Morgunblaðið - 27.03.1987, Side 46

Morgunblaðið - 27.03.1987, Side 46
’tfA.*/ vo arrnArrTTTPr^ aiat MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. MARZ t Hjartkær eiginmaöur minn og bróðir, BJÖRN ÁGÚST ÞÓRÐARSON, Bergstaðastræti 29, Reykjavfk, er látinn. Jaröarförin hefur farið fram í kyrrþey aö ósk hins látna. Fyrir hönd aöstandenda, Elsa Jónsdóttir, Jakobfna H. Þórðardóttir. t Maðurinn minn, EYJÓLFUR R. ÁRNASON, gullsmlður, Esklhlfð 14, andaöist í Landakotsspítala miövikudaginn 25. mars. Guðrún Guðvarðardóttir. t Útför móður okkar, tengdamóður og ömmu, ÖNNU ÓLAFSDÓTTUR frá Gunnhlldargerðl, Hátúni 10, fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 27. mars kl. 15.00. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Styrktarfélag vangefinna. Margrét Jónsdóttir, Guðrún Jónsdóttlr, Þráinn Jónsson, Þórunn Jónsdóttir, Ólafur Jónsson, Sesselja Jónsdóttir, Sofffa Jónsdóttir, barnabörn Jóndóra Jónsdóttir, Marteinn Rúriksson, Ingveldur Pálsdóttir, Jóhann Bjarnason, Halldóra Hllmarsdóttir, Sigmar Ingvarsson, Gunnþór Bender, barnabarnabörn. °g t Eiginkona mín, móöir okkar og tengdamóöir, HREFNA MATTHÍASDÓTTIR, Ásvallagötu 81, veröur jarösungin frá Dómkirkjunni kl. 13.30 föstudaginn 27. mars. Ingvar Kjartansson, Sigrfður Ingvarsdóttir, Guðmundur S. Jónsson, Margrót Ingvarsdóttir, Ingólfur Árnason, Matthildur Ingvarsdóttir, Jónas Sveinsson. t Útför eiginmanns míns, bróöur okkar og mágs, STEINGRÍMS JÓNSSONAR, Imknis, hefur fariö fram. Þökkum innilega auösýnda samúð og vinarhug viö andlát hans. Dirkje Jónsson, Hulda Jónsdóttir, Erlendur Jónsson, Ásta Jensdóttir. t Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, sonar, tengdasonar, bróöur, mágs og frænda, JÓNASAR EWALDS JÓNASSONAR, Köldukinn 29. Guðrún Jóhannsdóttir, Ingunn og Úrsúla Linda, Ursula Guðmundsson, Jónas Guðmundsson, Ingunn Ingvarsdóttir, Jóhann Þórarinsson, Helena Jónasdóttir, Halldór Almarsson, Ómar Jónsson, Kristfn Björgvinsdóttir, Richard Jónasson og frændsystkini. t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö og vinarhug við andlát og útför JÓNFRÍÐAR ÓLAFSDÓTTUR, Álfhólsvegi 14, Kópavogi. Jörundur Jónsson, Eygló Ragnarsdóttir, Haraldur Jónsson, Guðrfður Magnúsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Hrefna Matthías- dóttir — Minning Fædd 30. október 1909 Dáin 17. mars 1987 Geymdu aldrei til morguns það sem þú getur gert í dag. Þannig hugsaði ég, þegar ég var komin út í bíl á leið upp á spítala til Hrefnu. Ég hafði ætlað að fara daginn áð- ur, en það var orðið áliðið dags, svo ég ákvað að fara í dag. Sonur minn einn kom hlaupandi og sagði, að ég ætti að hringja strax vestur á Asvailagötu. Þá vissi ég um leið hvaða tíðindum ég átti von á. Hrefna var búin að vera mikið veik og þjáningamar voru oft búnar að vera miklar. Það hafði svo sannar- lega tekið á fjölskylduna, sérstak- lega Ingvar frænda, en í öllum þrautunum og erflðleikunum reyndi hún að gera sem minnst úr þessu öllu. Aldrei heyrði ég hana kvarta eða tala um veikindi sín. Ef ég spurði „Hvemig hefur þú það?