Morgunblaðið - 04.07.1967, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚLÍ 1967.
Guðmundur Magnús
son útgerðarmaður
- Minning
Guðmundur Magnússon, út-
gepðarmaður andaðist að sjúkra-
húsinu Sólvangi, Hafnarfirði,
hinn 21. júní s.l. Útför hans fer
fram frá Dómkirkjunni í dag
Hann var fæddur 9. júlí 1887
að Kálfavík, Ögurhreppi, Norð-
ur ísafjarðarsýslu, sonur hjón
anna Margrétar Sigurðardóttur
og Magnúsar Bárðarsonar bónda
og hreppsnefndarmanns. Ólst
hann þar upp á miklu myndar
og rausnar heimili foreldra
sinna. Voru foreldrar Guðmund-
ar mikið dugnaðarfólk. Rak fað-
ir hans útgerð jafnhliða land-
búnaði, svo sem títt var þar um
slóðir í þann tíð. Kálfavík er
fremur harðbýl jörð og var það
því mikið stórvirki, er hann
t
Bróðir minn,
Stefán Guðmundsson,
járnsmiffur, Mjóstræti 8B,
andaóist í Hrafnistu laugar-
daginn 1. þ. m.
Una Guffmundsdóttir.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og
afi
Hjörtur Clausen,
andaðist að Hrafnistu 30.
júni
Dætur, tengdasynir og
barnabörn.
t
Eiginmaður minn,
Vígmundur Pálsson,
bóndi Efra-Hvoli,
Mosfellssveit,
andaðist 2. júií í LandsspítaJ-
anum.
Ingveldur Árnadóttir.
t
Maðurinin minn og faðir
Anton Ólason,
anidaðist að heimiMi ókkar,
Stóragierði 32, 2. joilí. Jarðair-
förin augilýst síðar.
Unnur Hermannsdóttir,
Jóhanna Antonsdóttir.
t
Systir mín,
Þorbjörg Hólm Andersen
andaðist 2. júlá. Jarðartföriin
fer fram miðvilkudaginin 5.
þjn. író Claiton Funeral
Hoane, Lang Island, New
York.
Kari Ingólfsson.
vann það verk I 17 ára búskap-
artíð sinni þar, að gera slétt
þýfð túnin, tilheyrandi jörðinni,
sem þá var að sjálfsögðu unnið
með handafli, jafnframt því, sem
hann endurbyggði öll bæjar- og
peningshús.
Árið 1901 brugðu forelctaar
Guðmundar búi, seldu jörð sína
í Kálfavík og fluttú að Ytri Búð-
um í Hólshreppi.
Á fermingaraldri hóf Guð-
múndur sjómannsferil sinn í
Bolungarvík á opnum árabátum.
í þeim stranga lífsins skóla, sem
sjósóknin var á hinum opnu
skipum, þaT sem sækja varð lífs-
björgina undir högg og leggja
við mannslíf til að afla fæðunn-
ar ekki stöku sinnum, heldur
dag eftir dag, þegar farið var á
sjó, lærðist sú skylda æðst að
duga sem bezt, hvað sem á
gengi, og halda áfram róðrinum,
þótt líkamlegt þrek væri að
þrotum komið, og lítið annað en
einbeiting viljans héldi árinni á
hreyfingu.
Til tvítugs aldurs var Guð-
mundur við sjóróðra á áraskip-
um og mótorbátum á vetrarver-
tíðum en skútum frá ísafirði á
sumrum, eða þar til hann fór til
Reykjavíkur árið 1909 til að ger-
ast togarasjómaður. Togarútgerð
var þá fyrir fáum árum hafin
hér á landi, og framsýnum
mönnum var ljóst, að sá veiði-
skapur myndi, er tímar liðu,
t
Þökkum inmilega auðlsýrvda
samúð við amdilát og jarðar-
för föður og tengdatföður
olkkar,
Alberts P. Goodman.
Oddný S. Jónsdóttir,
Jón G. Sigurffsson,
Gufflaug Hannesdóttir,
Sigurffur Jónsson.
t
Hugheilar þakkir færuim við
öllum þeirn er auðsýnidu olkk-
ur samúð og vinarihug við
anidlát og jarðanfiör móð.ur
okkar,
Guðrúnar Pálsdóttur
Michelsen,
frá SauffárkrókL
Fyrir hönid systkána og
annarra aðstanidenda.
