Morgunblaðið - 26.01.1986, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 1986
B 21
„Á gamlðrskvöld
1984—1985 tókógí
fyrsta skiptl inn Artan,
sem er ofskynjunarlyf,
sem er gef ið
geðveikum. Herbergíð
fylltist af skríplum og
dvergum og óg svelf
um allt. Ofan í þetta át
óg sjóveikipillur og allt
sem óg nóði I. Þetta
varð að margra daga
sukki.“
þjófnaði og allt fer í klandur. Ég
er send á unglingasambýlið í Sól-
heimum aftur og fer að drekka og
bryðja „dísur" og alls kyns pillur.
Þarna er ég komin í allt að 10 „dís-
ur“ á dag. Nú kynnist ég öðrum
strák. Hann er 24 ára og við forum
að vera saman. Eftir hálfan mánuð
í Langholtsskóla sting ég af með
stráknum og við förum að vera með
öðrum strákum í herbergi í Breið-
holti. Pyrir jólin 1984 er ég send í
sveit norður í EyjaQörð og þar er
ég í hálfan mánuð þangað til ég
sting af. Þama voru allir mjög góðir
við mig, en ég vildi halda áfram
að fara á böll, drekka og svalla, og
stakk því af í sukkið á ný.
Ég kom heim daginn fyrir gaml-
ársdag og leita uppi strákana í
Breiðholti. Ég var þama, kærastinn
minn — stákurinn sem ég sagði
frá áðan — annað par og tveir
menn 35 og 36 ára. Á gamlárskvöld
1984-1985 tók ég í fyrsta skipti inn
Artan, en það er ofskyi\junarlyf,
sem er gefið geðveikum. Herbergið
fylltist af skríplum og dvergum og
ég sveif um allt. Ofan í þetta át ég
sjóveikipillur og allt sem ég náði í.
Þetta varð að margra daga sukki."
Helga segist einu sinni hafa sett
Skríplar, dvergar
og skór númer 113
„Pabbi var alltaf fullur og ég
byijaði að drekka með honum. Ég
lendi þar í kasti við lögregluna.
Reif Iq'aft og lenti í slagsmálum og
lá svo dauð úti í vegarkanti á sveita-
balli. Svo gekk ég í skrokk á pabba
og pabbi lamdi mig. Ég var með
glóðaraugu upp á hvem dag og var
að lokum send suður, fer heim. Ég
byija þá í skóla, 9. bekk, og hélt
það út fram að kennaraverkfalli. Ég
var meira og minna full, alltaf um
helgar. Mamma og pabbi fara síðan
til útlanda. Ég er hjá frænku minni
en sonur hennar, jafnaldri minn,
er ekkert skárri en ég og við byijum
að drekka saman. Hann er í bíla-
„Ég er þarna í eitt og
hólft ór. Á þeim tíma
kynnist ég hassinu og
f er að reykja að stað-
aldri. Ég held ófram
drykkjunni, drekk í
bæjarleyfum og ég var
orðin mjög ergileg,
þegar ég uppgötvaði
að ó meðan krakkarnir
gótu lótið sér eina
flösku, eða pela,
nægja þurfti ég
kannski þrjór brenni-
vín til að f inna vel ó
mér.
niður á Hlemmi. „Þá komu þeir til
mín í útideildinni og sögðu mér að
kærastinn minn og bezti vinur
okkar væru dánir. Þeir hefðu framið
sjálfsmorð saman niður í Daní-
elsslipp, settu útblástursslöngu inn
í bílinn. Ég man ekkert meira, datt
rækilega í það og ranka við mér
niður á Hlemmi tveimur dögum
seinna. Ég hélt mér þurri fram að
jarðarförinni, sem var föstudaginn
7. marz. Var í vinnu í stórmarkaði
þá daga. Dett strax eftir jarðarför-
ina og fer í Safarí um kvöldið. Þar
mölbraut ég á mér úlnliðinn. Þama
kynntist ég strák úr hljómsveit, en
eftir þetta flutti ég til konu vestur
í bæ, sem ég hafði kynnst í með-
ferð, enda gat ég ekkert unnið út
af brotinu. Ég var hjá henni og
drakk og drakk. Ég lenti fljótlega
í kasti við lögregluna og er þá send
inn á níuna, þ.e. á unglingaheimilið
á Kópavogsbraut 9. Þar fæ ég
æðiskast, braut allt og bramlaði,
þannig að ég var send inn á göngu-
deild á Landspítala til að fá eitthvað
róandi. Um nóttina brýt ég þvotta-
húsglugga og sting af út til konunn-
ar vestur í bæ aftur. Ég hringi í
mömmu þaðan, læt hana koma með
sígarettur og fleira. Ég hringi síðan
í stráka og segi þeim að ég drepist,
ef ég fái ekki vín. Þetta rugl heldur
eitthvað áfram, en um miðjan apríl
er ég send aftur inn á Vog. Þar
kynnist ég stelpu, 25 eða 26 ára.
