Morgunblaðið - 28.07.1985, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. JÚLÍ 1985
B 37
H W ^ . jy
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 14—15
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
OUdíiU^um-UK
Um fingurbjargir
og ónothæfan síma
Ferðamadur skrifar:
Póstur og sími hafa þanið
sjálfvirka kerfið út um allar jarð-
ir, rétt eins og það hafi verið höf-
uðnauðsyn til bjargar strjálbýlinu
og samskiptum fólksins þar. Með
gamla laginu gátu menn þó hringt
neyðarhringingu ef eldur varð
laus, eða þá að slys bar að hönd-
um, en hvernig er þetta í dag?
Ég var staddur í sveit norðan-
lands og þurfti nauðsynlega að ná
til Reykjavíkur símleiðis. Eftir að
hafa reynt meira en þrjátíu sinn-
um að ná sambandi, var ég orðinn
svo aumur í fingrunum að ég varð
að taka mér hvíld. Mér varð á að
spyrja heimilisfólkið hvað það
gæti nú gert ef eldur yrði laus í
húsinu. Ætli við reyndum ekki að
hlaupa á næsta bæ eða aka, ef bíll
væri við hendina, sagði bóndinn,
að reyna símann væri bara tíma-
töf og ekkert annað. Já, svona er
nú „moderniseringin" þar.
Ég hef reynt margoft að hringja
norður í land og oftast gefist upp
eftir að vera orðinn hálf-fingur-
lama. Væri nú ekki ráð fyrir Póst
og síma, að láta fingurbjargir
fylgja sjálfvirka símanum á hvern
bæ, þó ekki væri nema til að
bjarga fingrum fólks um há-hey-
skapartímann? Um ágæti hins
sjálfvirka kerfis í sveitum norðan-
lands, ættu ráðamenn fyrirtækis-
ins að leita upplýsinga hjá bænda-
fólkinu og öðrum íbúum á norður-
ströndinni. Ef til vill væri rétt að
gera einhverjar úrbætur svo ekki
brynni ofanaf fólki vegna þess að
ekkert vit væri í því að reyna að
hringja í slökkvilið í síma.
Ansi er ég hræddur um að þetta
kerfi hjá okkur sé meingaliað,
jafnvel verra en ekki neitt oft á
tíðum. Fölsk öryggistilfinning er
hættuleg. Þeir, sem hafa síma,
rándýran í ofanálag, eiga heimt-
ingu á að geta notað hann undir
venjulegum kringumstæðum, ekki
síst í neyð. Hugsanlegt væri fyrir
Póst og síma að úthluta fólki í
sveitum neyðareldflaugum, sem
skjóta mætti upp ef eldur væri
laus eða ef slys bæri að höndum,
siminn væri ekki annað en falskt
öryggistæki, sem varasamt væri
að treysta á eins og málum er
háttað. Fingurbjargirnar væru þó
fyrsta skrefið í átt til betri þjón-
ustu af hendi þessa dýrselda fyrir-
tækis, enda einnig til varðveislu
einna veigamesta hluta líkamans,
sem fingurnir eru.
Endurbættur
„hafragrautur"
Freyr, 12 ára skrifar. Allir vita, að
hafragrautur er holl og ódýr fæða,
en ekki þykir öllum hann ljúffeng-
ur og sérstaklega er unga kynslóð-
in lítið hrifin af þeim ágæta graut.
Stundum er gripið til þess ráðs, að
moka út á hann sykri, sem er bæði
óhollt og fitandi. En hér með fylg-
ir uppskrift af hafragraut, sem
mér finnst góður. Uppskriftin er
hæfileg fyrir tvo.
200 g. haframjöl
1 dl. vatn
2Vfe dl. mjólk
1 dl rúsínur
'k tsk. salt.
Soðið í 3—5 mínútur og hrært
vel í. Grauturinn er borðaður með
mjólk út á og 'k— 1 teskeið af kan-
elsykri, ef fólk vill. Ég vonast til
að ýmsir prófi þessa uppskrift og
þyki grauturinn jafngóður og mér.
Ábendingar til Strætis
vagna Reykjavíkur
Farþegi skrifar:
Heiðraði Velvakandi.
Ég er einn þeirra sem ekki búa
svo vel að eiga eintak af þarfasta
þjóni nútímamannsins, einkabíln-
um. Ég ferðast þess vegna oft með
Strætisvögnum Reykjavíkur. Þeg-
ar ég sá það i sjónvarpinu að þeir
ætluðu að fara að breyta um lit á
vögnunum leist mér ekki á blik-
una. Þarna birtist á skjánum ein-
hver rauðgul forynja. Þó gamli
fölgræni liturinn sé nú ekkert
fyrir augað er hann þó hátíð hjá
þessu. Því vil ég biðja forsvars-
menn Strætisvagna Reykjavíkur
þess lengstra orða að sleppa því að
skipta um lit ef þeim dettur eng-
inn skárri í hug en þessi hörmung.
En ef þeir vilja endilega skipta
um lit væri þá ekki upplagt að
prófa nokkra liti með því til dæm-
is að mála einn eða tvo vagna i
hverjum lit og láta þá aka þannig
um í nokkurn tíma og gera á með-
an skoðanakönnun á meðal far-
þeganna og annarra borgarbúa
um hvaða litur þeim fellur best?
Fyrst ég er á annað borð farinn
að stinga niður penna um stræt-
isvagnana er best að ég minnist á
annað mál sem ég hef stundum
velt fyrir mér og ekki verið alveg
sáttur við. Það er í sambandi við
það að tímaáætlun vagnanna sem
aka niður Laugaveginn er dálítið
undarleg. Þannig er nefnilega mál
með vexti að ég hef veitt því at-
hygli að svokölluð „tómatsósu-
regla“ virðist gilda um þessa
vagna. Það er að segja: Fyrst kem-
ur ekkert, svo kemur allt. Það eru
a.m.k. fjórar leiðir sem aka niður
Laugaveg frá Hlemmi að Lækjar-
torgi, en þær eru skipulagðar
þannig að þær aka þessa leið allar
í einni halarófu, en síðan líður
korter og á kvöldin og um helgar
hálftími þar til halarófan birtist á
ný. Þetta er mjög óþægilegt vegna
þess að einmitt þessi leið er ein sú
fjölfarnasta í bænum og því væri
gott að hafa þarna tíðari ferðir og
það sýnist ekki vera mikið mál að
bjarga því með því að samræma
betur ferðir þeirra vagna sem
þarna aka.
Þrátt fyrir þetta nöldur vil ég
þakka Strætisvögnum Reykjavík-
ur og starfsmönnum þeirra fyrir
góða þjónustu, með von um að þeir
taki þessar vinsamlegu ábend-
ingar til greina.
Beðið eftir trtrætó. Bréfritari veltir því meóal annars fyrir sér hvort „tómat-
sósureglan" gildi nm ferðir strætisvagnanna.
Nýja
húsgagnalínan
hJlR;e
M0BIEB.
Mikið úrval, margir litir.
Húsgögn við allra hæfi.
BORGAR-
HÚSGÖGN
Hreyfilshúsinu á horni Grensásvegar
og Miklubrautar.
Sími: 68-60-70.