Morgunblaðið - 12.06.1987, Side 38

Morgunblaðið - 12.06.1987, Side 38
38 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 1987 Arndís Skúla- dóttir - Minning Fædd 25. janúar 1911 Dáin5.júní 1987 Ég var víst bara 16 ára þegar ég sá Dæju í fyrsta skipti og í meira en aldarþriðjung hefur hún ekki einasta verið tengdamóðir mín heldur líka vinur. Það samband var alltaf svo sterkt að litlu máli skipti þó oftast væri langt á milli okkar og við hittumst sjaldan. í öll þessi ár var það þessi ákveðna, smávaxna kona sem setti mark sitt á umhverfið. Já, ákveðin var hún: Ég man alltaf þegar Othar lét klippa sig burstaklippingu. Hann kom seint heim þann dag en morguninn eftir, þegar hún sá hann, sagði hún: „Ég er að fara í veiðitúr með honum pabba þínum og ég ætlast til að þetta verði komið f lag, þegar ég kem aftur." Og líka smávaxin: Þegar strák- amir voru litlir þá var hvar sem við bjuggum strik á vegg í hálfs annars metra hæð. Svo til á hveij- um degi voru menn mældir til að sjá hvort þeir væru búnir að ná ömmu Dæju. Það má segja að þeir hafi ekki verið lengi að ná hæð- inni. En enga ósk á ég heitari en þeim takist einhvem tímann að ná reisn hennar. Dæja var góð öllum sem henni kynntust. Harmur okkar er sár, en við emm öll betri fyrir að hafa feng- ið að vera með henni. EUý Það er skarð fyrir skildi í stórri fjölskyldu og fjölmennum vinahóp við fráfall Amdísar Skúladóttur (Dæju), sem lést í Reykjavík þann \ 5. þ.m. Söknuðurinn verður tilfinn- ) anlegur hjá okkur öllum, sem 1 nutum samveru hennar og vináttu, mannkosta og hennar prúða dag- fars. Söknuðurinn verður og einkar tilfinnanlegur hjá ungu kynslóðinni, sem jafnan átti öruggt athvarf hjá ömmu sinni, eða frænku, sem ávallt var reiðubúin, með skilningi og vilja, að rétta hjálparhönd, ef ein- hver missté sig og hrasaði á torfærum lífsleiðarinnar, eða til að gleðjast með glöðum þegar vel gekk. Við, jafnaldrar Dæju, sem áttum samleið með henni á mestu um- brota- og breytingatímum, sem verið hafa hjá einni kynslóð í þús- und ára sögu þjóðar okkar, metum samfylgd hennar og fordæmi, sem oft var mörgum okkar gott leiðar- ljós. Flest okkar kynntust mögru árunum í uppvextinum. Það var þolanlegt því við þekktum ekkert annað. Hitt reyndi meira á, bæði andlegt og líkamlegt þol flestra okkar, að komast óskemmd úr þeirri eldraun, sem okkar kynslóð hefir lifað og reynt. Sumir komust úr örbirgð til auðs, aðrir féllu við veg- inn. En þeir, sem stóðust mátið, áttu því að þakka, að þeir nutu stuðnings lífsförunautar og sam- ferðafólks á borð við Dæju, sem fómuðu sínum eigin lífsþægindum svo ættingjar og vinir mættu njóta þeirra betur. Það verður með sanni sagt, að Dæju hafi auðnast það, sem er eftir- sóknarverðast hveiju foreldri, en það er bamalán, sem kallað er. Grundvöllurinn að því hnossi, sem ekki er hægt að fá úr pöntunarlist- um, er lagður á heimilinu í uppvexti bamanna. Arfgengur manndómur er mikils virði, ef hann fæst. En hann eyðist fljótt, ef ekki er að honum hlúð frá upphafi. Það varð bamalán móðurinnar, að hún skildi þetta. Dæja var einkar bamelsk. Varð strax sem vinur og móðir unglinga við fyrstu kynni. Ungir sveinar, af íslensku bergi brotnir í aðra ættina, sem ekki skildu orð í íslensku, þurftu ekki á sérstöku tungumáli að halda til að hænast að Dæju við fyrstu sýn. Piltamir, sem nú em fullorðnir menn, syrgja fráfall Dæju frænku og minnast hennar í þakk- læti fyrir hlýju og vináttu í þeirra garð. Svo er og farið okkur, fjölskyldu, tengdafólki og vinum Dæju. Við kveðjum hana nú hinsta sinni í