Hún var búin að vera í fangelsi og
við stingum af saman af Vogi."
Helga nafngreinir 14 „ruglvini",
sem hún hefur séð á eftir undir
græna torfu á síðasta ári, hún
skrifaði þann lista í eftirmeðferðinni
sem hún er nú nýkomin úr. „Þau
voru á aldrinum 15, 16 til 30 ára
jafnaldrarnir. Hvað með ferming-
una?
„Ég leit alltaf á jafnaldra mína
sem englaböm og kennarasleikjur.
Ég tók inn sex, sjö „dísur" til að
afbera ferminguna. Það eina sem
fólk tók eftir var að ein vinkona
mín sagði við mig í veizlunni: Mikið
ertu róleg, þú tekur ekki einu sinni
upp pakkana.“ Hún er mikið með
stelpu á þessum tíma eftir ferming-
una sem bæði sniffar benzín og
gas, hún segist sjálf lítið hafa gert
af því, þó hafi hún sniffað benzín.
Upp úr þessu fer hún að stinga af
á unglingaheimilinu. Hún kynnist
áhangendum tveggja hljómsveita
þar sem mikið er um hass og eitur-
lyf og flakkar með þeim um landið.
14 ára er hún lögð inn á Landspítal-
ann með magasár og eftir það er
hún flutt á unglingasambýlið í Sól-
heimum 17. Hún segir að strákur-
inn sem hún hafi verið með hafi
þá verið kominn inn á Klepp. Hún
er heilan vetur þama á sambýlinu,
gengur í Langholtsskóla og segir
hlutina hafa gengið sæmilega þenn-
an tíma. Sumarið eftir 8. bekk fer
hún heim og segir að sér hafi verið
vel tekið. Hún hafi þá farið út á
land til síns raunverulega föður, en
þá hafí hún á ný „kolfallið".
ofan í'sig LSD, eða telja, að það
hafí verið sett í glas, sem hún drakk
úr. „Þá man ég síðast að ég var á
leiðinni inn á Hlemm. Það kom
maður út á móti mér og hann var
í skóm nr. 113. Þvílíkt, — það var
ægilegt.
Illa haldin af
ofsóknarkennd
Á þessum tíma er ég orðin mjög
illa haldin af ofsóknarkennd. Ég
þorði alls ekki í strætó eða ganga
niður Laugaveginn nema ég væri
búin að éta margar „dísur". Ég át
að lokum allt sem að kjafti kom
áður en ég þorði út. Vistin þama í
Breiðholtinu endaði með því að ég
lenti í hörkurifrildi og slagsmálum
við strák. Ég hef alltaf verið mjög
ill og lendi alltaf í einhveijum slags-
málum í ruglinu. Þama man ég
ekkert fyrr en ég ranka við mér í
sjúkrabíl á leið inn á slysavarðstofu
og síðan man ég eftir mér niður á
Hlemmi með hálskraga, mölbrotinn
handlegg í gifsi, með glóðaraugu
og tilheyrandi. Þarna hitti ég kær-
astann og vinkonu mína en þau
fara með mig til mömmu sem bíður
úti í bíl og er búin að leita að mér
f nokkra daga. Ég féllst á að fara
til félagsfræðings, sem hafði með
mig að gera, og samþykki hjá
honum að fara í meðferð inn á
Vog. Ég tuska þó mömmu til að
keyra mig um allan bæ áður, sagði
henni að ég vildi kveðja strákana
en auðvitað var ég að leita mér að
pillum til að taka með mér inn á
Vog. Ég hef alltaf verið bölvuð
frekja við mömmu, heimtaði að hún
gæfí mér karton af sígarettum áður
en ég færi og peninga.
