Tíminn - 15.07.1941, Qupperneq 4

296
TÍMIXN, jiriðjwdaginn 15. júlí 1941
74. blað
Fyrir mína hönd ogr barna minna sendi ég hjartans
þakkir öllum þeim, fjær og nær, er auðsýndu okkur vin-
áttu og samúð við fráfall og jarðarför eiginmanns míns,
JÓNASAR JÓNSSONAR, Syðri-Brekkum.
Pálína Björnsdóttir.
Ú R BÆWPM
Hjónaefni.
Nýlega hafa opinberaS trúlofun sína
ungfrú Kristjana Tómasdóttir, Ólafs-
vík, og Víglundur Jónsson skipstjóri,
frá Arnarstapa.
Doktorsritgerð.
Nýlega hafa þær fréttir borizt frá
Danmörku, að Óskar Þorbergur Þórð-
son hafi varið doktorsritgerð sína við
háskólann í Kaupmannahöfn. Ritgerðin
heitir: Undersögelser over prothrom-
tion hos sunde og syge (Rannsóknir á
prothromtini (blóðstorknunarefni) hjá
sjúkum og heilbrigðum). Ritgjörðin er
277 bls. og fékk hún mjög góða dóma.
Óskar er 34 ára gamall, fæddur í
Reykjavík 1906. Hann er fimmti íslend-
ingurinn, sem ver doktorsritgerð í
læknisíræði við Kaupmannahafnarhá-
skóla.
Strætisvagnar Reykjavíkur.
Hinn 10. júlí bauð Strætisvagnafélag
Reykjavíkur blaðamönnum að skoða
húsakynni félagsins og kynnast starf-
semi þess. Jafnframt var ekið í ein-
um af vögnum félagsins um bæinn.
Þegar því var lokið og viðgerðarverk-
stæði og skrifstofur höfðu verið skoðað,
hafði stjóm félagsins boð inni að
Hótel Borg fyrir blaðamennina. Þar
gerði formaður félagsins Ásgeir Ás-
geirsson og framkvæmdastj. þess, Egill
Vilhjálmsson gerðu grein fyrir starf-
seminni allt frá byrjun, en félagið er
nú 10 ára gamallt. — Félagið veitir 40
manns atvinnu. Þar af eru 24 vagn-
stjórar en hinir eru starfsmenn á við-
gerðárverkstæðl og skrifstofu. — Fé-
lagið á nú 17 vagna, 10 af þeim eru í
stöðugum ferðum um bæinn, frá því
kl. 7 á morgnana til kl. 12 á miðnætti.
En 7 af vögnunum eru til vara og
veitir síst af því. Vagnar félagsins óku
síðastliðið ár 1.150.000 km. En sú vega-
lengd samsvarar því að farið væri 29
sinnum umhverfis jörðina, eða þrisvar
sinnum til tunglsins. Fargjöld með
strætisvögnunum hér eru lægri en
nokkursstaðar þekkist á Norðurlöndum.
Félagið hefir átt við fremur þröngan
kost að búa hingað til en er nú að
verða öflugra. Miklum örðugleikum
veldur þó hve illa gengur að fá vagn-
ana endurnýjaða, en vonandi stendur
það einnig til bóta.
„íslendingur“.
Árið ’1926 sökk togarinn íslndingur á
Eiðisvík. Siðan hafa oft verið gerðar
ítrekaðar tilraunir til þess að ná hon-
um upp, en árangurslaust. En í vetur
gerðu þeir Ágúst Ingvarsson vélstjóri
og Sveinn Einarsson tilraun á nýjan
leik og fengu í lið með sér Magnús
Guðmundsson skipasmið til þess að
stjórna björgunarstarfinu. Og enn-
fremur unnu tveir togarar frá Kveld-
úlfi að björguninni. Nú hefir tekizt að
nú íslendingi upp í íjöru. Fyrsta til-
raunin misheppnaðist. En hinn 9. júlí
tókst björgunarstarfið, með aðstoð
tveggja togara. Voru festar settar á hið
sokkna skip í flóðiriu, og þeim fest
í togarana, sem lyftu íslendingi það
upp úr botnleðjunni, að síðar heppn-
aðist, með þar til gerðum tækjum, að
draga skipið að landi. Skipið er mikið
lekt og því ekki hægt að draga það
til hafnar fyrr en einhver bráðabirgða-
viðgerð hefir farið fram á því. Bolur
skipsins er úr járni og er hann lítið
skemmdur, en tréverk allt er orðið
ónýtt. Skipið er 150 smálestir að stærð.
