Morgunblaðið - 06.02.1972, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐEÐ, SUiNNUOAGUR 6. FEBRÚAR 1972
„Hógværð
sögunnar“
Á það var drepið I Reykjavík
urbréfi ekki alls fyrir löngu, að
argentínska skáldið og Islands
vinurinn, Borges, hefði talað um
„hógværð sögunnar" og fundið
orðum sinum stað í fornum ís-
lenzkum bókmenntum. Þessa
hógværð er þvi miður ekki allt-
af að finna í skrifum íslenzkra
dagblaða, hvorki um menning-
ar- né stjórnmáR, né önnur þau
imái sem efst eru á baugi.
Hversu oft hafa t.a.m. andstæð-
ingar Morgunblaðsins ekki
haldið því fram að blaðamenn
þess þjáðust af ofstæki, fölsuðu
Visvitandi fréttir og þar fram
eftir götunum? Aliar eru slíkar
fullyrðingar út I hött, eins og
þeir hópar skólafólks vita, sem
heimsótt hafa blaðið og kynnt
sér starfsemi þess. Slíkar heim
sóknir standa öllum til boða,
sem áhuga hafa á að kynna sér
innra Mf blaðsins.
i kommúniskum flokksmál-
gögnum eins og Neues Deutsch-
lanid, Pravda og Izvestia er ebiki
prentaður nema einn sannleik-
ur, þ.e. „sannleikur" flokksfor-
ustunnar og kerfisins. Slík
„blaðamennska" er ekki fyrir
aðra en einfeldninga, fólk sem
telur það skyldu sina að blása
út sannleika Husaks, þegar
hann sagði I Rude Pravo að inn-
rásin í Tékkóslóvakiu „væri
söguleg nauðsyn". Flestir að-
standendur Þjóðviljans eru auð
vitað sömu skoðunar, þótt var-
lega sé farið í sakirnar af eðli-
legum ástæðum. Nýlega ritar
Husak afmælisgrein um Gott-
wald 75 ára og lofsyngur að
vonum þennan gamla stalínista.
Það fellur áreiðanlega í góðan
jarðveg í Moskvu, og innan tíð-
ar mun Þjóðviljinn einnig
lauma Gottwald aftur að les-
endum síinium.
1 þvi blaði heyrist a.m.k.
aldrei orð um hernám Tékkó-
slóvakíu. Kn eitt af áróðurs-
brögðum kommúnista er að
koma því inn, einkum hjá æsku
landsins, að ísland sé hernumið.
Það var því harla athyglisvert
að heyra hverju talsmenn Fram-
sóknarflokksins Einar Ágústs-
son, utanrikisráðherra og hanni-
balista, Magnúis Torfi Ólafsson,
menntamálaráðherra, svöruðu
nýlega, þegar Jóhann Hafstein
spurði þá í sjónvarpsþætti,
hvort þeir teldu Island hernum
ið land. Báðir svöruðu þeir
þeirri spurningu ákveðið neit-
andi.
Gott fréttablað breytir ekki
staðreyndum, ekki heldur í svo-
köllluðum „fréttaskýringum“.
Það hleypur ekki eftir þröng-
sýnum miðstjórnaröflum póli-
tiskra flokka. Rússneskir
„fréttamenn" og aðrir blaða-
menn kommúnistamálgagna eru
sérfræðingar í slíkum „skýring-
um“. Þeir eru yfirleitt látnir
snúa sannleikanum við, verða
að miða allt við þann eina
„sannleika", sem kerfið krefst
og hafa á þann veg breytt merk
ingum veigamestu orða eins og
lýðræðis og frelsis. Þetta hefur
einnig gerzt hér, t.a.m. þegar
kommúnistar og bandingjar
þeirra tala um frelsið í Sovét-
ríkjunum og „alþýðulýðveldin"
Austur-Þýzkaland og Búlgaríu,
svo að dæmi sé tekið.
Blaðamenn á Vesturlöndum
reyna auðvitað einnig að túlka
fréttir, skyggnast undir yfir-
borð atburðanna, en munurinn
á þeim og fréttaskýrendum
feommúnista er sá, að þeir
byggja skoðanir sínar á stað-
reyndum, en ekki einhverjum
Imynduðum allsherjarsannleika
eða löngu úreltum mannasetn-
ingum.
