.
Ungir Framsóknarmenn hafa
tekið að sér óeigingjamt
starf. Þeir hafa, á grundvelli
Framsóknarflokksins, bundizt
samtökum um að vinna landi
sinu það gagn, sem þeir mega.
Hjá flestum þeirra er þessi á-
kvörðun ekki bundin við neina
von um frama, heldur aðeins
tekin með tilliti til þess, að þeir
óska að vera góðir liðsmenn fyr-
ir þá stefnu, sem þeir hafa helg-
að krafta sína. Eins og hermað-
urinn á vígvellinum, sem berst
fyrir ættjörðina í hópi félaga
sinna, af því hann veit, að þess
er þörf, berjast ungir Framsón-
armenn, án allrar vonar um sig-
urlaun, önnuT en þau, að þeir
vita að þeir gera skyldu sína.
Á 10 ára afmæli ungra Fram-
sóknarmanna á ég enga ósk
betri til handa félaginu, en að
það megi ætlð verða þess um-
komið, að veita Framsóknar-
flokknum óeigingjarna hug-
sjónamenn í baráttu sinni fyrir
ísland og íslendinga.
Rannveig Þorsteinsdóttir.
fundahöldum, fundi í góðtempl-
arahúsinu í Reykjavík og fund-
um á Eyrarbakka og Stokkseyri
og tók félag okkar þátt í hvor-
umhyggja, ásamt félagi ungra
Jafnaðarmanna og félagi ungra
Sjálfstæðismanna, en bæði þau
félög voru eldri en okkar félag.
Þessir fundir fóru vel fram og
drengilega og voru lausir við
persónulega áTeitni að lang-
mestu leyti. Stóðust þeir að því
leyti samanburð við pólitísk
fundahöld hinna eldri manna,
enda hygg ég það sannmæli, að
hin yngri kynslóð stjórnmála-
manna beiti ekki verri vopnum
í baráttu sinni en hin eldri hefir
gert og aðrar á undan henni.
Mættu þeir, er slíku halda fram,
vel að sjálfum sér gæta, að þeir
hafi ekki rangt við í saman-
burði sínum. — Það var heldur
eigi lítil hvatning fyrir samtök
ungra Framsóknarmanna, að
við hinar fyrstu kosningaræður,
er fram fóru frá hinni nýreistu
útvarpsstöð íslands, var einum
félaga okkar, og meira að segja
einum hinna yngri, falið það
óvenju vandasama hlutverk, í
fjarveru þess manns, er verið
hafði fjármálaráðherra, að gera
grein fyrir fjáTmálum ríkisins
af flokksins hálfu og þótti vel
takast með afbrigðum. Enda var
sá hinn sami ungi maður rúm-
lega þrem árum síðar sjálfur
orðinn fjármálaráðherra lands-
ins. Eftir hinn mikla kosninga-
sigur þetta vor (1931) bættust
Framsóknarflokknum á Alþingi
fimm vaskir menn, er eigi höfðu
áður þangað komið. Voru sumir
þeirra að vísu af allra léttasta
skeiði, en mjög var það við skap
hinna yngri manna, að nýir
menn og ný áhrif kæmu til við-
bótar þeim, er fyrir voru.
