Morgunblaðið - 30.10.1965, Blaðsíða 6

6
MORCUNBLAÐIÐ
Laugardagur 30. október 1965
Hermann Þórarinsson
bankaútibússtjóri - Minning
í DAG þann 30. október verður
jarðsunginn á Blönduósi Her-
mann Þórarinsson, útibússtjóri
Búnaðarbanka íslands og helzti
forystumaður í höfuðstað Húna-
vatnssýslu, Blönduóskauptúni,
er varð bráðkvaddur hér í
Reykjavík síðasta sunnudags-
kvöld þann 24. þ.m.
Hann var fæddur á Hjalta-
bakka 2. október 19-13, sonur
merkishjónanna Sigríðar Þor-
valdsdóttur og Þórarins Jónsson-
ar alþm. á Hjaltabakka. Hann
ólst upp hjá foreldrum sínum, en
gekk síðan menntaveginn.
Stúdent frá Menntaskólanum í
Reykjavík varð hann á 21. ári
1934. StundSði síðan nám í
Þýzkalandi um skeið og gaf sig
einkum við efnafræði.
Síðan flutti hann heim og tók
til starfa. Vann nokkur sumur
við efnafræðistörf og bókhald á
Hesteyri. En árið 1940 flutti hann
sig til Blönduóss og kvæntist ár-
ið 1940 Þorgerði Sæmundsen,
ágætri konu. Á árimum 1941-
1047 starfaði hann sem lögreglu-
þjónn á Blönduós og vann jafn-
framt að ýmsum skrifstöfustörf-
um, einkum hjá samvinnufélög-
um Austur-Húnvetninga.
Árið 1947 tók Hermann við
rekstri Sparisjóðs Húnvetninga
og hafði það starf á hendi þar til
1963. En það ár var sparisjóður-
inn sameinaður útibúi Búnaðar-
banka íslands á Blönduós. Gerð-
ist Hermann þá útibússtjóri og
hefir haft það starf á hendi síðan.
Samtímis hefir hann haft á
hendi öll helztu forystustörf í
sveitastjórn Blönduóshrepps.
Hreppstjóri þar hefir hann verið
frá 1947, oddviti hreppsnefndar
frá 1958 og sýslunefndarmaður
frá 1961. Einnig sinnti hann um
skeið kennslustörfum í kauptún-
inu.
Haustið 1959 var Hermann
Þóra-rinsson á framboðslista Sjálf
stæðisflokksins í Norðurla-nds-
kjördæmi vestra og aftur 1963.
Hefir og síðan verið fyrsti vara-
þingmaður Sjálfstæðisflokksins
^’rir það kjördæmi. Mætti hann
á Alþingi um skeið 1964, og hefði
verið þar oftar, ef hann hefði séð
sér fært, að yfirgefa sín marg-
víslegu trúnaðarstörf heima fyr-
ir.
Af þessu sem hér er sagt, má
öllum ljóst vera, að þessi maður
hafði óvenjulega mikið traust og
það er óhætt að fullyrða, að það
fór vaxandi eftir því sem lengur
leið. Lágu og til þess eðlilegar
orsakir, sem öllum Húnvetning-
um eru kunnugar. Maðurinn var
skarpgreindur og vel
menntaður. Framúrskarandi
glæsimenni í útliti og fram-
komu. Glaðlyndux, alúðlegur og
gestrisinn. Hann lagði og stund
á að gera hverjum manni gxeiða,
sem til hans leitaði, eftir því sem
hann hafði frekast möguleika til.
Allt þetta skapaði að eðlileg-
um hætti miklar og almennar
vinsældir. Kom það og glöggt
fram við hreppsnefndar- og
sýslimefndarkosningar hvað eftir
annað, að engum þýddi við hann
að keppa, og svo mundi einnig
hafa farið ef hann hefði lifað
næsta ár.
Hann reyndist líka að allra
kunnugra dómi mjög vel í þeim
margvíslegu og vandasömu trún-
arstörfum, sem hann haiði á
hendi.