OttóA. Michelsen.
t
Kærar þakfcir til allra, er
veittu
Sigríði Þorvaldsdóttur,
Smáratúni 1, Selfossi,
vinsemd og hýálp, og vottuðu
samúð við útför hennar.
Systkin hinnar látnu.
t
Hj artanlega þökkum við
auðsýnda vináttiu og samúð
við andlát og jarðartför konu
mininar, móður olkkar, tengda
móður og ömmu,
Sigríðar A. Sveinsdóttur,
Háteigsvegl 18.
Guð bdessi ykflour öll
Valgeir Guffjónsson
og affrir aðstandendur.
leysa af hólmi skúturnar og tog-
ararnir verða stórvirkust tækja
til að afla fanga. En það var ekki
fyrir alla að fá skipsrúm á tog-
ara í þá daga. Margir voru um
hvert pláss og kröfumar, sem
þá voru gerðar til togarasjó-
mannsins slíkar, að einungis var
á færi hinna harðduglegustu að
uppfylla þær og halda skipsrúmi.
Togaramenn þeirra ára voru all-
ir sannkallaðir víkingar til verka
og skip þeirra vettvangur, þar
sem harðneskjan ríkti ofar
hverri kröfu og engin skömm
ægilegri en að gefast upp. Þar
var unnið samfleytt dögum sam-
an, án svefns né hvíldar, þar til
veiðiferð var lokið, ef því var
að skipta.
Guðmundur var um 5 ára
skeið á togurum Milljónafélags-
ins og Kveldúlfs, mest undir
skipstjórn Páls Matthíassonar.
Hann var staðráðinn í að fara í
Stýrimannaskólann og fá skip-
stjórnarréttindi enda mjög hvatt
ur til þess af yfirmönnum sín-
um. En er óvænt og óviðráðan-
leg atvik urðu þess valdandi, að
ekki gat orðið úr þeirri fyrir-
ætlun, sagði hann skilið við tog-
aramennsku og flutti frá
Reykjavík til ísafjarðar; lauk
þar tilskildum prófum til þess að
hljóta réttindi til stjómar minni
fiskiskipum árið 1914. Varð hann
síðan stýrimaður á m/b Sverri
með Karli Löve þá um sumarið
og hauistið.
Árið 1915 fór Guðmundur til
Danmerkur og lét byggja fyrir
sig og nokkra aðra 26 tonna vél-
t
Hjiartans þalktoir til allra
þeirra, er auðsýnidiu okkur
samúð og vinarhiuig við and-
liát og jarðarför eiginkonu
minnar, móður, tengdamóð-
ur og öanmu dktoar,
Þorbjargar
Halldórsdóttur.
Guð bleissi ykkur öll.
Þórffur Kárason og
fjölskylda,
t
Hjartanlega þölkkuim við
auðsýnda vináttu og siaimúð
við andlát og jarðartför eigin-
manns míns, föður, tenigda-
föður og atfa,
séra Vigfúsar Ingvars
Sigurðssonar
frá Desjarmýri.
Guð blessi ýkkur öilL
Ingunn J. Ingvarsdóttir
og affrir affstandendur.
t
Hjartans þafltkir fyrir auð-
sýnda samúð við fráfall og
jarðartför sonar míns,
Ólafs Elíassonar.
Guð blessi yktour ölL
Þóra Guffmundsdóttir.
bát, sem nefndur var Kveldúlfur.
Var Guðmundur sjálfur skip-
stjóri á bátnum til 1926,
að hann var seldur. Guðmund-
ur varð síðan eitt ár skipstjóri
á m.b. Persy, en flyzt svo til
Reykjavíkur 1927 og varð skip-
stjóri næstu þrjú árin á m/b
Sjöfn og e/s Alden. Arið 1930
festir Guðmundur kaup á m/b
Hermóði og gerði hann út alla
tíð síðan. Sjálfur var hann skip-
stjóri á bát sínum til ársins 1939.
