Vísir - 08.01.1955, Blaðsíða 7

jLsugardagiun 8. janúar 1955
VÍSIE
■ar
Gleraugnaverzlunin
OPTIK
LA.KJAR
TORC i
er flutt úr Lækjargotu 8 í Hafnarstræti 18
(beint á móti Helga Magnússyni & Co.)
það var málrómur Michaels. Og merki Courtenay’s, sem eg
fann þar á staðnum, var aðeins til að villa sýn. ÞaS var auðvelt
að komast yfir slík merki.
— En hver er ástæðan? Hver er ástæðan?
Francis yppti öxlum: — Roger treysti honum aldrei vei.
John hugsaði sig um andartak, en sagði síðan: — Eg held eg
viti nú, hver ástæðan er. Hann kallaði mig til sín og vildi fá
mig til að kvænast Elizabetu prinsessu og gerast. síðan kon-
ungur. En eg vildi ekkert við þetta eiga.
Frncis barði hnefanum í borðið: — Var Roger með yður?
— Já, eg krafðist þess, að hann væri viðstaddur samtal okkar..
En við sórum báðir að þegja yfir þessu.
— Sérðu! Hvaða Ráðsmaður metur svardaga? Gröfin ein geym-
ir leyndarmál, engu öðru er óhætt að treysta. Otterbridge hefði
verið tekinn af lífi, ef þér hefðuð sagt frá þessu. Hann hefir
aldrei getað sofið væran blund síðan hann opinberaði ykkur
þessa fyi’irtætlun sína. Hvers vegna sögðuð þér frá þessu?
— Við höfðum lofað því, að. segja ekki frá því. En nú er eg
ekki bundinn neinni þagnarskyldu lengur.
— Lávarður minn, sagði Blackett og var nú ákveðinn. —
Það var rangt af yður að segja okkur ekki frá þessu, en eg get
skilið afstöðu yðar, þótt um hitt megi deila, hvort hún var rétt
eða ekki. Þar eð við vissum ekki hið rétta í málinu, vorum við
að reyna að vernda yður fyrir Courtenay lávarði og sendiherr-
anum á Spáni, sem vissulega höfðu horn í síðu yðar, þótt þeir
væru ekki eins harðsnúnir mótstöðumenn yðar og Otterbridge
lávarður. Francis hefir á réttu að standa. Með því að taka Roger
af lífi og koma yður annaðhvort í gálgann eða í fangelsi, var
h.ann óhultur.
— En það var hann, sem lét mér í'té hugmyndina um að
flýja.
— Það var hyggilega gert. Þá átti hann' ykkur bræður að,
ef uppreistarmenn sigruðu.
Nú fóru þeir allir þrír að ræða málið sín á milli.
— Hver stóð á bak við áreksturinn við menn Courtenays ....
Enginn! Það var aðeins tilviijun. Otterbridge lávarðiir mundi
-aldrei nota svo klaufalega aðferð.
-r- En hver sendi nafnlausu bréfin til Ráðsins?
— Auðvitað Otterbridge lávarður. Hann hefir fengið upplýs-
ingamar hjá herra William.
— Hann hefir bannað yður að fara frá London tii þess eins
að geta fylgzt betur með því, hvað þér takið yður fyrir hendur.
— Hvers vegna reyndi hann ekki að eitra fyrir yður?
— Það er ekki víst, að eldasveinninn hafi v-iljáð Ijá sig til
slíkra verka. Ennþá er þó til ofurlítill heiðarleiki í heiminum.
í öðru lagi er sterkur þefur af öllu eitri og þess vegna er erfitt
að nota það til að ryðja fjandmanni úr vegi. Það yrði löng
yfirheyrsla — of strÖng til þess, að Otterbridge vilji eiga það
á hættu..... ' i
— Það var auðveldara að fella yður á því, sem kalla mætti
föðurlandssvik. Þá gat hann látið drottninguna vinna verkið
fyrir sig....
— En hvenig stóð á náðuninni? Þar hefir Renard ef til vill
staðið' á bak við. Að minnsta. kosti alls ekki Otterbridge lá-
varður ....
—• Ottterbridge olli aftöku Rogers. Það er jafnvíst og að
eg drap William. Eg fer á fund drottningarinnar og kem upp
um hann.
— Nei, lávarður minn, Það gerið þér ekki, sagði herra
Blackett og setti upp lögspekingssvip. — Þér hafið verið rægð-
ur við drottninguna. Þér getið ekki búizt við því, að hún hlusti
á yður, og allra sízt, ef þér komið með ákæru á Ráðsmann, sem
nýtur slíkrar virðingar sem Otterbridge nýtur. Það er tilgangs-
laust að reyna að leita hjálpar, þar sem hún er.
