Tíminn - 24.10.1940, Blaðsíða 4

412
TÍMEyTV, fimmtndagimi 24. okt. 1940
103. blað
tR BÆNUM
Framsóknarmenn
í Reykjavík eru minntir á fundinn
í Sambandshúsinu annað kvöld kl. 8.30.
Eysteinn Jónsson viðskiptamálaráð-
herra hefur umræður um stjómmála-
viðhorfið. Er öllum flokksmönnum
nauðsynlegt að heyra hvað ráðherrann
hefi að segja um þau efni, og ætti þeg-
af þeim sökum að verða fjölmenni á
fundinum. En auk þess verður rætt
um vetrarstarfsemi félagsins, og þurfa
sem flestir að taka þátt í þeim umræð-
um.
Ný lántaka Reykjavíkurbæjar.
Bjami Benediktsson borgarstjóri
tjáði blaðamönnum það í fyrradag,
að öflun þess lánsfjár, sem nýlega hefir
verið ákvarðað að útvega bænum til
handa í fjárþrengingum hans, muni
hefjast í dag. Verða skuldabréf bæjar-
sjóðsins seld á bæjarstjórnarskrifstof-
unum, bönkunum og hjá nokkrum
hæstaréttarmálaflutningsmönnum.
Andi Jóns Sigurdss.
(Framh. af 2. slðu)
nemenda í þjóðskólanum, nokk-
uð með svipuðum hætti og hann
sinnti í hjáverkum sínum uppeldi
Islenzkra námsmanna í Kaup-
mannahöfn. Slíkir starfsmenn
eru jafnan við beztu háskóla í
Englandi og Ameríku. Rektor
háskólans getur mætt á vissum
maníiamótum með gullkeðju um
hálsinn. En kanslari í háskóla
reynir að ganga nemendum í
stað vina og vandamanna og
vera á verði um fjárhag skólans
og fjárhag nemenda.
í Ameríku fá menn ekki að
hanga aðgerðalausir og þykjast
vera að nema í háskólum lands-
ins. Jón Sigurðsson var alla æfi
hinn mikli elju- og starfsmaður.
Það væri fullkomlega í hans
anda, að láta próf skera úr um
á hverju vori, hvort nemandi i
þjóðskólanum hefði unnið sóma
samlega vinnu, eða væri sæmi-
lega fær til námsins. Þeir nem-
endur, sem ekki geta afkastað
sæmilegu verki árlega, eiga ekki
skilið að fá að halda áfram að
heita nemendur í stofnun, sem
haldið er við með fé frá skatt-
greiðendum landsins.
Andi gullkeðjunnar getur lík-
lega átt nokkurt hlutverk að
vinna í háskóla íslands. En andi
Jóns Sigurðssonar þarf að hafa
þar miklu meira og fjölþættara
verksvið. J. J.
Sambúð Islands
(Framh. af 1. síðu)
óvinir íslendinga. Þeir eru þar
í sporum vina, sem hjálpa ís-
lendingum að halda við frjáls-
ræði og frelsi, jafnhliða því, sem
þeir berjast fyrir frelsi þjóða um
gervallan heim. Ég vona af al-
hug, að þegar þessu hræðilega
stríði lýkur, þá verði samvinn-
an milli gamla og nýja lands-
ins jafnvel enn hlýrri og
traustari en fyrr. Það er líka
eðlilegt, að það yrðj þannig,
þegar einn fjórði hluti íslenzka
kynstofnsins er búsetur í Kan-
ada“.
Joseph Thorson er eini íslend-
ingurinn, sem hefir náð kosn-
ingu á sambandsþing í Kanada.
Hann er fæddur í Winnipeg
1889. Foreldrar hans voru úr
Arnessýslu. Hann lauk prófi frá
Manitobaháskóla 1910 og fékk
þá Rhodesnámsstyrkinn, og eru
Helstu ályktanir að-
alfundar S U.F.
(Framh. af 1. síðu)
s j ávar útvegsms komizt sem
mest í hendur félagssamtökum
og nýsköpun öll, sem verður í
sjávarútveginum byggist á
grundvelli félagslegra samtaka.
3. Að ríkið kaupi eða láti reka
allar þær síldarverksmiðjur,
sem nú eru í eign hlutafélaga,
og láti auka afkastamöguleika
þeirra á þeim stöðum, sem bezt
hentar. Ennfremur að S. R.
kaupi síldina einungis með
vinnsluverði.
4. Að ítarleg rannsókn verði
látin fram fara á byggingu
stöðvar til herzlu síldarlýsis og
hafnar framkvæmdir, ef til-
tækilegt þykir strax að rann-
sókn lokinni.
