Morgunblaðið - 30.03.1990, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. MARZ 1990
Asta María Olafs-
dóttír - Minning
Sunnudaginn 18. mars hringdi
síminn og mér tilkynnt að hún litla
systir mín væri dáin. Mér fannst
heimurinn hrynja, þetta gat ekki
verið satt, hún sem var svo frísk
og lifandi að það geislaði af henni.
En þetta var staðreynd, blákaldur
raunveruleikinn, hún hafði fengið
heilablóðfall, enginn aðdragandi,
bara allt búið og hún svona ung,
aðeins 26 ára.
Ásta María var í raun ekki syst-
ir mín, heldur bróðurdóttir mín, en
hún var alin upp hjá foreldrum
mínum, en þangað kom hún aðeins
9 mánaða gömul eftir að foreldrar
hennar slitu samvistum. Þá eignað-
ist ég langþráða systur en það hafði
alltaf verið á óskalistanum og betri
systur hefði ég ekki getað fengið.
Því þó það væru tæp 16 ár á milli
MEÐ SÉRSTÖKUM SAMNINGI VK)
GRAM-VERKSMIÐJURNAR, FENGUM VK)
EINA SENDINGU AF ÞESSUM FJÓRUM
GERÐUM Á ALVEG EINSTAKLEGA
HAGST&ÐU VERÐI
GRAM KF265
200 Itr. kælir
63 llr. frystir
H 146,5 cm
8 55,0 cm
D 60,1 cm
áður kr. 57.990.-
mi ki. 54.700.-
stgr. kr. 51.960.-
GRAM KF250
173 Itr. kælir
70 Itr. frystir
H 126,5 cm
135,0 cm
(stillonleg)
B 59,5 cm
D 62,1 cm
áður kr. 57.990.-
n/i hr. 54.700.-
stgr. kr. 51.960.-
GRAM KF355
277 Hr. kælir
70 llt. frystir
H 166,5 cm
175,0 cm
(stillonleg)
8 59,5 cm
0 62,1 cm
áður kr. 72.960.-
níi ki. 68.900.-
stgr. kr.6S.4S0.-
GRAM KF344
198 Itr. kælir
146 Itr. frystir
H 166,5cm
17 5,0 cm
(stillonleg)
B 59,5 em
D 62,1 cm
áðurkr. 79.950.-
n/i kr. 75.400.-
ster. kr. 71.630.-
GRAM-KJELISKÁPAR
hágæia tæki í eldhúsiS,
- á tilboSsverii
5% Staögreiðsluafsláttur
Kaupir þi tvö heimilistæki i einu í versiun
okkar, gerum viS enn betur og bjóSum 10%
afslátt gegn staSgreiSslu
jFOnix
HÁTÚNI 6A SÍMI (91)24420
okkar voru sterk bönd vináttu og
kærleika á milli okkar. Ásta María
var þannig persóna að allir sem
kynntust henni tóku ástfóstri við
hana. Hún var hreinlynd, kát og
glöð og það var stutt í stríðnina og
kætina. Hún sagði alltaf hreint út
sitt álit og maður vissi alltaf hvar
maður hafði hana.
Ásta María var mér ekki bara
sem systir, heldur var hún einnig
elsta syni mínum sem systir þar sem
hann var aðeins 4 árum yngri en
hún og alinn upp að mestu með
henni, hjá afa og ömmu, enda voru
þau góðir vinir og er sárt fyrir hann
að sjá á eftir henni.
Ásta María átti 7 systkini, einn
albróður, Þröst sem kvæntur er
Guðbjörgu Drengsdóttur og búa
þau í Hnífsdal og 6 hálfsystkini,
þau eru Ingvar Þór, Ásta Sigríður,
Sólveig, Auðunn Snævar, Guðbjart-
ur Karlott og Elías, syrgja þau nú
öil góða og ástríka systur, en sam-
band hennar við systkinin var mjög
gott og náið. Síðustu 3 árin bjó
Ásta María á Siglufirði og vann hún
þar á heimili fyrir þroskahefta og
naut hún sín vel þar, hún hafði svo
mikið að gefa og einmitt í þessu
starfí kom kærleikur hennar til
annarra vel í ljós. Ásta María átti
marga góða vini á Siglufirði og
líkaði henni vel að vera þar, sagði
að það væri gott að vera þar. Eg
þakka öllu þessu fólki fyrir þá vin-
áttu og hlýju sem það sýndi henni.