Á krossgötum
(Framh. af 1. síðu)
til handa. Hefir sáttasemjari lagt
fram þá tillögu, að hásetar, kyndarar
og matsveinar fái % af hundraði af
heildarsölu, 1. vélstjóri % af hundraði,
en 2. vélstjóri, 2. stýrimaður og loft-
skeytamaður % af hundraði. Fjögur
sjómannafélög, Sjómannafélag Reykja-
víkur, Sjómannafélag Hafnarfjarðar,
Vélstjórafélag íslands og Félag ís-
lenzkra loftskeytamanna héldu fundi
um helgina til þes að ræða tillögu
sáttasemjara, en ekki voru þeir furidir
betur sóttir en svo, að alls komu fram
135 atkvæði. 95 vildu hafna tillögunni,
„Sorgarsaga vor og
glæpur yðar“.
(Framh. af 1. síðu)
er áður var áhorfandi, hefir nú
neyðst til þess að eiga hlut 'aís
því, er fram fer. Hinn menntaði
heimur skelfur nú til grunna,
og utan Þýzkalands þykjast
flestir sjá, að raunverulegt
samstarf þjóðanna geti því að-
eins átt sér stað, að nazista-
kenningarnar hverfi úr sögunni,
því að lítilsvirðing þeirra á því,
sem ekki er þýzkt, geri frið-
samlega samvinnu óhugsandi.
Hið „nýja skipulag" Hitlers
lofar sameinaðri Evrópu, af-
námi tollmúra, jöfnuði til
handa stéttum þjóðfélagsins og
endurheimtu fjármálajafnvægi.
Atvinnuleysi og skortur á að
hverfa úr sögunni. Þannig not-
færa nazistar sér þá óánægju,
sem margir ala í brjósti sér með
stjórnmálalíf og fjármálahorf-
ur, til þess að knýja hernaðar-
vél sína.
Lýðræðisþjóðirnar beita nú
öllum kröftum sínum til þess að
vinna bug á þessari hernaðar-
vél. Þær telja markmið sitt, að |
vinna sigur til þess að tryggja
frið til handa heiminum. En
það getur því að eins orðið, að
friðarsamningarnir verði grund-
vallaðir á sönnum lýðræðis-
kenningum. Þar má hvorki
gæta yfirdrottnunar neins kyn-
þátts né stjórnmálalegs eða við-
skiptalegs ofbeldis.
Skipulagningin að loknu
stríðinu verður jafnvel enn
erfiðari en stríðið sjálft. En við
það verða þjóðirnar að horfast
í augu. Þær mega ekki láta
stríðið blinda sig, sízt -að því er
tekur til óvinanna. Raunveru-
legur friður er óhugsandi án
samstarfs við Þýzkaland fram-
tíðarinnar. Ella mun svo fara,
að upp rís, fáum árum eftir að
þessari styrjöld er lokið, maður,
er segir líkt við sigurvegarana
og Stresemann í apríl 1929:
„Örlög vor eru í höndum
nýrrar kynslóðar. Og æskulýður
Þýzkalands, sem vér hefðum átt
að vinna til trúar á frið í hinni
nýju Evrópu, hefir sagt skilið
við oss. Það er sorgarsaga vor
og glæpur yðar.“
en 29 samþykkja hana. 11 atkvæða-
seðlar voru auðir eða ógildir. Togara-
eigendur héldu og fund um málið og
varð sá árangur af fundi þeirra, að
þeir samþykktu að ganga að tillögunni
með 11 atkæðum gegn 4.
t t t
Vísitala júlímánaðar er samkvæmt
útreikningum 157. Hefir vísitalan því
hækkað um 2 tsig síðastliðinn mánuð.
