Morgunblaðið - 30.10.1965, Blaðsíða 21

Laugardagur 30. ofcWfcer 1965
MORGUNBLAÐIÐ
21
„Snemma beygist krókurinn til þess sem verða vill.“ég er búinn að sprauta þessu í þig.“ Svo mælti ungi Iæknissonurinn og væntanlega verð-
„Ég held að þú sért ekki brotinn, en þú verður aðandi læknir við sjúklinginn þegar hann kom á „slysa-
„Er þetta nokkuð sárt?“ fara til Húsavíkur og láta taka röntgenmynd af þessu.“ varðstofuna" til hans.
„Þetta er bráðum búið. Þú finnur ekkert til þegar (Ljósrn. Mbl.: Silli)
..— - »«,-----s— .
Hafið þér nokkurn tímann heyrt
um kaldrifjaðasta manninn, sem
uppi hefur verið. Það var James
Jones, feykilega harðsvíraður
morðingi. Hann var dæmdur til
þess að líflátast í rafmagnsstóln-
um og áður en hann settist í
hann, tók hann upp vasaklút og
þurrkaði rykið af honum.
Ungur, íslenzkur námsmaður
var nýkominn til Kaupmanna-
hafnar, þar sem hann ætlaði að
nema við háskóla. Honum gekk
xnjög illa að fá húsnæði, enda
voru þá mikil húsnæðisvandræði
í borginni. Nokkrir landar hans
komu honum þá til hjálpar, gáfu
honum upp símanúmer og sögðu
honum að spyrja eftir frú Svan,
hún gæti örugglega hjálpað hon-
um.
Námsmaðurinn gerði eins og
fyrir hann var lagt, hringdi í
xiúmerið og maður kom í símann.
— Já, gæti ég fengið að tala við
frú Svan?
— Hvað segið þér maður?
*varaði maðurinn undrandi.
— Ég vár að spyrja hvort ég
gæti fengið að tala við frú Svan.
— Ne-e-i ... þér hljótið að
vera snarvitlaus.
— Hvar er þetta með leyfi?
spurði fslendingurinn.
— Þetta er í dýragarðinum, var
svarið.
Maðurinn kom hlaupandi inn
á slökkvistöðina og hrópaði: —
Konan mín er horfin aftur.
— Nú, af hverju farið þér
ekki og talið frekar við lögregl-
una? spurði einn slökkviliðs-
xnannanna.
— Vegna þess að lögreglan
fann hana seinast þegar ég aug-
lýsti eftir henni.
Gesturinn: — Þetta er ekki
stórt stykki af bauta.
Þjónninn: — Satt er það, en
það er líka svo seigt, að ég er
sannfærður um að það mun
reynast yður drjúgt.
Þessi saga gerðist á Stalíntím-
anum í Rússlandi:
1. Rússi: — Af hverju ertu
svona daufur?
2. Rússi: — Stalín hefur gert
mig að ráðherra.
1. Rússi: — Hvað hefur þú gert
af þér?
Vesturlandabúi fór inn i skó-
húð í Tékkóslóvakíu og ætlaði
að fá sér skó. Hann kom fyrst að
tveimur dyrum og stóð á ann-
©rri: Kvenskór, en á hinni: Karl-
mannaskór. Hann gekk að dyrun-
um, sem merktar voru karlmanna
skór. Þegar hann kom inn í það
herbergi voru aftur fyrir tvær
dyr og stóð á annarri: Tækifæris-
skór, en á hinni: hversdagsskór.
Vesturlandabúinn opnaði dyrnar,
þar sem á vár letrað tækifæris-
skór, og enn urðu fyrir honum
tvær dyr. Á annarri þeirra stóð:
svartir, en á hinni: brúnir. Hann
opnaði dyrnar, sem á stóð: svartir
og í fjórða sinn urðu fyrir hon-
um tvær dyr og stóð á annarri
þeirra: félagi í flokknum, en á
hinni: ekki félagi í flokknum.
Hann opnaði dyrnar, sem á stóð:
ekki félagi í flokknum, og viti
menn, hann var aftur kominn út
... á, gÖ.tU. .u.
i
JAMES BOND —X—• —X- —X —
Eftir IAN FLEMING
ir
Bond og Vesper eru að Iokum út af fyr-
sig á baðstrandarhótelinu . . .
— Ástin mín, þú ert eins og pipar á
— Elskan mín.
— Viljið þér fá kvöldverðinn núna?
— Svöng, elskan?
— Já, geysilega.
— Þá segjum við það. Humar og kampa
vín, takk.
lífsins plokkfiski.
JÚMBÖ

—K-
Teiknari: J. M O R A
Óveðrið hætti jafn snöggt og það hafði
byrjað og sjórinn seytlaði smám saman
ai'tur út um gluggann.
— Ég held við séum strandaðir, sagði
Júmbó. — Ég get ekki fundið, að við höf-
um haf undir fótunum.
— Hvað skyldi óveðrið hafa staðið
lengi, sagði Júmbó hugsi. — Það getur
alveg eins hafa staðið yfir heila eilífð og
tíu minútur.
— Eilífð, sagði Spori og stundi. — og
það er líklegast ætlunin að halda okkur
hér inni aðra eilífð í viðbót.
— Ætli það, sagði prófessor Mökkur.
— Sjáðu þessar dyr þarna, þær hafa opn-
azt af sjálfu sér. — Það er aldeilis heppni
. . . það er að segja, ef við getum dregizt
upp tröppurnar, sagði Spori. — En fætui
mínir eru þungir sem blý.
SANNAR FRÁSAGNIR
—fc— — K— —fc— Eftir VERUS
ANTONIN DVORAK
Tómstundir. — Auk tónlistar-
innar átti Dvorak sér tvö á-
hugamál. Það fyrra var að
ganga niður að járnbrautar-
stöðvunum og virða fyrir sér
jámbrautarlestirnar. Hann at-
hugaði hvaða gerð af eimvagni
dró hina vagnana dag hvern.
Hitt áhugamál hans var að gefa
dúfunum. Bæði þessi áhugamál
hvildu hann vel frá hinu dag-
lega amstri í kringum tónlist-
ina.
Bandaríkin. — Árið 1892 var
Dvorak boðið til Bandaríkj-
anna til þess að stjórna og hafa
yfirumsjón með stórum tónlist-
arskóla. Dvorak var djúpt snort
inn yflr þeirri staðrcynd, að
fremsta lýðræðisríki heimsins
skyldi fara fram á það við hann,
að hann tæki þessa skóla að sér.
Sem ákveðinn frelsissinni var
I hann þegar ákveðinn að vinna
að auknum áhrifum listar í
Bandaríkjunum.
Heimþrá. — Þrátt fyrir marg-
víslegan beiður, og virðingu,
sem Bandarikjamenn kappkost-
uðu við að sýna bonum var
Dvorak þó haldinn heimþrá.
Honum leiddist þó ekki landið.
því að hann var mjög hrifinn
af frelsis- og lýðræðishugsjón-
utn foiksins sem það byggði og
hann hafði mikinn áhuga á hin-
um þjóðlegu sögum og tónlist
landsins. Sérstaklega þótti hon-
um gaman að negrasálmúnuna
og heigisögum Indíánanna.