— Hvað eigum við þá að gera?
— Rekum hann í gegn með rýtingi og hefnum Rogers á
þann hátt, sagði Francis. „
— Svei attan, hei’ra Killigrew! Þetta er blindur maður.
— Hvers vegna á blindur morðingi að fá að leika lausum
hala?
— Francis hefir mikið til síns máls, herra Blackett. Við látum
okkur ekki detta í hug, að hann láti staðar numið við eitt morð.
Hann hefir gert mig' að skotmark. Hvers vegna ætti eg að
hlífa honum.
-—■ Þetta er blindur maður, endurtók einkaritarinn.
Fancis reiddist og hreytti út úr sér: — Þér eruð of penpíu-
yVWVVWVVWVUVWJVVWÍVlAWUIAVVWVWVVUVtfWVrtVW
Lóðanefnd ríkisins
Kópavogshreppi
óskar eftir skrifstofuherbergi í Kókpavogi, sem næst
Hafnarfjarðarvegi. Tilboð sendist formanni nefndarinnar,
Hannesi Jónssyni, Álfhólsvegi 30, Kópavogi, Uppl. i sima
6092.
Lóðanefnd ríkisins, Kópavogshreppi.
Á kvðidvokumri.
Paul van Zeeland, hinn
belgiski, átti nýlega tal við góð-
an kunningja sinn, sem var í
sendiráði Breta í Belgíu. Bret-
inn ætlaði að stríða honum og
sagði: „Eg hefi alltaí undrast
þáð, að Belgía, sem hefur svona
lítinn flota skuli leyfa sér það
óhóf að hafa svona stórt flota-
málaráðuneyti."
„Á, er það?“ svaraði van Zee-
land. „Ekki er það furðulegra.
en hið geysi mikla matvæla-
ráðuneyti Breta.“
Maður nokkur kom skjálf-
andi og timbraðúr inn í veit-
ingahúsið. Þjónninn kom á
móti honum og sagði: „Þér
verðið að afsaka, en mér varð
það á að reikna yður einu glasi
of lítið í gærkveldi.“
„Það hlaut að vei-a,“ mælti
sá timbraði, „fyrsti lögreglu-
þjónninn, sem ég hitti á heim-
leiðinni, sagði, að eg hefði feng-
ið einu glasi of mikið.“
Eftir að lokið var við a<$
gera filmuna um H. C. Ander-
sen hafði Sam Godwyn engan
frið fyrir höfundum, sem buðu
fram hugmyndir sínar fyrir
stórar kvikmyndir. Einn höf-
undur gat troðið sér inn til
kvikmyndajöfursins og hóf þeg
ar stanzlausa ræðu. „Eg hefí
fengið sjaldgæfa hugmynd fyr-
ir kvikmynd. Hann og hún.
Hann heldur framhjá henni og
hún heldur fram hjá honum.
Það er ekið yfir barnið þeirra.
og á banabeði þess sættust þau.“
„Kæri ungi maður“, sagði
kvikmyndakóngurinn, „þessi
hugmynd er gatslitin. Það hafa
verið gerðar þúsundir kvik-
myndir um þetta efni“.
„Það veit ég vel, sagði höf-
undurinn. „En mín hugmynd
er samt spónný. Hún er nýtízku
hugmynd. Kvikmyndin á að
gerast á Saturnusi!1*
Þegar ýmis skjöl Henry
Fords voru skoðuð eftir lát
hans, fannst m. a. þessi klausa
eftir hann sjálfan: „Dearborn
Independent11 flutti grein með
fyrirsögninni: Hvað getum við
gert fyrir hið þjáða mannkyn?
Daginn eftir kom svohljóðandi
svar í öðru blaði: Bætið nokkr-
um blöðum í fjaðrirnar á bílum
yðar, herra Ford.“
TARZAIM
C & Sumufké
Cyprxltól15dt»nIlloeBorMustts,Xnc.—Tid.Rpb U.S.Vat. OO-
Distr. by Unittíd Feature Byndicate, Inc.
Hvíta stúlkan hafði lagzt til svefns,
en Tarzan stóð vörð á meðan.
( Þegar hún vaknaði af værum
blundi, sá hún Tarzan standa þar
skammt frá.
Tarzan mælti: „Þér gætuð e. t. v. '
sagt m,ér, hver þér eruð og hvaðan
þér komið.“
Stúlkan strauk hendinni um augun
og var hugsa. Svo sagði hún: „Það
var hræðilegt.11