Morgunblaðið - 07.01.1969, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. JANÚAR 1969.
17
Framhald af bls. 13.
erfitt fyrir það að taka upp
mý störf, þótt í boði væru.
— Hvernig hefur rekstur-
inn gengið?
— Skóverksmiðjan hefir allt
af, síðan ég man eftir verið
rekin með hagnaði nema ár-
ið 1967, þá varð svolítill hal'li.
Hins vegar gekk reksturinn
1968 mjög vel. Við höfum þann
hátt á, að í nóvember eða des
ember ár hvert sendum við út
sýnilhorn af framleiðslu næsta
árs og tökum við pöntunum
fyrirfram. Nú þegar vorum við
á þenman hátt búnir að selja
sem svarar framleiðelu fyrra
helmings ársins 1969 að
minnsta kosti og með mun hag
stæðari kjörum en áður. Jafn
vel útflutningur sterklega í at
hugun. Gengisfellingin hefir
veitt íslanzkri iðnaðarvöru nú
betri samkeppnisaðstöðu en
áður, og áróðurinn fyrir ís-
lenzkum iðnaðarvörum hefir
almennt haft geysimikil og góð
áhrif. Svo held ég mér sé ó-
hætt að segja, að vörurnar
hafi verið vinsælar.
Helgi Haraldsson, Rauða-
mýri 15, varaformaður Iðju:
— Varst þú búinn að vinna
lengi í Iðunni?
— Ég hef unnið á Iðunni
í 7 ár við að sníða skóleður.
— Hefur þú von um aðra
vinnu á næstunni?
— Ég hef að vísu ekki
leitað fyrir mér um atvinnu
enn, en útlitið er þannig, að
ég býst ekki við, að það beri
neinn árangur fyrst um sinn.
Ég er hræddur um, að svo sé
um allan fjöldann af starfs-
mönnunum. Ég geri að vísu
ráð fyrir, að starfsmenn verk
smiðjunnar fái vinnu við end
urreisnina, ef af henni verð-
ur, en undirbúningur þess tek
ur marga mánuði, svo að það
verður sennilega aldrei um
neina vinnu við það að ræða
í vetur.
— Hvernig fer fólkið að
því að komast af?
— Ég veit það ekki. Það
verður að láta hverjum degi
nægja sína þjáningu og reyna
með einhverju móti að klóra
í bakkann. Atvinnuleysisstyrk
ur hrekkur skammt, eins og
állt hækkar óðfluga í verði
núna.
— Hvað átt þú fyrir stórri
fjölskyldu að sjá?
— Við erum sjö í heimili.
— Telur þú, að Iðja muni
láta þetba mál til sín taka?
— Iðja hefur ekki enn hald
ið fund um málið, enda svo
skammt um liðið, en ég geri
ráð fyrir því, að félagið reyni
að ýta á eftir því, að endur-
reisn fari fram.
Margrét Jónsdóttir, Hlíðar
götu 6:
— Hve lengi hefir þú unn-
ið á Iðunni, Margrét’
— Ég hef unnið á skó-
saumastofunni í 24 ár og því
orðin nokkurn veginn sam-
gróin verksmiðjunni. Erla dótt
ir mín hefur einnig unnið á
saumastofunni öll sumur síðan
fyrir fermintgu og líka nú í
vetur fram að þessu. Fóstur-
faðir minn, Friðþjófur Guð-
laugsson, sem nú liggurreynd
ar á sjúkrahúsi vegna skurð
aðgerðar, var búinn að vera
lagermaður á efnislager í 18
ár, svo að við hérna á heimil-
inu unnum þarna öll og höf-
um nú öll misst atvinnuna
okkar jafnskyndilega.
— Hvað tekur nú við?
