Morgunblaðið - 16.05.1986, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR16. MAÍ1986
43
Kristín Óladóttir
kennari — Minning
Fædd 21. ágúst 1891
Dáin 6. maí 1986
Lækkarlífdaga sól
löngerorðinmínferð.
Faukífarandaskjól
fegin hvíldinni verð.
Guð minn gefðu þinn frið
gledduogblessaðuþá
semaðlögðumérlið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(H. Andrésdóttir.)
Þetta ljúfa vers flaug gegnum
huga minn er ég heyrði um lát
Kristínar Óladóttur föðursystur
minnar. Hún andaðist á Droplaug-
arstöðum 6. þ.m. Andlátsfregn
hennar kom engum á óvart. Hún
var orðin 94 ára, og kraftar hennar
þrotnir eftir langa lífsgöngu.
Kristín Óladóttir fæddist 21.
ágúst 1891 á Stakkhamri í Mikla-
holtshreppi á Snæfellsnesi. Foreldr-
ar hennar voru merkishjónin Elín-
borg Tómasdóttir frá Ingjaldshóli
og Oli Jón Ólason frá Borgarholti.
Á Stakkhamri bjuggu foreldrar
Kristínar allan sinn búskap, við
myndarskap og reisn. Heimilið var
orðlagt fyrir gestrisni og greiðvikni.
Átti margur ferðamaðurinn þar
góðu að mæta. Kristín var elst
þeirra systkina, sem voru sex.
Bræðumir voru fímm og var því
Kristín eina dóttirin á heimilinu.
Bræðumir voru:_Tómas og Jón, tví-
burar, Óli Jón, Ágúst og Sigurður.
Öll hafa þau kvatt þennan heim
nema Tómas og Sigurður. Heima-
sætan á Stakkhamri rann upp eins
og fífill í túni, vel gefin og glæsileg
stúlka. Það kom fljótt í ljós að hún
var bókhneigð í besta lagi. Hennar
fyrstu spor á menntabrautinni vom
er henni var komið fljótt eftir ferm-
ingu til Halldórs Steinsen héraðs-
læknir í Ólafsvík. Þar lærði hún
tungumál og fleira. Hjá Steinsen
var hún við nám í tvo vetur. Þetta
var nú ekki algengt með sveita-
stúlku á þessum ámm. Kristín hélt
áfram að læra. Nú lá leiðin í Flens-
borgarskóla í Hafnarfirði. Lauk hún
þaðan prófi með góðum árangri.
Nokkm síðar giftist Kristín
Helga Guðmundssyni frá Ytri-
Knarrartungu í Breiðuvík á Snæ-
fellsnesi. Þau bjuggu fyrst í Skógar-
nesi í eitt ár, og fluttu þaðan til
Hafnarfjarðar 1917. Helgi stundaði
þar verslunarstörf. Þaðan fluttu
þau til Reykjavíkur 1931. Böm
þeirra hjóna em: Ingólfur, Áslaug,
Sigrún, Gunnar og Jón Rafn. Helgi
Guðmundsson andaðist 1943.
Ég minnist hennar Kristínar
frænku minnar er hún kom fyrst í
heimsókn til foreldra minna í Máva-
hlíð. Með henni kom einhver ferskur
og framandi blær. Hún fór í göngu-
ferðir um nágrennið ,og naut nátt-
úmfegurðar staðarins, sem marga
hefur heillað. Hámark samvem
hennar og foreldra minna var að
fara í útreiðartúr. Setti þá pabbi
ævinlega besta gæðinginn undir
systur sína. Hún var vön hestum
frá æskuárunum á Stakkhamri, þar
vom ávallt góðir hestar, og heyra
mátti af samtali systkinanna að oft
mundu þau hafa tekið skeiðsprett
á eggsléttum Stakkhamarsfjömm.
Þá var gaman að lifa, þau urðu
æskufólk á ný er þau minntust
þessara fomu æskudaga.
Sterk vináttubönd vom alla tíð
með systkinunum frá Stakkhamri.
Ása dóttir Kristínar var mörg
sumur hjá okkur í Mávahlíð. Hún
var svo hugljúf og góð, kom með
sumarfuglunum á vorin, og fór með
þeim á haustin. Hún var okkur
öllum svo undur kær.
