Morgunblaðið - 10.05.1970, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. MAÍ 1070
21
- Heimilið
Framliald af bls. 12
það á sirni hátt, en yfirleitt
eru allir ánægðir með veru
sína hér.
— Lílkar þér starfið vel?
— Já, ágætlega. Það er
mjög rólegt fól'k. Það er
aldrei með neinn hávaða, og
það hefur aldrei komið fyrir,
að maður þurfi að áminna
neinn að hafa lægra um sig.
Segja má, að hér heyrist
hvoriki hósti né stuna. Fólkið
horfir á sjónvarp í setustof-
unni á kvöldin.
— Hvað gerðuð þér, áður
en þér komuð hingað í þetta
starf?
— Ég var bakarameistari
á Siglufirði, áðuir en ég
missti heilsuna. Síðan var ég
á Reykjalundi í rösfct ár, og
kom svo beint hingað í þetta
starf, og líkar það vel.
vinma niðri í banka. Þá var ég
dugleg. Það er alltaf gott að
geta átt þessar góðu endur-
minningar, sem maður hefur
fenigið að upplifa.
— Hvenær komsfu hingað,
Kristín?
— Ég kom hingað um mán-
aiðaimótin ágúst-september.
Ég hugsa hérna um matinn,
og held hreinu, hef nú alltaf
einhverja handavinnu, og svo
reyni ég að fara eitthvað út,
annað hvort að heiimisækja
mömimiu, eða bara eittihvað út
mér til upplyftingair. Það var
gott líf að vera á Reykjalundi.
Það hjálpaði mér svo mikið.
Það var alveg álhyggjulaust.
Kannslki einum of áhyggju-
laust.
Margir verða innlixa þar.
Það er góð hugmynd að
þurfa ekki að vera að berjaat
Margrét Villijálmsdóttir.
Kristín Davíðsdóttir
— Á þriðju hæðinni búa
Kristín Davíðsdóttir og Hauk
ur Guðmundsson. Út um dyrn
ar heyrist fallega tekið á
hljóðfæri. Það er sálrnur, svo
meira — Ohopin og Liszt. Það
er Kristín, sem er að lei'ka.
— Þetta er ekkert ónæði,
segir Kristín, og heldur
áfram með Noktúrnuna, ró-
lega og sefandi. Það er verst,
að píanóið er svo falskt. Það
var að koima. Það hefur ver-
ið ónotað svo lengi, og svo af-
laga®t það alltaf í flutningum.
Ég er búin að vera svo lengi
veilk. Ég fékk blæðandi maga
sár og hef átt í því svo lengi.
Ég vann áður í Landsbanfc-
anum, endurskoðunardeild-
inni. Ég hafði það svo gott.
Nú er ég búin að synda miMi
Iheiimis og helju svo lengi. Mað
ur verður bara að treysta góð-
um Guði og reyna að lifa líf-
inu eins og hægt er. Maður
anissir svo mikið, þegar mað-
ur misisir heiteuna. En ég
komst upp að Reykjalundi,
og þar skeði eiginlega krafta
verk.
— Hvenær lærðirðu að
leika svona fallega í pianóið?
— Ég var fyrst hjá Urban-
cic og svo hjá Árna Krisitjáns-
syni, og tók próf hjá honum.
Ég þarf endilega að hressa
upp á kunnáttunia.
— Þú kenndir píanóleik?
— Já, ég kenndi heima hjá
mér i 10 ár, meðan ég var að
Húseignin Hátún 10. Annað hús.
ar, sem eru tvö, borgum við
í kringum sex þúsund. Fyrir
mitt herbergi, sem er með
eldunarvegg, borga ég tæpar
fjögur þúsund króniur með
ljósi og hita og Haukur
borgar 2200 krónur fyrir for-
stofuna og sitt herbergi með
ljósi og hita. Það er ansir mik-
ið fyrir öryrkja.
— En ég hef heyrt, að hægt
sé að fá hækkaðan etyrkinn.
Hvað er hæft í því?
— Ég hef fengið hækkað-
an styilk. Það sá Oddur lækn-
ir um. Það hjálpar mér líka,
að ég fer vel með. Eyði ekki
miklu, en betur má, ef duga
Skal. Það er heila málið.
Haukur fær svo mifcið, af því
að hann slasaðist á sjó, og
það er drjúgt.
Þetta hefur verið notaleg
stund hjá Kristínu, og við
þökkum fyrir og förum.
Margrét Vilhjálmsdóttir
(Minna Rassmussen)
Margrét Vilhjáhnsdóttir býr
á 7. hæð, og býður okkur vel-
komin.
