Morgunblaðið - 31.01.1990, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. JANÚAR 1990
ftmnn
„ þú parriaðir eitt stykki Písck.".
Er allt klárt?
Með
morgunkaffinu
blöðrutyggjóið út úr þér
rétt á meðan?
HÖGNI HREKKVlSI
HANN Vli-L FULLVISSA SlG UAA
AE> þAP -Sé EKK.Í NIEITT S/WTANDI.
Arðsemis-
sjónarmið
eða offram-
leiðsla
Til Velvakanda.
Einhver skrifar í Velvakanda 27.
janúar grein er bar fyrirsögnina
Slæglega launuð lífgjöf. Þar er því
haldið fram að sauðkindin hafi
haldið lífinu í íslendingum í gegn-
um aldirnar. Ætli sannleikurinn
sé nú ekki frekar sá að þjóðin
hafi haldið lífinu í sauðkindinni.
Þjóðin lifði líka á fiskiveiðum og
það er hægt að sýna framá að í
þeim landshlutum þar sem meira
var treyst á sjósókn en landbúnað
var afkoma jafnari og betri. Það
er líka sök sauðkindarinnar fyrst
og fremst hve mikið landið hefur
blásið upp og skógarnir sem hér
voru við landnám urðu sauðkind-
inni að bráð. Nú borgar þjóðin
milljónir og aftur milljónir í út-
flutningsbætur og styrki til land-
búnaðar til að hægt sé að halda
þessari vitleysu áfram. Er sauðk-
indinni ekki fullþakkað?
Fyrir skömmu kom Jón Baldvin
utanríkisráðherra fram í sjónvarpi
og fór nokkrum orðum um íslenska
landbúnaðarstefnu. Sagði hann
aðrekstur hvers lögbýlis kostaði
um það bil ráðherralaun. Það þyrfti
að taka ærlega til hendinni í land-
búnaðinum hér og skera niður hér
og þar. 'Þessu taumlausa offram-
leiðsla nær engri átt og það er
lítill heiður fyrir fjallalambið að
lenda á haugunum. Það hlýtur að
vera hægt að finna einhveija hugs-
andi menn til að taka að sér yfir-
stjórn þessara mála. Mætti þá
benda á menn sem hefðu reynslu
af stjórn fyrirtækja sem myndu
stjórna þessum málum með arðse-
missjónarmið í huga fyrst og
fremst.
J.M.
Er samið fyrir „dauðar sálir“?
Til Velvakanda.
Það hefur varla farið framhjá
neinum að nú er verið að innramma
uppkast að kjarasamningi launa-
fólks í ASÍ, máske fleiri, því sá
samningur yrði vafalaust notaður
sem kompás fyrir aðra launþega.
Að Jjessu hafa unnið forystumenn
ASI, VMSÍ og VSÍ ásamt fleiri
aðilum. Þeir hafa komist á þá nið-
urstöðu að æskilegast sé að hafa
þennan ramma lítinn, helst ekki
stærri en sl. maíramma.
Meðaltaxtamanneskja í ASÍ
mun fá um 45 þús. kr. greiddar
eftir mánaðardagvinnu svo fremi
hún hafí verið í áravís við sömu
störf. Þ.e. um 1.500 kr. í spandans-
fé á dag. Fjöldi nær þessu ekki,
margir hafa ekki nema atvinnu-
leysisbætur til að tóra af.
Það er skemmst frá að segja
að þessi upphæð er uppurin þegar
keyptar hafa verið tvær venjulegar
máltíðir og þrisvar molakaffi, eða
eitthvað ámóta merkilegt. Dag-
vinnulaunin eru þá búin.
Það vekur undrun að engin
mótmæli heyrast opinberlega frá
þeim sem ætlað er að búa við þessi
rammakjör. Um 40 þús. Iáglauna-
menn í ASÍ virðast ekkert hafa
við þetta að athuga. Það er skiljan-
legt að rammasmiðirnir sjái ekkert
athugavert við handverkið, þeir eru
ekki á þessum töxtum. Þetta er
ekki þeirra rammi.
Afstaða þeirra sem samið er
fyrir er svo abstrakt að undrun
vekur.
Það er harla ótrúlegt að oddvit-
ar láglaunafólks séu einu hugsandi
verurnar í ASÍ. Einhver með-
limanna hlýtur að hafa viðhorf til
slíks lífsspursmáls sem afkoma
hans er. Mér þætti vænt um ef
einhveijir þeirra vildu hitta mig í
Duus-húsi í kvöld uppúr kl. 8 og
ræða viðhorfin til rammagerðar-
innar.
