Vísir - 24.08.1948, Blaðsíða 7

y 1 s i r
7
IÞriðjudaginn 24. ágúst 1948
IQOQQQQQQQQQQQQQQQQQQQQQQQQQQCKXXXSQCiMtXIKXKXKKX*
Andrea á, að hann liefði farið villur vegar.
Andrea var í þungum þönkum, er hann reið með lier-
toganumjil hallar lians. Er þeir voru seztir i vinnuherbergi
hertogans, tók hann til máls:
„Þú ert hugsi, Andrea.“
„Eg er yíirbugaður af aðdáun, yðar náð.“
„Á hverju?“
„Ráðkænsku yðar.“
„Jæja, þér skilst þá það, scm páfinn skilur ekki — livers
vegna það er nauðsynlegt, að Varanó sé sýndur fullur
sómi?“
„Já. timinn er elcki til þess kominn, að þér lierjið á rik-
in á Mýrum.“
„Stendur heima.....Helltu vini i hikar lianda mér og
fylltu annan handa þér. Hlustaðu nú á . . . .“
Þrítugasti og áttundi kafli.
„Það er alltaf ákaflega freistandi að gera það, sem aug-
Ijósast er,“ mælti Sesar Borgía. „Því augljósara sem hagn-
aðurinn er og því fyrr sem hans gætir, þvi meiri nauðsyn
er að skyggnast fram á veginn fyrir handan. IJans Heilag-
leiki gleymdi þessu, þvi að hann lætur jafnan stjórnast af
skynditilfinningum og því varð eg að fara þessa -erfiðu
ferð. Eg rcið i skyndi lil Rómahorgar til að lcoma i veg
fyrir herfileg mistök.
Borgía virti Andrea fyrir sér. Svipur lians har þess vott,
að hann væri föður sínum gramur, en þó væri honum
jafnframt skemmt. Þeir Andrea voru á líku reki, en þó
gat Andrea aldrei litið á Sesar sem ungan mann. Ef til
\ili réð tign lians nokkru um það.
„Það var vitanlega mjög freistandi að hagnýta sér
hrekkleysi Varanós, er hann kom til borgarinnar,“ liélt
Boi-gía áfram. „Páfinn líefði gert það, ef eg hefði ekki
komið í veg fyrir það, en þá líefði hann gert sig sekan um
stórhættulega vitleysu....En í hverju var hættan fólg-
in? Eg hefi i nógu að snúast við Faenzu og get ekki séð af
nokkurum hermanni til annarra þarfa. Þó þarf að liafa
gæíur á Bolognu og Flórens. Eg á sex mánaða stárf fram-
untlan og svo verð eg að vera við því búinn að veita Frökk-
uin iiðveizlu, þegar þeir snúa sér að Napóli. Eg liefi eng-
an tíma til að sinna ríkjunum á Mýrum. Fjallahorg er
héldur ekki fyrsta keppikeflið þar,'en ef eg tæki hana
eða unnið væri á Varanó mundu frændur hans í Kamérinó
liafa marga mánuði til að styrkja varnir sinar og þá yrði
kostnaðurinn við að sigra tifaldur. Við óskuðum þess
einu sinni að gela veitt Varanó í gildru ,en mér finnst, að
Hai’s Heilagleiki hefði átt að gera sér ljóst ,að það breytir
mildu, hversu mjög umsátrið um Fanezkua dregst á lang-
inn.“
Andrea kinkaði kolli. Það var Mýrarikjunum happ,
live kostnaðarsöm herförin 1 Rómagna-héraði reyndist.
ÞaS verndaði einnig Varanó og Kamillu á för þeirra til
Rómaborgar.
„Páfi hefði vitanlega átt að híða átekta, unz hann
frétti frá mér,“ sagði Borgia enn, „en eg þekkti hann
og treysti lionum þvi ekld. Eg gat ekki einu siiini treyst
þvi, að hann færi eftir hréfum mínum. Flann gætir oft
ekki að sér í þessum efnum og því þorði eg ekki að hælta
á neitt, Eg beið ekki boðanna, er liann hafði skrifað mér
um koiiui Varanós.....F.g vii láta sýna honum og konu
hans allan sóma, láta þau segja nvöimum á Mýrum, hversu
vel eg hafi tekið þeim, svo að allir halli sér á koddann,
unz þeir vakna við Jvað, að hersveitir minar eru komnar
að reþkjunni.“ ■ -
Hértoginn, íét hugann reika viða; og Andrca hlýdtii á
af atliygli,’ én'da þótt áhrifin væru allí önnur én: Rörgía
hafði húizt við. Það, sem drifið liafði á daga Andreas sið-
ustu tvær vikurnar, leiddu til þess að liunn var að verða
uppreistanpaður. Atti þessi samvizkulausi, harðbrjósta
maður að stofna' nýja þjóð? Hann var aðeins slóttugur
undirhyggjumaður i savhanburði við Varanó. Andrea trúði
því ekki lengur, að þjóðir yrðu lil vegna samvizkulausrar
slægðar og ofheldis. í Fjallaborg liafði hann kynnzt þjóðar-
styrk, sem byggist á öðrum forsendum. Nei, Borgía væri
ekki rélti maðurinn.
