Morgunblaðið - 21.12.1989, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 1989
47
Hjá Kúna indjánum. Systir
Tarcissios og afi.
og tilveran eftir atvikum í skikkan-
legar skorður þótt það gengi engu
minna á í veðrinu en áður. Unnur
fór í koju eftir stranga stýrisvakt
og rækilega eldvígslu í skútuharki
en ég tók við taumunum á hinum
áður óstýriláta gæðingi, sem nú fór
á kostum yfir apalhraun úfinna
öldutoppa.
- O -
Af þeim óaldarflokkum sem
hjuggu skörð í sílastofninn (og við
á móti í þeirra raðir) héldum við
mest uppá karíturnar. „Carita" þýð-
ir sennilega eitthvað í líkingu við
„litla kæra“ á spænsku, en „kóngs-
makríll" er víst útbreiddara nafn.
Þær fóru saman um sjávarhéruð,
ósjaldan á þriðja tug, vígreifar og
allgóðar með sig.
Karítan, þessi rennilegi sprett-
fiskur, stendur fáum á sporði sem
bragðlaukayndi. Holdið er fíngert,
hvítt og stinnt, svipar helst til
bleikju undir tönn, bragðið ekki
sterkt en undurljúffengt á sinn sér-
staka hátt.
Á siglingu höfum við veitt karít-
ur allt uppí átta til tíu pund á línu,
en þær sem urðu skutlinum að bráð
á víkinnrvoru miklu minni, flestar
í kringum þijú fjögur pund og það
var mjög mátulegur skammtur fyr-
ir ísskápslaust, tveggjamanna
heimilishald.
Hinsvegar var hreint ekki svo
auðvelt að hætta þegar veiðiólgan
var komin í blóðið og buslandi fisk-
ur í sjónum allt í kring. Þá kom
íslendingurinn stundum upp í
manni og vildi fara að moka, slá
met og sprengja fiskverð á mörkuð-
um.
í fullri alvöru; megum við biðja
um svolitla sanngirni! Þessi veiðiæs-
ingur sem kemur upp í manni, er
hann ekki öllu heldur margra-millj-
ón ára frumeðli sjálfrar hofno apa-
jens tegundarinnar? Jafnvel æva-
gamalt litningaforrit, frá því áður
en fyrsti forfaðirinn skreið á land,
sem veitir nokkurn veginn sið-
menntuðum nútímamanni svona
mikla ánægju af að drepa fisk?
Einhverntíma sem oftar hafði
skipshöfnin óskað eftir karítu í
kvöldmatinn og þegar krumurinn
nálgaðist skvaldrandi, gerði ég mig
kláran og smokraði mér útí til
sílanna, í viðbragsstöðu með skutul-
inn. Það var óvenjumikið skvamp
og æsingur í vöðunni í þetta sinn
og þegar ég Ieit uppúr, til þess að
átta mig á hvaðan kruminn bæri
að, þá sá ég allstóra karítu koma
stökkvandi hátt uppúr sjónum, og
sendast spriklandi langt inní fugla-
gerið áður en- hún lenti með buslu-
gangi.
Þessi óvenjulega hegðun hefði
auðvitað átt að kveikja á aðvörunar-
kerfi veiðimannsins. En karítuveið-
arnar voru orðnar að slíkri rútínu
að ég var líklega farinn að slaka á
í aðgæslunni. Unnur beið með pott-
inn og áður en sú grunsemd næði
að grafa um sig, að eitthvað stórt
gæti hafa verið að elta fiskinn, þá
dundu skæruárásir karítanna eins-
og svipuhögg á sílatorfunni og
veiðiæsingurinn tók yfirhöndina.
Eg var á heimstími, syndandi
þessa fjóra til fimm metra að Kríu,
og dró á eftir mér dálaglega karítu
spriklandi á skutlinum, alrogginn
eftir velheppnað eyruggaskot, þeg-
ar eftirfarandi hrelling dundi yfir.
