Morgunblaðið - 13.02.1971, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1971

BLÓÐ-
TURNINN
f
. . 12 . .
réttmæt. En af því að rétturinn
vissi hvaða orð fór af Caleb, tók
hann framburð Chudleys til
greina og sektaði Caleb allveru-
lega.
— Hvernig kom Caleb saman
við bróður sinn?
— Það veit ég ekki. Benjamin
er ekki mikið í landinu, og þeg-
ar hann er þar, eyðir hann ekki
miklum tima heima í Klaustrinu.
En það þýðir annars ekki mikið
að tala um þetta. Ég sting upp á,
að við tökum á okkur náðir og
hittumst svo aftur klukkan átta
í fyrramálið.
4. kafli
Næsta morgun ók Appleyard
Jimmy út úr Lydenbridge og eft-
ir veginum, sem lá með-
fram Farningcote-bóndabænum.
En í stað þess að snúa þangað
heim, hélt hann áfram nokkum
spöl þar til þeir komu móts við
turninn.
— Við ættum að fara út hér,
sagði hann. — Við getum farið
gangandi að staðnum þar sem
likið fannst, og þá getið þér at-
hugað turninn í leiðinni.
Jimmy, sem var þegar farinn
að hafa áhuga á þessari ósjá-
legu byggingu, féllst fúslega á
þetta. Það var ekki nema einn

skurður milli vegarins og bletts
ins, sem turninn stóð á. Þeir
fóru yfir hann og komu þá í
iyngvaxinn blett af óræktanleg
um móa, sem hallaði ofurlitið
upp að turninum, sem var eitt-
hvað fimmtíu skref frá vegin-
um.
Svona nærri var turninn
næstum enn Ijótari en úr nokk-
urri fjarlægð. Þetta var ekkert
annað en sívalningur úr steini,
fimmtíu fet á hæð og eitthvað
tíu í þvermál. Að utan var hann
þakinn grófu og moldarlituðu
gipsi, nema á einum stað, þar
sem var mjó, ryðguð hurð. En
uppi á öllu þessu var þrífótur
úr járni, sem hélt uppi holri
kúlu úr kopar, sem nú var orð-
in spanskgrænug og virtist
tærð.
Jimmy gekk í kringum tum-
inn þangað til hann kom að dyr
unum. Dyrnar voru læstar með
keðju og hengilási. Á sylluna
fyrir ofan dyrnar hafði verið
höggvin áletrun, en stafirnir
voru orðnir svo veðraðir, að
torvelt var að lesa úr þeim.
Loksins komst Jimmy þó fram
úr þeim:
Meðan þessi turn er uppi-
standandi, skal Glapthorneætt-
in búa i Farningcote.
— Nú, svo að þetta er þá flug
an, sem Símon gamli Glap-
thorne gengur með í kollipum,
sagði hann. — En hver í ósköp-
unum hefur varið fé og fyr'r-
Brauðhúsið
Brauðhús — steikhús
Veizlubrauð
kaffisnittur
coctailsnittur
brauðtertur
kvöldborð
í veizlur
síldarréttir
10 tegundir.
Alls konar steikur
grilleraðir kjúklingar
nautafilet
roastbeef
enskt buff
fish and chips
hamborgarar
ekta franskar
kartöflur o.m.fl.
Góðfúslega pantið tímanlega fyrir ferm-
ingarnar.
Brauðhúsið
Laugavegi 126 (við Hlemmtorg)
sími 24631.
höfn til þess að koma upp öðru
eins skrípi og þessu? Sannar-
lega er það til einskis gagns og
jafnvel höfundur nýtízku ljósa-
búnaðar gæti varla orðið
hrifinn af útliti þess.
— Ég skal nú ekki segja,
hver hefur reist þetta, en það er
að minnsta kosti orðið mjög gam
alt, sagði Appleyard. -— Það er
sagt, að einhvern tíma hafi ver-
ið vindhani ofan á kúlunni. En
hann var dottinn af löngu áð-
ur en ég kom hingað.
— Vindhani? Sagði Jimmy.
