Morgunblaðið - 19.04.1984, Blaðsíða 7

TftTm r\rr»•
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. APRÍL 1984
7
HUGVEKJA
eftir séra
Guðmund Óskar Ólafsson
Það var fjórtán ára drengur
sem skrifaði eitt sinn þessiu orð
í eitt dagblaðanna: „Þegar ég
hugsa til páskanna, man ég bara
eftir góðu veðri. Ég held að það
sé vegna þess að þá eru allir svo
glaðir." Þetta er fallega mælt og
ósköp væri það nú notalegt ef
það væri rétt hjá drengnum að
góða veðrið og gleðin fylgdu
ævinlega páskunum. En því mið-
ur, það koma stundum páskahret
og sorgin sækir líka suma heim á
téðri hátíð, sem aðra tíma. Hitt
er þó annað, að svo kann að gera
bjart í barmi af boðskap páska,
að manni finnist sem aldrei hafi
gert dimmt á þeirri tíð, já, svo
má vera að boðskapurinn eigi
sterk tök í hjarta, að aldrei
dimmi svo yfir af daglegri nauð
og erli, að ekki búi samt gleði-
strengur innra þrátt um allt. Og
með það í huga gætu orð drengs-
ins verið sönn. Og nú rennur upp
nýr páskadagur með frásögninni
af atburðunum í garðinum
eystra, já, í garðinum. Það er
annars einkennilegt til þess að
hugsa, að eitt sinn var ekkert
slíkt orð til í íslensku máli er nú
nefnist kirkjugarður. Þetta orð
kemur með kristnum sið. Áður
og utan kristni heitir reitur lát-
inna aðeins staður hinna látnu,
en aldrei kirkjugarður. Og hvaða
þýðingu hefur það fyrir okkur að
bletturinn þar sem ástvinir eru
lagðir til hinstu hvíldar er
kenndur við kirkjuna? Svo segir
í ljóði: „ ... maðurinn horfir á
tré — blóm — gras, fugla —
vatn — sagði hver er ég — horfði
á sjálfan sig — spurði — hvaðan
— hvert — moldin þagði ..."
(I.E.S.)
Er það ekki þýðingin og mun-
urinn að moldin þegir, gefur
ekkert fyrirheit um að mann-
eskjan vaxi af nýrri rót eins og
jurtin af sáðkorninu, gefur ekki
fyrirheit um neitt nema sölnun-
ina eina. En um leið og moldin er
kennd við kirkjuna, hina eilífu
kirkju, sem bendir upp og inn í
nýja tíð, þá fær sorgin og sökn-
uðurinn mál: Hann er upprisinn,
Kristur er sannarlega upprisinn.
( árdaga sungu Israelsmenn,
þegar þeir fögnuðu Exodus, en
Exodus þýðir leiðin út: „Þá fyllt-
ist munnur vor hlátri — og tung-
ur vorar fögnuðu ... Drottinn
hefur mikla hluti við oss gjört —
vér vorum glaðir“ — þennan
söng hafa kristnir menn tekið
undir frá upphafi, í nýrri
merkingu þó: Þeim hafði verið
gefin leiðin út. Gröfin hafði látið
laust herfang sitt. Moldin hafði
fengið mál, það var orðinn
raunveruleiki sem Herrann
hafði sagt: „Ég lifi og þér munuð
lifa.“ Við könnumst öll við orð
Páls úr fyrra Korintubréfi: „Ef
Kristur er ekki upprisinn, þá er
ónýt predikun vor og þá er ónýt
trú yðar.“ Auðvitað gætum við
leikið okkur með páskaeggin og
liljurnar og haft gula fallega
bómullarunga á hátíðarborðun-
um áfram og alla tíð, en ónýt
væri trúin og tilgangurinn á bak
við herlegheitin, ónýt væri guðs-
þjónustan og sérhvert mál með
holum hljómi við hinsta beðinn,
nema fyrir það eitt að liljan seg-
ir: Lífið lifir fyrir Jesúm Krist.