SAMBÝLIÐ VIÐ SETULIÐIÐ.
Aðalfundur stjómar S. U. F.
skorar á æskuna í landinu að
hafa sem minnst afskipti af
hinu útlenda setuliði, en sýna
því þó fulla kurteisi.
Jafnframt leggur fundurinn
áherzlu á, að gerðar séu þær
kröfur til setuliðsíns, að það
sýni fulla kurteisi í umgengni
sinni, m. a. sé hermönnum ekki
leyft að vera ölvuðum á al-
mannafæri.
MEÐFERÐ OPINBERS FJÁR
OG EMBÆTTISREKSTUR.
Aðalfundur stjórnar S. U. F.
haldinn 19.—22. okt. 1940, telur
sérstaka þörf á, að Framsóknar-
menn séu vel á verði á meðan
þeir, af ytri ástæðum, eru í
samvinnu við þann flokk eða þá
flokka, sem stuðst hafa við ýms
óreiðuöfl í þjóðfélaginu á und-
anförnum árum.
Jafnframt leggur fundurinn
áherzlu á eftirfarandi:
1. Að reynt verði eftir megni
að draga úr starfsmannahaldi
hjá opinberum stofnuínúm og
nefndum og allri skriffinnsku
í viðskiptum eftir því sem kost-
ur er á og reistar verði rammar
skorður við slíkri meðferð fjár-
muna, sem átt hefir sér stað t.
d. hjá síldaútvegsnefnd.
2. Að ölvun opinberra trún-
aðarmanna við embættisstörf
sé ekki liðinn, og að þeir, sem
gerzt hafa sekir um alvarlegar
misfellur í embættisrekstri sín-
um, séu ekki látnir halda starfi
sínu né settir til nýrra trúnað-
arstarfa. Opinberum starfs-
mönnum, sem sýnt hafa óreiðu
í embættum sínum, sé ekki
veittur lífeyrir eða eftirlaun.
3. Að vandað sé val á starfs-
mönnum og fyrst og fremst
farið eftir hæfni og traust-
leikni.
þeir Skúlj Johnson einu íslend-
ingarnir, er hlotið hafa þá
miklu viðurkenningu. Næstu
tvö árin var hann í háskólan-
um i Oxford og lauk þaðan
góðu prófi. Árið 1913 varð hann
málafærslumaður við æðri
dómstól í London og er hann
fyrsti íslendingurinn, sem gegnt
hefir því starfi. Árið 1916 gekk
hann í herinn og hlaut kap-
D án ar mínning
(Framh. af 3. slðu)
ævarandi
né alsælu
í dauðans skuggadal.
Man ég, móðir,
margt, sem skeði
innan húss og utan.
Guðar á glugga
góðlátlega
minninganna mergð.
Man ég, móðir,
mína bernsku,
elsku þína og önnun.
Söngstu mig í svefn
og signdir vandlega
og fólst mig guði góðum.
Man ég, móðir,
hin mörgu kvöld;
kom ég að knjám þínum;
gekk mér greiðlega
gott að læxa
af minnar móður vörum.
Man ég, móðir,
mina æsku,
móðurbros og birtu,
heiðan himin
og hamingju-sól,
yl og angan blóma.
Líða sól-sumur
og svalir vetrat,
miðlar tími mörgu.
Þó skal vorbjörtum
vonaraugum
horfa fram í fjarskann.
Vilhjálmur Ólafsson.
Kveðja að Hvammi á Landi við
jarðarför Ólafar Jónsdóttur.
Er það mér enn í minni
eins og skeð hefði’ í gær,
er leit ég fyrst Hvamminn ljúfa;
leiddi mig fögur mær.
Mættum við móðurfaðmi
svo mildum við hússins dyr.
Þá var mér svo í sefa
sem sólin stæði þar kyr.
Gekk ég um grund og Seta,
geymi ég minjasjóð.
Húsum og háttum réði
hún, sem mér var svo góð.
Kveð ég nú Hvammínn fríða;
komið þykir mér vor.
Sólskin og sumarblíða
sveipar hin gömlu spor,
Kveð ég hér kæra vini
og kynni þau liðnu vor.
Ó, guð, er ég geng nú héðan,
geymdu mín hinztu spor.
Fel ég svo Hvamminn fagra,
feðranna erfðaból,
í hendur göfgum guði,
sem gefur vor og sól.
