Morgunblaðið - 14.09.1975, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. SEPTEMBER 1975
15
— Slagsíðan ræðir við Jakob Magnússon
Þetta þýðir m.ö.o. að þú hefur
ekki alveg sagt skilið við
tónlistina?
Nei, alls ekki. Ég er hættur sem
atvinnumaður og ég hef hug á að
sinna ýmsum öðrum áhugamálum
og námi en ég verð eitthvaö
viðloðandi bransann áfram.
búningsherbergjunum sem ég
kynntist honum.
AF JÓNI LANGA
OG ÍSLANDSREISU
HANS
HUGSJONIR SEM
EKKI STÓÐUST
1 Rifsberja vorum við uppfullir
af hugsjónum og snobbi í
sambandi við tónlist. Við vorum
að reyna að halda þessu á
einhverju plani sem þýddi ekki
neitt og í raun og veru sáum við
þetta ekki I raunsæju ljósi. Og
maður gerði sér ekki grein fyrir
því fyrr en eftir að út var komið
að maður hafði verið að eyða
tímanum f vitleysu. Að vísu
gerðum við fullt af fólki til geðs á
meðan þetta varði og i þeim hópi
voru t.d. „hausarnir" sem ég
talaði um áðan. Annars má segja
að helmingurinn af þessu fólki
hafi ruggað sér vegna þess að það
hélt að það væri fint að rugga sér
eftir þessum og þessum tónum.
Þetta fólk var mikið í hassi og
sýru og sumt er enn á fullu í
þessu. En þetta er afskaplega lítið
uppbyggjandi líf svona stöðugt
hass brennivíns og sýrusukk.
Fólk verður eins og lauf í
vindinum þegar það kemst i
svona gjörbreytt hugsunarástand
og sumt fólk nær sér aldrei á strik
aftur. Allt raunveruleikamat
verður að engu. Og þegar menn
svo koma niður af þessu verða
þeir utanveltu við þetta venjulega
líf og komast I andstöðu við þetta
system sem þeim finnst vera og
kenna öllum öðrum um hvað
kerfið er ófullkomið I stað þess að
taka þátt I að breyta þvi til hins
betra, — þvf það er eina leiðin.
En sem sagt þegar við I
Rifsberja gáfumst upp á
hugsjónunum hérna heima fórum
við út og ætluðum að spila þar
sem hljómsveit. Það hefur nú oft
komjð fram áður hvernig þetta
fór allt saman. Við lentum í
fjárhagsþröng hinni mestu sem
endaði með þvi að við urðum að fá
okkur ýmis konar aukavinnu. T.d.
fór Tómas að þrífa klósettskálar
hjá ríkum kerlingum og við
Þórður fórum f það að affrema
vörubila. Við vorum svo blankir
að við sultum í eina viku
samfleytt og það endaði með því
að ég þoldi þetta ekki lengur. Ég
fór í næstu auglýsingu sem ég sá í
Melody Maker og dreif mig f
prufunina þar sem mættir voru
40 snáðar til leiks og ég fékk
starfið fyrir einhverja mildi.
Þessi hljómsveit hét MERLIN og
með þeim spilaði ég allt sumarið
og fram I október. Þá lentum við i
túr með John Baldry en hann var
þá að setja saman hljómsveit. Það
var sem sagt þarna i
(Þar sem Long John Baldry
var í eina tið i hópi þekktustu
söngvara heims lék Salgsfðunni
forvitni á að vita hver staða hans
var i enska poppinu um þær
mundir sem Jakob kynntist
honum.)
— „Eftir að hann sló í gegn i
kringum 1969 tók hann sér frí, —
gerði ekkert í tvö og hálft ár.
Hann er latur að eðlisfari og
fremur gefinn fyrir hóglífi, — án
þess að ég vilji á nokkurn hátt
halla á hann því þetta er einhver
besti drengur sem ég hef hitt og
góður félagi. Hann er eiginlega
alltof góður til að standa I þessum
bransa. Það vantar i hann alla
hörku eða þessa viðskiptaklæki
og eiginhagsmunasemi sem eru
reyndar neikvæð atriði, en þó
nauðsynleg til að halda sér
gangandi i þessum skíta-bransa.