Ofstækið í garð
Morgunblaðsins
Komið hefur fyrir að ofstæki
andsíæðinga Morgunblaðsins
hefur orðið svo magnað að þeir
hafa líkt blaðamönnum þess við
Göbbels og fasista. Slíkar full-
yrðingar virðast einna helzt
stafa af því, að Morgunblaðið
hefur óhikað talið það skyldu
sína að benda á þá staðreynd,
að bak við helgrímu kommún-
ismans eru ekki einstaklingar
með mannlegt andlit, heldur
ó-persónur, sem svo hafa verið
nefndar £if þeim sem hafa orðið
fyrir barðinu á kerfinu i Sovét-
ríkjunum; þ.e. fólk, sem hefur
týnt persónueinkennum sínum
á blóðstalli kerfisins, eins og
allt mannkyn þekkir nú úr
sögu kommúnismans. Ábending
um nálægð þessara sögulegu
staðreynda er af lítt þroskuðu
og afvegaieiddu fólki nefnd
„Rússagrýla". „Þetta fólk ætti
að kynna sér, hvað varnarmála
ráðherra Noregs, Jakob Foster
voll, heíur t.a.m. að segja um
aukin umsvif Sovétríkjanna á
Norður-Atlantshafi, þar sem
þeir reyna nú að koma Islandi
inn á svæði, sem þeir geta svo
síðar talið Breshnevkenninguna
ná til.
Þá hefur Morgunblaðið einn-
ig talið það eina af höfuðskyld-
um sínum að benda Islending-
um, og þá ekki sízt íslenzkri
æsku, á þá staðreynd að komm-
únistar hér á landi eru saman-
komnir í Alþýðubandalaginu,
þó að auðvitað séu ekki allir
fylgjendur Alþýðubandalagsins
kommúnistar.
Hér að framan er minnzt á
lofsöng Husaks um Gottwald.
Hann er prentaður í upplýsinga
riti kommúnista, sem gefið er út
í Vín, en er stjómað frá Prag.
Það nefnist Informations Bull-
etín og er prentað á þýzku.
Fyrstu grein síðasta heftis rit-
ar sjálfur Breshnev og fjallar
óhægara um vik, þvi að „lín-
urnar" koma ýmist frá Moskvu,
Albaníu, Kúbu, Rúmeníu eða
Kína, svo að nokkur dæmi séu
nefnd. Nú er blaðinu svo umhug
að, að vera á réttri „línu“, að
hálfraunalegt er að fylgjast
með viðbrögðum þess og „frétta
skýringum". Þegar Nixon
Bandaríkjaforseti flutti friðartil
lögur sinar um styrjaldarlok i
Víetnam, hafnaði Þjóðviljinn
þeim, áður en Nixon flutti ræðu
sína. Gott er að hafa vaðið fyrir
neðan sig! En illt er að eiga
þræl að einkavin, segir í fornri
bók. Og blað, sem er herskárra
en Mao og húmorlausara en
Breshnev á satt að segja dálít
ið bágt.
Herför Hannibals
orðin að her-
leiðingu
Því miður vill þó oft brenna
við að lýðræðissinnað fólk á Is-
landi standi ekki vörð um ör-
yggismál þjóðarinnar og sé
kommúnistum of leiðitamt í
valdabaráttunni hér á landi.
Við þessari þróun hefur Morg-
unblaðið varað viðstöðulaust,
enda aldrei meiri ástæða til þess
en nú. Það er því ekki að undra,
þótt blaðið verði fyrir aðkasti
ofstækisfyllstu aflanna í
,,Kommun istische Partei", en hitt
kemur mörgum undarlegar fyr-
ir sjónir, að blaðið skuli gagn-
rýnt af svokölluðum lýðræðis-
sinnum fyrir þessa varðstöðu
sína. Ástæðan er auðvitað sú, að
þetta fólk hefur ýmist brugðizt
skyldu sinni, brostið þrek eða
reynir með öllu móti að dreifa
athyglinni frá svikum sínum og
sauðshætti. Oft hefur komið
fyrir, að Tíminn, aðalmálgagn
Framsóknarflokksins, og ein
hverjir hannibalistar hafa tekið
undir hersöng kommúnista um
ofstæki Morgunblaðsins. Aftur
i? VíXjVjiyi. vf « tiivjviiov fo'-C'X 'i 6>* i* fá
■-.•-■■>>•.■X"0y».>>íM0x..s»í.<(y><»*x< .. •
J>> > ><«'»*,.« «•> *v>/> A<> !■>'>>(„<,»»<'<'v »

*6'»« >Vi
>vn >» M><.