. Ev' jAntjþ'ca hafði koijijZt ,jðMþessari,, nið.urstöíju, ,sagði
hann sig úr þjónustu Borgia — með sjáífum sér. Hann
mundi fyrirlita sjálfan sig, ef hann ætlaði að hyggja
framtíð sina i öllu á þjónkun við Sesar Borgia. Hann
ætlaði að standa með Varanó og Kamillu, verja ríki þeiri’a
og sigra Borgía, ef þess væri nokkur kostur. Hann gerði
sér enga rellu út af því, þótt hann yrði að beita klækjum
gegn klækjum af þeim sökum. Hann liafði skipt um lvús-
bónda, þótt hann ætlaði að lialda þvi leyndu, en hann var
ekki enn kominn svo langt, að liann væri búinn að skipta
um baráttuaðferðir.
Þegar tækifæri gafst, tók hann fyrsta skrefið á hinni
nýju braut með því að spyrja Borgía ráða að því er
Angelu frænku Iians snerti.
Svipur Borgia harðnaði. „Já, eg var búinn að gleyma
þessum mæðgum olckar. Annars fjölluðu samningar oklc-
ar ekki um það atriði. Þetta hefir komið til tals síðar og
eg þarf að ræða það við þig. En livað sagðir þú---—•?“
„Að þessi fyrirhugaði hjúskapur geti einmitt verið einn
vottur skammsýni þeirrar, sem þér bannfærðuð áðan.“
Andrea talaði svo djarflega, af þvi að hann gerði sér
ljóst, að Boi'gía var ekkert áfram um ráðahaginn, en
þó varð hann að gæta þess að láta ekki á því bera, að hann
væri ekki sjálfur þeim inuii áfjáðai'i.
„Iívað keinur skammsýni þessu máli við'? Skýrðu þetla,“
svaraði Borgía.
„Skammsýnin er sú, að eg met það meira, sem mér er
i ltag og heiðurinn og ánægjuna af að fá að njóta Madonnu
Angelu, en að vinna yður á Mýrum. Einu sinni töluðuð
þér um að eg gengi að eiga Ivamillu Varanó að manni
hennar látnum.“
„Vel að orði komizt.“
„En þegar Hans Heilagleiki lireyfði þessu máli sjálfur,
gleymdi eg öllu, sem okkur liafði farið á milli sakir feg-
urðar meyjarinnar og þess heiðurs, sem mér bauðst. Eg
er aðeins mannlegur. feg fékk ofbirtu í augun —---------
Eg kom nefnileg við á leið i Fjallaborg á leið minni hing-
að og frétti þar, að alþýða manna her ástarhug i brjósti
til Varanós og konu lians. Fjallaborgarbúar eru harðgerð-
ir og þolgóðir-----—•“
„Eg skil við hvað þú átt, þvi að sama máli gegnir um
Facnzinga. Þú heldúr, að það mundi sætta menn i Fjall-
borg við andlát Varanós, ef þú gengir að eiga ekkju hans
og kæmir j lians stað? Er það skoðuu'.þin ?“
Andrea liikaði. „Eg var elcki enn farinn að mynda mér
skoðun um málið, minntist aðeins orða yðar um, að menn
ætli að virða fyrir sér veginn liandan marksins, sem að
væri stefnt. Eg var að hugsa um hagsmuni yðar og læt
yður alveg um að taka ákvörðun i málinu......... “Harin
iauk ckki við setninguna.
Sesar horfði á hann mjög alvarlegur. „Eg skil þig full-
komlega,“ mælti hann, „og virði tryggð þína, cn þótt
leilt sé tii þess að vita, þá sýnist mér, að þú liafir einmitt
bent á hin einu rök gegn því, að þú eigir frænku mina.“
Andrea félck Iijartslátl af gleði, en leitaðist við að verða
enn daprari á svipinn.
