Morgunblaðið - 06.05.1986, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. MAl 1986
'Unnur Sveins-
dóttir - Minning
i Fædd 27. október 1904
Dáin 28. apríl 1986
í dag verður jarðsett Unnur
Sveinsdóttir, húsfrú, en hun lézt í
Hrafnistu í Hafnarfirði 28. apríl sl.
Hefur hún búið á Hrafnistu hin síð-
ari ár, fyrst með manni sínum
Snorra Lárussyni, símritara, á
Hrafnistu í Reykjavík, en síðar eftir
lát Snorra á Hraftiistu í Hafnarfirði.
Foreldrar Unnar voru Sveinn
Amason, fiskmatsstjóri, og kona
hans, Vilborg Þorgilsdóttir. Ámi
faðir Sveins var kaupmaður og út-
gerðarmaður á Bíldudal, en Þorgils
faðir Vilborgar var bóndi á Stóru-
Mörk undir Eyjafjöllum. Unnur var
þriðja elst 5 dætra þeirra hjóna.
Unnur fæddist í Hafnarfirði 27.
október 1904, en fluttist árið 1910
með foreldrum sinum til Seyðis-
Qarðar, þegar Sveinn faðir hennar
var skipaður yfirfiskmatsmaður á
Austurlandi. Sveinn var mikill
umsvifamaður. Auk starfa sinna að
fiskmati tók hann virkan þátt í fé-
lagsmálum. f húsi fjölskyldunnar,
sem hann reisti á Seyðisfirði, rak
hann einnig brauðgerð til að drýgja
IZUMI
STÝRIROFAR
SNERLAR
LYKILROFAR
HNAPPAROFAR
GAUMUÓS
Hagstætt verð
r vönduð vara
VÉLAVERZLUN-SIMI: Z4260
LAGER-SÉRFANTANIR-tUÓNUSTA
Uífeic
TERMOSTAT
með fjarvísun
fyrir loft og vatn
Stöðugt eftirlit er
vörn gegn skaða
= HEÐINN =
VELAVERSLUN. SÍMI 24260
SÉRFRÆÐIPJÓNUSTA- LAGER
tekjumar og voru dætur hans því
iðulega nefndar bakaríssystumar.
Mikill gestagangur var á æsku-
heimili Unnar oggestrisni mikil.
Unnur giftist 3. nóvember 1923
Snorra Lámssjmi, símritara frá
Seyðisfírði. Foreldrar hans vom
Lárus Tómasson og Þómnn Gísla-
dóttir Wium. Unnur og Snorri eign-
uðust tvö böm, Svein, hæstaréttar-
lögmann og Eddu, skrifstofumann
og húsmóður. Þau Unnur og Snorri
þjuggu sín fyrstu búskaparár á
Seyðisfirði, en fluttu til Akureyrar
árið 1939. Þaðan fluttu þau til
Reykjavíkur árið 1950 og bjuggu í
fyrstu að Úthlíð við Sundlaugarveg,
skammt frá þeim stað, þar sem nú
em hjónaíbúðir Hrafnistu við Jökul-
gmnn. En þar var einmitt síðasta
heimili þeirra. Á þessum ámm var
Laugarásinn að mestu óbyggður.
Það var í Úthlíð sem ég man
fyrst eftir Unni frænku minni.
Vandi ég títt komur mínar til henn-
ar, enda heimili hennar þar vel í
sveit sett þegar farið var í gömlu
sundlaugamar. Var þá gott að
heimsækja Unni og sníkja hjá henni
mjólk og kökur, sem hún bakaði
af mikiili snilld.
Alla tíð síðan var ég tíður gestur
á heimili Unnar og Snorra. Fyrr á
Við erum með hagstœðu
verðin og úrvalið lika!
Gabriel
HÖGGDEYFAR
í MIKLU
ÚRVALI
~7J
8M=I4
^AIfernatorar
«W Startarar
Nýir og/eöa verkimlöjuuppgerölr.
ótal gerölr og tilheyrondi varohlutir.
Kúplingsdiskar
og pressur
i ettirtalda tólksbila og jeppa J
Ameriska — Enska
Franska — ítalska
Sænska — Fýzka
Enntremur kúplingsdiska i
BENZ - MAN - SCANIA - VOLVO
Spennustillgr
Landsins
mesta úrvol ^
|bt«|Í . — HABIRA n * n i i n
iTm aiiiii n
FIAT varahlutir
:mj^í
i úrvali
„Fljótandi gler“
Bilabón i
sérflokki
e Auövelt i notkun
e Auðvelt aö þrífa
e Margföld ending
Bónoöu t d bretti og geröu
samanburö viö oörar
bóntegundir Þú tekur enga
óhœttu bvi
viö endurgreiöum
ónotaóar ettirstóövar et bú ert
ekki fylhlego óncBgó/ur meö
órangunnn
■—ni
iiinbii
Betri <&<-%.
bill '
fyrir
lítinn pening
Varahlutir i
kveikjukerfið
IM Einnig úrval kveikjuloka.