ein- lægri þökk fyrir samfylgdina. Dæja verður ávallt með okkur í dýrmætri minningu og þökk. Amdís Skúladóttir fæddist á Blönduósi 25. janúar 1911. Foreldr- ar hennar vom Skúli Jónsson kaupfélagsstjóri og kona hans Elín Theodors. Skúli lést ungur árið 1915. Við stjóm kaupfélagsins tók þá bróðir Elínar, Pétur Theodors, sem rejmdist sannur fóstri frænd- bama sinna. Þau Elín og Skúli eignuðust fimm böm: Þorvald list- málara, Theodor lækni, Arndísi, Brynhildi, gift Ingólfi Möller skip- stjóra, og Guðrúnu, sem er í Danmörku. Dæja var gift Hans Guðmundssyni starfsmanni hjá Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna. Hann varð bráðkvaddur þann 26. maí 1967. Þau bjuggu lengst af á Nesvegi 51. Síðustu árin bjó Dæja að Dunhaga 23 í Reykjavík. Böm þeirra em: Othar forstjóri, búsettur í Bandaríkjunum, Elín Forberg í Lúxemborg, Lára Sesselja, gift Þorgeiri Halldórssyni og Hrafn- hildur. Útförin fer fram í dag frá Dóm- kirkjunni. Hún verður jarðsett við hlið eiginmanns síns. Dagurinn sem Dæja andaðist hefði orðið gullbrúð- kaupsdagur þeirra. Washington, DC, ívar Guðmundsson Hún fölnaði, bliknaði, fagra rósin mín, því frostið var napurt. Hún hneigði til foldar in bliðu blöðin sin við banastrið dapurt. En guð hana í dauðanum hneigði sér að hjarta SigurðurM. Péturs son — Kveðjuorð k „Þú hefur gengið um meðal okkar og skuggi anda þíns hefur verið ljós okkar. Heitt höfum við unnað þér. En ást okkar var hljóð og dulin mörgum blæjum. En nú hrópar hún á þig og býst til að standa nakin fyrir augiiti þínu. Og þannig heftir það alltaf verið, að ástin þekkir ekki dýpi sitt fyrr en á skilnaðar- stundinni." (Kahiil Gibran) Nú er hann afi okkar dáinn. Þrátt fyrir að það væri búið að undirbúa okkur undir þessa sorgarfregn vor- um við ekki undirbúin að heyra þennan úrskurð. Hann afí barðist hetjulega við —»þann sjúkdóm sem hijáði hann síðustu árin. En afi lifði lífinu fram á síðasta dag, hann var að skipu- leggja veiðiferðir og ferðir í sumarbústaðinn, sem fara átti í í sumar. Sumarbústaðurinn Másgerði er nefndur í höfuðið á þeim afa og ömmu. A þeim stað mátti glöggt sjá hvemig mann afí hafði að geyma. Þar var ætíð svo þrifalegt og hreint og hann hugsaði ávallt um hag náttúrunnar fyrst. Þennan bústað reisti hann í Borgarfirði, miðja vegu frá honum og bömun- um, sem búa á Snæfellsnesi. Þessi bústaður þjónar tilgangi sínum. Ættingjamir hafa hist þar reglulega og era margar góðar minningar tengdar bústaðnum og afa. Það er okkar ósk að fjölskyldan verði samheldin sem fyrr þrátt fyr- ir að stórt skarð sé höggvið. Við hugsum til Gerðu ömmu á þessari stundu. Guð gefí þér styrk. Minn- ingin um afa lifir. „Því hvað er það að deyja annað en standa nakinn í blænum og hverfa inn í sólskinið? Og hvað er að hætta að draga andann ann- að en að freisa hann frá friðlausum öldum lífsins, svo að hann geti risið upp í mætti sínum og óQötraður leitað á fund guðs síns? Aðeins sá, sem drekkur af vatni þagnarinn- ar, mun þekkja hinn volduga söng. Og þegar þú hefur náð ævitindinum þá fyrst munt þú hefja fjallgönguna. Og þegar jörðin krefst líkama þíns, muntu dansa í fyrsta sinn. (Kahlil Gibran) F.h. afabama, Þórdís Jóna Sigurðsdóttir. Eftirfarandi grein átti að birt- ast i blaðinu i gær, en vegna mistaka varð hún viðskila við greinar sem þá birtust. Höfundur og aðstandendur eru beðnir vel- virðingar á þessum mistökum Hann Siggi, vinur minn, er dá- inn. Mig setti hljóðan, er mér var tilkynnt lát hans. Sigurður Már Pétursson var kallaður frá okkur alltof snemma, hann var svo fullur lífsorku, þar