í júnímánuði var hún 155.
t t t
Línuveiðaskipið Sigríður frá Reykja-
vík strandaði við Raufarhöfn á laug-
ardaginn var. Var skipið að koma af
síldveiðum. Skipið skemmdist ekki
mikið við strandið og tókst að ná því
á flot með aðstoð grafvélar þeirrar, er
var nyrðra við dýpkun hafnarinnar.
Farið verður með skipið til Seyðisfjarð-
ar til viðgerðar.
Anglýsið í Tímannm!
Atvinnumálaráðherra
afnemur einkasöln
á matjessíld.
(Framh. af 1. síðu)
gegnt formannsstörfum í síld-
arútvegsnefnd s. 1. ár og það,
sem af gr þessu ári, svo sem
verið hefir frá því nefndin fyrst
hóf störf sín, segi því starfi af
mér frá og með deginum í dag,
og óska eftir, að þér skipið ann-
an formann í nefndina þegar í
stað, þar eð ég er ófáanlegur
til að hafa framkvæmdir á því
fjölskyldusjónarmiði, sem nú-
verandi atvinnumálaráðherra
gerir kröfu til að síldarútvegs-
nefndin starfi eftir“.
Ákvarðanir þessar um afnám
síldareinkasölunnar eru víta-
verðar. Þær eru gerðar gegn
ráðum og vilja síldarútvegs-
nefndar, en í henni eiga sæti
Jóhann Þ. Jósefsson alþingis-
maður og Sigurður Kristjánsson
forstjóri á Siglufirði, sem full-
trúar Sjálfstæðisflokksins, og
þvert ofar í áskoranir fjöl-
margra síldarútvegsmanna, er
farið hafa þess á leit, að einka-
sala yrði á síldinni í ár, svo sem
verið hefir, þar eð það fyrir-
komulag myndi haganlegast.
Víst er, að minnsta kosti meiri-
hluti ráðherranna er á öndverð-
um meiði við hann í máli þessu
og vafalaust, að nokkur þeirra
sé honum samdóma.
Hins vegar er svo viss hópur
útgerðarmanna, er mun vænta
sér aukins gróða af þessari
breytingu á söluháttunum og
hefir ýtt undir atvinnumála-
ráðherrann, eins og til er vitn-
að í bréfi, sem hann lét birta í
Morgunblaðinu, til síldarút-
vegsnefndar.
Það hefir áður sýnt sig æði
átakanlega, hvernig gengið hef-
ir um síldarsöluna, þegar hún
hefir verið í höndum einstakl-
inga. Auk þess er á það að líta,
að þessi ákvörðun er tekin ó-
forsvaranlega seint. Allir höfðu
taJið það sjálfsagt, að síldarút-
vegsnefnd hefði einkasölu á
matjessíld svo sem að undan-
förnu og alls ekki gert ráð fyr-
ir cðru. Nú er allt of lítill tími
fyrir stefnu fyrir einstaka
menn, að vinna að útvegun
markaðs sér til handa og kann
að vera, að afleiðing þessa til-
tækis verði þá sú, að ekki vilji
nema örfáir braskarar, sem
bezt una óvissunni og áhætt-
unni, leggja út í það æfintýri
að salta síld í sumar, svo sem
þessum málum er komið.