OB hamra „High Energy",
■U hóspennukefla
H og transistorkveikjuhluta
í ameriska
bíla, frá 1976 og yngri.
KERTAÞRÆQIR I pouaodl tettum.
Kápa sem deytlr truflandl rafbytgjur-
Glóðarkerti
í úrvali fyrir
TOYOTA
ISUZU
DATSUN
MERCEDES BENZ
O.FL.
Olíusíur
Spíssadísur
Fœðidœlur
Auk þess
meöal annars:
Stýrisendar
Spindilkúlur
Vatnsdœlur
Miöstöövar og mótorar
Ljós og perur
HÁBERG ”
SKEIFUNNI 5A. SIMI: 91-8 47 88 SKEIFUNNI 5A SIMI 91-8 47 88 SKEIFUNNI 5A, SIMI: 91-8 47 88 |
árum vora þær heimsóknir oft
daglega, enda var vel tekið á móti
manni. Var þá stundum setið við
uppáhaldsiðjuna og spilað heilu
dagana og kvöldin. Þetta voru
ógleymanlegar stundir fyrir böm
og unglinga. Höfðingsskapur og
gestrisni var líka í fyrirrúmi á heim-
ilinu, og ekki spillti keppnisskapið
og áhuginn við spilin. Únnur var
ákaflega músíkölsk og spilaði mikið
á píanó auk þess sem hún dundaði
við að semja lög, sem sum hafa
heyrst í útvarpi. Þær stundir em
ógleymanlegar þegar Unnur á glöð-
um stundum lék lög mágs síns Inga
T. Lárussonar og við hin sungum
með. Fáa hef ég heyrt leika lög
Inga Lár af meiri tilfinningu og
næmari smekk en Unni frænku
mína.
Á námsámnum og síðar kom ég
oft á heimili Unnar og ræddum við
þá lífið og tilveruna yfir kaffibolla.
Pólitíkina bar þá á góma og marg-
vísleg þjóðfélagsmál, en hún fylgd-
ist vel með á þeim vettvangi. Rif-
umst við ekki. Alltaf var jafngott
að koma á hennar notalega heimili
bæði hversdags og á hátíðum.
Síðustu mánuði hefur Unnur átt
við vanheilsu að stríða og kom
andlát hennar mér því ekki á óvart.
Samt er það svo að þegar manni
nákomnir hverfa úr þessu lífi
myndast ávallt tóm, sem tíma tekur
að fylla.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég þakka Unni fyrir allar sam-
verustundimar fyrr og síðar, en
minningamar um þær eiga eftir að
ylja manni í framtíðinni. Bömum
hennar, bamabömum og bama-
bamabömum sendi ég samúðar-
kveðjur.
Sveinn Björnsson
Mér er bæði ljúft og skylt að
setja örfá orð á blað við fráfall
Unnar Sveinsdóttur.
Vegir okkar Sveins, sonar henn-
ar, lágu saman í Menntaskólanum
á Akureyri og urðu þau kynni til
þess, að þau góðu hjón, Unnur og
maður hennar, Snorri Lárusson,
„tóku mig í kost“ og húsaskjól um
árabil á mínum skólaárum.
Hjá þeim átti ég það athvarf, sem
ég get seint þakkað að fullu. Unnur
var mér ekki aðeins matmóðir og
leigusali heldur sönn móðir.
Stórt orð Hákot.
Þar á ég við, að þótt hún ætti
tvö böm, sem hún sannarlega unni
hugástum, varð ég þess ætið var,
að ég var þriðja hjól undir hennar
bamavagni. Fyrir þetta og margt
fleira langar mig að þakka af alhug.
Ég er sannfærður um, að Unni
væri ekki að skapi, að ég hefði
uppi glysyrði og oflof á þessari
stundu og skal það enda ekki gert.
Unnur var ákaflega vel gerð kona
til orðs og æðis, fordómalaus og
heilbrigð í hugsun, hreinskilin og
hreinskiptin. Fór ekki í launkofa
með álit sitt og meiningu. Sagði
það, sem hún meinti — og meinti
það, sem hún sagði. Hún var
skemmtileg og glaðlynd, átti auð-
velt með að tjá sig í samræðum við
aðra, var þá gjaman hrókur í þeim
fagnaði og lék á als oddi. Varla
minnist ég hennar með þunga brá.
Helzt, þegar hún „í gamla daga“
---——■----s—----- "
Blómmtofa
fíiðfinns
Suðurtandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar viö öll tilefni.