til hann veiktist af alvarlegum sjúkdómi, sem hann gat ekki unnið bug á. Siggi tók veikind- um sínum af mikilli karlmennsku og trúði því til hinstu stundar að hann fengi bata. Siggi var vinur góður og þær era margar ánægju- stundimar sem við hjónin höfum átt með Sigga og Gerðu ásamt fleiri kunningjum bæði á heimili þeirra og í sumarbústaðnum við Langá. Það var staður sem Sigga þótt mjög vænt um, og dvöldu þau hjónin þar eins oft og við var kom- ið. Það var oft gestkvæmt í bústað þeirra, þar vora allir velkomnir. Oft er við hjónin voram að fara í þenn- an landshluta, hringdi Siggi og bað okkur að taka nú lykilinn að Más- gerði með og gista þar, ef við vildum. Já, svona var hann Siggi. Margar minningar koma fram í hugann um laxveiðifcrðimar, sem við fóram saman í gegnum árin ásamt fleiri veiðifélögum. Siggi var mikill og einlægur Breiðabliksmað- ur og var ávallt reiðubúinn er til hans var leitað. Hann var m.a. í stjóm knattspymudeildar og í aðal- stjóm UBK um tíma, einnig vann hann ötuliega að sölu getraunaseðla og lagði mikla vinnu í félagsheimil- ið Blikastaði, svo eitthvað sé nefnt. Þetta vora nokkur fátækleg orð um vin minn, Sigga. Við hjónin sendum þér, Gerða mín, okkar innilegustu samúðarkveðjur og einnig bömum og öðram ættingjum. Minningin um góðan dreng lifir með okkur öllum. Jón Ingi Ragnarsson og himindýrð tindraði um krónuna bjarta. Sof, rós mín, í ró, í djúpri ró. (Guðm.Guðm.) Þetta hugljúfa erindi kom mér í huga þegar ég var búinn að gera mér grein fyrir að Amdís Skúladótt- ir mágkona mín væri öll. Hægt og hægt rofna tengslin við unglingsárin. Þegar nærfellt 55 ára nánum tengslum skyndilega er lok- ið þá vantar allt í einu eitthvað, sem alltaf var til staðar. Nú getur mað- ur ekki lengur spurt, manstu eftir þessu eða hinu. Allt í einu er kom- ið stórt tóm þar sem áður vora sterk tengsl. Systkini Amdísar vora ' fjögur. Tveir bræður og tvær systur. Bræð- umir vora elstir: Þorvaldur listmál- ari fæddur á Borðeyri 1906, dáinn 1984, Theódór læknir fæddur á Borðeyri 1908, dáinn 1970. Syst- umar vora allar fæddar á Blöndu- ósi, Amdís 1911, Guðrún 1912 og Brynhildur 1915. Foreldrar þessara 5 systkina vora: Skúli Jónsson síðast kaupfélagsstjóri á Blönduósi og eiginkona hans Elín Theódórs. Skúli andaðist 1915 en Elín 1935. árið 1926 vora mæðginin öll komin til Reykjavíkur. Ég kynntist Amdísi sama kvöldið og ég kynnt- ist Brynhildi konu minni. Tilvonandi eiginmaður Amdísar, Hans Guð- mundsson, var með þetta kvöld og löngum síðar. Var með okkur góð vinátta sem entist meðan báðir lifðu. Hans lést 26. maí 1967 langt fyrir aldur fram. Amdísi og Hans varð fjögurra bama auðið. Þau era Othar fiskvinnslufræðingur, sem lengi starfaði hjá Coldwater Sea- food í Bandaríkjunum en starfar nú í Boston, eiginkona hans er Elín Þorbjömsdóttir kaupmaður í kjöt- búðinni Borg. Þau eiga Qóra syni: Pétur, Óla, Þorbjöm, Hans Bem- hard og Othar. Allir hafa bræðumir lokið háskólaprófí í Bandaríkjunum. Elín, gift Garðari Forberg yfirflug- virkja hjá Flugleiðum í Luxemburg. Þau eiga einn son, Garðar. Garðar mun setjast í Verslunarskóla ís- lands í haust. Garðari finnst allt best á íslandi. Garðar og Elín eiga uppeldisdóttur sem Guðbjörg heitir. Elín á einnig son frá fyrra hjóna- bandi, Hans Jóhannsson hljóðfæra- smið. Lára deildarstjóri í Sjúkra- samiagi Reykjavíkur er gift Þorgeiri Halldórssyni deildarsstjóra hjá Brunabót. Eiga þau þijú böm, Hrafn, Halldór og Amdísi. Öll hafa þau lokið stúdentsprófi. Yngst er Hrafnhildur, starfsmaður hjá Al- mennum tryggingum. Hennar