Guð blessi elsku Ástu Maríu og
launi henni fyrir allt það sem hún
var okkur, fyrir allan þann kærleika
og umhyggju sem hún sýndi ömmu
sinni og afa. Hún var sólargeislinn
þeirra og sól í lífi okkar allra.
Góður Guð styrki alla þá sem
eiga um sárt að binda við fráfall
Ástu Maríu.
Guð blessi þig, Gunnsó minn, og
gefí þér styrk til að bera þessa
þungu sorg, því þú hefur mikið
misst.
Ingileif G. Ögmundsdóttir
og synir.
18. mars, snemma sunnudags-
morguns, ég sit úti á sólpallinum
fyrir framan húsið mitt með kaffi-
bolla í hendi og finn að þetta ætlar
að verða heitur og fallegur dagur,
yndislegur dagur til að vinna í garð-
inum, en spumingin er hvað ég á
að gera, á ég að hreinsa blómabeð-
in eða á ég að klippa af eplatrján-
um. Á meðan ég velti þessu fyrir
mér er mér litið á flaggstöngina
og mér dettur í hug, hvort ég ætti
ekki að hreinsa og rnála hana, og
það verður úr að ég felli stöngina,
skrapa, slípa og mála síðan og reisi
hana á ný. Þetta var allt annað.
Þetta hafði tekið tíma, klukkan var
orðin tvö, stöngin skínandi fín og
ég ánægður með gott verk. Þá kall-
ar sonur minn: „Pabbi, það er
síminn frá íslandi." íslandi hugsa
ég, það verður gaman að heyra að
heiman, svo ég flýti mér inn og tek
símann. Ég heyri strax að þetta er
systir mín í símanum og á röddinni
greini ég strax að eitthvað er að,
mér dettur strax í hug öldruð móð-
ir mín og segi: Er það hún mamma.
Nei, nei, heyri ég, það er hún Ásta
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12
á horni Bergstaðastrætis
sími 19090
Bjarnveig Sigbjörns
dóttír - Minning
María dóttir þín, hún er dáin. Allt
í einu var ekki lengur fallegur dag-
ur, hún dóttir mín var dáin, hún
sem sent hafði mér bréf tveimur
dögum áður svo glöð og ánægð,
hvað hafði komið fyrir? Hafði orðið
slys? Nei, hún hafði borið sjúkdóm
sem enginn vissi um, hvorki hún
né við, veik æð í höfði hafði skyndi-
lega sprungið og á örskammri
stundu var öllu lokið. Þessi glaða
og hressa dóttir mín, sem átti kær-
leika handa öllum, öllum stundum
glöð og ætíð tilbúin að gefa þeim
bros sem í kringum hana voru, var
nú gengin á himna braut til fundar
við Guð föður og þar veit ég að
henni hefur verið vel tekið. Þetta
eru fátækleg orð, en þau koma frá
föður er ann henni mikið. Enda-
lausar minningar streyma að og
ylja hugann, um leið og undan þeim
svíður. En ég er þakklátur Guði
fyrir að hafa átt hana og fengið
að njóta samvista við hana.
Þegar ég hafði náð mér eftir
símtalið kallaði ég í bræður hennar
og bað þá að flagga í hálfa stöng.
Og þama blakti fáninn á fallegri
stöng. (Stundum er allt svo furðu-
legt.)
Að lokum vil ég senda mínar
innilegustu kveðjur til ömmu henn-
ar er ól hana upp, svo og til móður
hennar, en hennar missir er ekki
minni en minn. Sömuleiðis til allra
þeirra góðu vina og vinnufélaga er
hún átti. Þá þakka ég alla þá sam-
úð sem mér og mínum hefur verið
sýnd.
Þakkið Drottni, því hann er góður,
því miskunn hans varir að eilífu.
Þakkið Guði guðanna,
því miskunn hans varir að eilífu.
Þakkið Drottni drottnanna,
því miskunn hans varir að eilífu.
(Sálmur 136, 1-3.)
Ólafur Snævar Ögmundsson
Lífið er fallvalt, aldrei hefði mað-
ur trúað því að ástkær systir okkar
yrði tekin frá okkur svona snöggt,
en við trúum því öll að nú sé henni
ætlað betra hlutverk annars staðar.