“ var svarið „Agætt, gæti verið betra, en hjá ykkur, er ekki allt gott að frétta?" Spumingu var snúið upp í aðra spumingu, veikindin voru ekki á dagskrá. Frá því ég man eftir mér á Ásval- lagötunni, þar sem ég er fædd og uppalin, stóð hús Ingvars og Hrefnu mér alltaf opið. Með okkur frænk- unum, dætrum þeirra þrem, tókst mikil vinátta, kannski meira en bara frænkur. Hrefna var glæsileg kona, frið og bar af þar sem hún kom, hún var mjög smekkleg í klæðaburði og heimili þeirra var hlýlegt og fallegt. í yfír 50 ár höfðu þau Hrefna og Ingvar verið gift og vom þau sérstaklega samrýnd og var hjónaband þeirra mjög sterkt. Þess vegna veit ég, að þetta verða erfíðir tímar hjá Ingvari frænda, sem sjálfur er lasinn, en mikill er sá styrkur, sem ég veit að hann fær hjá dætrunum þremur og tengda- sonunum, sem öll hafa sýnt þeim ómetanlega ástúð og hjálp undan- farin ár. Margar minningar rifjast upp og af mörgu er að taka, en ein er þó ógleymanleg. Það er þegar við Bjössi fórum í siglingu með þeim Ingvari og Hrefnu, Siggu og Guð- mundi á Queen Elizabeth 2. frá New York til Jómfrúreyja og Bermuda. Þetta var 12 daga sigling og svona minning er ómetanleg, og þær eru ófáar stundimar sem við rifjuðum það upp. Ekki get ég látið vera að minnast einnig hve bamgóð Hrefna er. Hún tók mér eins og einni af dætrunum og nú bömunum okkar. Ef við Bjössi komum með bömin í heimsókn var ekki farið út með tóman magann. Bamböm- unum sínum fímm var hún einstök amma enda tvö skírð Hrefna í höf- uðið á henni. Fyrir aðeins ári missti Ingvar báðar systur sínar með að- eins nokkurra daga millibili og nú þetta áfall. Hrefna var trúuð kona og trúði á annað líf, þess vegna huggum við okkur við að þjáningum hennar sé lokið og ég bið Guð að gefa Ingvari frænda og þeim öllum styrk í þeirra miklu sorg. Hvíli hún í friði. Áslaug frænka Hrefna, tengdamóðir mín, lést þ. 17. mars sl. eftir erfíða sjúk- dómslegu. Fyrir nokkrum mánuð- um varð Ijóst að hveiju stefndi. Þá hafði hún reyndar átt um margra ára skeið við sífelld og erfíð veik- indi að stríða, sem urðu þess valdandi, að hún þurfti mjög oft á spítalavist að halda, sérstaklega þó síðustu 2 árin. Sjúkdómslegur hennar urðu því margar og baráttan við dauðann oft ströng. Öllu þessu veikindastríði tók Hrefna þó með einstöku æðruleysi. Hún tók því sem öðru á sinn sérstaka jákvæða hátt. Hún kvartaði aldrei og við- kvæðið, væri hún spurð, var ætíð á þann veg að ekkert væri að. Hún var gædd meðfæddri bjartsýni og einstaklega jöfnu og góðu skap- lyndi, sem hjálpaði henni á erfíð- leikastundum. Eftir að ég kynntist konuefni mínu, fyrir 26 árum, lá fljótlega beint við, að ég skyldi hitta tilvon- andi tengdamóður mína. Ég verð að viðurkenna, að ég kveið nokkuð fyrir þeim fundi eins og eðlilegt er. Svo mun vera um flesta við þær kringumstæður. Sá