maki er Ríkharð B. Bjömsson, einnig starfsmaður hjá Almennum. Þau era bamlaus. Guðrún, systir Amdísar giftist til Danmerkur. Maður hennar var Paul Groes-Petersen apótekari í Bjerringbro á Jótlandi, látinn fyrir nokkram áram. Stóðu þar hurðir opnar upp á gátt fyrir alla úr flöl- skyldu Guðrúnar. Samgangur var mikill á milli heimila þeirra systra, Amdísar og Brynhildar, og þótti flest sjálfsagt sem önnur vildi. Heimili Amdísar og Hans var lengi á Nesvegi 51. Gestkvæmt var mjög á heimili þeirra hjóna og var sem segull drægi fólk að þeim. Húsbóndin var með orðheppnari mönnum og hús- móðirin listelsk, víðsýn og kær- leiksrík. Þegar Þorvaldur lá með brotinn fót í sex vikur á Nesvegin- um, þá var sem listamannanýlenda hefði verið stofnuð þar. Vinátta Þorvaldar og Amdísar var mikil og tel ég að þau hafi borið virðingu hvort fyrir öðra. Heiður sé með minningu Amdís- ar og Hans. Við hjónin og allt okkar fólk blessum minninguna um góða vini. Meistarinn sagði: „Frið læt ég eftir hjá yður. Minn frið gef ég yður.“ Megi sá friður fylgja Amdísi.og öliu hennar fólki. Ingólfur MöLler í dag er til moldar borin tengda- móðir mín, Amdís Skúladóttir, sem lést 5. júní eftir skamma legu. Amdís eða Dæja, eins og allir kölluðu hana, átti við hjartasjúkdóm að glíma í rúmlega 7 ár og nú er þeirri baráttu lokið. Þessi lágvaxna hugprúða kona átti slíkan sálarstyrk, að aldrei var kvartað, þótt oft væri hún sárþjáð hin síðustu ár. Ekkert var henni fjær skapi en að valda öðram fyrirhöfn, en sjálf var hún ætíð reiðubúin að veita öðram lið í hvers kyns vanda. Hún var okkur öllum hin styrka stoð í lífinu, hún var alltaf á sínum stað, vakandi yfir velferð fjölskyld- unnar. Nú, þegar hún er öll, finnum við svo mikinn tómleika í sálum okkar, að mig brestur orð til að lýsa því. Ég átti því láni að fagna að vera Dæju nákominn í 30 ár og vil hér með þakka fyrir allt, sem hún gerði fyrir mig og mína. Hjúkranarfólki hjartadeildar Landspítalans og sérstaklega Þórði Harðarsyni yfírlækni era færðar þakkir fyrir frábæra umönnun í veikindum hennar. Eiginmann sinn, Hans Guð- mundsson, missti Dæja fyrir 20 áram, en dánardægur hennar var einmitt gullbrúðkaupsdagur þeirra. Það er bjargföst trú mín, að þá hafi hún og Hans sameinast á ný fyrir handan, því að eins og segir í Ferðalokum Jónasar: „Háa skilur hnetti himingeimur, blað skilur bakka og egg. En anda sem unnast fær aldregi eilífið að skilið.“ Blessum sé minning Dæju Skúladóttur. Þorgeir Halldórsson GunnarF. Guðmunds- son - Kveðjuorð Fæddur 12. júní 1912 Dáinn 28. maí 1987 í dag, 12. júní, hefði afi okkar, Gunnar Ferdinand Guðmundsson, orðið 75 ára ef hann hefði lifað svo lengi, en hann lést 28. maí síðastlið- inn og var jarðsettur 4. þ.m. Við systkinin voram stundum hjá afa og ömmu og eigum þeim margt að þakka. Afi var að eðlisfari mik- ill dýravinur og hafði gaman af að annast þau. Seinustu ár átti hann hesthús í Hafnarfirði og átti hann þar hesta og kindur. Við fóram oft með honum þangað og oftast var hundurinn Lappi með í förinni, en hann var mikill vinur afa. Lappi er nú dauður og sjáum við öll eftir honum. Afi var mjög léttur í lund og gamansamur og við áttum saman margar skemmtilegar stundir, sem við gleymum seint. Eftirlifandi kona hans er amma okkar, Friðrika Beta Líkafrónsdóttir, og saknar hún nú góðs eiginmanns. Minningamar um afa era okkur dýrmætar. Við reyn- um að varðveita þær í þakklátum huga. Blessuð sé minning hans. Margrét Auður Jóhannesdóttir, Guðmundur Þór Jóhannesson.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.