Morgunblaðið - 27.10.1965, Blaðsíða 25

Miðvlkué&igur 27. október 1965
MORGUNBLAÐIÐ
25
Það var einu sinni maður sem
auglýsti eftir sjálfum sér í út-
varpinu til þess að komast að
raun um, hvort það væri nokkur
sem saknaði hans.
>f
Mæðradagurinn
X
Ung stúlka hafði staðið og
horft á málara mála haustmynd
í skóginum. Hún andvarpaði, sett
ist á stól málarans og sagði: —
Ó, sá sem gæti nú tekið þessa
dásamlegu mynd heim með sér.
— Það komist þér ekki hjá að
gera, sagði málarinn þá, — því
að þér setið nefnilega á málning-
arspjaldinu mínu.
■— Þér eruð ákærður fyrir að
hafa misþyrmt nágrannakonu
yðar á grimmilegan hátt, sagði
dómarinn. — Hversvegna gerðuð
þér það?
— Hún kallaði mig nashyrn-
ing.
— Það réttlætir á engan hátt
þessa hroðalegu meðferð.
— Hún kallaði mig nashyrning
í heilt ár.
— Og hvers vegna komuð þér
ekki fram hefndum fyrr?
— Ja, ég fór fyrir skömmu til
Kaupmannahafnar og þá sá ég í
fyrsta skipti hvernig reglulegur
nashyrningur lítur út.
x
— Þetta er heldur bragðvont
koníak, sagði læknirinn, — en
þér skuluð bara loka augunum
þegar þér takið það inn, og í-
tnynda yður að þetta sé gamalt og
gott koníak.
— Má ég ekki alveg eins taka
lnn gamalt og gott koníak og -í-
mynda mér að það sé þetta meðal.
Kemur það ekki í sama stað nið-
ur? spurði þá sjúklingurinn.
Stúdent einum í Oxford tókst að
hafa upp á gamalli reglugerð,
þar sem segir að stúdentar megi
hafa með sér ölkrús að prófborð-
inu.
Prófessorinn gat ekki mælt á
*nóti þessu, en dró í staðinn fram
•ðra gamla reglugerð, þar sem
•egir, að stúdentar séu skyldugir
til þess að hafa sverð sér við hlið
1 tímum. Stúdentinn fékk 5 punda
eekt fyrir reglugerðarbrotið.
SARPIDONS SAGA STERKA -X- -X- Teiknari: ARTHÚR ÖLAFSSON
Nú sem Sarpidon var seztur
að ríki, var honum konungs-
nafn gefið. Hann bað Karbúlus
að sækja systur sína Elínu til
eyjarinnar Sardínía. Karbúlus
var til þess fús. Bjuggu þeir
eitt skip og sendu menn með
bréf til Hinriks greifa í Sardin-
ía. Þessir fóru á leið, og gekk
þeim vei ferðin. Fundu þeir
greifann og fengu honum bréf-
ið. En er hann frétti, að sonur
hans lifði og hafði fengið heilt
jarlsdæmi til eignar og yfirsagn
ar í Ungaría, varð hann yfrið
glaður því hann hélt son sinn
fyrir löngu dauðap. Bjóst hann
því sjálfur til ferðar að fylgja
dóttur sinni og sigldi með tvö
skip til Portúgal. Sarpidon kon-
ungur tók við honum með allri
blíðu, en með þeim feðgum
varð hinn mesti fagnaðarfund-
ur. Var greifinn og dóttir hans
leidd til hallar og gjörð þeim
vegleg veizla. Og sem menn
sátu glaðir og drukku, mælti
Sarpidon við greifann:
„Svo hefir Karbúlus sonur
ykðar þjónað mér vel og lengi
og í öllum háska reynzt mesti
kappi og bezti drengur, að mér
væri skylt ekki einungis aoð
launa honum sem bezt eg gæti,
heldur og að láta systur hans
njóta hans trúu fylgdar og ör-
uggrar aðstoðar. Þess vegna bið
eð Elinar dóttur yðar til handa
Serapus fóstbróður mínum, sem
eg hef lengi reynt að hugprýði,
hreysti og drengskap, en til
heimanfylgju gef eg Serapus
ríki það allt, sem eg á í Val-
landi eftir Hlöðver jarl. Og lát-
ið mig nú heyra yðar ljósaa
vilja í þessu máli“.
JAMES BOND —
>f Eftir IAN FLEMING
En Vesper er óróleg.
sé veitt eftirför, James.
við skulum sjá til.
J'ÚMB'Ö — X- -X- -X- -X- >—X— Teiknari: J. MORA
— Það er eitthvað bogið við þetta, hróp-
aði Spori reiður. — Ég skal komast héð-
an, jafnvel þó að ég þurfi að synda í land.
Þetta er eitthvert ruddalegasta spaug, sem
ég hef komizt í kast við í mörg ár.
— Ég skil hvorki upp né niður, sagði
prófessor Mökkur. — Hvaða undarlega
Iykt er þetta?
Það komst ró á Spora aftur, þegar hon-
um varð ljóst að þeir hefðu það alls ekki
svo slæmt. Þeir höfðu nóg af brauði, á-
vöxtum og niðursuðuvörum — en hve
lengi mundu birgðirnar endast? Hve
langt var til hins óþekkta ákvörðunarstað-
ar þeirra.
Nóttina eftir skall á ofsalegt óveður o*
í veitingnum duttu þeir félagar út úr rúm»
um sínum.
SANNAR FRÁSAGNIR
-x- -x- -x-
X- Effir VERUS
ANTONIN DVORAK. —
Kennsla. Dvorak fór í barna-
skóla í þorpinn -og siðan var
hann sendur til næstu borgar
til frekara náms. Hann var ekki
mikill námshestur, nema hvað
viðkom tónlistinni. Hann hafði
heillazt af tónlistinni og hann
elskaði hana.
Ákvörðun. Þegar faðir hans
komst að því að hann hafði van
rækt námið, en lagt alla áherzlu
á tónlistina, varð hann reiður.
Enginn sona hans átti að verða
tónlistarmaður. Antonin átti að
verða virðulegur slátrari í kjöt-
verzlun föður síns. Áður en yfir
lauk lét þó faðirinn í minni
pokann og Antonin var leyft
að halda áfram námi sínu í tón-
list.
Hijómsveit. Antonin var send
ur i tónlistarskóla í Prag, þar
sem hann vann af kappi. Þegar
hann útskrifaðist úr skólanum
hóf hann að leika í leikhúss-
hljómsveit og í gisitihúsum.
Tónlistin átti hug hans allan og
hann lét ekkert tækifæri ónot-
að til þess að auka þekkingu
sína.

1