Guðmundur var með mestu
aflamönnum og einkar farsæll
skipstjóri.
Hinn 5. maí 1917 giftist Guð-
mundur eftirlifandi konu sinni
Guðrúnu Guðmiundsdóttur frá
Eyri í Ingólfsfirði, dóttur Guð-
mundar Amgrímssonar bónda
þar og konu hans Guðrúnar
Jónsdóttur. Var Guðrún manni
sínum ómetanleg stoð í lífinu,
enda bar hann mikla virðingu
fyrir konu sinni. Öll sambúð
þeirra mótaðist af gagnkvæmu,
trúnaðartrausti, vináttu og virð-
ingu. Þau eignuðust sex böm;
Guðmund skipstjóra, Reykjavik,
kvæntur Báru Ölafsdóttur frá
Reykjavík, Steinunni, er gift var
Guðmundi Ragnari heitnum Jós
efssyni frá Hafnarfirði, Ama,
skxifstofumann, Hafnarfirði,
kvæntur Agústu Haraldsdóttur
frá Siglufirði, Margréti, gift
Stefáni Gunnlaugssyni frá Hafn-
arfirði, Ólaf, vélsmið, Hafnar-
firði, kvæntur Borghildi Magn-
úsdóttur frá Árskógarströnd,
Eyjafirði. Dreng misstu þau á
unga aldri, Magnús að nafni
Lúfar minningar af kynnum
mínum við Guðmund Magnússon
koma fram í hugann:
Hann var góðum gáfum gædd-
ur, fróður vel og sagði afar
skemmtilega frá. Hann var hisp-
urslaus í allri framkomu og
hreinskiptinn. Góðvild var rík-
ur þáttur í skapgerð hans, en
einarðuir og faistur fyrir, þegar
því var að skipta.
Guðmundur var maður mjög
gestrisinn, veitull og glaðlyndur.
Fóru þeir eiginleikar mjög vel
saman við kosti Guðrúnar konu
hans, og var samheldni þeirra í
því sem öðru, miklu meiri en al-
mennt gerist. Gestagangur var
mjög mikill á heimili þeirra.
Óhætt er að fullyrða, að á þeim
20 árum, sem sá, er þessar línur
ritar, hefur haft náin kynni af
þeim hjónum og heimili þeirra,
hafi fáir dagar liðið, svo ekki
hafi borið gest að garði og hon-
um veittur beini. Á þessu gest-
kvæma heimili ríkti andi alúðar
og góðvildar. Þangað var vissu-
lega gott að koma.
Honum var mjög annt um
heimili sitt, og bar ríka um-
hyggju fyrir velferð fjölskyldu
sinnar, og var ávallt boðinn og
búinn til að verða að liði, þegar
svo bar undir.
Guðmundur bar allt tíð óbil-
andi trú og traust til þess Guðs,
sem öllu ræður, og var þess full-
viss, að hulinn máttarvöld og
verndarvættir hefðu á hættu-
stundum í lífi hans á sjónum,
áþreifanlega bjargað honum og
skipshöfn hans úx háska, oftar
en einu sinni.
Með Guðmundi Magnússyni er
genginn gæfumaðux, traustur og
áreiðanlegur, sem mikiU ávinn-
ingur var af að kynnast, og að
eiga að vin, sakir mannkosta.
Hann varð aldrei maður stór-
auðugur af þessa heims gæðum,
en þeim mun ríkari af því, sem
mest gUdi gefur í lífinu, þegar
á allt er litið.
Blessuð sé minning hans.
Stefán Gunnlaugsson.
F. 9. Júlí 1887. D. 22. júní 1967.
Fná heiimsinis hæðum kvölidroð-
inn sfldni
en hnuiggiin® ég sit í sorginni
IWjóðuir
sé ástúðleg augun þín líta tU
tnin
og lytfta hug mínuim haerra tU
þín
jiá hærra tii þín, hjartkær atfi
minin góður.
Afi, þú varst okkar athtva.nf á
jörö
ástúð þdn náði svo víða.
Út f aðm inn þú breididir möt
barnannia hjörð
báigstöddojm, sjúkum, bauðst
þín,a hiörad
baðst fyrir öllum, er þurftu. að
líða.
