Morgunblaðið - 20.03.1988, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. MARZ 1988
Majórinn Hugh heitinn Lindsey ásamt Söru konu sinni. Myndin var tekin við
Ascot-veðreiðamar i fyrra.
Lík Lindseys majors borið um borð í flugvél, sem flutti það til Englands.
Daginn eftir að Karl prins af Wales var hætt kominn
þegar snjóskriða féll^yfir svæðið þar sem hann var á
skíðum í svissnesku Ölpunum ásamt vinum og
vanriamönnuin gerðist það, sem ekki á sér fordæmi
þegar brezka konungsfjölskyldan á í hlut, að hann
gaf út yfirlýsingu varðandi slysið. Náinn vinur
prinsins, Hugh Lindsay majór, fórst í skriðunni og
vinkona fjölskyldunnar, frú Patti Pahner-Tomkinson,
slasaðist mikið.
slysi, og honum var sömuleiðis
ljóst að óhjákvæmilega var þetta
hættulegur leikur. Það getur einn-
ig verið hættulegt að vera á
skíðum innan afmarkaðra skíða-
svæða. Skriðufoll eru algeng fyr-
irbæri í fjöllunum og enginn er
óskeikull þegar sneiða þarf hjá
þeim.
í öðní lagi vil ég leggja þunga
áherzlu á að Bruno Sprecher,
skíðaleiðbeinandi frá Klosters,
sem var leiðsögumaður hertoga-
ynjunnar af Jórvík, hafði þegið
boð um að slást í för með okkur
sem gestur okkar síðari hluta
dagsins eftir að hertogaynjan var
farin heim í skíðaskála sinn.
Það var Philip Mackie
blaðafulltrúi Karls prins
sem las upp yfirlýsing-
una á flugvellinum við
Ziirich, og var hún svohljóðandi:
„Til leiðréttingar á ósanngjöm-
um og órökstuddum sögusögnum
sem kunna að hafa spunnizt um
það hörmulega slys sem ég og
vinafólk mitt lentum í vil ég út-
skýra eftirfarandi atriði.
í fyrsta lagi vil ég taka skýrt
fram að allir í hópnum, þar á
meðal ég, vorum á skíðum utan
afmarkaðra skíðasvæða á eigin
ábyrgð. Okkur var öllum ljóst, og
hefur alltaf verið ljóst, að hættum
fjallanna verður að taka með fullri
tillitsemi. Það hefur sérstakar til-
finningar í för með sér að vera á
skíðum utan alfaraleiða, tilfinn-
ingar sem erfítt er að lýsa fyrir
þeim sem ekki hafa reynt, eða
vilja ekki reyna. Þessar tilfinning-
ar gjörþekkti vinur minn, Hugh
Lindsay majór, sem fórst á svo
hörmulegan hátt í þessu skelfílega
Þakkar forsjóninní
lífbjörgina
Hugh Lindsay majór og ég vor-
um á skíðum með Patti og Char-
les Palmer-Tomkinson, en þau
hjón eru nánir vinir mínir. Charles
Palmer- Tomkinson hefur marg-
oft á undanfömum tíu árum tekið
mig með sér upp í fyöllin sem
hann hafði þekkt ffá bemsku.
Þegar snjóflóðið hófst með feikn-
arlegum gný var lánið svo sannar-
lega með okkur, Bruno Sprecher,
Charles Palmer-Tomkinson, sviss-
neskum lögreglumanni og mér,
því okkur tókst að renna okkur
til hliðar frá skriðunni.
Mér til mikillar skelfingar tókst
Hugh Lindsay majór og frú Patti
Palmer-Tomkinson ekki að forða
sér, svo þau sópuðust burt með
svelgnum, og það var eins og öll
flallshlíðin geystist framhjá okkur
niður i dalinn. Þetta tók ekki nema
örfáar sekúndur. Bmno Sprecher
brást ótrúlega skjótt við eins og
sannur atvinnumaður. Eftir að
hafa beðið svissneska lögreglu-
manninn að nota talstöðina til að
kalla á björgunarþyrlu renndi
hann sér á skíðunum niður fyrir
skriðuna eins hratt og hann
komst. Með hjálp „autophon"-
leitartækis fann hann Patti Pal-
mer-Tomkinson neðst í skriðunni
og gróf niður að henni. Charles
Palmer-Tomkinson og ég rennd-
um okkur niður í dalinn og komum
á vettvang þegar Sprecher hafði
tekizt að moka frá andliti frú
Palmer-Tomkinson. Honum hafði
tekizt að blása lífi í hana með
munn við munn-aðferðinni. Svo
rétti hann mér skóflu til að ég
gæti grafið frá henni, en ég not-
aði einnig hendumar. Ég var svo
áfram hjá frú Palmer-Tomkinson
meðan hann flýtti sér ásamt Char-
les Palmer-Tomkinson að fara að
leita að Lindsay majór.
Þeir fundu hann um 15 metrum
fyrir ofan frú Palmer-Tomkinson,
en því miður hafði hann beðið
bana í fallinu og lífgunartilraunir
Sprechers báru engan árangur.