Moldin fær ekki mál fyrir minn-
ing eftir góðan mann. Við stæð-
um þá ennþá í sömu sporum og
konurnar, sem komu að gröfinni
forðum til þess að uppfylla þá
skyidu sína að huga að jarðnesk-
um leifum góðs vinar. En við
stöndum ekki lengur í þeirra
sporum, sem þær áttu að gröf-
inni heldur sporunum sem þær
áttu frá henni og síðar þegar þær
vissu að Hann var upprisinn. í
Kristur
er
upprisinn
einni af skáldsögum Dickens
segir frá konu nokkurri, sem
reyndi til þess á allan hátt að
stöðva allt í kringum sig í tíman-
um, til þess að tapa ekki minn-
ingunni um góðan vin, sem hún
hafði misst. Gluggatjöldin voru
dregin fyrir, ekkert mátti hreyfa
í stofunum, né heldur færa úr
stað föt eða muni hins látna. Og
síðan byrjaði rykið að setjast að
og hægt og bítandi stöðvaðist
lífshrynjandin og konan sjálf
tærðist upp og lamaðist að allri
löngun til lífs og starfa. Hvert
okkar er ekki ætíð að missa af og
týna einhverju sem mikils virði
var, ástvini, kunnugum, eða bara
hamingjudegi? Hver vildi ekki á
stundum að tíminn stæði kyrr,
þegar allt lék í lyndi, að sumar-
tíðin í einu og öðru héldist við að
eilífu? En þó vitum við að okkur
er ekki unnt að stöðva tímann
eða hrörnunina, né heldur taka
til baka tækifærin sem liðu hjá.
Víst getur hin eðlilega hryggð
orðið svo djúp og sár að mann-
eskjan eins og dofnar á allt sem
heyrir til deginum og lífinu, en
það má ekki leiða svo langt til
myrkurs og tæringar að við
gleymum því að engin dimma er
svo dökk að Guð geti ekki látið
rofa til, því að „leiðin út“ er orð-
in kristnu brjósti staðreynd.
Þegar sorgin og fölnunin setja
mark á það sem við njótum og
höfum, þá getum við eins og
Lúther orðaði það eitt sinn „látið
augun verða að eyrum" og heyrt
og treyst röddinni sem mælti:
„Skelfist ekki ... Ég er upprisan
og lífið." Við þessa rödd erum við
frjáls, frjáls frá því að binda
huga og hjarta við það sem liðið
er, frjáls frá því að sjá bara það
sem augun greina og hraðfleyg
stundin býður óg það sem mest
er, frjáls að því að deyja og sjá
vini hverfa með sigursöng pásk-
anna fyrir innri augum. Það eru
þrjár myndir yfir jafn mörgum
dyrum dómkirkjunnar í Mílanó.
Yfir fyrstu hliðardyrum
standa þessi orð: „Hvaðeina sem
gleður varir aðeins um stundar-
sakir." Yfir öðrum hliðardyrum
er þetta: „Allt, sem veldur kvöl
varir um stund.“ En yfir aðal-
dyríim er skráð: „Það sem er
stærst og mikilvægast er eilíft."
Að kristinni sýn er þetta í sann-
leika sagt. Það er allt sem ör-
skotsblik, sem unað veitir eða
með sorgum særir, allt líður,
hverfur, eyðist. Það eina sem
varir og verður þá vegferð þrýt-
ur er það, sem af Guði er fætt og
nært til að lifa af í himni hans.
Þegar við því hefjum gleðisöng á
páskum, þá er það ekki eingöngu
til þess að lyfta okkur á tilfinn-
ingaöldum yfir dagleg viðfangs-
efni og barning hversdagsins,
heldur til þess að lofsöngurinn
dýpki trú okkar og haldi henni
við, að hún verði ekki ónýt og til
þess að minna okkur á að við
erum öll hvert öðru tengd í kær-
leika Guðs, sem er eilífur og tak-
markalaus og að við eigum að
deila hvert með öðru og votta
eins og forðum var gert með því
að láta tungur vorar fagna og
vera glöð. Við eigum það sameig-
inlegt að geta falið Drottni
áhyggjur, sem létti lífið sem
dauðann. Hann er von okkar hér
og nú og framtíðina hefur hann
auglýst kröftuglega í Jesú Kristi,
auglýst hana í dagrenning hins
fyrsta páskadags. Við nefnum
það trú, þegar hjarta getur lesið
þá auglýsing og tileinkað sér
hana. Þaðan er fögnuðurinn
sprottinn, fögnuðurinn, sem lýs-
ir sér eins og drengurinn skrif-
aði um, að sjá ætíð bjart, gott og
hlýtt út frá páskaljómanum yfir
lífinu, hvernig svo sem veðrin
gerast. Því að úr því að Drottinn
gerði tré þjáninganna að sigur-
örmum hvað hættum við þá um
of að láta skuggana og hretin og
fölnunina gera okkur dimmt
fyrir augum vitandi að gleði og
sorgir, birta og dökkvi, rósin og
þyrnarnir eru umvafin kærleika
Hans, sem þrátt fyrir allt gefur
lífinu gildi og mark. Og Hann
hefur sýnt inn í framtíð, þar sem
hver bratti verður að sléttri
grund við hönd Hans og hlífð,
sem mælti: „Ég lifi og þér munuð
Iifa.“ „Hvert innsigli er brotið og
bjargi velt frá.“ Kristur er upp-
risinn, Hann er sannarlega upp-
risinn.