Gjafavörur.
stóð yfir mér að morgni með lýsi í
skeið og hafragraut á diski. Ég var
víst stundum baldinn og barðist af
hörku — en alltaf vann Unnur.
Hún unni því, sem var fagurt í
umhverfi og listum. Slíkt heitir víst
að vera fagurkeri. Sérstaklega vil
ég minnast á tónlist. Fyrir henni
hafði hún næmt eyra og lék sjálf á
hljóðfæri.
Man ég vel, er við hjónin heim-
sóttum hana áttræða, að hún vildi
sýna okkur húsakjrnni Hrafnistu,
kom við í setustofu og settist við
píanó og lék af mikilli innlifun.
Unnur átti við vanheilsu að stríða
síðustu árin, en þann kross bar hún
með æðruleysi, sem var hennar
aðal.
Ég hygg að hún hafi verið hvíld-
inni fegin — raunar þráð hana.
Hún hafði séð frá sér hverfa úr
þessum heimi systur og eiginmann.
Snorri lést fyrir 6 ámm. Vill svo
til, að það var 6. maí.
Og víst hefir Unnur vitað vel,
að „þar bíða vinir í varpa, sem von
er á gesti“.
Vel verður við henni tekið.
Elsku Edda og Sveinn. Við hjónin
sendum ykkur og ykkar fólki hjart-
anlegar kveðjur.
Guð blessi minningu Unnar
Sveinsdóttur.
Sigurbjörn Pétursson
Háubakka man ég mær...
Ó, þegar hún Unnur settist við
píanóið og spilaði, — sín eigin lög
eða lögin hans Inga T. eða eitthvað
enn annað og öll fjölskyidan söng
saman eða jafnvel dansaði ef svo
bauð við að horfa, — það var óvið-
jafnanlegt og ógleymanlegt. Allir
tóku þátt í þessum fögnuði, frá
þeim elstu til hinna allra yngstu,
og aldrei varð samstiilingin meiri
en þegar sameinast var í Aust-
fjarðasöngvunum, en Unnur og
systur hennar flórar ólust upp á
Seyðisfirði og fimdu ævinlega til
sem Austfirðingar. Lög Inga T.
Lárussonar, sem var mágur Unnar,
vom sem þjóðsöngvar í þessum
fjölskylduhópi, og sjálf var Unnur
lagin og smekkvfs lagasmiður.
Þessar skemmtilegu stundir em
það sem fyrst kemur upp í hugann,
þegar ég minnist Unnar móðursyst-
ur minnar með þakklæti, nú þegar
hún er horfin af sjónarsviðinu,
þreytt af sjúkdómum undanfarinna
mánaða, en fékk þó að kveðja með
léttu andvarpi. En það er fleira að
þakka. Sjálf kynntist ég þeim Unni
og Snorra Lámssyni manni hennar
ekki að marki fyrr en eftir að þau
fluttust til Reykjavíkur og ég þá
unglingur en þau kynni urðu mér
því ánægjulegri og man ég vel
hversu auðvelt mér fannst að tala
við Unni um ýmsa hluti, sem ég
hefði ekki þorað að nefna við aðra
fullorðna, og hversu skilningsgóð
mér fannst hún. Svo ekki sé minnst
á kökumar og matinn, sem fram
var borinn. Unnur vnr stórmyndar-
leg húsmóðir, hafði unun af að veita
vel og fórst það frábærlega úr
hendi, hvort sem um var að ræða
einn gest ungan eða heilan hóp af
fólki. Handavinnukona var hún líka,
bæði pijónaði og saumaði af snilld.
En um leið og ég minnist kosta
hennar hlýt ég líka að muna og
reyndar harma einn ókost og það
er hve hún vanmat sjálfa sig, var
um of lítillát og kom því ekki á
framfæri því, sem hún átti til að
gefa og fleiri hefðu mátt njóta en
nánustu vinir og fjölskylda. Hvers-
vegna? Kannski af því að hún átti
þess ekki kost að menntast á sínum
tíma eða kannski vildi hún bara
gefa sínum nánustu því meira og
lifa sterkar fyrir þá? Aldrei hef ég
spurt hana og aldrei verður þessu
svarað, en hitt er víst, að Unnur
var hæfíleikamanneskja, sem hefði
átt margra kosta völ ef hún hefði
verið ung nú á okkar tímum. En
hún hefur líka fengið að fylgjast
með menntun og velgengni bama
og barnabama og haft gleði af.
Nú koma ekki fleiri unglingar
að leita ráða eða sníkja kökur hjá
Unni. Okkar er að þakka fyrir
samfylgdina og ykkur, sem nú sjáið
á eftir móður og ömmu, votta ég
samúð. Vilborg Harðardóttir