Morgunblaðið - 25.11.1984, Síða 61

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 1984
61
Layton-Qölskyldan með sitt hafur
task á járnbrautarstöðinni.
Samantckt: — ai.
Daphne Manners og Hari Kumar í
myndaflokknum Dýrasta djásnið
eru leikin af tveimur óþekktum leik-
urum, Susan Wooldridge og Art
Malik. (Til hægri má sjá þau í hlut-
verkum sínum í þáttunum.)
unnar í rétta tímaröð og síðan
skipti hann frásögninni i atriði og
kafla. „Það var fjáranum erfið-
ara,“ sagði hann, en það gekk. Áð-
ur en fólkið hjá Granada fór út f
að kvikmynda söguna reyndi það
fyrir sér með kvikmyndun á síð-
ustu bók Scott, Staying On, sem
tekin var aö hluta til á Indlandi
með Trevor Howard og Celia
Johnson í aðalhlutverkum. Leik-
ritið hefur tvisvar sinnum verið
sýnt í islenska sjónvarpinu en það
fjallar um gömul bresk hjón, sem
vilja ekki hypja sig frá Indlandi
þótt aðrir Bretar fari. í desember
1980 tilkynnti svo Granada f
Lundúnarblaðinu The Times að
sjónvarpsstöðin hefði áhuga á að
sjá ljósmyndir og einkakvikmynd-
ir af hverskonar þáttum breskra
lifnaðarhátta á Indlandi frá árun-
um 1942 til 1947.
- O -
Dag einn um þetta leyti beið
leikkonan Peggy Ashcroft eftir
einhverjum við sviðið i Þjóðleik-
húsinu í London þegar hún heyrði
Christopher Morahan (sem þá var
aðstoðarmaður þjóðleikhússtjór-
ans Peters Hall en átti eftir að
verða annar leikstjóri og fram-
leiðandi The Jewel in the Crown)
tala í símann. Þegar símtalinu
lauk spurði hún Morahan hvort
Granada ætlaði virkilega að kvik-
mynda Raj Quartet-inn. Morahan
sagði já. „Jæja, ég yrði ekki fram-
ar á þig ef þú hefur mig ekki með
f því,“ sagði Ashcroft. Morahan
spurði hverja hún vildi leika.
„Auðvitað Barbie,“ svaraði hún.
(Barbie Batchelor er breskur trú-
boði, sem hætt hefur störfum og
er félagi Mabel gömlu Layton.)
Árið 1981 var búið að ráða leik-
ara og kvikmyndalið fyrir „Djásn-
ið“, handritið hafði verið skrifað
og kvikmyndatökustaðir valdir. 1
janúar 1982 flaug hópurinn til
Udaipur. „í fyrstunni sendi ég
Chris ákaflega löng skeyti," sagði
Sir Denis. „En svo þegar filmu-
bútarnir fóru að berast til Bret-
lands urðu skeytin styttri. Eftir
nokkra daga hafði maginn í mér
róast.“
Christopher Morahan tókst að
halda timaáætlun og það sem var
meira um vert, fjárhagsáætlun-
inni, en myndaflokkurinn kostaði
5,6 milljónir punda. Kvikmyndat-
ökur stóðu yfir f fjóra mánuði á
Indlandi og þaö þurfti að leysa úr
ótal vandamálum og töfum. Milly
Preece, meðframleiðandi þátt-
anna segir svo frá: „Ekkert mál“
er afarvinsælt orðatiltæki á Ind-
landi og það er þægilegt að ganga
af fundi fullviss um að þetta sé
ekkert mál. Svo kemur þú aftur
daginn eftir og þú stendur frammi
fyrir milljón vandamálum."
En annars fór kvikmyndatakan
fram úr björtustu vonum. Mora-
han segir að erfiðast hafi verið að
„reyna að láta 60 konur og karla
með heimþrá, vera í sambandi við
fjölskyldu sína“.
- O -
Peggy Ashcroft, sem hefur ver-
ið sérstakur aðdáandi Paul Scott
um nokkurra ára skeið, fannst
alltaf að Barbie myndi vera frá-
bært hlutverk. Það var samt erf-
itt. „Barbie er persóna, sem þú
getur ekki gert fullkomin skil
vegna þess að Paul Scott skrifar
hana út frá hennar eigin og sér-
staka þankagangi, sem ekki er
hægt að lýsa í sjónvarpshandriti.
En um leið veistu meira um hana
en þú gætir nokkru sinni komist
að í gegnum setningar í leikriti,
því henni er lýst svo fullkomlega í
bókinni, jafnvel faldinum á skyrt-
unni hennar.“
Elskendurnir I „Djásninu" eru
leiknir af tveimur óþekktum leik-
urum, Susan Wooldridge og Art
Malik. Fyrir þá getur mynda-
flokkurinn haft afgerandi áhrif. „I
þessum bransa færðu aðeins eitt
tækifæri, ef þú ert heppin," segir
Susan Wooldridge. „Ég veit að
þetta er mitt tækifæri.“ Þegar
henni var veitt hlutverk Daphne
Manners og hún fékk handritið f
hendur, „var það eins og að vera
kynnt fyrir einhverjum, sem þú
þekkir þegar mjög vel“. Art Malik,
sem er sonur indversk augnlæknis
í London hefur svipaða sögu að
segja. Fyrir nokkrum árum benti
kollegi Malik honum á að lesa Raj
Quartet-inn: „Vegna þess að þú ert
Hari Kumar," sagði hann.
Paul Scott hafði mikla löngun
til aö verða leikritaskáld. Hann
skrifaði útvarps- og sjónvarpsgerð
eftir nokkrum af bókum sinum, þó
ekki þeim sem hér um ræðir. Og
eins og dóttir hans, Carol Scott,
segir skrifaði hann handritin upp
aftur og aftur, bætti við hér og tók
úr þar. „Fjölskyldan gerði grín að
því þegar pabbi sat á kontórnum
sínum klukkustundum saman og
reyndi að ákveða hvort hann ætti
heldur að skrifa „og“ og „einnig".