Sigurður Gíslason.
teinsnafnbót fyrir góða fram-
göngu. Árið 1921—26 var hann
yfirkennari við lagaskólann í
Manitoba. Árið 1926—30 var
hann fulltrúi Suður-Winni-
peg á sambandsþingi Kanada. í
næstu kosningum féll hann, en
hefir síðan 1935 verið fulltrúi
Selkirkkjördæmisins. Thorson
var fulltrúi fyrir Kanada á
þjóðabandalagsfundum 1938 og
1939. Thorson er mikill íslands-
vinur. Hann átti mikinn þátt í
hinni veglegu gjöf Kanada til
íslands á alþingishátíðinni.
74 Robert C. Oliver:
Svo kom honum nokkuð í hug og
gekk hröðum skrefum fram anddyrið
til símans. Hiklaust og ákveðinn tók
hann heyrnartólið. Jú, einhver var í
simanum. Hann sagði, að ungfrú Spenc-
er væri þreytt og væri komin í ró, og
spurði svo, hvort hægt væri að skila
nokkra. Nei, það var ekki.
Lág kvenmannsrödd nefndi eitthvert
nafn og svo var samtalinu slitið.
í þetta skipti var það þó ekki svindl
hjá þjóninum-------.
Bob snéri sér við og mætti hinum
dökku augum þjónsins. Hann hneigði
sig kurteislega og þakkaði greiðann.
Bob reyndi árangurslaust að finna eitt-
hvað í þessum augum, sem útskýrði
hvers vegna verið var að hringja til
ungfrú Lucy, þegar hún óskaði eftir því
að vera í friði.
Ungfrú Lucy gekk litlu seinna til
sængur, en hún gat ekki sofnað. Hugs-
anir og hugmyndir ásóttu hana. Henni
var illt í höfðinu. Hún Tifjaði upp allt,
sem hún mundi í sambandi við fortíð
Sir Reginalds. En hún varð einskis
vísari. En mest hugsaði hún um unga
manninn, sem nú þegar var orðinn svo
mikill þáttur í hennar eigin lífi, Bob
Hollman. Hún skildi hann ekki vel —
hann var mjög viðfeldinn ungur maður
— á allan hátt — fljótur og hraustur —
Æfintýri blaðamannsins 75
hann hafði lifað sitt af hvoru — hann
var gefinn fýrir ýms hættuleg uppá-
tæki------og nú vildi hann fá hana
sem samverkamann, sem tæki þátt í á-
hættunni með honum.
Vissulega var þetta umhugsunarvert.
Vanhugsaðar ákvarðanir voru ekki
skynsamlegar. Annars var Lucy vön að
fTamkvæma fyrst og hugsa á eftir.
Daginn eftir beið hún eftir því að
Bob hringdi. Um miðjan daginn var
grein í „Stjörnunni“, sem vakti mikla
athygli og hún áleit hana vera eftir
Bob. Hún innihélt ásakanir, sem hún
ekki skildi. En lögreglan var þar ásök-
uð um að hafa farið á bak við almenn-
ing, með rannsóknir sínar í hinu al-
ræmda glæpamáli, sem áttu að varpa
ljósi yfir það, hvað orðið væri um hin-
ar mörgu ungu stúlkur, sem síðustu
mánuðina höfðu algjörlega horfið í
borginni. Lucy var mjög óþolinmóð
eftir því að hann hringdi. En dagurinn
leið án þess. Um kvöldið hringdi hún
heim til hans. Enginn svaraði. Hún
hringdi til blaðsins. Þar hafði hann
verið seinast kl. 4. En síðan hafði ekk-
ert heyrzt frá honum.
Ekki heldur næsta dag. Þegar Lucy
reyndi að komast í samband við hann,
var henni sagt, að hann hefði ekki ver-
ið heima um nóttina og ekki komið á
Lcikf élag Reykjavlknr
„L0GINN HELGI“
eftir W. Somerset Maugham.
Sýning I kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir eftir kl.
1 í dag.
GAMLA BÍÓ"***”‘*
Systurnar
(Vigil in the Night)
Amerísk stórmynd frá
RKO Radio Pictures, gerð
eftir hinni víðlesnu skáld-
sögu A. J. Cronin, höfund
„Borgarvirkis".
Aðalhlutv. leika:
CAROLE LOMBARD,
ANNE SHIRLEY
og
BRIAN AHERNE.
Sýnd kl. 7 og 9.
Munið hina ágætu
~I7ÝJA BÍÓ*———1
Þrjár kænar
stúlkur þroskast
(Three smart Girls grow {
up). |
Amerí tal- og söngvakvik- |
mynd frá Universal Film. |
Aðalhlutv. leikur og syng- j
ur eftirlætisleikkona allra
k vikmyndahúsgesta:
DEANNA DURBIN.
Aðrir leikarar eru:
NAN GREY,
HELEN PARRISH og
WILLIAM LUNDIGAN.