— Þetta er að minnsta kosti
óþarflega öflug undirstaða und-
ir einn vindhana. Það er rétt
eins og að reisa stálgrinda-
skýjakljúf til þess eins að draga
upp flagg á. En til hvers eru
þessar dyr? Er nokkuð þarna
inni? x
— Alls ekkert. Turninn er
holur að innan, og veggirnir eitt
hvað tveggja feta þykkir, rétt
eins og reykháfur. En svo eru
járnkengir innan á þeim, svo
að hægt er að klifra alveg upp,
og hann er opinn upp úr.
— Ef ekkert er þarna inni,
virðist það varla ómaksins vert
að harðlæsa honum svona,
sagði Jimmy.
— Það var nú ekki gert fyrr
en á síðastliðnu ári. Það var
skrá á hurðinni en hún var
löngu brotin svo að strákar
gátu komizt inn óhindrað og
klifrað upp á kengjunum, en
þeir voru næstum ryðgaðir sund
ur. Einn þeirra lét undan ein-
hverjum strák, sem var óvenju
þungur, og hann fékk slæma
byltu. Foreldrar hans kvörtuðu
við okkur og sögðu, að
þetta væri hættulegur staður og
eftir miklar umræður feng-
um við Símon gamla til að setja
þarna keðju og hengilás.
Appleyard skríkti. — Ég tal-
aði sjálfur við hann um þetta,
hélt hann áfram. — Hann var
nú fyrst þrár eins og múlasni.
Sagði, að ef fólk væri að flækj-
ast inn á bannsvæði og meiddi
sig, þá gæti það sjálfu sér um
kennt. Sagðist ekki skilja,
hvernig hann ætti að fara að
eyða peningum til að forða
fólki frá þess eigin heimsku. En
ég fann ráð til að telja honum
hughvarf. Ég sagði honum, að ef
hann þrjózkaðist við þessu
mundi lögreglan sækja um leyfi
til að rífa turninn, sem hverja
aðra hættulega byggingu. Af
þessu var hann næstum búinn
að fá annað slag og tveim dög-
um seinna var hengilásinn kom-
inn á, eins og þér sjáið hann
nú. Eins og ég sagði, var þetta
fyrir hér um bil einu ári, og ég
býst ekki við, að dyrnar hafi
nokkurn tíma verið opnaðar síð-
an.
— Haldið þér raunverulega
að gamli maðurinn trúi því, að
meðan turninn standi geti ekk-
ert hrakið ættina frá Farning-
cote-klaustrinu ?
— Ég er nokkum veginn viss
um, að þessi hugmynd situr svo
fast í honum, að ekkert
geti haggað henni. Ekki svo að
skilja, að hann sé neitt rugl-
aður í kollinum, því að á öðrum
sviðum er hann með fullu viti.
En hann hlýtur að hafa kunn-
að þessa áletrun utanbókar alla
sína ævi og vera því farinn að
trúa henni. Jæja, ef þér eruð bún
ir að svipast um, skulum við
halda áfram með verk okkar.
Þeir skildu nú og gengu hvor
í sína áttina til bess að athuga
5 A'4 1 i
HEIXJARMATINN
IwlmimJJjJr

!<■*.**
ii
ASKUR
V.
UVIM U
YÐUR
GLODARS'I’. GRÍSAKOTELKTI I 'R
GRII Jv\I)A KJI JKLINGA
ROAST BEEF
GI X>ÐARSTEIKT ÍAMB
HAM BORGARA
DJGPSTEIK rAN FISK
nuAurlamhbmut IJ
ximi SiiljitO
r
grasblettina innan um kjarrið
þarna i móanum. Meðan þeir
voru að þessu, heyrðu þeir
blístrað giaðlega og er þeir nálg
uðust staðinn, rákust þeir á lít
inn dreng með skólatösku um
öxl, sem þrammaði í áttina að
veginum.
— Hæ, bíddu andartak!
sagði Appleyard. — Þú ert
Walter Chudley, er það ekki ?
-— Stendur heima, sagði
drengurinn. — Og þú ert lög-
reglufulltrúinn frá Lyden-
bridge. En það má ekki tefja
mig, því að þá verð ég of seinn
í skólann, og fæ skammir.
