Tíminn - 11.04.1957, Blaðsíða 9

T í MIN N, fimmtudagiim 11. apríl 1957,
9
118
Allir þessir blaðamenn hafa
sína hrimildarmenn. Og þessi
hia Sun í dag? spurSi Mike í fœr sírar upplýsingar úr beztu
símanum. stöð ri. Fann er málpípa fyr
— Nei. ir Þí Stóru sem hann kallar
-— Það er ekki beinlínis svo. Msð öðrum orðum: Hann
glæsilegt, Joe. Getið þér feng veit eitthvað sem ég veit ekki
ið blaðið? vegnn þess að ég hef ekk: feng
— Já, ég býzt við því. is að fylgjast með því.
— í Philadelphia Sun skrif — Eitthvað um mig?
aði náungi sem var kunnur — Já. Ég fer úr bænum á
fyrir biturt og miskunnar- morgun og kem ekki af :ur fyrr
laust háð í greinum sínum um en ef' ir tvo daga, en ég ska!
stjórnmál. Hann sagði svo: jsetja : í samband við yð
„Hún gamla mín og ég eig- ; ur þá strax.
um víst ekki oftar eftir að j — Viljið þér að ég komi
njóta gestrisni Mikes Slatterys með.
og konu hans Peg í Lanten i — Nei, al!s ekki. Það var
engo. Mike gerir nefnilega fallee.. if yður að bjóða það,
sitt bezta til að'sannfæra Þá en þetta verð ég að sjá um
Stóru um að það eigi að bjóða upp á eigin spýtur.
Joe Chapin fram til vararíkis. Þer ar Mike kom heim uœ
stjóra. Ég skil ekki hvað hefur kvöldið gaf hann sér ekki tóm
komið fyrir bróður Mike, hann til að ijúka við niatmn áður
er kannslci að verða full mik en l:ann fór að skrafa við
ill maður þarna 1 Lantenengo. Peg.
Joe Chapin er m.áski Joe Chap j — Hefurðu séð Sun í dag?
in þarna í Gibbsville, hjartá — Auðvitað.
Lantenengo ,en í eina skiptið j — Þeir eru farnir að gefa
sem ég hef vr-rið svo ólánsam Joe á baukinn.
ur að hiíta hann var hann svo ! — Mér sýndist þú líka fá j
kuldaiegur og stórbokkalegur, þinn skammt.
að manni rennur í grun að j -— O, það skipir nú minna I
Mil’v fái aðeins allranáðíar máli. Ég vissi að þetta var á
samlegast léyfi til að kalla döfinni. Heyrði af því í síðustu '
hann Mylord. Þessi Lord Chap j viku. Þeir spurðu hvort ég
in lítur svo stórt á sig að það j væri á móti þvi, en þaö var
vekur furðu að embætti varajég auðvitað ekki. Filadslfíu-
ríkisstjóra skuli vera nógu blöðin geta stundum gerf mér
virðulegt fyrir hann. Ef hér . gagn á sinn hátt, en þau geta
væri til varakonunugur eins j ekki orðið mér íil tións. Þvert
og við þekkjum frá góða á móti. Sennilega hef ég eign
gamla Englandi og hjálönd-iast nýja vini vegna þessarar
um þess lægi málið öðru vísi! greinar.
fyrir. Hér verður hann senni j __ En ekki Joe Chapin.
lega að iáta sér lynda að verða | — Það er allt annað mál.
vararíkisstjóri. Er ekki hræði j Þeir fundu virkilega auman
legt að hugsa til þess? jbleÞ á lionum ,og hann var
En það er, í alvöru talað gerður hlægilegur. Mér var
öhugsandi að við séum í slík. lýst sem áreiðanlegum félaga.
um vanctræðum með fram í Ég vildi bara óska að Joe
bjóðendur að við þurfum að jdrægi sig í hié áður en það er
bjóða fram viðvaning sem aðmm seinan.
eins hefur eitt sér til ágætis: I — Hvers vegna það. Hann
nefniiega það að afi hans var vissi við hverju mátti búast.
vararíkisstjóri eitt einasta’ — Nei, það vissi hann ekki.
kjörtímabil endur fyrir löngu. ,Menn eins og hann vita aidrei
Gætum við þá ekki eins reynt j á hverju þeir eiga von. Ég
að finna einhvern frambjóð jheyrði á honum í símanum að
anda sem væri fjarskyldur af jhann var alveg ringlaður. Það
komandi Georges Washing-jvar ekki beiniínis það sem
ton? Ff hr. Siaftery dettur í hann sagði; það var hann all
hug í alvöru að fá óreyndum ur, tónninnn í oröunum. Kvað
manni sem aldrei hefur setið eigum við að, fá að borða?