— Ég flutti hérna inn 18.
júlí.
— Starfið þér eitthvað hér?
— Já, ég hef haft 1500 krón
ur á mánuði í tvo mánuði fyr
Benjamín Þórðarson.
við áhyggjurnai- af afkomu
sinni, meðan maður er að ná
heilsunni aftur.
— Hvemig finnist þér hug-
myndin að þesisu Öryrkja-
heimili?
— Hún er góð. Það er að
nokkru leyti millibilsástand
mitli spítala og lífsins.
Mér finnst ég vera dálítið í
feluleik við lífið.
En ég kynntist Haufci Guð-
mundssyni, meðan ég var á
Reykjalundi, og það var eig-
inlega það bezta, sem gat
hent. Hamn slaisaðist á sjón-
um, og er því öryrki. Við get-
um stutt hvort annað, og þá
er ekki þessi barátta mín til
einsikis. Við megiuim vera
hérna mieðan við viljuim. Mér
fammst voðálegt, þeigar ég
hætti að vinna. Mér fainnst
lífið vera búið. En svo feemur
miafiur imn á sjúkrahús og sér
aðra, sem eiga svo voðailieiga
bágt. Það er nú það.
— Hvað er leigan há?
— Fyrir þessi herbergi okk-
Theódóra Hávarðardóttir.
ir að þrífa tvo ganga einu
sinni í viku. Ég er siæm í
mjöðm, og var svo óheppin
að detta og meiða mig í veiku
mjöðminni. Hef ég því legið
uppi á Reykjalundi. fig
meiddi mig árið 1962. Ég var
búin að vera í fjóra daga í
vinnu í verstöð suður með
sjó, og fór í bæinn, og var þá
svo óheppin að detta og
brotna. Ég vamn áður á
sjúkrahúsinu Sólheimum og
á stúdemtagörðiunum. Mig
hefði langað núna til að fá
háifsdagij vinnu við nýja hó-
telið hjá henni Hlín, en það
er búið að ráða þar, og það
er ekki hlaupið að því að fá
vinnu.
— Hvað er leigan hérna há?
— Ég greiði fjögur hundruð
og fimmtíu torónur í ljós og
hita, en borgin borgar íbúðina_
fyrir mig. Ég fæ örorkubæt-
ur, sem nýlega hafa hækkað
um heilt kg. af kaffi, þ.e. 200
krónur. — Það hækkar líka
allt annað, og það er erfitt
fyrir þann, sem er fátækur.
En hver er sinnar gæfu smið-
ur. Það eru bara e'kki allir,
sem hafa kjark og dug til að
hafa sig upp.
— Er ékki gott að vera
hérna?
— Jú, mér finnst alveg dá-
samlegt, ég tala nú ekki um,
ef ég líka hefði pláss fyrir
rúmið mitt, en það stendur
upp á endann niðri í geymslu.
í emsherbergiisíbúð er ekki
pláss fyrir meira en svefn-
sófa, og það er erfitt að bogra
við þá lcvölds og morgna. En
gott er að vera hér. Ég Skal
líka nefna annað. Ef eitthvað
kemur fyrir mamn, þá er allt-
af hjálpin nærri. Þegar ég
datt síðiast, þá voru strax
komnar þrjár komur með
mat og reiðubúnar að hjálpa
mér.
Ég er Oddi Ólafssyni þakk-
lát fyrir það átak, sem hann
er búinn að gera með sinni
hugsjón, að koma þessu stór-
hýsi upp. Auðvitað eir ég bú-
in að borga skattinn minm í 30
ár. Og það er alltaf skemmti-
legra a@ bjarga sér sjálfur.
— Hvaðan kornið þér?
— Ég er fædd á Fjóni í Dan
mörku. Svo var ég í nokkur
ár í Kaupmannaihöfn. Þá var
það, sem íslenZk kona aug-
lýsti eftir stúlku í vist á Ak-
ureyri fyrir Svein Bjarman.
Þangað fór ég og þar vair gott
að vera. Það töluðu líka allir
dönstku á Akureyri þá. Ég
hafði lesið Sölku Völku, og
langað svo til að sjá þetta
demókratí á Islandi. I Dan-
mörku vair það nefnilega svo
leiðiis, að maður var oft af-
brv’ðissaimur út í hundana á
heiimilinu, því að það var yfir
leitt meira tiUit tekið til
þeirra en vinnukonunnar. Ég
hetf eignazt svo marga góða
vini hérna og nokkra danska
á ég einnig. Kom hingað til að
ná mér í roann, en hann er nú
enginn ennþá.