Ásta María Ólafsdóttir fæddist í
Reykjavík 5. ágúst 1963. Hún var
alin upp í Stigahlíð 24 hjá afa sínum
og ömmu. Margar ánægjustundir
áttum við systkinin með henni í
leik og alvöru. Ásta María var
ávallt leiðandi í öllu sem hennar
vinir og kunningjar tóku sér fyrir
hendur, því hana skorti ekki það
sem til þurfti, skap, kímni og fram-
kvæmdasemi. Seinna meir þegar
leið hennar lá norður á Siglufjörð
og hún hóf sinn búskap skorti hana
aldrei tíma til að setjast niður og
skrifa okkur línu.
Nú er hún farin frá okkur, og
kemuv ekki til baka. En eitt verður
aldrei tekið frá okkur, og það er
minningin um ljöruga og lífsglaða
stúlku.
Við munum ávallt muna Ástu
Maríu. Góður Guð geymi hana.
Þröstur Ólafsson, Ásta Sigríð-
ur Ólafsdóttir, Ingvar Þór
Ólafsson, Auðunn Snævar
Ólafsson, Guðbjartur Karlott
Ólafsson, Sólveig Arndís
Hilmarsdóttir, Elías Hilmars-
son.
Fædd 21. apríl 1942
Dáin 19. mars 1990
Mig langar hér með nokkrum
orðum að minnast æsku- og ævi-
vinkonu minnar sem nú verður
kvödd frá Neskirkju í dag. Við ól-
umst báðar upp á Vattarnesi við
Reyðarfjörð og þó að væri á okkur
tveggja ára aldurs munur vorum
við alltaf leikfélagar. Margs er að
minnast frá þeim árum. I fyrstu
leiks barna þar sem allir voru vin-
ir eða stríð geisaði. Þá var Veiga
alltaf sáttasemjarinn og friðflytj-
andinn. Þannig var hún strax sem
barn. Við Veiga gengum oft tvær
saman um Nesið okkar og var þá
margt rætt og krufið. Við gengum
ekki ósjaldan niður á tangann en
þar sást vítt og breitt „út fyrir
land“, eins og það var oftast kall-
að. Eitt af mínu eftirlæti þar var
að horfa á öldurnar rísa hærra og
hærra og skella á boðunum. Við
settumst þarna tvær litlar stelpur
og horfðum hugfangnar. Loks stóð
Veiga upp, nú skyldi haldið heim
á leið. „Nei, Veiga, nú kemur ein
sem er stærst," sagði ég. Þarna
stóð hún róleg og þolinmóð, þar
til loks mér fannst nóg komið. Mér
finnst þessi saga líka lýsa henni
vel. Að láta alltaf annarra óskir
sitja í fyrirrúmi, án þess að mót-
mæla eða kvarta. Hún var alltaf
tilbúin að gleðja aðra og fáa hef
ég hitt jafn þolinmóða. Aldrei hef
ég heldur kynnst nokkurri mann-
eskju jafn lausa við öfund og slúð-
ur. Hún var í alla staði svo heiðar-
leg en jafnframt lokuð um eigin
líðan.
Ung að árum missti Veiga föður
sinn af slysförum og mamma henn-
ar baslaðist ein með bamahópinn
sinn. Það var því ekki um neina
lengri skólagöngu að ræða fyrir
Óskar lést á heimili sínu á
Flókagötu 47, 66 ára að aldri eft-
ir áratuga löng veikindi við ein-
staka umönnun eiginkonu sinnar.
Sjálfur kvartaði hann aldrei. Hér
er góður drengur genginn og lang-
varandi heilsuleysi lokið.