Að missa slíkan mann, sem
Hermann Þórarinsson var, í einni
svipan og á bezta aldri er hörmu
legt sorgarefni. Þyngst og átak-
anlegast er það fyrir hans eftir-
lifandi konu og blessuð börnin
þeirra, sem eru sjö. En hér eiga
fleiri um sárt að binda. Þetta er
sárt fyrir aldraða tengdamóður,
fyrir eftirlifandi systkini og mik-
inn fjölda af vin-um og venzla-
fólkL
Ég, sem þessar línur rita, tel
þetta snögglega áfall, eitt hið
undarlegasta sem ég hefi mætt á
lengri leið. Ég kvaddi þennan
ágæta og glæsilega vin minn
glaðan og frískan á fjölmennu
gleðimóti klukkan tæplega 7 á
sunftudagskvöld. En frétti
snemma næsta morgun, að
tveim tímum eftir að við skildum
hafi hann hnigið niður og
um leið yfirgefið þetta hverfulí
hérvistarlíf.
Þegar slíkir sorgaratburðir
gerast, þá verður manni að
hugsa: Hvað getur komið næst?
Um það getur enginn sagt, en
auðsætt er það, að allt getur
skeð.
Ég votta konu og bömum og
öllum skyldmennum og venzla-
fólki þessa skörulega höfðings-
manns einlæga samúð og hlut-
tekningu í þeirra miklu sorg.
Og ég votta Blönduós-kauptúni
og allri Húnavatnssýslu einlæga
samúð mína í tilefni af þessum
atburði, að missa þennan mann
svo fljótt er héraðsibrestur.
Ég veit að flestir eða allir Hún
vetningar vilja taka undir þeg-
ar ég segi: Blessuð sé minningin
um hann.
Jón Pálmason.
HERMANN er dáinn. Þegar þessi
fregn barst út setti Húnvetninga
hljóða. Hann átti svo mikil ítök
í þessu héraði og íbúum þess.
Hér var hann borinn og barn-
fæddur, sonur merkishjónanna
Þórarins Jónssonar alþm. á
Hjaltabakka og Sigríðar Þor-
valdsdóttur, konu hans.
Hann hefur starfað hér í hér-
aðinu sl. 25 ár eða frá því að
stríðið kom í veg fyrir framhald
náms hans í Þýzkalandi, og hef-
ur haft á hendi helztu trúnaðar-
störf, sem fyrir koma í litlu
kauptúni, svo sem verið gjald-
keri sveitarfélagsins og síðar odd
viti, hreppstjóri og sýslunefndar-
maður, sparisjóðsstjóri og síðar
bankastjóri, og nú síðast 3. mað-
ur á lista Sjálfstæðisflokksins til
alþingiskosninga.
Öll þessi störf krefjast tíma,
en samt var hann aldrei svo upp-
tekinn að hann hefði ekki tíma
til að sinna þeim mörgu, sem
komu til hans með alls konar
erindi, sem áttu oft ekkert skylt
við starf hans, en viðkomandi
þurfti að leita til einhvers, sem
gæti veitt góð ráð eða aðstoð.
Þegar margir þræðir eru í hönd-
um sama mannsins er eðlilegt að
í bresti þegar hann hverfur
skyndilega. Og það sakriá margir
vinar þar sem Hermann var.
Hermann tók virkan þátt í fé-
lagslífi, var t.d. stofnandi Lions-
klúbbs Blönduóss, formaður
slysavarnadeildar o. fl.
Og nú er komið að kveðju-
stund. Við, sem eftir erum, kveðj
um gamlan félaga, vin og sam-
herja í svo mörgum málum.
Við eigum minningu um þenn-
an glæsilega og snyrtilega mann,
sem öilum vildi vel, sem allt
vildi jafna með góðu, sem ekki
sló, þótt hann ætti þess kost,
heldur kaus að leita sátta, þótt
hann vissi að stundum hlyti hann
ámæli fyrir af þeim, sem virða
meira hnefann en hjartað.