Hann sem sagt nennti ekkert að
gera i tvö og hálft ár eða þangað
til gamlir vinir hans drifu hann i
að gera L.P. plötuna „It aint
easy“, sem svo seldist mjög vel í
Ameríku. I rauninni gerir hann
alltaf skemmtilega hluti þegar
hann tekur til hendinni og það
eina sem hann vantar er eitthvað
„popp-hit“ til að vera í pressunni
og fjölmiðlum."
— „Það er skemmtileg tilviljun
í sambandi við John að hér áður
fyrr var hann einn af
uppáhaldssöngvurunum okkar I
Rifsberja og við pældum mikið f
honum. Af sex plötum sem voru
allsráðandi I partium hjá bandinu
átti Baldry tvær. Mér datt þá ekki
I hug að ég ætti eftir að kynnast
honum og spila með honum, enda
var það algjör tilviljun að við
skyldum lenda i sömu
hljómleikaferðinni. Það að spila
með John er einhver besti skóli
sem ég hef fengið, og hann hefur
haft mikil áhrif á mig. Það má
segja að hann hafi plantað í mig
einhverri rokk-tilfinningu sem
eflaust verður erfitt að rifa úr
aftur.
Hvernig tók Baldry f
hugmyndina um að koma til
Islands?
Það var eiginlega hann sem átti
hugmyndina. Hann var búinn að
nauða i mér lengi að koma hingað.
Annars fór túrinn ekki alveg eins
og efni stóðu til. Bæði var veðrið
hundleiðinlegt og svo settu allar
flugferðirnar strik í reikninginn,
en hann er mjög flughræddur.
Ferðin byrjaði nú á þvf að við
komum í þessari litlu rellu en
hann drakk hræðsluna úr sér f
það skiptið. Svo flugum við
norður I brjáluðu veðri. Ég hef nú
oft flogið en aldrei orðið eins
hræddur og þá veðrið var svo
slæmt. Baldry umturnaðist alveg
bara um leið og við vorum komnir
á loft, — þá öskraði hann
brjálaður af reiði: „Jakob, stop
the plane, turn around theplane,
cancel the gig“ (Jakob stoppaðu
vélina, snúðu vélinni við, aflýsum
ballinu.) Svo varð þetta alltaf
verra og verra eftir því sem
veðrið versnaði og að lokum var
komin skeifa á munninn, — hann
hélt að þetta væri hans siðasta því
hann er fram úr hófi lífhræddur.
Svo þegar við lentum loks á
Akureyri eftir allan hristinginn
þá þrútnaði hann út og tautaði
eitthvað um að réttast væri að
stprengja þessa eyju í loft upp.
Siðan hótaði hann að aflýsa
ballinu og fara með bil til
Reykjavíkur. Þá var honum
snarað inn i Sjálfstæðishús og
einni Viskýflösku sturtað upp i
hann og þá var hann góður. Svo
svaf hann á leiðinni heim. En
eftir þessa ferð var hann fremur
óhress. Annars fannst mér Baldry
koma betur út á sviði hér en í
Englandi. Hérna lét hann allt
flakka en í Englandi er hann
frekar stífur og var um sig.
Annars hafði hann hálft í hvoru
gaman af ferðinni I heild. Það var
margt sem kom þessum
útlendingum spánskt fyrir sjónir
hérna, — eins og t.d. ballið á
Hellu. Ég hef aldrei séð eins
ægilega samkomu nokkru sinni á
ævi minni. Menn brutu flöskur á
hausnum á hvor öðrum og einn
sást slökkva I sigarettu á
hálsinum á félaga sinum. Bjartur
og heiðskir sveinn breyttist i
ófreskju við það eitt að stjakað
var við honum og þannig mætti
lengi telja. Svona þekktist
náttúrulega hvergi I heiminum
nema hér. Það má kannski segja
að til séu eðlilegar skýringar á
þessu. Þetta er fólk sem vinnur
hörðum höndum sex daga i viku
og það er ósköp eðlilegt að það
þurfi sina útrás, — Það þarf að
komast á ærlegt fyllerí, gleyma
sér algjörlega og missa stjórn á
sér. Hann er lika þungur
þjóðarkarakterinn i okkur, — það
sést best á þeirri tónlist sem
hefur verið gerð hér á landi í
gegnum aldirnar. Þetta eru
ákaflega þungar tilfinningar og
ég held að þar ráði mestu um
veðrið og myrkrið. En hins vegar
fannst mér sjálfum túrinn með
Baldry skemmtilegur, — það er
alltaf gaman að spila með honum.