Björn Kristjánsson, kaupfé-
lagsstjóri á Kópaskeri, fulltrúi
Framsóknarmanna í síldarút-
vegsnefnd, lét svo um mælt í
símtali við Tímann í morgun,
að ráðstöfunin væri gersamlega
óverjandi og líkleg til þess eins
að verða til mikils tjóns. Hafa
þeir sent eindregin mótmæli
sín, Björn og Erlendur Þor-
steinsson skrifstofustjóri á
Siglufirði. Hann gat þess og, að
þótt sú venja hefði komizt á,
að síldarútvegsnefnd sækti ár-
lega til atvinnumálaráðherr-
ans að hafa einkasölu á mat-
jessíldinni, þá væri vafasamt,
hvort ráðherra hefði að lögum
vald til þess að breyta til í
þessu með bréfi einu.
Uppbótin
á mjólkurverðið.
(Framh. af 1. síðu)
verðið á niðurjöfnunarsvæði
Reykjavíkur.
Leiðrétting forstjóra mjólk-
ursamsölunnar hljóðar svo:
„Þessi samþykkt náði ekki að-
eins til innlagðrar mjólkur hér
í mjólkurstöðina, heldur einnig
til allrar annarar mjólkur, sem
lögð hefir verið inn til mjólkur-
búanna hér á verðjöfnunar-
svæðinu á greindu tímabili.
Þá segir svo í nefndri grein:
„Hafa bændur þá fengið 38,2
aura til jafnaðar fyrir hvern
mjólkurlítra".
Slíkt meðalverð hefir ekki
verið reiknað út hér hjá oss, og
aðrir hafa varla nauðsynleg
gögn í höndum til þeirra hluta.
Hér getur því aðeins verið um
einhverskonar getgátur að ræða.
Þá er ennfremur þannig að
orði komizt í margnefndri grein:
„Að undanförnu hefir mjólkur-
stöðin haldið hluta af andvirði
mjólkurinnar eftir, allt til ára-
móta og greitt þá upphæð í einu
lagi“.
Mjólkurstöðin hefir engu
naldið eftir af mjólkurandvirð-
inu umfram það, sem nauðsyn-
lega hefir þurft með til reksturs
stöðvarinnar. Uppbætur þær,
sem mjólkurstöðin hefir greitt
undanfarandi ár, hefir hún því
aðeins getað greitt, að hún hafði
fengið þær greiddar sérstaklega
af mjólkursamsölunni.“
Jafnframt óskar mjólkur-
samsalan þess getið, að tilvitn-
aðar frásagnir hafi ekki verið
samkv. hennar upplýsingum.
Athugasemd formanns mjólk-
urverðlagsnefndar er þessi:
„Þar sem misskilja má frásögn
Tímans í síðasta blaði, um upp-
bætur þær, er mjólkursamsal-
an ákvað að greiða á innvegna
mjólk frá fyrri helming þessa
árs, þykir rétt að taka þetta
fram:
Verðuppbótin 5 aurar á inn-
vegið kílógram mjólkur frá 1/1
1941—1/6 1941 er greidd til
Flóabúsins og Borgarnesbúsins
fyrir þá, sem leggja sína mjólk
inn þar, en beint til þeirra
bænda, sem skipta við stöðina í
Reykjavík. Jafnframt var ákveð-
ið að greiða 40 aura fyrir mjólk-
urkílógramið fyrir júnímánuð.
Með þessu hafa þeir bændur,
sem sent hafa jafna mjólk í
mánuði hverjum þessa fyrstu 6
mánuði ársins, fengið 38,2 aura
fyrir mjólk sína, og eru þá ekki
dregin frá vinnsluafföll.
Enn er ekki tekið tillit til
þess, við útborgun mjólkurverðs-
ins hjá mjólkursamsölunni,
hvort mjólkin er fitumikil eða
fitulág, ef hún annars nær lág-
marksfitumagni, og er þetta
mjög rangt og þarf að breytast
sem fyrst.“
Frelsismál Islendínga
(Framh. af 3. síðu)
húsakosts í höfuðborginni. En
fyrst um sinn ætti ríkisstjór-
inn að geta haldið ríkisráðs-
fundi á Bessastöðum.