Ó, hjar.tkæri ’afi við þökikum þér
aUt.
Þínis 'göfugleiks minntimsit við
nún.a.
Þú vatfðir oss örmurn er var
ofcku r kalt
en grézt etoki, afi, þó viðxaði
svait.
Réttir út hönd þína, örmagna,
iúna.
Þú gafls't aidrei upp, því guð gaf
þér himniasfcu tnúna.
f friði nú hvílir þín heils'teypta
isiáJi
í himnesfcum guðöómisins Ijóma.
Þar öðiast þú, aíi mimn, óidauð-
legt mál,
þvá iúf þitt var öllum til sórna.
Atfi ég heyri enn hljóma söngv-
ana þína
haltu um eilífð í höndina mína,
H. S.
TIL LANGAFA
Á hvörmum mánum tiitra tlár, éig
tel þau efldki lemgur.
f hjtaria minu er belaumt sér;
ég hélf sem Mtiil' drengur,
elsku afi, að þú hefðir getað lif-
að lengur.
Það Mfsirns Ijós sem 'lýsti þér,
nú logar sikært í siáilu mér.
H. S.
ÞAÐ er. altalað að hver.gi tfinn-
ist betri sjómenn en Vestfdrð-
ingar, og hef éig otft dláðst að þvá
þreki og kjartoi, sem þessum
mönrnum var getfið. Eirnn aif þess
um sjógörpum var Guðmundlux
Magmússon, sfcipstjóri, siem við
kveðjum í dag, mær 80 ára að
aldri, tfæddur 9. júlá 1887. Hann
var borinn ag barnifiæiddur. við
sjó og ólst uipp meðal hinna
mestu sjögarpa, sem sögur tfara
atf, x Boflumgarvík við ísatfjarð-
ardjúp. Mjög ungur byrjaði
hanm tfonmemnsfcu á smærri bét-
um og sfcipstjóri á stærri véfl-
skipum betfur hann verið í nær
50 ár. Má þvi nærri geta að
möng hefur. báran verið bröfct og
veður hörð, sem Guðmundiur
hetfur siglit í gegn.um á sinni
löngu sikipstjórniartíð, en alltatf
tóom hann sfcipi símu og áhölfn
farsæliiega í hötfn, hveraig sem
veðurguðimir hömuðust.
Allt líf Guðmundar var hielg-
að atflabrögðum og útgerð ag
eftir að sonur hans var tefcinm
við skipstjóra á bátmum, var
umhyggjan fyrir bát og útgerð
hin siama. Ég hygg að aldrei
hafi bóifcurinn komið svo að
lamdi, þó liðið væri á kvölid, að
Guðmunidur tæki ekfci á móti
honum é verlbúðarbryiggju.
Guðmundnur var hraustmenni
ag mifcfllt gLeðimaður í vina-
hóp. Að hverj.u verki getok hiann
með atorku ag fjöri, meðan
heilsia og kraftar leyfðu.
Guðmumdur leit ávailt uipp til
ljóssins og birfcunnar, það fór
þvá vel á því að hanm sfcildi
kveðja þennam heim þega.r sól
var hæst á lotfti á ísianidi, 21.
júní M. 9 að fcveldi. Þá var
löngu daigsverki lökið.
Kæri vimur! Okíkar vtnskapur
er. mú búinm að standa í 55 ár
og er því margt að þaitoka, bœði
þér og þinni elskulegu eiigin-
toonu, Ærú Guðrúnu Guðmundis-
dóttur. Emgu heimiU heí ég
'kynmzt sem betra var heim að
sækja, þar ríkti ávalit gleði og
fjör, enda þótt á langri serfi að
mótilæti og átföflJum verði elkki
af stýr.t, þá tátouð þið því sem
Innilegar þafckir tfæri ég
börmum mámum, fcenigdaböm-
um og barmabörnum, sörnu-
leiðk æft’tingjum og vinxun
er glöddu mig á 70 ána atf-
mæli mdnu 6. júná síðastL,
með gjötfum, stoeytum og
blómum.
Guð blessi yfcfctur ödiL
Kristín Sigurðardóttir
frá HólL ÓLatfstfirðL