„Stjórnmálin,“ hélt Boria áfram, „verða að skipa æðra
sess en ástin, eins og þú veizt. Það er betra að ráða Fjalla- :
horg auðveldlega með því að ganga að eiga núvcrandi j
húsfreyju þar en sitja þar sem í brennandi eldi með
frænku sinni. Þú gerir mér og stjórn minni mestan greiða
með þvi að vinna ást alþýðu manna á þessum slóðum.“
Andrea stundi þungan til merkis um liryggð sína yfir
þessu. Honum fannst liertoginn liafa verið næstum þvi
of fljótur að gripa tækifærið, sem þarna hafði hoðizt til
að koma í veg fyrir mægðir við hann. Hertoginn kvað
hugsunarliáít Andrea hinn eina rétta og vegna Jæss og
fyrri afrcka hans muridi honufri verða ríkulega launað
á sinum tima. Þó fannst Aridrea nokkurs liáðs gæta i
rödd hertogans, er hann talaði um þetta. Andrea rétli úr
sér og sagði: „Viljið þér gera mér þann greiða að skýra
máh'ð fyrir fræriku yðar, gera henni ljóst að það sé vegna
yðar og þjónustuimar við yður, sem eg verð að láta svo
fagran gimstein mér úr greipum ganga.“
Ilertoginn hét hvinmyrðalausi og inælti þvi næst: „Þá
komum við að þæsta leik. Eg hefi verið að hugleiða, lívar
eg a'tti að heita! þér, þar sem þú læfir lolcið ætlunarverki
þinu i Ferröru með slikúm ágætúm. Eg hafði hugsað
mér að senda Jrig jafnyel til Frakklands eða Spánar, en
þú hefir cf til vill áhuga fyrir að talca til starfa annars
staðar.“
„Eg fer þangað, sem þér skipið mér,“ svaraði Andrea.
„Þú crt sannkallað tryggðatröll, en eg liefi veitt þvi
eflirlekt, að menn starfa af mestu kappi, þegar Jieir vinna
jafnramt fyrir sjálfan sig. Eg ætlast lil þess af þér, Andrca,
að' ])ú opnir mér leiðiria inn á Mýrar. Það er ekki hægt
j að fela þér lieppilegra starf, þar sem þú átt a'ð taka við
Fjallahorg í fyllingu thnaiis.“ ,. 4 , ..
—Smælki—
„Bot“-skjaldbakan í NorSiír-
Ameríku er ein af fáu dýrateg-
undum, þar sem kven- og karl_
dýr hafa ólíkan augnalit. Kven-
dýriö hefir gul augn en karl-
dýri’8 rau8.
ErtiS þér fæddur í hjóna-
bandi?
Nei — eg er fæddur í Reykja-
vík.
Nú, svo þér þekkiS ungfrú
H — hina frægu leikkonu?
Ójá, viö vorum nágrannar
þegar við vorum börn og’ lék-
um okkur saman. Þá vorum viö
jafngömul — nú er eg 35 ára
en hún a'Seins 18 ára.
Erændi minn blessaSur fékk
loks friSinn í vikunni sent leiS.
Ekki vissi eg, aS hann væri
dáinn.
ÞaS er hann heldur ekki. Þaí>
er konan hans sem dó.
Þessi brjóstsykur sent þú ert
aö 1>orSa virSist vera góSúr?
Já, hann er þaS. Agætur.
ÞaS kemur vatn í munninn á
mér.
Eg skal rá'Sa bót á því. Eg
skal lána þér þerriblaS.
Eg sé aS þi'S hafiS hund. i:.g
hélt þú værir enginn hundavin-
ur.
Nei, eg er þaS ekki. En konan
min gat fengiS heilmikiö af
liundasápu á útsölu, svo ao viö
ur'Sum aS fá okkur hund.
EigmmaSurinn: livernig
stendur á því aS viS gettr.n
aldrei lagt neitt upp?
. Eiginkonan : ÞaS er nágröim-
unum aö kenna, þeir eru alltaf
aö gera eitthvaö sent við höfu’.n
ekki efjii á aS gera.
HnAAgátœ hh. 639
Lárétl: 2 Kaiifugl, 6 talaðu,
7 einkénnisstafii’, 9 frumefni,
10 lif, 11 hugrelcki, 12 tónn,
1 i tvíhljóði, 15 nag, 17 tengsL
Lóðrétt: 1 Ofdirfska, 2'
tveir eins, 3 ræni, 4 fornafn,
5 naut, 8 vafa,. ..9 eyða, 13
tmrst, 15 samliíjóðar, 1-6 tveir
eins.
Lausn á krossgátu nr. 638:
Lárétt: 2 Aflát, ö las„7 Gh,
9 at, 10 sót, 11 bur, 12 eg,- 14
Mi, 15 mál, 17 dimma.
Lóðrétt: 1 Vegsemd, 2 al,
3 fat, 4 L.S., 5 íiiring, 8 róg,
9 aum, 13 íám, 15 M.M., 1S
Líþ u . , u,;