Framkvæmd Sigurðar Jónas-
sonar í Bessastaðamálinu varð
þáttur til eflingar sjálfstæðis-
málinu. Það myndi hafa reynzt
erfitt að útvega ríkisstjóra við-
unandi bústað i höfuðstaðnum.
Úr því var leyst á myndarlegan
hátt með aðstöðunni á Bessa-
stöðum. Vegna gjafarinnar á
frumverði Bessastaða féllu nið-
ur deilur um staðinn, og var
það heppilegt áframhald af
106 Victor Hugo:
— Þér hafið rétt fyrir yður, sagði
Gringoire, sem gladdist yfir því, að
samtalið skyldi vera farið að glæðast.
Ég. hefi ekki gert annað í vetur en að
blása í kaun. Þér hafið þá spádómsgáfu?
— Nei, svaraði hún, stutt og laggott
eins og áður.
— Hertoginn af Egiptalandi er sjálf-
sagt höfðingi ættflokksins?
— Já.
— Það var hann, sem gaf okkur sam-
an, sagði skáldið hógværlega.
Stúlkan skaut fram neðri vörinni.
— Ég veit ekki einu sinni hvað þú
heitir.
— Heiti? Ég heiti Pétur Gringoire.
— Ég veit um miklu fallegra nafn,
sagði hún. -
— Ó, bölvað hræsið, tautaði Gringoire.
En kannske þú farir að elska mig dá-
lítið, þegar við kynnumst betur. En
reitið mig ekki til reiði. En af því að þér
hafið sagt mér svona margt um yður,
þá ætla ég að láta yður vita svolítið um
mig. Faðir minn var landseti amtsskrif-
arans í Goness.Burgundar hengdu hann.
Píkardar ristu móður mína á kviðinn, í
umsátrinu um Parísarborg fyrir tuttugu
árum.*) Ég varð því foreldralaus á
*) Snemma á 15. öld kom til uppreistar í París
og kvöddu uppreistarmenn hertogann af Burg-
Esmeralda 107
sjötta ári, og svo fátækur var ég,_ að ég
átti ekki sóla undir skóna mína. Ég veit
ekki, hvernig ég framfleytti lífinu til
sextán ára aldurs. En ég reyndi að
bjarga mér sem bezt ég kunni. Sölukona
gaf mér stundum plómu, bakari henti
í mig brauðbita. Á kvöldin lét ég nætur-
verðina handtaka mig, því að þá fékk
ég næturskjól í fangahúsi. En þrátt fyr-
ir þetta óx ég, en magur var ég eins og
enn sér á. Sextán ára gamall fór ég að
svipast um eftir æfistarfi. Ég reyndi
margt. Ég ætlaði að gerast hermaður,
en var ekki sérlega hugaður. Ég varð
munkur, en guðsóttinn risti ekki djúpt,
og auk þess komst ég aldrei upp á lagið
með að drekka. í örvæntingu minni tók
ég að læra trésmíði hjá meistara einum,
en þá brast mig vinnuþrekið. Mig lang-
aði meira til þess að verða, kennari, þó
að ég væri ekki læs, en það var nú ekki
svo þungt á metunum. Brátt sá ég, að 1
öllum greinum var mér nokkuð áfátt, og
úr því að ég hafði ekki næga hæfileika
und, ríki á landamærum Frakklands og Þýzka-
lands, oft að meira eða minna leyti sjálf-
stætt, sér til hjálpar og leituðu jafnframt á náðir
Englands. Píkard er hérað í Norður-Frakklandi,
og er Amiens þar stærsti bærinn. Það var sjálf-
stætt um skeið, en 1477 var það sameinað franska
konungdæminu. Á þessum styrjaldarárum féll
mikill fjöldi fólks úr hungri og svartadauða i
París.
GAMLA BÍÓ GIMSTEINA-
ÞJÓFAMIR FRÆGÐARÞRÁ
(ADVENTURE IN (GOLDEN BOY).