-— Gerðu bar eins og þér er
sagt og komdu hérna, sagði
Appleyard í ströngum tón. Þú
getur sagt kennaranum, að ég
hafi tafið þig. Ferðu alltaf þessa
leið i skólann og úr honum?
— Já, því ekki það? sagði
drengurinn þrjózkulega. —
Pabbi segir að það hafi alltaf
verið alfaravegur, eftir þessum
stíg að veginum. Og það er
býsna miklu styttra en að fara
að krækja eftir brautinni.
— Jæja, sleppum nú þvi en
svaraðu bara spurningunum,
sem ég legg fyrir þig. Hvenær
fórstu úr skólanum í gær?
— Á sama tíma og venjulega.
Klukkan kortér fyrir fjögur.
— Hvað ertu lengi að kom-
ast heim?
— Það fer allt eftir því,
hvort ég flýti mér eða ekki. Ég
get komizt heim á hálftíma, ef
ég kæri mig um.
—- Ef þú kærir þig um? Hvað
áttu við með því?
— Strákurinn glotti. —
Stundum hafa pabbi og mamma
eitthvað handa mér að gera þeg-
ar ég kem heim, og ef ég á von
á því, þá flýti ég mér ekkert
sérlega.
— Þú ert klókur prakkari,
sagði Appleyard. Flýttirðu þér
heim í gær?
— Jæja, ég dokaði nú ekki
eins lengi og ég geri stundum.
Mamma sagði mér áður en ég
fór, að hún hefði lummur með
teinu. Og ég þigg lummur þeg-
ar þær eru á boðstólum.
—Þú hefur þá komið hingað
eitthvað kortér yfir fjögur?
Segðu okkur nú nákvæmlega,
hvað þú fannst.
— Ég sá Caleb Glapt-
horne liggjandi á jörðinni, all-
an krepptan. Fyrst þegar ég sá
hann, dátt mér í hug, að hann
hefði fengið sér einum of mikið
og hefði lagzt fyrir til þess að
sofa það úr. sér. En þegar ég
kom nær, sá ég, að andlitið á
honum var allt í einni klessu.
Og blóðið, maður! Ég hef aldrei
séð annað eins síðan hann
Kalli, sem er slátrarasonur, fór
einu sinni með mig í sláturhúsið
til að sjá svini slátrað. Og þá
datt mér i hug, að einhver hefði
gefið honum svona rækilega á
hann og síðan stungið af.
— Nú, svo að það datt þér
í hug? Sástu byssuna hans
nokkurs staðar?
— Ég kann að hafa séð hana,
en tók bara ekkert sérstaklega
eftir henni. Ég var hálfhræddur
við allt þetta blóð, svo að ég
hljóp heim og sagði mömmu,
hvað ég hefði séð. Hún sendi
mig þá út á akurinn til að ná
í pabba og hann kom heim
með mér og þar var þá staddur
Horning frá Klaustrinu, að
sækja mjólk.
— Hvað sagði pabbi þinn þeg-
ar þú sagðir honum, hvað þú
hefðir séð?
— Hann sagði: —. Það var
fjandans mátulegt á hann, sagði
drengurinn hiklaust.
Appleyard sendi Jimmy þýð-
ingarmikið augnatillit, en spurði
ekki frekar. — Vera systir
þín er heima, er það ekki?
Aftur glotti pilturinn, rétt
eins og honum fyndist þetta
mesti brandari. Nei, hún var
send að heiman i vikunni sem
leið til þess að vera hjá
Bessie frænku í Lydenbridge,
svaraði hann. — En hún kemur
nú víst bráðlega aítur.
—Hvernig veiztu það ?
— Það er nú víst ekkert í
veginum, úr því að Caleb
Glapthorne er dauður, svaraði
Walter með fyrirlitningu. —
Hún var bara send burt, af því
að hún var eitthvað að digga
við hann. Ég veit það af því
að pabbi og mamma skömm-
Leikhúskjallarinn
Kvöldverður framreiddur frá kl. 18
Vandaður matseðill.
Njótið rólcgs kvölds hjá okkur.
Borðpantanir í síma 19636 eftir kl. 3.
"OP/Ö'"
I
Í^JQVV,