Morgunblaðið - 05.05.1991, Blaðsíða 23

■ ■I B
ftfl

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5. MAI 1991
C 23
Sláturfélag Suðurlands á Hvolsvelli:
Framleiðsla er hafin í stærstu og
fullkomnustu kjötvinnslu landsins
Bygging SS á Hvolsvelli. Bíll að lesta fyrstu framleiðsluna.
Morgunblaðið/Steinunn Ósk Kolbeinsjlóttir
Hvolsvelli
SLÁTURFÉLAG Suður-
lands hóf starfsemi í hinni
nýju kjötvinnslu sinni á
Hvolsvelli 1. maí sl. Þá voru
tæpir 5 mánuðir frá því að
hafist var handa við að
breyta sláturhúsi félagsins í
kjötvinnslu sem nú er sú
stærsta og fullkommnasta á
landinu.
Að sögn Jóns Gunnars Jóns-
sonar framleiðslustjóra hafa
flutningar gengið ótrúlega vel.
„AHar áætlanir hafa staðist og
þrátt fyrir smá byrjunarörðug-
leika hefur þetta gengið betur
en búist var við. I dag eru að
vinna um 90 manns héma í hús-
inu og við erum þegar komnir á
góðan damp í framleiðslunni.
Mér finnst í raun stórmerkilegt
að þetta skuli hafa tekist á svona
skömmum tíma. Það er fyrst og
fremst að þakka þeim fjölmörgu,
frábæm verktökum, sem unnu
við þetta verk. Þeir hafa allir
staðið við gerða samninga og
haldið áætlanir sem gerðar voru.
Þá má ekki gleyma því að starfs-
fólkið hefur verið mjög jákvætt
og hefur það hjálpað mikið. Því
líst vel á aðbúnaðinn hér, enda
er þetta miklu betri vinnuaðstaða
en á gamla staðnum.
Okkur hefur tekist að fá nægj-
anlega margt starfsfólk og það
hefur gengið betur en við reikn-
uðum með. Við höfum þegar
ráðið marga frá Hvolsvelli og
úr sveitunum hérna í kring. Það
hefur komið nokkuð á óvart að
fólk úr öðrum þettbýlisstöðum á
Suðurlandi hefur ekki ráðið sig
í vinnu til okkar.
Ég álít að þessi 120 manna
vinnustaður eigi mikla framtíð
fyrir sér hér og þetta hlýtur að
vera mjög spennandi fyrir
byggðarlagið. 10-15 fjölskyldur
hafa hug á að flytjast hingað
búferlum en ekki hefur tekist að
fá húsnæði fyrir alla ennþá.“
Leifur Þórsson verksmiðju-
stjóri er ánægður með hvernig
tekist hefur til með flutninginn.
Hann sagði að sér væri efst í
huga þakklæti til starfsfólksins
fyrir hvað það hefði tekið vel í
að vinna á baráttudegi verka-
lýðsins og hvað það hefur verið
jákvætt. I dag væru mun fleiri
að vinna en þeir hefðu þorað að
vona.
„Við erum fullir bjartsýni á
þessum tímamótum. Við eigum
nú stærstu og fullkomnustu kjöt-
vinnslu á landinu sem gerir okk-
ur kleift að framleiða bestu
gæðavörur. Ég trúi því að þetta
muni leiða til aukinnar markaðs-
hlutdeildar og því komi þessi
vinnustaður til með að stækka í
framtíðinni. Samkeppnisaðilar
okkar hafa sjálfsagt vonast til
að þetta mundi ekki takast hjá
okkur en það hefur aðeins hleypt
krafti í okkur. Við erum ekkert
fyrir að gefast upp“.
Það eru orð að sönnu hjá
Leifi, því það er ótrúlegt að
ganga um húsakynni Sláturfé-
lagsins og sjá allar þær breyting-
ar sem þar hafa átt sér stað
undanfarna mánuði og allt þetta
dugmikla starfsfólk sem var i
óðaönn við að framleiða pylsur,
álegg, bjúgu og fleira. Þarna var
meira að segja verið að sjóða lifr-
arpylsu. Hin nýja og viðkunnan-
lega reykjarlykt sem nú leggur
yfir byggðina hér á Hvolsvelli
er augljóslega komin til aðvcra.
Jón Anton Ingibergs-
son - Minning
Fæddur 5. nóvember 1913
Dáinn 26. apríl 1991
Þeir sem komnir eru á miðjan
aldur og þar yfir verða að sæta því
að horfa á eftir vinum, ættingjum
og venslafólki yfir móðuna mikh!
eftir því sem árin líða. Þegar ég
kveð tengdaföður minn eftir 20 ára
kynni þyrpast minningarnar að hver
af annarri. Ég man að ég sá hann
fyrst þar sem hann var að vinna
hjá bílskúrnum við hús sitt á Kárs-
nesbraut í Kópavogi. Hann kom á
móti mér með stein í fanginu, þrek-
vaxinn og traustvekjandi, vafalaust
ögn forvitinn um þennan aðkomu-
mann, þó fátt væri talað í það skipti.