— Nú hefur maður ekkert
fram undan, því að það er
engin von um að komast í
vinnu neins staðar. Auðvitað
reyni ég að tala við atvinnu-
rekendur og athuga, hvort
nokkurs sitaðar er smuga, en
vonin er dauf og horfumar
daprar. Ég geri mér engar
vonir um, að pabbi fái nokk-
urs staðar vinnu, enda kom-
inn yfir sjötugt, en hann hef
ur þó alltaf verið hraustur
og skilað sínu verki eins og
hver annar. Fyrir unglinga und
ir tvítugsaldri hefur verið af
ar erfitt undanfarið að fá
nokkuð að gera hér í bænum.
Ég veit um margar konur á
aldur við mig, sem ganga at-
vinnulausar, og biðlistar hafa
verið bæði á Gefjun og Ið-
unn í haust.
— Nei, ég sé ekkert fram
undan annað en láta skrá sig
á Vinnumiðlunarskrifstofunni
og þiggja atvinnuleysingja-
styrk. í Skógerðinni unnu um
40 konur, einhverjar giftar
og ekki beinlínis fyrirvinnur,
en ég man 'líka eftir einni,
sem á heilsulausan mann, og
nokkrar eru nýorðnar ekkj-
ur með börn á framfæri. Það
er vitað, að eitthvað af þessu
fólki verður að þiggja af bæn
um, og þess vegna er það
mikið atriði fyrir bæjarfélag
ið, að það fái einhverja vinnu.
Endurbygging Iðunnar er lífs
nauðsyn, finnst mér, sem allra
fyrst, og ætti það að vera
allra hagur, að 'lánastofnanir
greiði fyrir því eins og hægt
er.
Guðrún Jónsdóttir, Helga-
magrastræti 4:
— Ertu búin að vinna lengi
á Iðunni?
— Það verða 9 ár í vor,
síðan ég fór að vinna þar við
frágang og snyrtingu í skódeild
inni.
— Hefur þú áhyggjur af
framtíðinni?
— Já, ég persónulega hef
miklar áhyggjur af framtíð-
inni. Atvinnan er farin, skilst
mér, um ófyrirsjáanlegan tíma
Engin von er um aðra at-
vinnu, það sem ég veit um,
a.m.k. ekki á þessari stundu.
— Á hverju á þá að lifa?
— Það er spurningin, við
vitum það satt að segja ekki.
Þeir eru áreiðanlega margir,
sem grufla og reyna að gera
sér grein fyrir, hvað er fram
undan, en sjá ekkert nema
auðn og tóm. Þó að ekki sé
allt eyðilagt í deildinni, sem
ég vann í, er verksmiðjan ein
heild, og þar sem efnislager.
saumastofur og hráefni fóru í
eldinum, er öll starfsemin vit
anlega lömuð.
— Hvernig eru þínir heim-
ilishagir?
— Ég hef engan á fram-
færi mínu, svo að annarra
hagir margra eru erfiðari en
mínir. Ég fæ ekki annað séð
en neyð sé framundan hjá
fjölskyldumönnum. Einhleypt
fólk bjargast eitthvað fyrst,
en það, sem maður hefur
handa milli núna, sem er þó
enginn auður, tálgast fljótt
upp í daglegar þarfir, eins
og dýrtíðin er orðin. Annars
er svo skammt um liðið, að
maður er ekki farinn að gera
sér grein fyrir hlutunum eins
og þeir eru.
Krtstinn Kristjánsson, Æg-
isgötu 19:
— Hver er orðinn starfs-
aldur þinn hjá Iðunni, Krist-
inn?
— Ég er búin að vinna þar
í rúm 15 ár við ýmis verk,
lengst við fræsingu og snyrt-
ingu. Konan mín, Jóhanna
Þorsteinsdóttir, hefur unnið
þar síðan í október, en hafði
unnið þar á kvöldvakt 4—5
árum áður og haft þaðan svo
heimavinnu síðan. Annars höf
um við hjónin unnið við skó-
gerð, frá því við vorum 16—
17 ára gömul, fyrst hjá J.