DIAMOND). Aðalhlutv. leika:
Amerísk kvikmynd frá Paramount. BARBARA STANWYCK
Aðalhlutv. leika: ADOLPE MENJOU
GEORGE BRENT og ISA MIRANDA. . WILLIAM HOLDEN.
Sýnd kl. 7 og 9. Sýnd kl. 7 og 9.
— ——i
íslenzkur ráð-
herra í Canada
Sú fregn barst, er blaðið var
að fara i prentun, að Vestur-
íslendingurinn Joseph Thorson,
sem í mörg ár hefir átt sæti á
sambandsþinginu í Ottawa sem
þingmaður Selkirk-kjördæmis,
hefði verið tekinn í Kanada-
stjórnina. Ráðherraembætti
hans er nefnt Minister of War
Services.
Aðrar fréttir.
(Framh. af 1. síðu)
stætt og fullvalda ríki á laugar-
daginn. Ríkið verður konungs-
dæmi og mun Victor Emmanúel,
Ítalíukonungur tilnefna kon-
ung hins nýja ríkis. Svart-
fjallaland hefir verið lýst
áhrifasvæði ítala. Svartfjalla-
land var sjálfstætt konungsríki
fyrir heimsstyrjöldina, og börð-
ust Svartfellingar þá með
bandamönnum. En í lok styrj-
aldarinnar var Svartfjallaland
eitt þeirra landsvæða, er Júgó-
slavía var mynduð af.
Miklar sigurfregnir berast nú
af þýzka hernum 1 Rússlandi.
Frá Finnlandi er finnskt og
þýzkt herlið komið allt að 70
kílómetra inn fyrir hin gömlu
landamæri Finnlands og Rúss-
lands og hefir beggja megin
Ladogavatns hvað eftir annað
sigrazt á rússnesku varnarsveit-
unum, er þó hafa barizt frækn-
lega. í Eystrasaltslöndunum
hafa Þjóðverjar brotizt norður
að Pskov, sem er borg syðst í
Ingermanlandi, skammt frá
þeim stað, er landamæri Rúss-
lands, Estlands og Lettlands
mætast. Þaðan eru 250 kíló-
metrar til Leningrad. Telur
Lundúnaútvarpið mesta hættu
á ferðum á þessum vígstöðvum.
Á þessum stöðvum hafa og verið
háðir bardagar miklu sunnar,
svo að rússneskur her er að baki
fremstu hersveita Þjóðverja.
Úr Hvíta-Rússlandi hafa Þjóð-
verjar og sótt fram áleiðis til
Moskva og segja her sinn nálg-
ast Smolensk. Rússneskt lið
heldur þó enn velli á svæðum
vestan við Dnjepr. í Úkraínu
telja Þjóðverjar sig komna til
Kievborgar, og Ungverjar segja
her sinn sækja fram á suður-
vígstöðvunum, en á þessum
slóðum tilkynna samt Rússar
smásigra og nokkura gagnsókn
sums staðar. Viðurkenna Þjóð-
verjar að viðnám Rússa sé mjög
hart sums staðar, en orsök þess
sé sú, að hersveitirnar eigi engr-
ar undankomu auðið. Sé víglín-
an víða rofin og fari nú í hönd
lokaárásin á rauða herinn. Sov-
étstjórnin sé farin að gera ráð-
stafanir til þess að flýja frá
Moskva og hið sama ge^i er-
lendir sendiherrar.
hinni friðsömu ríkisstjóra-
kosningu. Landsfólkið veit nú,
að það hefir með góðu sam-
komulagi valið íslenzkan mann
til að taka við störfum konungs
fyrir þjóðfélagið. Og þessi arf-
taki konungs býr á einhverri
fegurstu og sögulegustu jörð
landsins. Á þennan hátt hefir
þjóðin nú flutt heim til lands-
ins, með mikilli giftu, það vald,
sem flutt var úr landi sam-
kvæmt Gamla sáttmála 1264.