Óskar fæddist hér í Reykjavík
7. desember 1923. Móðir hans var
Birgitta Guðbrandsdóttir. Faðir
hans var Þorkell Þórðarson, sem
eldri Reykvíkingum var að góðu
kunnur. Óskar ólst upp hjá föður
sínum og eiginkonu hans, Guðrúnu
Kristjánsdóttur. í skjóli þeirra
naut hann öryggis og hjartahlýju
og allar minningar frá æskudög-
unum voru tengdar þeim og hálf-
systkinum hans tveimur. Þau eru
Þórður Þorkelsson, endurskoð-
andi, en hans kona er Svanhildur
Guðnadóttir og eiga þau eina dótt-
ur. Systirin er Ragnheiður, hennar
maður er Helgi Sigfússon og eiga
þau tvær dætur og tvo syni. Ohætt
er að segja, að ávallt var kært
með þeim eins og best getur verið
og voru systkinin og fjölskyldur
þeirra Óskari afar kær. í sama
húsi og Óskar ólst upp í bjó einn-
ig föðurbróður hans, Björn, ásamt
fjölskyldu sinni. Var því mjög ná-
inn samgangur milli fjölskyldn-
anna. Gunnar, sonur Björns, og
Óskar voru jafnaldrar og miklir
vinir. Reyndist Gunnar frænda
sínum og vini einstaklega_ vel í
langvarandi veikindum Óskars
Veigu, sem þó var bæði vel greind
og sérstaklega myndarleg við
saumaskap. Eg held að hún hafi
alltaf saknað þess. Hún byijaði því
14 ára að vinna fyrir sér á Laugar-
vatni. Þegar minni skólagöngu
lauk 17 ára, fórum við saman um
haustið að vinna í Reykjavík.
Fljótlega skildu leiðir aftur, við
giftumst og ég fór til Danmerkur
með mínum manni, en hún eignað-
ist börn með manni sínum, Einar
Brynjólfssyni. Fyrst dreng sem
heitir Kristinn Þór og síðan tvíbur-
ana Ásgeir og Biynjar.
Samband okkar rofnaði ekki þó
við sætum hvor í sínu landinu, við
sendum hvor annarri línu og hitt-
umst þegar ég kom heim.
Og gegnum öll þau ár sem liðin
eru höfum við alltaf verið ómetan-
legar vinkonur. Alltaf höfum við
getað leitað til hvor annarrar þeg-
ar þegar eitthvað bjátaði á. Það
er ríkidæmi að eiga slíkan vin sem
ég átti.
Þegar drengirnir hennar voru
upp komnir skildi hún við mann
sinn. Þá settist að hjá henni öryrki
og einu sinni enn gat hún að fullu
fórnað sér fyrir aðra og hlúð að
því sem henni fannst eiga bágt.
Gleymt sjálfri sér. Núna í lokin
komu stór tíðindi fyrir mig, ég
átti merkisafmæli og sú fyrsta sem
ég spurði hvort gæti komið með
mér í ferðalag til Spánar af tilefn-
inu var Veiga.
Við höfðum bollalagt og talað
um þetta ferðalag í fleiri mánuði
og aldrei þessu vant hlakkaði hún
til einhvers sjálfrar sín vegna.
Þarna fengum við loks tækifæri
til að tala mikið saman, en það
með heimsóknum og umhyggju
allri.
Að bamaskólanámi loknu og
með nokkru hléi innritaðist Óskar
í Samvinnuskólann og lauk þaðan
prófi lýðveldisárið 1944. Verslun-
ar- og kaupsýslustörf lágu vel fyr-
ir honum. Hann var snillingur i
bókhaldi og bréfaskriftum inn-
lendum jafnt sem erlendum. Eng-
inn vafi leikur á því, að ef honum
hefði enst heilsa hefði tölvunotkun
orðið honum kærkomið verkefni.
Hann stundaði verslunar- og skrif-
stofustörf til ársins 1946, er hann
hélt utan til að afla sér aukinnar
menntunar. Innritaðist hann í
verslunarskóla í Stokkhólmi og
dvaldi þar um eins árs skeið og
minntist oft dvalar sinnar þar og
taldi sig hafa stækkað sjóndeildar-
hringinn og menntast vel.
Óhætt er að fullyrða að gæfu-
spor sitt steig Óskar hinn 27.
ágúst 1954, er hann gekk að eiga
eftirlifandi eiginkonu sína, Sigur-
björgu Sighvatsdóttur, mikla
mannkostakonu. Eftir brúðkaupið
var ferðinni heitið til Banda-
ríkjanna, þar sem enn skyldi leitað
frekari menntunar, og i borginni
Trenton, New Jersey stundaði
hann nám við verslunarskóla um
eins árs skeið. Sigurbjörg er dótt-
ir hjónanna Sigríðar Vigfúsdóttur,
ættaðrar af Eyrarbakka, og Sig-
hvats Einarssonar, pípulagninga-
meistara, ættaðs undan Eyjafjöll-
um. Rak Sighvatur um áratuga
skeið umfangsmikinn rekstur í
Oskar Th. Þorkels-
son - Minning
Fæddur 7. desember 1923
Dáinn 22. mars 1990