Hann er eiginlega sá eini sem ég
hef gaman af að bakka upp en
auðvitað er skemmtilegast að
spila eigið efni, — spila fyrir
sjálfan sig.
SVARTAGALDUR
0G DAUÐI
GRAHAM BOND
Talið barst nú að búsetu Jakobs
í London og kom þá m.a. i ljós að
hann hafði um skeið búið með
Baldry í húsi sem tengt var
ýmsum dularfullum atburðum.
— „Húsið sem við John leigðum
af Rod Stewart í Highgate var
haldið illum öndum, — ég er
alveg sannfærður um það.
Þetta byrjaði \ þannig að
svartagaldursmenn mögnuðu illa
anda gegn John, en hann hafði
kært þá fyrir að drepa köttinn
sinn. Þeir stunduðu það að drepa
ketti þarna í nágrenninu og
notuðu blóðið úr þeim til að
fremja sín myrkraverk, en John
sem er mikill kattavinur vildi
stoppa þetta og fór með það í
lögregluna og blöðin. Þeir
byrjuðu með þvi að senda John
hótunarbréf þar sem sagði að það
hefði þegar verið sigað á hann
illum öndum og ef hann héldi
uppteknum hætti með því að
skýra frá því hvað væri að gerast
þarna í Highgate-kirkjugarðinum
þá mundu þeir gera honum
eitthvað til miska sem þeir og
gerðu að lokum. Svo drapst annar
köttur þarna rétt hjá og John var
ákveðinn i að láta þetta ekki
viðgangast. Það næsta sem skeður
er það að hann fær sendingu í
pósti, — langa leirbrúðu með
nagla i gegnum haus og lappir.
Um þessar mundir verður John
alveg ómögulegur maður og
kaldur gustur fer að næða i
gegnum húsið. Ég fann þetta svo
greinilega og það voru fleiri sem
fundu það t.d. Maggi I Change og
margir aðrir. Það var alveg
kolreimt í húsinu. Svo líður og
bíður og John er orð-
inn eyðilagður út af þessu og
hann finnur hvernig starfskraftar
hans lamast og hann fær engu
áorkað, — allt snýst honum I mót.
Það er staðreynd að svona
svartagaldursmenn geta gert hina
ótrúlegustu hluti eins og
sannaðist þarna. Þetta endaði
með því að John var ráðlagt að fá
einhvern til að særa andana út úr
húsinu og á þvi sviði var Graham
Bond talinn sterkur maður því
hann kunni heilmikið fyrir sér í
þessu og var búinn að stúdera
þessa hluti talsvert. Hann kom
með alls kyns teikn og tákn,
reikelsi, hnalla og dótari og
byrjaði að söngla einhverjar vísur
aftur á bak og fremja alls kyns
reykmerki og serimónfur um allt
húsið. Nú, þetta endaði með þvi
að hann nær þessum illu öndum
út úr húsinu a.m.k. hætti kaldi
gusturinn og Baldry tók gleði sína
aftur . Svo gerist það að tveimur
vikum eftir þetta hringir Graham
Bond í Baldry og segir: „Mér
líður ekki rétt vel á sálinni, — ég
held að þessi særing hjá þér um
daginn hafi komið eitthvað illa
við mig.“ Og eftir aðra viku
hringir hann aftur og segir: „Ég
held að ég sé alveg að frika út, —
ég þoli þetta ekki lengur það er á
mér einhver baggi, — ég held að
djöfullinn hafi sest i mig.“ John,
eins nærgætinn og hann er nú,
varð náttúrulega alveg eyðilagður
Framhald á bls. 34