Þórður Jónasson
Víkverji skrifar
Nýlega birtist hér í Morgun-
blaðinu frásögn eftir Ónnu
Bjarnadóttur þar sem hún sagði
frá því þegar hún heimsótti mark-
að skammt frá múrnum í Berlín.
Þangað koma Pólverjar með alls
konar varning vestur fyrir og
bjóða hann til sölu. Víkverji lagði
leið sína þangað á dögunum og
var djúpt snortinn af að sjá þetta
fátæka fólk standa þarna í röðum
á blautum leðjuvelli með smádót
fyrir framan sig.
Frá borgarmörkum Austur-
Berlínar eru um 80 kílómetrar að
pólsku landamærunum. Fólkið
ferðast þessa leið inn til Vestur-
Berlínar og stendur á markaðinum
í einn eða tvo daga. Geti það selt
fyrir 25 mörk jafngildir það mán-
aðarlaunum í Póllandi, þannig að
ferðin og hið andlega átak sem
hlýtur að þurfa til að stilla sér
þarna upp, kann að borga sig.
Leiðsögumaður Víkverja sagði
að það væru aðallega Tyrkir sem
versluðu við Pólverjana. Hann
sagði kunningja sinn hafa hlustað
á það, þegar Tyrki var að prútta
við Pólverja um verð á einhverjum
smáhlut. Þeir töluðu hvor sitt
málið og þeim gekk illa að komast
að samkomulagi. Undir lokin var
Tyrkjanum nóg boðið og sagði
reiðilega: Þú gætir þó að minnsta
kosti lært að tala þýsku!
xxx
B erlín er segull sem dregur að
sér fólk bæði úr austri og
vestri. Síðan hinir sögulegu at-
burðir gerðust í nóvember, þegar
austur-þýska ríkisstjórnin opnaði
göt á múrinn hefur mikill fjöldi
fólks lagt leið sína til borgarinnar
til þess eins að verða vitni að þeim
breytingum sem þar eru að verða.
Víkverji var í þeim fjölmenna hópi.
Á meðan hann dvaldist í borginni
var ákveðið að fella niður þá
skyldu fyrir Vestur-Þjóðverja að
fylla út sérstakt spjald við fö^yfir
í Austur-Þýskaland: Nú þurfa þeir
aðeins að sýna passa eða nafnskír-
teini þegar farið er á milli.
Útlendingar þurfa að borga
fimm vestur-þýsk mörk fyrir árit-
un sem gildir fyrir dagsferð til
Austur-Berlínar og þarf að skila
henni aftur á sama stað og hún
var fengin. Hins vegar þurfa þeir
ekki lengur að skipta 25 vestur-
þýskum mörkum yfir í austur-
þýsk eins og áður.
xxx
Víkverji kynntist því af eigin
raun, að austur-þýska lög-
reglan fylgir þessum reglum ekki
lengur. Hann fór dag nokkurn í
síðustu viku aUstur fyrir um
„Checkpoint Charlie" en það er
enn eina stöðin í Berlín þar sem
útlendingar geta farið á milli aust-
urs og vesturs á bílum. Þeir kom-
ast einnig fótgangandi þar og með
lest frá einni neðanjarðarstöð.
Annars staðar er aðeins opið fyrir
Þjóðverja.
Á leið frá Austur-Berlín renndi
Víkverji sér ásamt ferðafélögum
sínum í bílaröð sem þeir töldu að
væri við „Checkpoint Charlie".
Það var grenjandi rigning og
myrkur. Þegar formsatriðunum
vegna áritunarinnar var Iokið kom
í ljós að austur-þýski vörðurinn
tók ekki blaðið sem átti að skila.
Útlendingarnir fengu þannig að
fara yfir án • athugasemda við
Potsdamer Platz. Enn ein glufa
hafði myndast í austur-þýska
landamæranetinu. Vörðunum
finnst áreiðanlega tilgangslaust
að gera ferðamönnum lífið leitt
þegar allar reglur austuf-þýska
ríkisins eru að hrynja. Leigubíl-
stjóri í Vestur-Berlín sagði einnig
að hann kæmist í gegn með út-
lendinga á hvaða sta”ð sem væri.
Nú hafa verðirnir ekki lengur
áhyggjur af því að reynt sé að
smygla fólki yfir mörkin. Þeir
spyrja einungis um það hvort
ferðamenn hafi austur-þýsk mörk
í fórum sínum. Opinberlega fær
maður eitt austur-þýskt mark fyr-
ir vestur-þýskt í Austur-Þýska-
Iandi. í banka fyrir vestan fær
maður hins vegar 300 austur-þýsk
mörk fyrir 48 vestur-þýsk en er
vinsamlega beðinn að rífa kvittun-
ina!