kvíði var þó virkilega ástæðulaus. Viðmót Hrefnu var slíkt, að mér leið strax vel í návist hennar. Mér fannst fljót- lega líkt og öðrum, sem henni kynntust, að ég hefði þekkt hana lengi. Hún var fijálsleg í fasi og hafði afar hlýja framkomu. Hún var félagslynd og átti sérlega gott með að kynnast fólki, enda eignaðist hún marga trygga og góða vini á lífsleið- inni. í þau 26 ár, sem ég hef þekkt Hrefnu, hefur aldrei fallið skuggi á vináttu okkar, sem hófst þegar við fyrstu kynni. Hrefna var fædd í Reykjavík þ. 30. október árið 1908. Hún ólst upp við Vesturgötuna, en bjó lengstan hluta ævi sinna á Ásvallagötunni. Það má því segja, að hún hafí ver- ið vesturbæingur í húð og hár. Foreldrar hennar voru þau hjónin Sigríður Gísladóttir og Matthías Sigurðsson verslunarmaður. Sigríð- ur, móðir hennar, var dóttir hjón- anna Hólmfríðar Eyjólfsdóttur og Gísla Tómassonar verslunarmanns, en hann vann allan sinn starfsaldur hjá fyrirtæki Geirs Zoéga hér í borg. Matthías, faðir Hrefnu, var sonur hjónanna Guðrúnar Matthíasdóttur frá Nikulásarkoti í Reykjavík og Sigurðar Sveinssonar, steinsmiðs, frá Smiðsnesi í Grímsnesi. Matthías hefur verið óvenju dug- mikill og framsækinn ungur maður. Aðeins rúmlega tvítugur að aldri rak hann verslun hér í borg ásamt móðurbróður sínum, Guðmundi Matthíassyni. Hann var einnig eig- andi og útgerðarmaður báta hér við Faxaflóa um skeið. Honum vannst þó ekki langur tími til að njóta dugnaðar síns og góðra eiginleika, því að sá hryggilegi atburður varð, að hann fórst með báti sínum ásamt 3 öðrum mönnum aðeins 26 ára að aldri. Þennan örlagaríka dag hafði hann hlaupið í skarðið fyrir einn bátsveija sinna. Hin unga ekkja stóð því ein uppi með tvö ung böm sín, Sigurð á öðm ári og Hrefnu á fyrsta ári. Hún flutti þá heim.til foreldra sinna með börnin tvö og átti þar gott heimili um nokkurt skeið eða þar til foreldrar hennar létust. Eftir það var hún ein með börnin. Sigríður lést árið 1935. í erfiðleikum sínum sýndi hún sterk- an persónuleika og mikinn kjark. Bömin hennar bæði nutu hins góða uppeldis, sem hún veitti þeim, og hefur það áreiðanlega komið þeim til góða meðan þeim entist líf sjálf- um. Eins og áður kom fram átti Hrefna einn bróður, Sigurð, sem henni þótti ákaflega vænt um. Hann lést árið 1974 eftir erfíða sjúk- dómslegu. Höfðu veikindi hans mikil áhrif á Hrefnu, sem saknaði hans sárt að honum látnum. Ung að ámm átti Hrefna því láni að fagna að kynnast eftirlif- andi manni sínum, Ingvari Kjart- Lokað Vegna útfarar frú Hrefnu Matthíasdóttur verður verslun okkar lokuð frá kl. 12.00 á hádegi föstudaginn 27. mars. Vald. Poulsen, Suðurlandsbraut 10. anssyni. Þau vom bæði ættuð nánast úr sama bæjarhluta Reykja- víkur, hún af Vesturgötunni, en hann úr Gijótaþorpinu. Auk þess vom þau svo til jafnaldrar. Það var því ekki að undra þótt þau yrðu leiksystkini á unga aldri. Vinátta þeirra sem bama og unglinga leiddi síðan til hjónabands