í op'1 ■.: r'-~ • • tt'. fi f 'mm- Lambastéik, sagði Peg.
tíu og vcimur áruni ævi sinn Mike kinkaði kol.i; eftir
ar að’ra eins tignarstöðu argnabliks þög'n héit hann á-
og ætiar að færa honum fram:
þennan heiðursvott á silfur- — Ég vildi óska að þið Ed
diski -- þá hiýtur hr. S'at'- ith væruð vin.fr .
ery að vera hættur að skilja! — Þa5, ke.n,v.r bara ekk: til.
hvað gerist í kringum hann. j —Hvernig líður Michelle
Og ef svo er má það teljast af kvefinvv?
heppni að við skyldum tipp- j — Henni -er að batna, sagði
götva þetta áður en meiri; Peg. ÞaHoward eru að hugss
skaði var orðinn.“
lum að fáýsér Plymouth.
Joe Chapin hringdi tii Mike j — Það.er góðúr biii. Eg
eftir að hafa lesið þetta: jsagði við.Jlpy-atd að hann
— Ég man ekki til að' hafa j skyldi ekkíukaupa stóran bíi.
nokkurn tíma hi;t þennan j „Ég' vil frekar Plymouth en
mann, Mike . j Ohevrolet“r:sagðí ég. Mér þyk
— Það skiptir ekki máli. j ir verst þejjr ráðast of
— En hvað skiptir þá máli? j snenima á 'harm. 'Það kemur
spurði Joe Chapin. 'að þ; í, svo mikið er víst, en
— Heimildir hans.
— Hvað þá?
— Heimildarmenn
hans.
ég vildi helzt að það li:i sæmi
lega út. Hvorki hann né aðrir
mega halda áð við höfum reytt
af honum peningana hans án
þess að hann fengi nokkuð
fyrir. Þetta er mikið fé, Peg.
Mikið. Eitthvað verður hann
að fá fypir snúð sinn. Þaö
hlýtur að finnast einhver
nefnd þar sem hann getur
orðið formaður
— Það er að segj a ef þið tao
ið ekki kosningunum, sagði
Peg.
— Ég verð að afbiðja svona
,r>"aðar athugasemdir, sagði
Mike. Við gætum líka hafa
reft hann neðar á frambjóð-
endolistann, en bað hefð
hann aldrei faliizt á, og það
barf hann heldur ekki. Hann
hefur snarað út of miklum
peningum til þess. Ég vildi
heizt tala við hann sjálfur,
en það féllust beir ekki á.
t^eir vildu að bað ’H.i ú" eins
og skyndileg apdúð. Þegar
Murdock skaut rakettunni um
dagfim var það til að s.iá
hvernig Joe brygðist við. Og
bann brást við því alveg eins
ov búast mátti við. Hann ætl
aði að fara og snúa Murdock
og hánn hélt virkilega að
harm gæti það. Alveg eins
og í dag; hann vildi fara ;neð
mér ov tala um fyrir þeim.
— Ov hvað nú?
— Écc veit varla. Sennilega
kalla beir hann á fund með sér
og spyria hvort hann Vilji
draga sig í hlé og taka á móti
öðru tilboði. Ef hann setur sig
á háan hest fær hann ekkert
alls ekkert. Það gerði öllum
auðveldara fyrir. Verði hann
skárri viðureigpar fær hann
sennilega eitthvað til að
svala hégómagirndinni. Við
sjáum nú til.
Tvær vikur liðu og þá fékk
Mike boð um að taka Joe
með sér á fund. Hann var
haldinn í Fíladelfíu, á nafn-
lausri skrifstofu sem aðeins
var merkt með tölu. í fremri
skrifstofunni sat stúlka bak
við ritvél og kinkaði kolli til
beirra þegar þeir gengu inn í
innri skrifstofuna, sem var
búið húsgögnum eins og fund
arherbergi. Þar voru átta
menn fyrir; einn þeirra var
þingmaðurinn sem Joe hafði
heimsótt í Washington á
sinni tíð. Á borðinu lágu ým
is skjöl, og þar voru ösku-
bakkar og vatnsílöskur. Á
öskubökkunum mátti sjá að
fundurinn hlaut að hafa haf
izt fyrir góðri stundu. Menn
irnir stóðu ekki á fætur.
j -— Herrar mínir, þetta er
vinur minn, Joe Chapin. Þér
þekkið víst alla viðstadda,
Joe?
r Prúðbúinn maður sem virt
’st vera einhvers konar fund
arstjóri sneri sér umsVifa-
’aust að því er fvrir lá:
.. — Viljið þér ekki fá yður
sæti, hr. Chapin?