wjoíoc,- joxo-o '*« >«»■»> V ‘0 to""* <•>»-
'"«> 'T>r< OO (,<>»<■ IV>-J W
„ «ol -llooj t' .M»04o- >»•. Voo ■>..
■>» tr-itx 0 ■> X '»
• Ud>vol >» «>»«»> •• >0* 0<0>
>cyo< ■'ooOV/ »r*o> <>tj< 00K- „kSc.o>M--o OtoOj.o'
*»*<» 4 *v<v.y*
Snjórinn horfinn
ft0i*0>x »OH 4««
■l-M» <rX«< ■WolOVoO' <OC<0!.. OKIM *0««> >K
f~KM>01 WO'UOySOOje
.•.- Mf*0.-4f*>X .t>»H<l<-.»*X>H-..fj;*<-.<»XWi>.
l*>H>,<v>0'.>>O<-10<n»0.<A-.«-.<í»*>«Jl»<0U*>dl>Ko>0f>l
. •>>!*>«w :f»>>K0i«*4>*<>o 1»>o«> b . !»«><*<•.
.'.yo:>>i»W>>xo><*«.o-yf .>uo t.vnvs*
/'f. >Hfo<>X/ <M> 00' vfs<00< 0O> >' <»» Ov A' »x- oto
" " - >« IVSV
*’»**> •' i'.:
«rfcltó»O«* X0>. >*X» ./fl< M'<W< >* MOKrtOy. ><>Xv>0»<0'
5>U.Xk> />.,<o v>0> »»0>*>y».- 05 0>
-'.4>*xöv>><-'.^***>*.-'Á*'.-fcoií<.-.í»..'.<K-.-f<'0<'-.y.>. x»>« <0»x-
OUtfXvto. !•»» W-'O/.fKO 0< V/O'yv/U* 0-00-
»0 <lvf '»> ■>/>< <V<*' " « 'MO'WA
i>01«"* ft'xf'xO* if< M XoíK 1 < s-k-ow K><Vyy>o«
« «•>"' • 'ooo *»>< o>.•v<M5»o <o'«; >« '*> <■<»♦•
',0< >K>X*»- <■!<< fouo* <;»fv»0 «<X'tMO *>»
<M,w/jUt, tX-.'»0<bu.l>0't Kt f<M". »-«0 <<*<0*t.0CV
H .0 0. ><" (ly»f<> /X»»v.0> »0< ' • f*»«0»'.
'»<./.» <,.■.',Ovr >«.••> !«! "» «« ♦on.v/ooo.
<K»K«»»»»OVl<o<40v>»>>'Xo'.»0<.,‘>'»>«»y'.00.<0!'-,-.--.-
•«»* >!>** v'jH IxSH. vx » W « « >• <Jf. 'K. xo>0tf*!'ff
*>*»* / >'0',«of*l( '>M«(.»X « o»»»»«>*' V.* "0
V,«K'»K»».V". V' >K*0 vf«». tíooK*: X!■!*«. (>Kwt .
0*0»'. < fl>00tx!*<c. O.ol«*>
VlffOVUO' t'oó* .'«', f<-v.!> «>»>>»0«' tf»'»<>. Kx»»o.
4<K,.» ' o''V'»o XK »/»'"!' •« V"x-*'v«' <)•»■» VO!
oo ■« • • -*:o«*< <« tavVooot'W vvW! ifo'
0> -> o; 'X* .0 •'oVvOx, 0'00>I**OB*< V»VK> v<6*
«rVo> ' *»»>'>*<•>»
■ ■ ■;>* f«v>o(v> •v.t'l.KOX X.»0»o./x>. .•< 5.yK,«*. v»»f.-;-.