Árið 1930 var tími bjartsýni
og . mikilla vona, ekki aðeins
meðal Framsóknarmanna, held-
ur og yfirleitt með þjóðinni. Það
ár var haldin með rausn og
glæsimennsku hin mikla þúsund
ára hátíð Alþingis á Þingvöll-
um. ísland var þá, a. m. k. i vit-
und íslendinga sjálfra, eitt
augnablik af eilífðinni miðdep-
ill hins lýðræðissinnaða heims
og ýmsir hugðu, að alha augum
væri þá hingað snúið. Víst er um
það, að hingað flykktust þá
fréttamenn erlendra blaða og
fulltrúar hins opinbera úr mörg-
um þjóðlöndum í boði hins ís-
lenzka ríkis. Sú stund, er
Tryggvi Þórhallsson stóð í Al-
mannagjá, mikill á velli og
glæsilegur í máli og ávarpaði
þingheim, var eitt af þeim fáu
andartökum, þegar manni
finnst, að hjól timans standi
kyrrt og hið ókomna leggi við
eyra. En i bjarma hátíðargleð-
innar hvarflaðl lítlll skuggi, svo
örsmár í augum manna, að eng-
inn veitti honum eftirtekt. Það
hafði ekki náðst samkomulag
um, að innganga íslands í
Þjóðabandalagið yrðl samþykkt
á hátiðarþinginu. Þessi litli
skýhnoðri á hugsjónahimni
minnstu þjóðarinnar í álfunni
væri að vísu ekki umtalsverður,
ef hann hefði ekki verið nokk-
urskonar endurmyrkvi af öðrum
ferlegri á hinum víða himni al-
þjóðamálanna og fyrirboði þess,
sem nú eT fram komið. En gott
er þessa litla atviks að minnast
áður en við setjumst til dóms yf-
ir „skammsýni" og „brjálæði"
þeirra þjóða, sem áttu feður,
bræður og sonu í stríðskirkju-
görðum og beðið hafa tjón á
hugarró sinni vegna þungra
harma og blóðugra minninga.
Árið 1930 hafði Framsóknar-
flokkurinn, stjórn hans og full-
trúar á Alþingi fullar hendur
glæsilegra verkefna. Þá hafði
verið um stund góðæri í landi og
þetta góðæri var notað með
fyllstu bjartsýni og í trú á fram-
tíð landsins. Meðal varanlegra
þjóðfélagsframfara frá þeim ár-
um má nefna í fyrstu röð stofn-
un landbúnaðarbankans og
héraðsskólanna í sveitum, að
byrjuð var bygging verkamanna-
íbúða í kaupstöðunum, að stór-
kostlega var hafizt handa um
að gera þjóðleiðir landsins ak-
færar, að reist var nýtízku síld-
arverksmiðja á Siglufirði og
komið upp hinu ómetanlega
menningartæki, útvarpinu. Þar
á eftir fóru örðug ár og í sögu
Framsóknarflokksins urðu þá
ýmsir viðburðir, sem gjaman
hefðu mátt verða á annan veg,
en vafalaust munu verða ærið
umræðuefni síðari tlma mönn-
um. Einhver hefir sagt, að
stjórnmálasaga íslands gerist í
Framsóknarflokknum, og svip-
að mun ýmsum hafa í hug kom-
ið á þeim tíma. SíðaTa hluta árs
1934 stóð svo flokkurinn aftur
traustur og sameinaður eftir
nýjan kosningasigur, og enn
varð hann stjórnarflokkur með
svipuðmn hætti og árin 1927—
31. En tímarnir voru aðrir og
verkefnin að mörgu leyti önnur.
Þjóðin var í varnaraðstöðu
vegna utanaðkomandi örðug-
leika. Er það flokknum drjúgur
reynslustyrkuT að hafa farið
með völd á svo ólikum timum
og að hafa í bæði skiptin tekizt
það svo sem kosningaúrslit 1931
og 1937 báru vitni um.
Gísli Guðmundsson.
Mjólkurostur er holl og góð fœða og
œtti þvi daglega að vera á hvers manns
borði.
Ostar vorir eru viðurkenndir fyrír
gœði, jafnt hér á landi sem erlendis.
Vér höfum ávalt nœgar birgðir af 20%,
30% og 45% mjólkurostum, af ýmsum
gerðum.
IDÓLKimt IXÖVMAWA, SeUossl.
Bernh. Petersen
Reykjnvík
Simi 1570 (tvær línnr)
Simnéfni: Bernhardo
Kaupir:
allar tegundir af lýsi
Harðfisk, Hrogn og Lúðulifur,
Tóm stálföt, eikarföt
og notaðar síldartunnur.
Selur:
Kol og Salt.
Eikarföt,
Stáltunnur og Síldartunnur.
Ostar