— Þakk.
-- — Og viltu ekki sitja við
hlið hans, Mike, sagði prúð
búni maðurinn.
— Þá getum við víst byrj
aö\ Hn. Chapin, flokkurinn
er yður innilega þakklátur
fyrir stuðning yðar, og ekki
Þátttaka í tæknisamvinnu
(Framhald af 5. síðu).
Þótt landið sé snautt verðmætra
jarðefna er það búið miklum ónot-
uðum orkulindum. Ódýr og næg
orka er einn þýðingarmesti horn-
steinn iðnaðarins. Hér á landi ber
því að leggja megináherzlu á þær
iðngreinar, sem fyrst og fremst
þarfnast mikillar orku, en ekki
mikilla aðfluttra hráefna.
Reynsla annarra þjóða er sú, að
blómleg iðnaðarframleiðsla er cr-
uggasti framleiðsluvegur hverrar
þjóðar. Þjóð, sem býr við mikið ör-
vggisleysi um afkomu sína eins og
við íslendingar hlýtur að leggja
áherzlu á eflingu iðnaðar. Er það
fyrst og fremst á því sviði, sem við
geturn mest grætt í alþjóðasam-
/innu. Það er fyllilega tímabært
að taka þessi mál sérstaklega föst-
um tökum. Gera þarf víðtækar
rannsóknir á hvernig heppilegast
cr að byggja upp iðnað með stór-
felidum útflutningi fyrir augum.
Þjóðina skortir nú tilfinnanlega
trausta gjaldeyrisstofna. Æ íleiri
sannfærast um hve valt er að
treysta á sjávarútveginn einan,
sem aðalgjaldeyrisstofn þjóðarinn-
ar. Aflabresturinn nú í vetur minn
ir okkur á, hve öll afkoma þjóðar-
innar er háð duttlungum náttúr-
unnar og að fjárhagsafkoman er
því hverful. Þetta mál skiptir unga
fólkið mest og á því að vera höf-
uðdagskrármál þess.
Aðalnáttúruauðlindir þj óðarinn-
ar, fiskimiðin, eru að ganga til
þurrðar og vafasamt hvort tekst
að bjarga þeim með friðun, svo að
arður þeirra nægði sem aðalinn-
leggið í þjóðarbúið. Þjóðinni fjölg-
ar um þrjú þúsund manns á ári
hverju. Þessi öra fólksfjölgun
krefst aukins olnbogarúms og fram
leiðsluaukningar. Sú framleiðslu-
aukning mun ekki koma í neinurn
verulegum mæli frá sjávarútveg-
inum, sennilega til þess að full-
nægja neyzlu frá landbúnaðinum,
en gjaldeyristekjuaukningin verð-
ur að koma frá iðnaðinum. Það er
því þjóðarnauðsyn að tæknifróðir
menn taki upp forustu fyrir þjóð-
inni í þessu mesta bjargræðismáli
hennar á komandi tímum. Vekja
þarf áhugaöldu um málið meðai
almennings undir leiðsögn ungra
tæknimenntaðra manna.
Á. E.
Handritamálið
Viðhorf Dana í handritamálinu
eru nú að taka heillavænlegum
breytingum. Grundvöllur fyrir
lausn málsins að óskum fslend-
inga er að myndast. Margir máls-
metandi Danir í áhrifastöðum ljá
málstað íslands lið. íslendingum
ber því að gera það sem í þeirra
valdi er til að þessi þróun haldi
sem örast áfram og þó gæta fyllstu
gætni í öllum málflutningi. Þjóð-
inni er því hollast að undirbúa mál
ið sem bezt og vera vel undirbúin
komu sjálfra handritanna. Þess
vegna má vænta, að nýr skriður
komi á störf Árnasafnsnefndar. Sú
nefnd hóf starf sitt með miklum
bumbuslætti, svo að mikils hefði
mátt af henni vænta. Að vísu á-
skotnaðist henni gildur sjóður, en
engan veginn nægur til þess að
hefja byrjunarframkvæmdir,
Nefndinni er skylt að hefja starf
sitt á ný eða á þá að fela málið
dugmeiri aðilum, sem settu stolt
sitt í að reisa Árnasafn á íslenzkri
l’oldu. Á. E
Ferró
(Framhald af 5. síðu).
erlendu listdómara verið við mynd
um þínum?
