Lýðfrelsið - 28.02.1941, Blaðsíða 1

LTflFlELSIB
,m 1501 80
Útgefandi: Landssamband sjálfstæðisverkamanna og sjómanna
1. tbl.
Reykjavík. — Föstudaginn 28. febr. 1941.
1. árg.
SjÉllötólll ?
Þú verkamaður eða verka-
kona, þið hinir vinnandi menn,
ykkar leiðir liggja ekki með
ihaldinu eða Sjálfstæðisflokkn-
um, því hann er flokkur at-
vinnurekenda, heildsala og ann-
ara slikra. Hve oft heyrast
ekki slikar kenningar af vörum
hinna útvöldu jafnaðarmanna?
Hversu tið eru ekki slík um-
mæli í blaði og ritum kommún-
ista?
Undanfarin ár og ekki síður
nú, er slíkum áróðri haldið uppi.
Af bróðurlegri umhyggju og
líklega föðurlegri umhugsun
sameinast þeir, sem tíðast deila,
jafnaðarmenn og kommúnistar,
um þetta eina. Vara verkalýðinn
við þeirri hættu, að hrasa og
verða þeim ógurlegu örlögum
að bráð, sem því fylgja að að-
hyllast Sjálfstæðisflokkinn.
Þrátt fyrir alla þessa viðleitni
hinna einlægu verkalýðssinna til
frelsunar verkamönnum og öðr-
um vinnandi mönnum, er'það
óhrekjanleg staðreynd, að Sjálf-
stæðisflokkurinn á í dag meira
fylgi að fagna en nokkur annar
stjórnmálaflokkur meðal verka-
manna. Sigrarnir í Verka-
mannafélaginu Hlíf í Hafnar-
firði og Verkamannafélaginu
Dagsbrún í Reykjavik í fyrra og
aftur nú í ár sanna þetta. En
það, sem meira er vert, Sjálf-
stæðisflokkurinn er ört vaxandi
flokkur að verkamannafylgi,
sem stjórnarkosningarnar í
verkalýðsfélögunum á Stokks-
eyri og Þingeyri og víðar tala
sinu máli um.
Hvernig má slíkt verða? Er
verkalýðurinn svo afvega leidd-
ur að hann fylgi böðlum sínum?
Því hossar hann þeim, sem hann
fótum troða? Slikar liljóta
Hermann Guðmundsson.
hugsanir þess manns að vera,
sem í alvöru ieggur trúnað á
róginn um afstöðu Sjálfstæðis-
flokksins til verkamanna, en
sér þau straumhvörf, sem eru að
verða á skoðunum og afstöðu
þeirra.
Kenning er annað en reynsla,
og í þessu tiifelli hefir það kom-
ið berlega fram, að hinn gamli
málsháttur „reynslan er jafnan
ólýgnust“ á sér stoð i veruleik-
anum.
Stéttarfélögin eru hið ómet-
aniega og raunhæfasta tæki í
hagsmunabaráttu verkalýðsins.
Þeirra hlutverk er að tengja
saman hina vinnandi menn og
konur, skapa þeim það vald, er
eining veitir, svo tryggður sé
réttur þeirra í þjóðfélaginu, sem
lægst eru settir, en í flestum til-
fellum bera hita og þunga dags-
ins.
Verkalýðsfélögin, að minnsta
kosti flest þau stærri, eru
stofnuð laust eftir aldamótin
síðustu. Þau eru því búinn að
starfa um 30 til 40 ára skeið,
þess vegna væri full ástæða til
& *•» .«.■ ..'
Avarp.
Lömuð stéttarfélög og sundraður verkalýður er það
ástand, sem í dag einkennir stóran hluta verklýðssamtak-
anna. Eining um grundvöllinn að aukinni velferð hinna
vinnandi manna, er að mestu horfin. Verkamenn, sjómenn
og verkakonur sjá þá staðreynd verða Ijósari með hverjum
deginum, sem líður, að samtök þeirra eru að sligast undan
þunga þess ófremdarástands, sem óstjórn sósíalista hefur
skapað.
Það er því eigi óeðlilegt, þótt athygli þess stóra hluta
verkamanna, sem vill stéttarfélögin höggvin úr viðjum veik-
leikans, beinist nú til þess hóps manna, sem fastast og af
mestum krafti berjast gegn spillingarf jötrum þeim, er stjórn-
leysi sósíalista hefur hneppt þau í. Því eru vonir allra
sannra unnenda heilbrigðra stéttarsamtaka bundnar við starf
s jálfstæðisverkamanna.
Baráttusaga sjálfstæðisverkamanna er ekki auðug að ár-
um, en hún er þeim mun ríkari að viðburðum. Yfir þeirri
sögu Ijómar geisli þeirrar blessunar, sem þeim einum hlotn-
ast, er starfa í vitundinni um góðan málstað.
Gegn sundrung með einingu, móti kúgun með frelsi, er
kjörorð það, sein sjálfstæðisverkamenn hafa valið sér í hinni
einlægu viðleitni sinni til viðreisnar verkalýðsfélögunum.
Blað þetta, sem hér hefur göngu sína, mun starfa sam-
kvæmt þeim kjörorðum, þeirri stefnu, sem fram að þessu og
vonandi um alla framtíð, mun móta baráttu sjálfstæðis-
verkamanna. Með útgáfu þess er þeim áfanga náð, sem all-
ir sannir verkalýðssinnar geta glaðst yfir.
Með „Lýðfrelsinu“ hyggst stjórn Landssambands sjálf-
stæðisverkamanna og sjómanna að leggja vopn í hendur
þeim, sem vilja ráiðast gegn höfuðfjanda verkalýðsins:
sundrunginn i. Blaðið mun verða boðberi frelsis, jafn-
réttis og lýðræðis, og flytja raddir þeirra, er vilja öflug og
óháð stéttarfélög og sameinaðan verkalýð.
Reykjavík, 28. febr. 19bl.
STJÓRN LANDSSAMRANDS
SJÁLFSTÆÐISVERKAMANNA OG SJÓMANNA.
Hermann Guðmundsson, Ólafur J. Ólafsson,
forseti. ritari.
Ingvi Jónsson. Sigurður Þórðarson.
Axel Guðmundsson.
að ætla, að stéttarsamtökin
stæðu nú á föstum grundvelli,
sterk og öflug og biðu öllum
erfiðleikum og hættum byrginn.
En er svo í veruleikanum? Nei,
því miður. Launadeilur þæi’,
sem átt hafa sér stað nú um ára-
mótin, ásamt þeirri útkomu,
sem orðið liefir hjá mörgum
stéttarfélögum í þeim deilum,
og þá ekki sízt hverja útreið fé-
lag starfstúlkna á veitingahús-
um hefir ldotið í sinnideilu,hafa
fært mönnum heim sannindi
þess, hversu mjög samtökin eru
veik, þrátt fyrir háan aldur sinn.
Þær gefa glögga mynd af hrörn-
andi félagslífi og þeirri niður-
lægingu, sem verkalýðssamtök-
in virðast vera að komast í.
Frh. á 4. síðu.