Heimili Kristínar stóð okkur
systkinunum frá Mávahlíð ætíð opið
og áttum við þar margar glaðar og
góðar stundir. í yfir fjöratíu ár bjó
Kristín ein, stundaði kennslu á
vetmm heima. Hún þótti mjög góð-
ur tungumálakennari. Þá kom
henni að góðum notum hennar góða
undirstöðumenntun. Kristín fór oft
til útlanda og munu þær ferðir hafa
glætt og aukið þekkingu hennar.
Margir em þeir orðnir, nemendur
Kristínar, en hún stundaði starf sitt
meðan þrekið entist. Það þótti
mikill kjarkur hjá áttatíu og fimm
ára gamalli konu að fara ein síns
liðs að heimsækja son sinn er býr
\ Ástralíu, en það gerði Kristín.
Áttatíu og sex ára fór hún sína síð-
ustu ferð til Spánar. Kristín er mér
hugstæð sem heimskona, virðuleg
í fasi, vel og smekklega klædd^
glaðvær og ömgg í framkomu
samfara kvenlegri reisn sem hún
bar gæfu til að halda til síðustu
stundar. Þegar Kristín fann að degi
var tekið að halla fékk hún sama-
stað á Dalbraut. Þar dvaldi hún í
þtjú ár. Síðustu þrjú árin dvaldi hún
á Droplaugarstöðum. Á báðum
þessum stöðum naut hún ágætrar
hjúkmnar. Að síðustu var forsjónin
svo líknsöm að gefa henni friðsæl
endalok eftir langan og innihalds-
ríkan dag.
Ég og systkini mín frá Mávahlíð
þökkum Kristínu langa samfylgd
og órofa vináttu og tryggð og biðj-
um henni blessunar á landi lifenda.
Guð blessi afkomendum hennar
og öðmm ástvinum minninguna um
hana. Elskuð var hún og virt af
skyldum og vandalausum er átt
höfðu samleið með henni. Um-
hyggju bama sinna naut hún til
hinstu stundar. Kristín Ólafsdóttir
var mikil gæfukona.
Guð blessi minningu hennar.
Elínborg Ágústsdóttir
frá Mávahlíð.
Minmng:
Sigríður Sveinbjamar-
dóttír, Ysta-Skála
Fædd 28. október 1908
Dáin 6. maí 1986
Hún lagði upp í för sína frá
Ásóifsskála og þar skal nú gist að
ferðalokum. Að baki er langt ferða-
lag og margir áfangastaðir. Við
systumar fengum að vera móður-
systur okkar samferða stuttan spöl
en eftirminnilegan. Fyrir það þökk-
um við á kveðjustund.
Sigríður Sveinbjamardóttir
fæddist á Ásólfsskála undir Eyja-
ijöllum 28. október 1908. Foreldrar
hennar vom hjónin Sigríður Anna
Einarsdóttir og Sveinbjöm Jónsson.
Árið áður en Sigríður fæddist höfðu
þau hjónin tekið við búi á Ásólfs-
skála af foreldrum Sveinbjamar.
Þegar á fyrsta aldursári flytur hún
með foreldmm sínum að Ysta-Skála
í sömu sveit. Þar vex úr grasi stór
systkinahópur en Sigríður var elst
12 systkina og em 8 þeirra enn á
lífi. Sigríður var 16 ára þegar hún
fer fyrst í vist yfír vetrarmánuðina
út í Vestmannaeyjar. Jafnan kom
hún þá heim að vori til að dvelja í
föðurhúsum yfir sumarmánuðina
og hjálpa til við búskapinn.
Seinna liggur leiðin til Reylqavík-
ur og þar starfaði Sigríður við
saumaskap hjá Vinnufatagerð ís-
lands. Móðir okkar hefur oft getið
um fallegu kjólana og fatnaðinn
sem Sigríður kom með úr kaup-
staðnum og gaf yngri systkinum
sínum. Og þó árin færðust yfír hafði
Sigga frænka, eins og við kölluðum
hana jafnan, alltaf næmt auga fyrir
klaeðnaði.