Ég beið áffarn hjá frú Palmer-
Tomkinson og talaði við hana all-
an tímann, til að komast að því
hve alvarlega hún væri slösuð, þar
til björgunarþyrlan kom. Var hún
þá flutt rakleiðis í sjúkrahús. Ég
vil leggja á það áherzlu að öll
framkoma Brunos Sprechers var
mjög til fyrirmyndar og hann átti
stóran þátt í að bjarga lífi Patti
Palmer- Tomkinsons. Það er ekki
nóg með að hann sé vinur minn,
heldur voru allar aðgerðir hans
mjög til sóma fyrir þá göfugu
starfsstétt sem hann tilheyrir. Við
munum ávalt vera honum þakk-
lát.“
Undir þetta ritar Karl prins af
Wales.
Óþarfa hugdirfska
krónprinsa ekki ný
af nálinni
Slysið í snjóflóðinu við Klosters
hefur eðlilega valdið mikilli um-
fjöllun fjölmiðla og þykir sumum
sem prinsinn hafí tekið allt of
mikla áhættu. En Karl prins er
ekki fyrsti prinsinn af Wales sem
af hjartans lyst...“
Prinsinn varð ekki við þessari
beiðni föður síns fyrr en fimm
árum síðar. Hefiir honum trúlega
þótt það sitt einkamál en ekki
þjóðarinnar hvort hann tæki
óþarfa áhættu. Þegar svo Játvarð-
ur prins af Wales var sendur til
Frakklands í upphafi fyrri heims-
styrjaldar árið 1914 varð hann
mjög reiður föður sínum fyrir að
banna að hann yrði sendur áfram
til vígstöðvanna. í því sambandi
má geta þess að Andrés Jórvíkur-
hertogi og bróðir Karls ávann sér
ómælda virðingu þjóðar sinnar
þegar hann barðist sem þyrluflug-
maður í stríðinu um Falklandseyj-
ar, enda þótti hann sýna af sér
sérstaka hugdirfsku. Menn voru
þó nýlega áminntir um áhættuna,
sem slfkri iðju er samfara, því
tveir félagar Andrésar í þyrlu-
sveitinni létust fyrir skömmu í
slysi, sem varð á æfingu.
í yfirlýsingu Karls prins kemur
fram að hann gerir sér fulla grein
fyrir því hve hættulegt getur ver-
ið að vera á skíðum utan af-
markaðra skíðasvæða, en einnig
að hann vill sjálfur vera ábyrgur
gjörða sinna. Prinsinn er hugsandi
maður og eftir harmleikinn við
Klosters á hann vafalaust eftir
að ígrunda þessi atriði nánar.
Grein þeasi var unnin úr The
Daiiy Telegraph og The Sunday
Teiegraph.
er gagnrýndur fyrir ógætni.
Þannig var það til dæmis árið
1924 þegar þáverandi prins af
Wales, síðar Játvarður konungur
VIII., rotaðist þegar hann féll af
hestbaki í hindrunarhlaupi, að
þáverandi forsætisráðherra,
Ramsay MacDonald, fann sig
knúinn til að skrifa honum og
biðja hann að „hætta að taka
áhættu þótt það geti verið
skemmtilega freistandi". Síðar í
bréfinu segir svo forsætisráð-
herrann: „Enginn er í dag fær
um að koma meiru góðu til leiðar
en þér, herra, fyrir þjóð yðar, og
með hennar hjálp fyrir umheim-
inn, og ef þér yrðuð fyrir alvar-
legu óhappi, hver gæti þá komið
í yðar stað?“
Vikublaðið Sunday Telegraph
vitnar í þetta bréf og bætir því
við að ýmsir álíti að réttast væri
að Margaret Thatcher forsætis-
ráðherra ritaði Karli prins bréf á
sömu nótum. Nógu sorglegt væri
fyrir prinsinn að missa mikilsmet-
inn vin í svona slysi. En ef þjóðin
hefði misst ríkisarfann við þessar
aðstæður hefði það verið þjóðar-
ógæfa.
Ellefu dögum eftir að Ramsay
MacDonald sendi þáverandi prinsi
af Wales bréfið, sem vitnað er í
hér að ofan, barst prinsinum ann-
að bréf svipaðs eðlis. Þar bað fað-
ir hans, Georg konungur V, hann
að hætta að stunda kappreiðar
og hindrunarhlaup. í lok bréfsins
sagði konungur síðan: „Ég er viss
um að þú getur fengið nóga
ánægju og hreyfingu við veiðar
og í pólóleik, sem þú mátt stunda
Frú Patti Palmer-Tomkinson, Mynd þessi var tekin í Klosters skömmu fyrir snjóflóðið og má sjá krónprinshjónin Díönu og Karl,
en hún slapp lifandi úr snjóflóð- en lengst til hægri er Sara, hertogaynja af Jórvík.
inu þó nokkuð slösuð væri.
„Fjallið virtist geys-
ast framhjá okkur“
sagði Karl Bretaprins eftir snjóflóðið