S. Kvaran, þar sem ég byrjaði
1932, svo hjá „Krafti, þá hjá
Eiði heitnum Haráldssyni og
síðar hjá Einari Sigurðssyni,
áður en við byrjuðum hjá Ið-
unni.
— Hvemig þykir ykkur
horfurnar vera nú?
— Það er ógurlegt fyrir
fólkið, ef þessi vinna fellur
niður fyrir fullt og allt. Við
getum ekki trúað, að svo verði
verksmiðjan hiýtur að verða
byggð upp aftur. Þarna hafa
unnið heilar fjö'lskyldur í sum
um tilfellum og haft af fram
færi sitt, auk allra annarra.
— Hvernig eru atvinnu-
horfur ykkar á næstunni?
— Jóhanna hefur von um
vinnu hjá K.J. og Co., þegar
niðursuðan tekur til starfa, af
því að hún hefur unnið þar
áður, en ég veiit ekki um neitt
sem ég gæti horfið að. Það
er heldur ekki gripið upp
vinna við hæfi, þegar maður
er búinn að vinna við sama
verkið alla ævi, nærri því að
segja.
— Er fjölskyldan stór?
— Hjá okkur er 6 manna
fjölskylda, að vísu ekki nema
3 böm á framfæri. Það hlýt-
ur að þrengjast verulega í
búi, ef ekki rætisrt úr. — Nei,
þeir hljóta að byggja upp aft
ur. Hér er samhent og þjálfað
starfslið, og það ætti að vera
miki'ls virði. Ég skal taka sem
dæmi, að í salnum, þar sem
ég vann, unnu rúmlega 20
manns, allt gamalþjálfaðir menn
og vanir þessum verkum til
fjölda ára nema 2 lítt vamir
unglingar. — Nei, við trúum
ekki öðru en byggt verði upp.
En það tekur sjálfsagt langan
tíma, og á meðan hlýtur að
verða hrein neyð hjá mörgum,
sem þarna hafa haft lífsupp-
eldi siitt.
— Sv. P.
MIG langar til þess að kynna mér Biblíuna. En hún
er ný fyrir mér, og þess vegna veit ég ekki, hvernig eða
hvar ég á að byrja. Hvað viljið þér ráðleggja mér?
Bezta leiðin til þekkingar á Biblíunni er að kynna
sér ýtarlega, hvað stendur í Biblíunni. Þér verðið að
lesa hana með kostgæfni og með reglu. Annars kann
svo að fara, að þér skiljið hvorki upp né niður, þegar
þér kynnizt hinum margvíslegu atburðum og stað-
reyndum og kenningum, sem Biblían greinir frá.
Það var t.d. ungur maður, sem sagði sem svo: „Ég
ætla að opna Biblíuna mína af handahófi og lesa
nokkur orð, þar sem hún opnast. Síðan ætla ég að
fletta henni upp annars staðar á sama hátt — og allt,
sem ég les, er boðskapur Guðs til mín“. En það var
bæði fyndið og skrítið, að fyrst kom hann niður á
frásöguna af því, er Júdas gekk út og hengdi sig, en
síðan las hann á öðrum stað: „Far þú og gjör þú slíkt
hið sama“. Nei, þetta er ekki leiðin til þess að verða
handgenginn Biblíunni.
Pétur Sveinn Gunn-
arsson — Minning
F. 22. 1. 1954 — D. 29. 12. 1968.
FREGNIN um lát hins unga
vinar okScar kom eins og þruma
úr 'heiðskíru lofti, þrátt fyriir
undangengin veikindi hans.
Síðastliðið haust gekk hann undir
mikinn uppslkurð, sem virtist
heppnast fram úr vonum og von-
in hélzt í hugum otekar allra um
að hann næði fullri heilsu. Hamn
'koonst heim og í skódann aftur,
og virtis't vera á batavegi.