Hinu forna frelsi var glatað
með sundurlyndi hinna póli-
tísku forráðamanna þeirrar ald-
ar. Það var endurheimt og stað-
'sett heima á íslandi með sam-
tökum og framsýni þjóðmála-
manna á íslandi 1940—1941.
Útbreiðið Tímann!
Ekki veldnr sá
cr varir
(Framh. af 2. síðu)
legt og menningarlegt tjón, sem
aldrei verður bætt og þrátt fyrir
niðurskurð, varðmenn í hópum
og girðingar, á undanförnum
árum, við mæðiveikinni, sem allt
hefir bilað, er lagt út í sömu ó-
göngurnar aftur með garnaveik-
ina, skorið í þúsundum alheil-
brigt fé, án þess að vitanlegt sé,
aö nokkur rannsókn hafi gerð
verið um það, hvernig féð stend-
ur af sér veikina, þegar ekki er
um neinn fylgisjúkdóm að ræða,
sem kann að vera ríkjandi.
Framhald.
Flóttinn Srá
heimilunum
(Framh. af 3. síðu)
taka upp aftur almenna hús-
vitjun.
Ég vil ekki nefna fleira að
sinni, en ef þessu yrði komið í
framkvæmd vænti ég þess, að
fyllt væri að einhverju leyti
upp í mjög tilfinnanlega eyðu,
sem er í uppeldisstarfi voru.
Vera má, að einhverjir, sem um
þessi mál hugsa, sjái önnur og
betri úrræði, en ég tel óumflýj-
anlegt, að hér verði eitthvað
gert, og það sem fyrst.
ísland er orðið frjálst og
sjálfstætt ríki. Við getum að
mjög litlu leyti tryggt þetta
sjálfstæði vort út á við. Til þess
erum við of fáir og fátækir, en
verðum þar að treysta á dreng-
skap, réttlæti og menningu
nágranna okkar. En við megum
einskis láta ófreistað til að
tryggja þetta sjálfstæði inn á
við. Þar verður það manngildi
hvers einstaklings, sem mest
riður á. Þjóð, sem á þróttmikla,
kj arngóða, skapf asta æsku-
menn er líkleg til að geta varð-
veitt frelsi sitt og sjálfstæði.
Þeir eru hið traustasta land-
varnarlið vopnlausra smáþjóða.
Hannes J. Magnússon.
Minningarorð
(Framh. af 3. síðu)
alla þá virðingu og heiður, sem
þeim ber. — Ein slík húsmóðir
og móðir var Sólveig heitin.
Góðviðrisdag í september-
mánuði 1938 var ég, ásamt
mörgum vandamönnum og vin-
um hennar Sólveigar sál., kom-
inn að Hallormsstað, til þess að
sjá á eftir hinum jarðnesku leif-
um hennar niður í hina dökku
mold. Kveðjuathöfnin fór fram
í salarkynnum kvennaskólans,
síðan var kistan borin í graf-
reitinn, heima við bæinn á Hall-
ormsstað. Nægur vindur var og
fauk laufið af björkinni ofan í
gröfina, meðan kistunni var
komið þar fyrir, og lagðist þar
eins og mjúk slæða yfir hinar
jarðnesku leifar og gat ég ekki
varizt þeirri hugsun, að einnig
björkin, sem að vissu leyti má
telj a uppeldissystur Sólveigar
sál., vildi á þennan hátt hlúa
að beinum hennar, með sínu
fölnaða laufi, og senda þannig
látinni systur hinztu kveðju.
Sólveig Ólafsdóttir frá Mjóa-
nesi, er horfin okkur, en við vit-
um, að þrátt fyrir það, er hún
mitt á meðal okkar, og við minn-
umst hennar með ást og virð-
ingu, við minnumst hennar með
þakklæti og við þökkum henni
liðnar samverustundir og send-
um henni ástarkveðjur yfir á
þau svið, sem hún dvelur nú á.
B.
Framsóknarmenn! Munið að
koma á fiokksskrifstofuna á
Lindargötu 9A.