SÝnd kl. 7 nff 9.
Sjafnar blautsápu
í V‘z kg. pökkum.
Sápuverksmiðjan Sjöfn.
Heildsölubirgöir hjá:
SAMBMDI SSL. SA3IVIMTFÉLAGA.
Revkjavik - Akurevri
Hraðferðir alla daga.
Bifreiðastöð Akureyrar.
Bifreiðastöð Steindórs.
en treysta mest á eigin fyrirhyggju.
Hann hefir keypt hjónatryggingu og
líftryggt bæði börnin.
Svo bjóða þau framtíðinni byrginn.
NildÉn
vestur um til Akureyrar laugar-
dagskvöld 28. þ. m. Viðkoma á
öllum venjulegum áætlunar-
höfnum. Vörumóttaka í dag.
Jóu forseti
og kaupfélögin.
(Framh. af 3. síðu)
gæti einokað sig að því leyti,
að það bindi sig við reglur, sem
það sjálft samþykkti, en vér
getum varla ætlað, að menn
þyrfti að óttast, að þær reglur
kynni að verða svo heimskuleg-
ar og skaðlegar félaginu, að þær
yrði því til eyðileggingar; ef svo
væri, þá yrði manni víst óhætt
að hugga sig við, að það væri á
valdi félagsmanna sjálfra að
breyta þeim, og taka stjórnina
af þeim mönnum, sem hefði
verið upphafsmenn til þeirra.
Enn fremur gæti maöur hugsað
sér, að verzlunarfélag i einni
sýslu drottnaði yfir annari sýslu,
af því þar væri færri félags-
menn; en úr þessu væri hægt
að bæta, því ekki þurfti annaö,
en að fleiri gengi í félagið úr
þeirri sýslunni, þar til þeir yrði
eins aflamiklir eins og hinir, og
þá mundi allt jafna sig. Yfir-
drottnan félagsmanna úr einni
sýslu yfir annari gæti ekki
heldur nokkru sinni komið fram
í einokun verzlunarinnar, þvi
það segir sig sjálft, að allir fé-
lagsmenn sætti jöfnum kaup-
um, yfirráðin yrði innifalin í
því, að þeir sýslubúar, sem fleiri
væri saman, gæti neytt sín bet-
ur í kosningum forstöðumanna,
en engin líkindi eru til að neinn
flokkuT félagsmanna mundi
neyta sín til að kjósa aðra en
þá, sem gæti orðið nýtir liðs-
menn fyrir félagið. — Það gæti
menn einnig hugsað sér, að
hlutabréfin lenti í fárra manna
höndum, og þeir vildi ekki
hleypa öðrum mönnum í félag
með sér, heldur legði alla verzl-
unina undir sig. Ef svo færi,
mundu menn fljótt sjá einfalt
ráð, og það væri, að stofna al-
mennt félag á móti, eða sam-
eina sig við önnur félög, og
þarmeð mundi sú einokun fljótt
fá enda.
Það er því hið bezta ráð, sem
vér að endingu getum gefið les-
endum vorum á íslandi, að
tefja ekki við að gánga í verzl-
unarfélög, sem hafi þann til-
gáng að gjöra verzlun vora inn-
lenda í eiginlegasta skilningi,
heldur að þeir kappkosti sem
mest, að ná hlut í þessum fé-
lögum og koma þeim í blóma.
Þess eins skyldi félagsmenn
gæta nákvæmlega, að vera
vandir að þeim forstöðumönn-
um, sem þeir kjósa, og að sjá
sér út únga efnilega menn til
að læra til verzlunar og gánga
í þjónustu félaganna undir
stjórn forstöðumanna þeirra.
Uppgángur félaganna er mjög
undir stjó'rn þeirra kominn, en
þó verða menn jafnframt að
treysta uppá heppni og lán, og
eins líka að vera við því búnir,
að óheppni kunhi að henda,
sem enginn getur fyrir séð. Það
er einkenni hinnar góðu stjórn-
ar, að færa sér heppnina for-
sjállega í nyt til hagnaðar fé-
laginu, og að sjá svo við ó-
heppninni, að hún valdi sem
minnstu tjóni. í verzlunarfé-
lögunum og góðri stjórn þeirra
er fenginn einn hinn bezti og
vissasti vísir til sjálfforræðis."
Aðrar fréttir.
(Framh. af 1. síðu)
Loftárásir beggja aðila hafa
verið svipaðar að næturlagi
undanfarið og þær voru áður og
beinst gegn sömu stöðum. Þjóð-
verjar eru að mestu hættir að
gera árásir að degi til.