Kauptúnið okkar og héraðið
hefur mikið misst, en þó er miss-
ir og söknuður fjölskyldu hans
miklu meiri.
Um leið og við þökkum sam-
fylgdina, vottum við konu hans
og börnum og öðrum aðstandend-
um virðingu okkar og samúð og
biðjum Guð að styrkja þau og
styðja á þessari reynslustund.
Jón ísberg.
• Leifur heppni og
íslendingar
Þegar Velvakandi fór að lita
á póstinn sinn, lá þar langt að
komið bréf, alla leið frá
Afríku. Viggó Oddsson skrif-
ar frá Salisbury:
„Núna þegar allur heimur-
inn þykist skyndilega hafa
uppgötvað að norrænir víking-
ar hafi fyrstir fundið Amer-
íku, eftir að gamalt riss fannst
sem sanni þetta, þá má það
undarlegt þykja hve litla rækt
íslendingar hafa sýnt þessum
landkönnuði og þjóðerni hans.
Ég á margá landkynningar-
bæklinga í öllum stærðum
(með greinar eftir fræga
menn), en þessum landafundi
er lítil sem engin skil gerð að
undanskildum hluta af Loft-
leiða-auglýsingu með óhrjá-
legri krassmynd. sem ráða má
í af kunnugum að eigi að
tákna Leifsstyttuna.
Ekkert frímerki er finnan-
legt um þennan landafimd,
hinsvegar er nóg til af ljótum
frímerkjum af gömlum, óvið-
komandi körlum með ógurleg-
an fýlusvip, eða sóleyjum og
öðru illgresi og íþróttafrí-
merkjum með ópersónulegar
fígúrur í annarlegum stelling-
um o. s. frv. Svo les maður í
erlendum blöðum að Norð-
menn hafi sagt eitt og annað
og láta vísvitandi í það skina
að Leifur hafi verið Norðmað-
ur. Ekkert heyrist hvað ís-
lendingar segja eða Japanir,
því þetta virðist báðum vera
jafn óviðkomandi. Svo virðist
sem þetta sé íslendingum eitt-
hvert feimnismál þótt þeir hafi
haft næx 1000 ár til að fræða
heiminn um þennan atburð.
ítalir og Spánverjar eru ofsa
reiðir, því þeim finnst að verið
sé að ræna þá heiðri af fundi,
sem öll Norður-Evrópa vissi ó-
ljóst um, löngu áður en Kól-
umbus sigldi í vestur.
• Um tollskýli
og vegagjald
Björn Stefánsson í Keflavík
hefur ritað Velvakanda bréf í
tilefni af skrifunum í þessum
dálkum sl. laugardag um
bruna tollskýlisins á Keflavík-
urvegi, og kveður þar hafa
verið rætin ádeila á íbúa heils
byggðarlags. Hann kveðst
ekki láta sér koma til hugar
að mæla bót bruna tollskýlis-
ins, hafi hann verið af manna-
völdum, en það sé ósvífni að
líkja íbúum heils byggðarlags
við ein helztu glæpamanna-
samtök heims og kenna þeim
glæp, sem enn sé ekki sannað
að hafi verið framinn. Þó sé
talið nokkurn veginn sannað
að bifreið brennuvarganna
hafi ekki snúið til Keflavíkur
eftir brunann?
Velvakandi gekk nú ekki
svo langt að kenna ákveðnu
byggðarlagi um brunann, en
líkti hverjum þeim, sem að
þessu stoð við Ku Klux Klan.
Svo ekki virðist bera mikið á
milli. Ekki heldur þar sem í
bréfinu er stungið upp á að
láta „okkar afburða löggæzlu-
menn um að upplýsa málið“.
Er það gleðileg frétt, ef þeir
eru komnir það langt að vita
hvert brennuvargarnir héldu
eftir íkveikjuna, en ekki höf-
um við blaðamenn getað feng-
ið að vita það.
