Morgunblaðið - 16.09.1979, Blaðsíða 14

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. SEPTEMBER 1979
Bama- og FjiiLskvldusíðan
Ríkur en
samt fátækur
„Áöur fyrr átti ég allt nema peninga,“ sagði maður
nokkur, sf in hafði verið fátækur að peningum og eignum.
En hann þekkti Guð og það hafði verið honum á við auð
og allsnægtir.
„En nú,“ bætti hann við, „á ég ekkert nema peninga.”
Við það að eignast mikla peninga, hafði hann gíeymt
Guði og þá fannst honum hann vera fátækur, þrátt fyrir
auðæfi sín.
SENDIÐ
TEIKNIN G AR
Nú er aumarfríið brátt i e, da
hjá tlestum. Margt hefur ej> .agt
á daga ykkar drifiö og allit hafa
frá eínhverju aö eegja.
Sendiö nú Barna- cg
fjölekyldueíöunni teikningar, eög-
ur og Ijóð frá liðnu eumri. Sparið
ekki blýanta og penna. bið getið
unnið í eamvinnu við foreldra
ykkar — og viaeulega vaeri gam-
an að fá einnig linur, eögur, Ijóð
eða annað frá foreldrunum. bað
er allt of ejaldan eem bað geriat.
Heimiliefangið er:
Barna- og fjölakyldutída Morgun-
bladains
Morgunblaöid
Aðalslræli 6,
Reykjavík.
Er unnt
að stöðva
fellibyl?
Á hverju ári valda fellibyljir
hræðilegum slysum og eyðilejíff-
inffU í Bandaríkjunum (og Japan),
serstaklega í suður- og suð-
vesturhluta landsins.
Stundum finnst okkur hálf
fáránlegt að hugsa um eða tala um
að stöðva fellibylji, þegar við
heyrum um hina feikilegu orku,
sem fóigin er f slíkum byljum. Ilún
getur stundum lagt stórborgir í
eyði. En bandarískir veðurfræð-
ingar hafa lengi velt þessu fyrir
sér.
Athuganir þcirra og tilraunir
hafa valdið þvf m.a., að nú er unnt
að uppgötva fellibyljina miklu
fyrr en áður, svo að nú er hæt að
aðvara fólk, til þess að það geti
forðað sér og komist á örugga
staði.
Næsta takmark þeirra er að
uppgötva upphaf byljanna enn
fyrr, svo að unnt sé að „sprengja“
eða sprauta í skýin sérstöku efni,
sem hefur þau áhrif, að skýin falla
niður sem regn, áður en felli-
byljirnir myndast.
bórir S. Guðbi'rgssftn
Rúna (iisladóttir
0
o
0 0
o o
o
o
0 o
o 0 0 o
.... .. —
Leikur
að strikum
Með hjálp strika ætti þér að takast að tengja saman þessa tuttugu
punkta á myndinni — þannig að þau myndi níu ferninga.
'iuunyis 9 jbqbjs sjbuub ja usnBq
Fáeinar
skrýtlur
Veðrið
Anna er aðeins þriggja ára. Hún
er ekki alltaf jafn hlýðin og góð,
þegar sá gallinn er á henni. Einu
sinni vildi hún ekki borða matinn
sinn, hvað sem mamma reyndi að
gera. Allt kom fyrir ekki. Anna
vildi ekki borða matinn sinn. Loks
missti mamma þolinmæðina og
sagði:
„Ef þú borðar ekki matinn þinn,
verður vont veður á morgun og 7á
færðu ekki að vera úti að leika
þér.“
Anna leit hálf reiðilega á
mömmu sína og sagði:
„Af hverju er það alltaf ég, sem á
að ákveða, hvernig veðrið verður?"
Allt í lagi
„Hvað ertu að gera, Jóna mín?
„Ég er að skrifa bréf til Elsu.“
„Já, en þú kannt ekki að skrifa."
„Það er allt í lagi, því að Elsa kann
heldur eki að lesa.“
Lögreglan
Bjössi var að reyna að útskýra
fyrir litla bróður sínum, að það
væri eki rétt að vinna á sunnudög-
um.
„Já, en lögreglan vinnur alltaf á
sunnudögum," sagði litli bróðir
hans.„Komast lögreglumennirnir
þá ekki til himins?"
„Nei, en það er allt í lagi. Það er
ekki nauðsynlegt að hafa lögreglu
á himnum."
Prakkarar
„Leikur þtí þér nokkurn tíma með
prökkurum, Ingólfur rninn?"
spurði frænkan hans einu sinni.
„Já, ég geri það nú“ svaraði
Ingólfur sakleysislega.
„Hvað ertu að segja, barnið mitt.
Af hverju leikurðu þér ekki með
góðum drengjum?
„Af því að mömmurnar þeirra
leyfa þeim ekki að leika sér með
mér.“
Lappi litli veikist
L.;i,ppi segir ekki eitt
einasta „voff“. Það er
greinilegt, að hann þráir
að verða frískur aftur
hið fyrsta.
„Jæja,“ segir læknir-
inn að lokum. „Nú er
rannsókninni lokið,
Lappi minn. Þú verður
bráðum frískur aftur. Þú
verður að vera í rúminu í
tvo daga í viðbót og taka
inn þetta meðal, sem ég
ætla að gefa þér.„
Og Lappi gerði ná-
kvæmlega það, sem
læknirinn fyrirskipaði.
Og tveimur dögum síðar
fór hann aftur að leika
sér. Þú getur rétt ímynd-
að þér, hvort hann varð
ekki glaður og ánægður.
Hann steypti sér koll-
hnís og gelti hátt og
snjallt svo að undirtók í
'húsinu. í einu stökkinu,
sem hann tók rakst hann
á borðdúkinn, svo að
minnstu munaði, að
hann færi allur í gólfið.
Þegar kvölda tók varð
Lappi þreyttur. Hann
var svo upgefinn, að
hann nennti ekki að
ganga að rúminu sínu.
Nokkru síðar fann pabbi
Lappa þar sem hann
hafði klifrað upp í stíg-
vélið hans og steinsofn-
að.
Lappi litli, hundurinn
okkar er veikur. Hann
liggur hreyfingarlaus í
rúmfletinu sínu og horfir
á okkur döprum augum.
Hann vill ekki leika við
okkur. Hann vill hvorki
borða né drekka.
Aumingja Lappi.
Dag einn segir pabbi:
„Nei, nú gengur þetta
ekki lengur, Lappi minn.
Við verðum að fara með
þig til læknis."
Lappa er pakkað inn í
ullarteppi og við höldum
af stað til dýralæknisins.
Hann rannsakar Lappa
hátt og lágt, vigtar hann
og mælir hitann.