Já, ég get eklki annað sagt,
en að ég sé ákaflega ánægð
hér.
Benjamín Þórðarson
Á sjöundu hæðinni býr líka
Benjamín Þórðarson.
— Hvernig lífcar þér að-
staðan hér í húsinu?
— Ég er nú búinn að vera
hér svo stutt, að ég þekki
ekki svo marga.
Ég var sjúklingur í 10 ár og
er því feginn að vera kominn
hingað í stað þess að flækjast
í herbergi úti í bæ. Vonandi
er, að það sem vantar, verði
bætt.
— Þekkirðu marga?
— Ég er búirnn að vera hús-
vörður hérna í mánuð í fjar-
vist þess manns, sem ráðinn
er. Ég er viss um, að það er
ekki farandi eftir öllu, sem
maður heyrir.
Það er ekki farandi fram
á aillt af fátæikum félögum.
Ég hef ekkert út á að setja.
Ég hef uimgengizt fleiri vegna
starfans, en ég hefði annars
gert. Ég vona annars, að það,
sem fólki finnst ábótavant,
verði lagfært, ef það þá hefur
við ei'tthvað að styðjast. Hús-
ið er í smíðum, og því er ek’ki
nok’kurn hlut að marka það.
Þeir, sem staðið hafa í bygg
ingum sjálfir, geta rennt
grun í, hvað þetta er.
Sumir eru alls staðar
óánægðir.
Vonandi er, að framvegis
gaingi þetta allt vel. Það er
vel hugsað. Og þótt svo færi,
að gefizt yrði upp, þá er von-
andi, að aðrir tækju við. Því
að það eru margir, sem þurfa
að fá húsnæði.
Hér hefur fóifc flest þæg-
indi. Maðuir hefur ekki nógu
vel vit á því. hvort boginn er
of hátt spenntur.
Ein maður veit, að hverju
m.aðuir gengiur, þegar maður
flytur hérna inn. — Og ég er
mjög ánægður hér.
Tlieodóra Hávaröardóttir
(Mabei S'ig'Urjónsson)
Frú Theodóra Hávarðardótt
ir, eða Mabel Sigurjónsson,
eins og fieiri kamnast við
hana, er ekkja Lárusar Sigur-
jóns'sonar skálds og rithöfund
ar.
— Hvemig lí’kar þér vistin
hérna, Mabel?
— Oh, það er voðalega gott
að vera hérna. Ég þefcki nátt-
úrl-ega ekki alla, en ég þekki
suma, og þeir eru líka ánægð
ir eins og ég.
Dr. Oddur Ólafsson hefur
gert dásaimlegan hlut með
því að koma 'hér upp þessari
byggingu fyrir fólkið. Margt
af því getur vel unnið eitt-
hvað úti. og það er auðvitað
gott, en styrkirnir okkar
hjálpa okkur hérna mikið, og
húsnæðið er gott. Hér er líka
setustofa og þar höfuim við
sjónvarp og símaSkot, og það
er alveg prýðilegt að geta
komið 'hérna saman. ef maður
vill hitt.a einlhvern, og geta
svo verið inni hjá sér í ró
og næði, ef maður vill vera
einn.
En ef eitthvað skyldi koma
fyrir mann hérna, þá er fólk-
ið fljótt að bregða við, og það
íréttist fljótt, ef eitthvað
bregður út af. og það er mik-
ið öryggi í því.
Auðvitað er ekki húsið til-
búið ennþá, en það keimur að
því.
Hér em prýðilega lyftur og
altlt teppal.agt á göngunum.
Léttar hurðir og fallegar.
Gii'Sir gluggar og fallegt út-
sýni. Hvað er hægt að biðja
uirn betra?
Til sölu Vanar saumastúlkur Heilsuræktin Armúla 14
er 4ra h'e'riberg'ja íbúð í Hlíöun-
um. Félo.g'srnenn haifa forkeups- rétrt lögu'm saimikvæimt óskast strax. — Upplýsingar á staðnum, eftir hádegi á morgun. Vegna fjölda fyrirspurna er ákveðið að hefja sérstakan æfinga- flokk fyrir dömur á aldrinum 50—60 ára. J
B ygg inga rsam v innuf é lag Reykjavíkur. 1 ’ SOLIDO, fataverksmiðja Bolholti 4. Gjörið svo vel að hringja í síma 83295 og fá nánari upp.ýsingar.