Guð gefi gleðilega hátíð.

Aðalfundur NEMA
AÐALFUNDUR Nemendasambands
Menntaskólans á Akureyri,
„NEMA“, var haldinn í Torfunni,
þriðjudaginn 21. feb. sl. Þetta var
10. aðalfundur sambandsins, scm
var stofnað 6. júní 1974, en markmið
þess eru m.a. að skapa aukin tengsl
milli fyrrverandi nemenda MA og
stuðla að sambandi þeirra viö núver-
andi nemendur og kennara skólans.
í stjórn nemendasambandsins
voru kjörin Sjöfn Sigurbjörnsd.
formaður, Ingibjörg Bragadóttir,
fulltrúi 10 ára stúdenta, Þyri
Laxdal, fulltrúi 25 ára stúdenta,
Eggert Steinsen, fulltrúi 40 ára
stúdenta, og Pétur Guðmundsson.
1 varastjórn Iðunn Steinsdóttir,
Auður Hrólfsdóttir, Vilhjálmur
Skúlason og Héðinn Finnbogason.
Endurskoðendur Þórður Ólafs-
son og Þorsteinn Marinósson.
Vorfagnaður nemendasam-
bandsins verður haldinn á Hótel
Sögu, föstudaginn 1. júní nk., og
verður hann nánar auglýstur síð-
ar.
(FrétUtilkynning).
Hefur þú íhugaö sparnaðarkostina
sem eru á markaöinum í dag?
Tegund sparnaðar V*rd- trygg- ing Raunávöxtun á éri m/v miam. veróbólguforaendur
12% veróbólgu 15% veróbólgu 20% veróbólgu
Verðbr. veðekuldabr. Já 9,87 9,87 9,87
Ektrí tpariakírt. Já 5,30 5,30 5,30
Happdr.skuldabr. Já 5,50 5,50 5,50
Ný spariskírt. Já 5,08 5,08 5.06
Gengistr. sparisk. 7 7 7 7
Ríkisvíxlar Nei 12,47 4,98 4,96
Alm. sparisj.reikn. Nei 2,68 0 -4,17
Sparísj.reikn. 3 mán Nei 5,09 2,35 -1,92
Sparísj.reikn. 12 mán. »•-1 7,05 4,26 -0,08
Banka sparisk. 6 mán. Nei 9,01 6,17 1,75
Vegna aukinnar eftirspurnar óskum viö
eftir eftirtöldum verðbréfum á söluskrá:
□ Eldri spariskírteini ríkissjóös
□ Happdrættisskuldabréf ríkissjóös
□ Ríkisvíxlar
□ Óverötryggð veöskuldabréf, 18—20%
□ Óverðtryggð veðskuldabréf, hæstu
leyfil. vextir
□ Verðtryggð veðskuldabréf, 2—5 ár
□ Banka spariskírteini
EIGENDUR SPARISKÍRTEINA
RÍKISSJÓÐS ATHUGIÐ!
Innlausnardagur flokka 1977-1 og 1978-1
er 25. marz. Þessir flokkar bera 3,7% vexti
umfram verðtryggingu á ári. Nú eru á
boöstólum spariskírteini sem bera 5,3%
vexti umfram verðtryggingu á ári fram að
hagstæðasta innlausnardegi.
Kynnið ykkur ávöxtunarkjörin á markaðnum í dag.