-'v» í* <X '<.*><. V"J» '»Ovj<.' *< >><■<<* 0»v
Oln(»r J»hA nw>A nott. •... f
í Reykjavíkiu-bréfi er m.a. fjallað um yfirritstjóra Timans.
ar (Kjartanssonar) að halda
við þessu nafni og númeri, svo
að ekki sjáist I það, sem á bak
við er. Þótt Magnús sé góður
feluleikari, reynist stundum erf-
itt að fela hjartalagið."
Þessari „Rússagrýlu" er hér
með komið á framfæri.
„Það hefur
enginn bannað44
I Þjóðviijanum 29. janúar s.l.
var á forsíðu frétt frá Moskvu,
þar sem segir m.a. að Furtseva,
menntamálaráðherra Sovétríkj
anna, hafi lýst yfir því á blaða-
Reykjavíkurbréf
Laugardagur 5. febr.
hann auðvitað Um friðinn, frið-
arviðleitni kommúnistaríkjanna
og ást Varsjárbandalagsherjanna
á mannfólkinu. Þá ritar Gierek
hinn pólski í svipuðum anda,
þá er grein Husaks og á bls.
65 er loks grein eftir hinn ís-
lenzka jafnoka þeirra félaga;
Ragnar Arnalds. Grein hans
■hieitir: Ein Linlksruok — eða:
Sveifla til vinstri. í inngangi er
þess igietið að Alþýðubandalagið
hafi unnið magnaðan pólitiskan
sigur í síðustu Alþingiskosning-
um, — en íslenzki kommúnista-
flokkurinn er eins og hann legg
ur sig í Alþýðubandalaginu seg
ir réttilega í innganginum (. . .
der Volksbund, dem auch die
Kommunistische Partei ange-
hört. . . “). 1 þessu fína sálufé-
lagl er ekki verið að tala neina
tæpitungu. Og Ragnari Arnalds
flökrar ekki við félagsskapn-
um Þess má geta að athyglis-
vert er, að hann leggur áherzlu
á fylgishrun Framsóknarflokks-
ins í grein sinni og stefnuleysi
hans. Er augljóst, að hann telur
kommúnista geta fiskað í því
grugguga framsóknarvatni á
næstu árum.
Hugsjón kommúnistakjarnans
er ekki þjónusta við frelsi og
lýðræði á Islandi, heldur þjónk
un við erlenda heimsvalda-
stefnu. Fyrir nokkrum árum
snerist Þjóðviijirm eins og vind
hani eftir þvi hvaða „lina“ var
send frá Moskvu. Nú á blaðið
á móti eru þessir aðilar sjálfir
gjörsamlega hættir að gagnrýna
kommúnista. Þeir hafa gefizt
upp. Herför Hannibals gegn
kommúnistum er orðin að her-
leiðingu hans sjálfs. Sorgleg er
sú saga. En hún er athyglisverð
og ástæða fyrir fólk að draga
af henni nokkurn lærdóm. Von-
andi verður þetta þó ekki til
þess, að lýðræðið verði herleitt
í iandinu og dagar þess taldir.
ísraelsmenn komust heim aftur
fyrir tiiverknað drottins alls-
herjar. En nú er spurningin,
hvort hannibalistar og fram-
sóknarmenn drukkna ekki í
Rauðahafinu.
Framsóknarmenn og hannibal
istar voru áður fyrr óhræddir
við að kalla kommúnista sínum
réttu nöfnum, einkum þegar
þeir þurftu á þvi að halda
nokkrum vikum eða dögum fyr-
ir kosningar. Þannig sagði einn
af ritstjórum Tímans, Þórarinn
Þórarinsson, um Alþýðubanda-
lagið í blaði sinu sunnudaginn
23. ágúst 1970, að sá flokkur
væri „upphaflega ógrímuklædd
ur Kommúnistaflokkur. Það
gafst illa, þvi að Islendingum
geðjast ekki að kommúnistum.