Einsog venjulega hafði ég halað
inn taug skutulsins á leiðinni. Eins
og venjulega höfðu sílin gert rennu
fyrir spriklandi óvininn og ég var
rétt búinn að ná taki um endann á
skutlinum, þegar alltí einu snögg-
birti í kring, á sama hátt og þegar
lest kemur brunandi út úr dimmum
göngum.
Sílin höfðu hreinsast burt, gufað
upp af skelfingu og nú var þrifið
harkalega í skutulinn á móti mér
og röðin komin að hinum ógurlega
veiðimanni að verða alvarlega
skejkaður.
Á hinum enda skutulsins, aðeins
metra frá andlitinu á mér, gein við
ógnvekjandi stór og stálgrár haus,
sem hvessti á mig sjónirnar. Það
skein beinlínis morð á mig úr köldu
kringlóttu auga og hrikalegur skög-
ultenntur rándýrskjaftur luktist ut-
anum karítuna?
„Djööööfuls!!! Þetta er karítan
mín!“
Fyrsta viðbragðið var algjör feil-
tenging á skiptiborði skynseminnar:
ég togaði á móti óargadýrinu.
Nokkur ógnvekjandi sekúndubrot,
sem stóðu kyj'r og negldust í hug-
ann meðan mér varð ljóst, ótrúlega
hægfara þó, að ég átti í höggi við
barrakúdu af stærstu og grimmustu
gerð.
Svona líka ferlegur málmgljáandi
óvættur, bæði stærri og sverari en
ég, einn þykkur drápsvöðvi, algjör-
lega óttalaust flykki, enda á heima-
velli.
Þá loks þreif sjálfsbjargarvið-
leitnin í neyðarbremsuna og til-
kynnti svo sterkum rómi að ein-
hverntíma hefði verið talað um
guðlega opinberun: „Slepptu skutl-
inum drengandskotansafglapi og
drullaðu þér uppúr!“
Ég sleppti skutlinum, spyrnti mér
burtu með sundblöðkunum, gaf út
aila taugina og var að seilast í kaf-
arahnífinn, til þes að skera skutul-
byssuna frá, þegar barrakúdan
sveigði sig lipurlega í sjónum og
hrifsaði karítuna af skutlinum með
þóttafullum höfuðhnykk.
Bókin um
náttúru-
lækningar
IÐUNN hefúr gefið út nýja bók
sem ber heitið Bókin um náttúru-
lækningar eftir Brian Inglis og
Ruth W^st.
í fréttatilkynningu frá útgáfunni
segir:
Er þetta ein yfirgripsmesta bók
sem út hefur komið á íslensku um
hverskyns náttúrulækningar og
óhefðbundnar lækningaleiðir. Nefna
má grasalækningar, smáskammta-
lækningar, bein- og liðskekkjulækn-
ingar, nudd, aðferð Alexanders,
nálarstungur, þrýstipunktameðferð,
jóga, lita- og listmeðferð, dálækn-
ingar, huglækningar, lífræna endur-
svörun, pólunarmeðferð, græði-
snertingu, huglækningar og tugi
annarra meðferðartegunda.
BÓHNUM
NÁTTÚRULÆKNINGAR
BRIANINGLIS OG RUTH WEST
Lögð er áhersla á að kynna les-
andanum eigin líkama og starfsemi
hans og kenna hvernig koma megi
í veg fyrir sjúkdóma og efla heil-
brigði og hreysti.
Aðalbjörg Jónsdóttir, Þórey Frið-
björnsdóttir og Magnea Matthías-
dóttir þýddu bókina.

Spítalastíg 8 við Oðinstorg símar 14661 26888
Geró af bandarísku hugviti
og japanskri tæknisnilld = Muddy Fox
Alvöru fjallahjól!
- 20 ára ábyrgö -
Einkaumboó á Íslandi
ilUÍíttSÍ
Reidhjólaverslunin
Sérverslun í
meira en 60 ár
Stofnsett 1925