Árið 1952 fór Sigga austur að
Ysta-Skála til að hjálpa föður sínum
og tveimur bræðmm, þeim Einari
og Siguijóni, en þá hafði yngsta
systir hennar Svava sinnt heimilis-
störfum þar frá 1943 er móðir
þeirra dó. Á árinu 1958 hefur Sigga
störf sem ráðskona við Sogsvirkjun
og starfar þar samfleytt f 16 ár eða
til ársins 1974 er hún lætur af
störfum vegna aldurs. Þar sem
annars staðar var Sigga vel látin.
Að loknum starfsdegi stefndi
hugur Siggur jafnan austur að
Skála og þar dvaldi hún um lengri
og skemmri tíma og naut þess að
taka þátt í búskapnum sem heimil-
isstörfum. Og þau vom ekki mörg
einkenni vorsins sem komin vom í
ljós, þegar Sigga fór að hafa á orði
að nú þyrfti hún að komast í sveit-
ina.
Frá 1960 bjó Sigga í Granaskjóli
16 í Reykjavík hjá Þóm systur
sinni. Meðan hún starfaði við Sogs-
virkjun dvaldi hún þar aðeins um
helgar en síðustu ár þann tíma sem
hún var ekki austur á Ysta-Skála.
Þó leiðir okkar systra og Siggu
t
Sambýliskona mín og móðirokkar,
SIGRÚN STURLAUGSDÓTTIR
Blikahólum 10, Reykjavfk.
verður jarðsungin frá Neskirkju föstudaginn 16. maíkl. 13.30.
Elnar Ermenreksson,
Steinlaug Sigurjónsdóttir, Sofffa Sigurjónsdóttir,
Hreinn Sigurjónsson, Helgi Sigurjónsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
ELÍNAR SIGURBERGSDÓTTUR,
Dynskógum 18, Hveragerði.
Sérstakar þakkir til laekna og starfsfólks Sjúkrahúss Suðurlands
fyrir góða hjúkrun og hjálp.
Guö blessi ykkur öll.
Lllja Bjarnadóttir,
Theodór EM. Kjartansson, Thyrl ÍM. Warner,
Kristín Alda Kjartansdóttir, Scott F. Warner,
Kristjana Kjartansdóttir, Diana BM. Stahr,
Bjarni Bragi Kjartansson, Flemming Stahr,
langömmubörn og
langalangömmubörn.
frænku hefðu oft legið saman er
fjölskyldan kom saman eða við
vomm á ferð austur á Skála eða í
Reykjavík, kynntumst við henni þó
fyrst náið er við voram við nám í
Reykjavík og bjuggum í Granaskjól-
inu hjá þeim systmm Þóm og
Siggu. Við systumar vomm auð-
fúsugestir á því heimili sem önnur
systkinaböm þeirra er dvöldu í
Reykjavík við nám eða störf. Heim-
ili þeirra systra var um tíma okkar
annað heimili og það var ómetan-
legur styrkur fyrir sveitabömin að
mæta því viðmóti og hlýju sem þar
ríkti. Þær systur vom líka samtaka
í að hvetja okkur til náms.
Sigga frænka fylgdist jafnan vel
með og það var sama, hvort rætt
var um atvik lfðandi stundar eða
§arlæg lönd og sögu. Alltaf var hún
heima í umræðunum og þótt ekki
væri að baki mikill skólalærdómur,
var hún fróð og vel lesin enda nýtti
hún frístundir sínar gjaman til
lesturs góðra bóka.
í bamæsku hafði hún lært að
bera virðingu fyrir náttúmnni og
hlúa að því sem var í vexti. Hún
hafði gaman að garðyrkju og marg-
ar stundir undi hún sér í garðinum
í Granaskjólinu og hafði ánægju af
því að sjá plöntumar vaxa og dafna.
Oft leiddi hún böm okkar um garð-
inn og sýndi þeim inn í heim náttúr-
unnar. Það leyndi sér ekki að þeirra
stundu nutu viðstaddir. Bömin
fundu til þeirrar sömu hlýju og
umhyggju sem við systumar höfð-
um notið hjá Siggu. Gleði Siggu í
samskiptum við bömin var táknræn
fyrir líf hennar. Það var hlutskipti
hennar í lífínu að leggja öðmm
hjálparhönd og það gerði hún af
einlægni.