Þvi var ákveðið að breiða yfir
nafn og númer að dæmi vissra
veiðimanna í landhelgi. En
þetta nýja nafn og númer ent-
ist illa, og því var enn tekið
upp nýtt nafn og númer fyrir 2
árum. Það er hlutverk Magnús
mannafundi „að ekkert væri
því til fyrirstöðu, að rithöfund
urinn Alexander Solshenitsyn
tæki við bókmenntaverðlaunum
Nóbels og fulltrúi sænstou aka-
demíunnar kæmi til Moskvu
þeirra erinda. Það hefur enginn
bannað, sagði Furtseva, sem er
eina konan í sovézku stjórninni,
og til þess þarf ekkert leyfi.“
Svo mörg eru þau orð. Aðal-
málgagn kommúnista á Íslandi,
eða „Kommiunistische Partei",
notar forsíðu sína að venju til
að slá ryltoi í augu fólks: „Það
hefur enginn bannað. . . “ Nei,
eins og allir vita hefur Solshen
itsyn verið það i sjálfs vald sett,
hvar og hvenær hann tæki við
bókmenntaverðlaunum Nóbels!
Góðmennska Rússa riður ekki
við einteyming á síðum Þjóð-
viljans.
Furtseva kom í heimsókn til
Islands fyrir allmörgum árum.
Þá birtist við hana samtal hér I
blaðinu og vakti það mikla at-
hygli. Hún talaði enga tæpi-
tungu. Hún hafði hugrekki til
að skýla sér ekki á bak við
nein pótemkin-tjöld hræsni og
yfirdrepsskapar eins og aðal-
málgagn hennar hér á landi.
Hún sagði sannleikann umbúða-
laust, m.a. að hún tryði ekki á
guð. Þá varð sumum kirkjunnar
mönnum nóg boðið — og þvi var
jafnvel haldið fram að blaða-
maður Morgunblaðsins hefði
snúið út úr orðum hennar og
lagt henni þetta guðlast í munn.
Slíkt guðleysi fyrirfyndist ekki
í Sovétríkjunum!
Furtseva hefur verið í heim-
sókn í Bandaríkjunum undan-
farið. Þar hefur hún látið all-
mikið að sér kveða. Hún er
kænn stjórnmálamaður — og
líklega ódrepandi. Það eitt að
lifa af svo langa setu í æðsta
embætti í Sovétríkjunum er af-
rek, sem eftir er tekið. En vel
mætti þessi ágæti menntamála-
ráðherra Sovétríkjanna taka af
skarið og leyfa föður Askhen-
azys að skreppa til Islands og
heimsækja son sinn. Eftir því
yrði einnig tekið. Átthagafjötr-
ar eiga aðeins heima í sögubók-
um. Það ætti menntamálaráð-
herra Sovétríkjanna að vera
ljóst, svo mjög sem hún hefur
sjálf ferðazt sér og öðrum til
óblandinnar ánægju.
Annars verður harmleikur-
inn um Solshenitsyn og sovézka
rithöfunda ekki rifjaður upp
hér. Á hitt er þó ástæða til að
benda að Solshenitsyn hefur
ekki treyst sér til að fara úr
landi og veita bókmenntaverð-
launum Nóbels viðtöku af ótta
við að fá ekki að snúa aft-
ur heim til Sovétríkjanna.
Hann hefur sjálfur drepið á
vítaverða frammistöðu „hinna
hlutlausu" stjórnvalda Svíþjóð-
ar í máli hans og bent á þá
nöpru staðreynd, að einkenni-
legt sé að stórveldi eins og Sví-
þjóð hafi ekki yfir að ráða í
Moskvu 30 manna sal til að út-
hluta Nóbelsverðlaununum
Gunnar Jarring, sendiherra Svi
þjóðar í Moskvu, og fyrrum
sáttasemjari Sameinuðu þjóð-
anna í löndunum fyrir botni
Miðjarðarhafs, kom mjög til
greina sem framkvæmdastjóri
Sameinuðu þjóðanna. En eftir
framkomu hans i máli Solshen-
itsyns var hann úr sögunni.
I nýjum
búningi
99
66
Hér að framan var minnzt á
Izvestia, Pravda, Neues Deutsch
land og Rude Pravo. „Blaða-
stjórnir" þessara pólitísku
snepla skipa menn úr æðstu
stjórn kommúnistaflokkanna. SI.
sunnudag flutti Tíminn ávarp
Ólafs Jóhannessonar, formanns
,,blaðstjórnar“ Tímans, og var
FraniJiald á bls. 13.