Af Vogi fór ég á Sogn og ég kom
út með smáhugarfarsbreytingu,
held ég. Þó byija ég á því að hitta
strák sem gaf mér í pípu. Fer síðan
á AA-fund og ætla að segja frá
þessu, en gat það ekki. Af fundinum
fer ég beint á hádegisbarinn og
hitti þar allt gengið. Kærastann
hitti ég á rúntinum, en hann vildi
ekkert við mig tala. Ég spurði hann
af hveiju. Hann sagði: Ertu ekki
að reyna að halda þér „streit"? Þú
hefur ekkert nema vesen upp úr
því að vera með mér. Ég sagðist
vera fallin og byijaði aftur á fullu
í ruglinu."
Tveir vinir fremja sjálfs-
morð í Daníelsslipp
Þetta er í febrúarmánuði 1985,
hún er fímmtán ára. Hún segist
hafa reynt að ná sér á strik, en um
mánaðamótin febrúar marz hafi
hún verið að leita uppi kunningjana
og frömdu flest sjálfsmorð. Ég hef
einu sinni reynt að hengja mig, en
varð hrædd þegar trefillinn fór að
þrengja að og náði að rífa hann af
mér,“ segir hún.
Tekin fyrir ávísanafals —
skilorðsdómur
Helga segist samstundist, þegar
hún stakk af á Vogi, hafa leitað
uppi „ruglið" eins og hún kallar lífs-
mátann, en þama hafí hún að mestu
leyti verið í brennivíni, pillumar
hafí hún lítið snert mánuðina eftir
að strákarnir frömdu sjálfsmorðið
í Daníelsslipp. „Fljótlega kynntist
ég strákum frá Akureyri. Við leigð-
um þyrlu og flugum til Akureyrar
þar sem ég varð strand í tvo til
þijá daga. Ég komst síðan heim
með rútu en rannsóknarlögreglan
tók á móti mér á Umferðarmiðstöð-
inni og ég er tekin fyrir meiriháttar
ávísanafals. Líklega hef ég skrifað
upp á fullt af ávísunum, ég man
bara ekkert svo að segja frá þessum
tíma fyrir norðan. Ég fékk þriggja
ára skilorðsbundinn fangelsisdóm
og verð sett inn, ef ég verð tekin
aftur.
Helgu tekst aðeins að rétta sig
af yfír sumarið, en um mitt sumar
nær hún 16 ára aldri. Hún kemst
í svonefndan „Drake-hóp“, en það
er hópur unglinga, sem hafa átt í
erfiðleikum, og hefur ferðalög að
markmiði. Hún ferðaðist um hálendi
Islands með hópnum í júlímánuði,
en fellur strax fyrstu helgina í
ágústmánuði — um verslunar-
mannahelgina: „Var þá blindfull
með einhveijum strák í útilegu."
Hún fær vinnu upp úr þessu og nær
sér nokkum veginn á strik í septem-
ber, október og nóvemberi Hún er
komin í fasta vinnu, en þá dynur
yfír enn eitt áfallið. Látum Helgu
segja frá:
„Ég fæ fljótlega gífurlegar
magakvalir og ég er alltaf svo slöpp,
taugatrekkt — öðruvísi en í ruglina
— og hef allt á homum mér. Ég
er hjá vinkonu minni og mamma
hennar sér að ekki er allt í lagi og
lætur mig fara til læknis. Það
kemur í Ijós að ég er komin 16 vikur
á leið, hafði orðið ólétt þama með
stráknum um verzlunarmannahelg-
ina. Það er ekki séns að láta eyða
því. Ég leita uppi félagsráðgjafa
sem ég þekkti og bað hann að
ganga með mér í þetta. Ég var
send í sónartæki og niðurstaðan
sagði 15 og hálf vika í meðgöngu,
sem sagt 2—3 dagar upp á að hlaupa.
Ég fer heim, fæ frí í vinnunni, en
þorði alls ekki að segja mömmu
!
1
f
t
I
:
i
I
1
I