Pétur Sveinn var aðeins fjórtán
ára er hann var kallaður burt úr
þessari veröld. Pétur Sveinn var
eirtt þeirra barna sem allir höfðu
yndi atf að vera í návist við, því
að lund harus var srvo lértt og
þægileg. Hann var ailrtaf reiðu-
búinn til að gliettast og gera að
gamni sínu enda var hann vin-
sæil í vinahópi. Hann var greind-
ur vel og umifram allit samvizku-
samur og duglegur, hvort sem
hann var við niám eða vinmu.
Enmtfremur sýndi handavinna
hans mertki um atfburða hand-
iagni.
Engum blandasit hugur um
að Pétur Sveinn var gott manns-
efni sem setti mark sitt hátt.
Hann átti sér hugsjónir og eng-
um sem hann þekkti leilkur vatfi
á, að ef hann hefði náð fulloxð
insiárum hetfði hann orðið sam-
félaginu til góðs.
Pétur Sveinn var fæddur 22.
janúar 1954, sonur hjónanna Guð-
bjargar Guðbrandsdóttur og
Gunnars Péturssonar og var
hann sá yngri atf tveimur sonum
þeirra 'hjóna. Átti hann gott
beimili hjá umhyggjusömum for-
eldrum, bróður og elskaðri
ömmu og afa, að Reykjavikur-
vegi 5 Hatfnartfiirði. Hann var
auigasiteinn þeirra alira og er
þetta því þunig raun fyrir þau
að sij'á atf baki honum svona uhg-
um. Þó er það mifcil huggun í
'þeirri þutnigu sorg að hann gait
lilfað sínu eðlilega lífi glaður og
ánægður, iþrátt fyrir sjúkleika
sinn og hlafckað til jólagleðinnar
og divalizt með þeim yfir jólin
þar til hann var skyndilega kall-
aður burt sunnudaginn 29. des-
ember.
Sem lágur lœfcjar-niðiur,
er líður kvöldsins friður
um bjartan blómstur-reiit,
er kærleikskveðjan hljóða,
sem kallar dreniginn góða
í himinljómans hvítu sveit.
Þar eniglar enigli fagna
er allar sorgir þagna
og deyja í dýrðarhljóm.
Ó, mikli drottins dagur,
er dauðinn verður fagur,
hvert tár sem lifdögg laugi blóm!
Biðjum svo Guð að styrkja
foreldra hans, bróður, atfa og
ömmur í þessari þungu sorg
þeirra og nú er hann leggur af
stað yíir móðuna mifclu óskum
við honum góðrar heimfcomu.
En við, sem etftir liifum omum
okkur við minninguna um góðan
dreng sem öllum vildi gott gera.
Ólöf og Guðmundur.
HAPPDRÆTTI
7. janUar:
Eftir þrjá daga er happa-
dagur.
'10. janúar verður dregið í
vöruhappdrætti SÍBS. —
Vinningar aldrei fleiri. —
Vinningar aldrei fleiri. —
Vinningslíkur aldrei meiri.
Hver síðastur að ná í miða-
röð.
MEIRA EN FJÖRÐI
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 64., 65. og 66. tölublaði Lögbirtinga-
blaðlsins 1968 á Hraumbraut 22, þinglýstri eiign Sbeinars
Marteinssonar, fer fram á eigninni sjáltfri föstudaginn 10.
janúar 1969 kl. 14.00.
_________________Bæjarfógetinn í Képavogi.
N auðungaruppboð
eftir ákvörðun og kröfum uppboðsaðila fer fram 3.
og síðasta nauðungaruppboð á frystihúsi Atlantors
h/f. Framnesivegi 1 Keflavík föstudaginn 10. jan.
1969 kl. 14.
Uppboðið verður sett í skrifstofu embættisins að
Vatnsnesvegi 33 Keflavík og síðan flutt og fram-
haldið á eigninni sjálfri eftir ákvörðun uppboðs-
réttar.
Bæjarfógetinn í Keflavík.