Síðan ræðir Bjöm um vega-
tollinn, telur hann ekki sam-
bærilegan við það sem er í
fBandaríkjunum. Og segir m.
a.: „Ef þeir sem um Keflavík-
urveginn fara, sem að mestum
hluta eru Suðurnesjamenn á-
samt nokkru af Reykvíking-
um og Hafnfirðingum, eiga að
greiða allan kostnað við lagn-
ingu vegarins og jafnvel var-
anlegra vega víða um landið,
Siórgjöf í i\3áms-
sjéð I. C. Hfö9ler
I. C. MÖLLER forstjóri í Kaup-
mannahöfn gaf nýlega d. kr.
10.000,— til aukningar á náms-
sjóði sínum, er hann stofnaði á
fimmtugsafmæli sínu 6. október
1938 til sytrktar íslenzkum verk-
fræðinemum á Norðurlöndum,
einkum í rafmagnsverkfræði og
einkum við tækniháskólann 1
Kaupmannahöfn. Sjóðurinn er
nú orðinn rúmlega 300.000 ísL
kr. og má veita allt að % vaxta
hans í styrk árlega. Verkfræð-
ingafélag íslands hefur á hendi
vörzlu sjóðsins og fara styrk-
veitingar fram um 6. október.
I. C. Möller er mörgum að
göðu kunnur frá tíðum ferðum
hingað til lands í verzlunarer-
indum frá því fyrir 1920 og allt
fram á síðustu ár þó ferðirnar
hafi orðið strjálli eftir að síðari
heimsstyröld hófst. Hann náði
góðum kynnum af íslenzku at-
vinnulífi og taldi, að þau kynni
hefðu m. a. opnað augu sín fyrir
þörf aukinna frystihúsa, en hann
gerðist brautryðjandi í byggingu
og rekstri þeirra fyirr geymslu á
matvælum til útflutnings. Hann
byggði mög fyrstihús í Dan-
mörku og Svíþjóð og kom á sam
vinnu milli þeirra.
I. C. Möller hefur einnig stofn-
að fleiri sjóði, þar af einn, sem ís
lendingar geta notið styrks úr
til jafns við Dani, og á sendi-
herra íslands í Kaupmannahöfn
sæti í stjórn hans.
Verkfræðingafélag íslands flyt
ur I. C. Möller innilegar þakkir
fyrir vináttu og ræktarsemi i
garð íslendinga.
án þátttöku annarra landsbúa,
er þá ekki jafnframt tímabært
að við hættum að greiða niður
benzínverð fyrir þá?“
• Jöfnunarverð
á tryggingar
,,1 sambandi við jöfnunar-
verð á benzíni, kemur í hug
mér annað atriði, sem reynd-
ar kemur ekki vegatollinum
við“. heldur Björn áfram, „en
það eru tryggingagjöldin. Er
nokkur sanngirni í því, að við
greiðum niður benzínverð fyr-
ir Pétur og Pál úti um allt
land, en þeir greiði allt að
rúmlega helmingi lægri trygg
ingariðgjöld af sínum bifreið-
um en við? Hvar er nú jafn-
aðarmennskan? Er ekki sann-
girniskrafa, að jöfnunarverð
verði einnig sett á bílatrygg-
ingar, eða hvað eru það marg
ir, sem aka með strjálbýlis-
númer í þétthýlinu, til að
njóta þeirra hlunninda?“
Að lokum leggur Björn
fram nokkrar spurningar. en
þar sem þeim héfur verið svar
að betur af ráðherra á þingi
en Velvakandi getur gert og
ítarlega sagt frá því í þing-
fréttum og með fréttatilky nn-
ingu frá viðkomandi ráðu-
neyti, síðan bréfið var ritað,
er því sleppt hér.
Kaupmenn ■ Kaupfélög
Nú er rétti tíminn til að panta
Rafhlöður fyrir veturinn.
Bræðurnir Ormsson hf.
Vesturgötu 3, Lágmúla 9.
Sími 38820.