Starfsfólk Verðbréfamarkaðar Fjárfestingarfélags-
ins er ávallt reiöubúið að aðstoða við val á hag-
kvæmustu fjárfestingu eftir óskum og þörfum
hvers og eins.
SÖLUGENGIVERÐBREFA
24. apríl 1984.
Spariskírteini og happdrættislán ríkissjóðs
Ár-flokkur Sölugengi pr. kr. 100 Ávöxtun- arkrafa Dagafjöldi til innl.d.
1970-2 17.415,64 Innlv. í Seölab. 5.02.84
1971-1 15.384,23 5,30% 1 ár 141 d.
1972-1 13.894,36 5,30% 1 ár 271 d.
1972-2 11.444,07 5,30% 2 ár 141 d.
1973-1 8.702,09 5,30% 3 ár 141 d.
1973-2 8.276,15 5,30% 3 ár 271 d.
1974-1 5.464,55 5.30% 4 ár 141 d.
1975-1 4.102,91 5.30% 256 d.
1975-2 3.021,25 Innlv. í Seðlab. 25.01.84
1976-1 2.877,97 Innlv. i Seölab. 10.03.84
1976-2 2.273.74 Innlv. ÍSeðlab. 25.01.84
1977-1 2.122,16 Innlv. i Seölab. 25.03.84
1977-2 1.760,14 5.30% 136 d.
1978-1 1.438,89 Innlv. í Seðlab. 25.03.84
1978-2 1.124,47 5,30% 136 d.
1979-1 951,45 Innlv. í Seölab. 25.02.84
1979-2 731,13 5,30% 141 d.
1980-1 623,41 5,30% 351 d.
1980-2 479,97 5,30% 1 ár 181 d.
1981-1 410,79 5,30% 1 ár 271 d.
1981-2 303,93 5,30% 2 ár 171 d.
1982-1 286,08 5,30% 307 d.
1982-2 211,97 5,30% 1 ár 157 d.
1983-1 163,41 5,30% 1 ár 307 d.
1983-2 105,21 5,30% 2 ár 187 d.
1974-D 5,319,50 Innlv. i S 9ðlab. 20.03 84
1974-E 3.667,26 5,50% 217 d.
1974-F 3.667,26 5,50% 217 d.
1975-G 2.395,79 5,50% 1 ár 217 d.
1976-H 2.231,81 5,50% 1 ár 336 d.
1976-1 1.730,21 5,50% 2 ár 216 d.
1977-J 1.571,26 5,50% 2 ár 337 d.
1981-1. fl 326,82 5,50% 2 ár 7 d.
Veðskuldabrél — verðtryggð
Sölugengi m.v. 2 afb. á ári Nafnvextir (HLV) Avöxtun umtram verötr.
1 ar 95,69 2%% 8,75%
2 ár 92,30 2 %% 8,88%
3 ár 91,66 3Ví% 9,00%
4 ár 89.36 3%% 9,12%
5 ár 88,22 4% 9,25%
6 ár 86,17 4% 9,37%
7 ár 84,15 4% 9,50%
8 ár 82,18 4% 9,62%
9 ár 80,24 4% 9,75%
10 ár 78,37 4% 9.87%
11 ár 76,51 4% 10,00%
12 ár 74,75 4% 10,12%
13 ár 73,00 4% 10,25%
14 ár 71,33 4% 10,37%
15 ár 69,72 4% 10,49%
16 ár 68,12 4% 10,62%
17 ár 66,61 4% 10,74%
18 ár 65,12 4% 10,87%
19 ár 63.71 4% 10.99%
:20 ár 62,31 4% 11,12%
Veðskuldabréf óverðtryg gð
Sölug.m/v 1 afb. á ári 14% 16% 18% 20% (Hlv) 21%
1 ár 87 88 90 91 92
2 ár 74 76 78 80 81
3 ár 63 65 67 69 70
4 ár 55 57 59 62 63
5 ár 49 51 54 56 57
Hlutabréf
Hlutabréf Eimskips hf. óskast
í umboðssölu.
Daglegur gengisútreikningur
Vcröbréfamarkaður
Fjárfestingarfélagsins
Lækjargötu 12 101 Reykjavík
lönaöarbankahúsinu Simi 28566