Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 72
198
MORÖUNN
Hugleiðið þetta af alvöru, vinir mínir, og eg hygg þér
munuð fyllast lotningu og tilbeiðslu, er þér hugsið til þessara
orða Krists:
„Bg hefi enn margt að segja yður, en þér getið ek’ki bor-
ið það að sinni. En þegar hann, sannleiksandinn, kemur, mun
hann leiða yður í allan sannleikann. Hann mun vegsama mig,
því af mínu mun hann taka og kunngjöra yður“.
Hvert fórstu?
Erindi fiutt f S. R. F. f.
Eftir Einar Loftsson, kennara.
Niðurl.
Settur iœknir þar á staðnum gjörði ráð fyrir, að tauga-
veiki gengi að mér; en hvítklæddi gesturinn þverneitaði því.
Einu sinni kom stúlkan í spítalann, meðan eg lá þar. Eg bað
hana að skila því til hvítklædda mannsins frá mér, hvort kann
gæti ekki flýtt fyrir bata mínum. Hún gjörði svo, þegar hann
kom til hennar. „Sjálfur get eg það ekki,“ mælti hann, „en
það er með mér annar maður, sem eg skal biðja um þetta, ef
hann treystir sér til þess. Morguninn eftir hafði eg 38 st- hita.
Fékk eg þá orðsendingu frá lionum, að nú kæmi liann ekki til
að vita um mig næsta kvöld, því að nú væri eg sloppinn. Mér
þótti þetta næsta ólíklegt, þar sem hitinn var um kvöldið 39
stig. Klukkan 91/2 síðdegis varð eg var við, að frá dyrunum til
hægri skein birta, alleinkennileg. Sé eg þá eins og hvítan ský-
bólstur í mannshæð koma frá dyrunuin, og færast með göngu-
hraða yfir aö i’úmsendanum, sem eg svaf í. Sá miðillinn einmitt
um sama leyti hvítklæddan mann standa við gluggann fyrir
aftan rúmiðmitt. Svo leystist þetta sundur,en umnóttina varð
jeg öðru hvoru var við, þegar eg var í milli svefns og vöku, að
hvítklæddur maður laut yfir mig í rúminu, maður, sem eg hef