Síðustu misseri dvaldi Sigga á
Ysta-Skála og þar kvaddi hún
þennan heim. í_ dag verður útför
hennar gerð frá Ásólfsskálakirkju.
Guð blessi minningu elskulegrar
frænku.
Systumar frá Hverabakka
Minmng:
Pétur Brandsson
loftskeytamaður
Fæddur 29. mars 1903
Dáinn 10. maí 1986
Genginn er á braut kær tengda-
faðir og afí. Hann kvaddi þetta
jarðneska líf þann 10. maí á sjúkra-
húsi Suðurlands á sama hátt og
hann hafði tekið við lífsgöngunni,
æðralaus, mildur og með stutt í
brosið, aðeins hálfu ári á eftir eigin-
konu sinni, Hönnu Jónsdóttur.
Pétur Brandsson fæddist 29.
mars 1903 á Hallbjamareyri í
Eyrarsveit í Snæfellsnessýslu, son-
ur hjónanna Brands Bjamasonar
útvegsbónda og hreppsstjóra frá
Efri-Lág og Ólínu Bjamadóttur frá
Krossanesi. Hann var yngstur 7
bama þeirra hjóna sem em nú öll
látin.
Pétur stundaði almenna mennt-
un, bæði innan skóla og utan heima
í sveitinni, en í löngun eftir meiri
menntun hleypti hann heimdragan-
um og hélt til Reykjavíkur og hóf
nám við Loftskeytaskóla fslands.
Að námi loknu vann hann við loft-
skeytastöðina en hélt von bráðar
til Isafjarðar sem símritari þar sem
hann var um hálfs árs skeið eða
þar til sjórinn og ævintýraþráin
heilluðu hann frá landi. Árið 1927
réðst hann sem loftskeytamaður til
Eimskipafélags íslands, fyrst á ms.
Lagarfoss en fljótlega fór hann yfir
á ms. Brúarfoss, sem hann sigldi
með allt til stríðsloka 1945, að hann
fór alfarinn í land. Á talsambandi
v/útlönd starfaði hann síðan sem
yfimmsjónarmaður til ársins 1972
að hann lét af störfum fyrir aldurs-
sakir.
Aldur er afstætt hugtak. Enginn
er eldri en honum sjálfum finnst.
Brandsson afi, sem var gælunafn
okkar til hans, varð aldrei gamall
þó árin segðu annað. Hann hélt
alla tíð sinni reisn og glæsibrag,
heimsmaður, bæði í orði og æði,
hár og spengilegur svo að fólk tók
eftir og dáðust að.
Pétri var margt til lista lagt.
Hann var tungumálamaður og las
hann mikið, jafnt erlendar sem
innlendar bókmenntir. Sportmaður
var hann mikill og stundaði hann
skíðaíþróttina, golf og laxveiðar
fram eftir ámm. Völundur var hann
í höndum hvort sem hann fékkst
við smíðar eða ræktaði blóm, en
ásamt konu sinni Hönnu ræktaði
hann yndislegan sælureit við hús
þeirra og á fallegum sumardögum
var hvergi yndislegra að vera en
innan um rósimar og dalhíumar í
garði þeirra hjóna á Vatnsstíg 4.
Pétur kvæntist Hönnu Jónsdótt-
ur 30. júní 1930 en hún lést 2.
nóvember síðastliðinn. Þau áttu
því láni að fagna að eignast einn
son bama, en hann er Jón Pétursson
tæknimaður við Sjúkrahús Suður-
lands, en þar hefur Pétur dvalist
um eins árs skeið vegna vanheilsu.
Þessi fátæklegu kveðjuorð em
eingöngu hugsuð sem smá þakklæt-
isvottur fyrir allt það sem hann var
okkur, hjálpfús og óeigingjam með
útrétta hönd fyrir litlar hendur sem
stórar. Læknum, hjúkrunarfólki og
öðm starfsfólki á Sjúkrahúsi Suður-
lands sendum við alúðarþakkir fyrir
góða hjúkmn og hlýlegt viðmót.
Við þökkum Brandsson afa fölskva-
lausa vináttu og tryggð og biðjum
honum guðs blessunar í nýjum
heimkynnum.
Farþúífriði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fýrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Tengdadóttir og barnabörn