Dómar hafa allir verið mjög vin-
samlegir og árangur sýninganna
mjög góður.
Seldirðu myndir á þessum sýn-
ingum og hvert fóru þær?
Já, á þeim öllum. Til ýmissa
landa, en aðallega til einkasafnara
í Frakklandi, Sviss, Ítalíu og Am-
eríku. Þegar ég sýndi í Róm þá lit '
prentuðu þeir póstkort af einu
verka minna. Það er nú til sölu
um Ítalíu og raunar alla Evrópu.
Eg hefi gaman af að geta þess, að
þetta er fyrsta litprentaða póst-
korti, sem þeir hafa gefið út, og
mér var þannig sýndur mikill heið-
ur.
ítalir vilja með þessu koma fólk
inu í snertingu við listamennina
og verk þeirra. Væri ekki athug-
andi að slíkt hið sama væri gert
hér heima?
Tel ekkert vera því til fyrir-
stöðu. Annars eru margar leiðir til
að fólkið komist í snertingu við
verkin. Það á einfaldlega að láta
verkin fyrir framan það. Hví ekki
að skreyta opinberar- og aðrar
byggingar með listaverkum. Þar
eiga þau fyrst og fremst heima.
Er listaverk fara inn á einka-
heimili þá eru þau úr augsýn allra
nema mjög takmarkaðs fjölskyldu
hrings. Hjá frændum okkar á
Norðurlöndum er það lögákveðið,
að þrír af hundraði byggingarkostn
aðar opinberra 'húsa fari til lista-
skreytinga. íslenzkir listamenn
mega sjálfum sér um kenna, að
þð er ekki ríkjandi hér. Þá
finnst mér og að vanti verðlauna-
sýningar hér heima. Þar sem ríkið
bæir og einstaklingar gefi góð
verðlaun. Það er ekki til sú borg á
Ítalíu, að hún hafi ekki sína ár-
legu verðlaunasýningu. Þær
hleypa nýjum krafti í allt og alla.
Opnar þú ekki bráðlega þína
fyrstu sýningu hér heima, hvenær
verður það?
Sýningin verður opnuð í Lista-
mannaskálanum skömmu eftir sum
ardaginn fyrsta.
Hvað heldur þú um undirtektir
okkar samlanda þinna? Við lítum
margir öðrum augum á málaralist
en ítalir og Frakkar, svo einhverj
ir séu nefndir.
Sízt af öllu vænti ég þess, að
allir verið mór sammála. Eg geri
ráð fyrir að fólk muni skiptast í
tvo hópa, ef að líkum lætur. í öðr
um þeirra verður litið á verk mín
sem séu þau einskis virði, það vill
oft verða svo, en í hinum hópnum
munu menn vita að ég er á réttri
leið.
Hvor hópurinn heldur þú að
verði stærri?
Skal ekkert um það segja, fram-
tíðin sker úr því.
Við verðum nú hrátt að slá botn-
inn í þetta rabb okkar Guðmund-
ur, en áður en við kveðjumst lang
ar ig að spyrja þig enn að einu,
ef þú vilt þá svara því. Hvað
finnst þér um nútímamálarana
okkar hér lieima? Mér sýnist á
verkum þínum, að þú sért ekki á
sömu línunni og margir þeirra?
Nútímamálarar okkar eru sumir
mjög efnilegir að mínum dómi.
Uppistaðan er fundin. Þeir fara
vel með fletina, en sjálft húsið er
enn óbyggt, þ. e. a .s., það vantar
líf í myndirnar.
Hvert telur þú að lokum vera
hlutverk listamannsins, er honum
ekki ætlað eitthvað hlutverk með
hæfileikum sínum?
Eg reyni sjálfur í verkum mín-
um að sýna það, sem ég sé í mann-
inum, hvort sém það er gott eða
illt. Listamaðurinn á að vara sam-
tíðina við þeim afleiðingum, sem
vélamenningin getur haft á líf okk
ar allra, vara okkur við þeirri
hættu að verða að hugsunarlausum
mannvélum. Örlygur.
Eru skepnurnar og
heyid tryggf?
. OAMVumrrvnMHiNuut
99
r
99
lestar á morgun til Húsavíkur,
Raufarhafnar og Þórshafnar.
Á laugardag til Sauðárkróks og
Siglufjarðar. Vörumóttaka við
skipshlið. Vörutrygging innifalin í
farmgjaldi.