þeirra, sem átti eftir að standa í 53 ár. Hrefna og Ingvar vom alveg óvenjulega samhent hjón, og samband þeirra var í senn bæði innilegt og ein- lægt. Engum duldist ástúðin á milli þeirra. Hún var þeim báðum svo sjálfsögð og eðiilegt. Þau gengu í hjónaband árið 1934, ári áður en Sigríður, móðir Hrefnu, dó. Hún átti heimili hjá ungu hjónunum sitt síðasta æviár, sem um leið var þeirra fyrsta búskaparár. Lengst af bjuggu Hrefna og Ingvar á Ásvallagötu 81 og á því heimili hafa ótalmargir notið einstakrar gestrisni þeirra og rausnarskapar. Hér áttu þau sitt heimili, en það er vafalítið eitt fallegasta heimili, sem ég hef þekkt. Yfír þessu heim- ili hefur alltaf verið sérstök reisn. Hér var ætíð hjartahlýja og gest- risni höfð í fyrirrúmi. Áttu bæði hjónin sinn þátt í því þægilega and- rúmslofti, sem þar ríkti. Hér bjuggu þau dætmm sínum þremur það æskuheimili, sem þeim öllum þykir afar vænt um. Æskuheimili þeirra hefur ætíð síðan átt í þeim sterk ítök og þær em ófáar heimsóknir þeirra og okkar tengdasonanna á það heimili fyrr og síðar. Ætíð vor- um við velkomin og ekki er ofsagt, að þetta heimili hafí orðið annað heimili okkar allra í gegnum árin. Það var ætíð ljúft að koma þar inn, og það hygg ég, að margir óskyldir og ótengdir geti tekið undir. Hrefna og Ingvar áttu 3 dætur, sem allar em búsettar hér í borg: Þær em: Sigríður, fædd 1938, gift Guðmundi S. Jónssyni, lækni. Margrét, fædd 1941, gift Ingólfí Ámasyni, viðskiptafræðingi. Matt- hildur, fædd 1949, gift Jónasi Sveinssyni, hagfræðingi. Eins og sagt var hér að ofan vom Hrefna og Ingvar einstaklega samhent hjón. Hrefna var að vísu alla tíð móðir og húsmóðir í fyllstu merkingu þeirra orða, en auk þess veitti hún Ingvari, manni sínum, ómetanlega hjálp í fyrirtækisrekstri hans, en lífsstarf hans utan heimil- isins, og raunar þeirra beggja, var fólgið í rekstri fyrirtækis þeirra Vald. Poulsen hf. Þar var oft mikið unnið og ég minnist þess hve mörg- um kvöldum og helgum þau eyddu við fyrirtækisstörf á meðan heilsa og starfsþrek entist. Þau vom alltaf bæði saman við störf og skemmtan. Þau hjónin gengu lífsbrautina sam- an. Þeirra samvera, og það að veita dætmnum sem bestar lífsaðstæður, var þeirra mark og mið í þessu lífi. Að lokinni jarðneskri vegferð Hrefnu er mér ljúft sem tengdasynj og vini að kveðja hana með þessum fátæklegu orðum. Orð geta aldrei lýst þeim tilfír.ningum, sem upp koma við svona aðstæður. í 26 ár hef ég haft afar mikið samneyti við tengdaforeldra mína. Á milli okkar haf myndast sterkir vinaþræðir, sem ekki munu slitna þótt jarð- neskri tilveru ljúki. Hrefna var dyggðum prýdd manneskja. Hún hverfur héðan vammlaus og byrði slæmrar samvisku mun vissulega ekki hijá hana við brottför. Ég bið hinn hæsta höfuðsmið að leiða hana á þeim vegum, sem hún á ófarna á öðru og æðra lífssviði. Blessuð sé minning hennar. Guðmundur S. Jónsson

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.