En mér finnst þessi mynd táknræn
fyrir allt lff hans. Hann var sífellt
að starfa, ætíð reiðubúinn til að
rétta hjálparhönd, hvenær sem á
þurfti að halda. Þau eru mörg hand-
tökin sem hann vann fyrir fjöl-
skyldu mína, bæði innanhúss og
utan, lagtækur maður og vandvirk-
ur sem þoldi ekkert fúsk.
Jón Anton, eða Anton eins og
hann var jafnan nefndur innan fjöl-
skyldunnar, fæddist í Reykjavík 5.
nóvember 1913, einn 12 systkina
og komust 11 þeirra til fullorðins-
ára. Sjö eru enn á lífi. Anton fór
snemma að vinna fyrir sér, bæði
til sjós og lands. Hann stundaði
jámsmíðanám hjá Sigurði Svein-
björnssyni og fékk full réttindi í
þeirri iðngrein um fertugt. Hann
starfaði einnig í Vélsmiðjunni Héðni
og síðar í Aburðarverksmiðjunni í
Gufunesi um árabil, uns hann lét
af störfum þar fyrir aldurs sakir.
En tengdaföður mínum var
margt annað betur gefið en sitja
auðum höndum. Á seinni árum sneri
hann sér að verkefni sem honum
hafði verið hugleikið lengi — að
saga og slípa steina og gera úr
þeim listaverk. En til þess þurfti
ýmis tæki, og þau vom ekki öll
fáanleg. Hann gerði sér þá lítið
fyrir og smíðaði það sem á vantaði
og endurbætti sumt af því sem fyr-
ir var. Það var undarvert, hvernig
hann gat kveikt líf í steinum sem
sýndust gráir og litlausir, laðað
fram ýmis blæbrigði og litasam-
I setningar, svo jafnvel fjömhnull-
ungar urðu Iíkastir gimsteinum.
Hann ferðaðist víða um land til að
safna steinum og auka með því fjöl-
breytnina sem mest og fór þá upp
um fjöll og fimindi. Ferðalög vom
raunar líf hans og yndi, hvort held-
ur innan lands eða utan. Og hann
horfði ekki bara á landslagið eitt,
hann kunni þá list að lesa úr því
sem fyrir augun bar og segja
skemmtilega frá því.
Tengdafaðir minn hafði ákveðnar
skoðanir á ýmsum málum og hélt
þeim oft fram af kappi. Ég held
þó að enginn hafi farið sár af fundi
hans. Hann hafði glöggt auga fyrir
því sem spaugilegt var, einkum
þegar alvara fylgdi og ekki var um
innantómt grín að ræða. Tryggð
hans við börn og barnabörn var
mikil og síðar við bamabamabörnin
eftir að þau bættust í hópinn.
Góð kona er hveijum manni
ómetanleg stoð. Og Anton var hepp-
inn í vali sínu. Hann kvæntist 1937
Þómnni Þorvarðardóttur frá Þilju-
völlum á Berufjarðarströnd. Hún
sýndi listhæfileika þegar á ungl-
ingsaldri og hefur fengist talsvert
við að mála á seinni ámm. Á átt-
ræðisafmæli sínu í fyrra hélt hún
málverkasýningu sem vakti mikla
athygli.
Ánton og Þómnn eignuðstu fjög-
ur börn sem öll em á lífi. Þau eru
í aldursröð: Unnar, f. 1938, banka-
maður, kvæntur Auðbjörgu Jóns-
dóttur, Kristín, f. 1939, handa-
vinnukennari, gift Ulrich Schmid-
hauser, verkfræðingi, búsett í Sviss,
Áslaug, f. 1941, deildarstjóri á við-
gerðarstofu Þjóðskjalasafns, gift
undirrituðum, og Omar, f. 1944,
bifvélavirki.
Ég sendi systkinum Antons og
eftirlifandi eiginkonu innilegar
samúðarkveðjur. Og að leiðarlokum
vil ég þakka honum fyrir vináttu
og hjálpsemi við mig og fjölskyldu
mína. Síðast en ekki síst hlýtur
hann þakklæti mitt fyrir að hafa
gefið mér góða konu og betri
tengdamóður en nokkur maður get-
ur hugsað sér.
Friður Guðs fylgi honum nú og
um alla eilífð.
Óskar Ingimarsson
Afi Jón Anton, er dáinn.
Það er svo erfitt að sætta sig við
það, þótt maður hafi vitað í hvað
stefndi síðustu dagana. Samt von-
aði ég alltaf að hann myndi ná fyrri
heilsu aftur.
Það eru ekki nema rúmlega tveir
mánuðir síðan hann vippaði sér upp
í Willys og var kominn á fullt við
að hjálpa til við að smíða og sjóða
hurð í Garðabænum — hressastur
allra.
Aldrei man ég eftir að hafa séð
afa veikan, ekki einu sinni með
kvef. Þess vegna er þetta svo erfitt.
Eftir að hann lét af störfum varð
steinasöfnun hans líf og yndi. Ég
minnist þess að kvöldið áður en
hann var lagður inn var hann að
sýna mér steinasafnið sitt. Hann
sýndi mér hreykinn hinar ýmsu teg-
undir, bar þær upp að ljósinu til
að sýna mér litbrigðin í þeim. Þess-
um steinum hafði afi safnað um
land allt. Hann fékk lánaðan jeppa
og keyrði um landið þvert og endi-
langt til að safna sem flestum teg-
undum og koma með heim til að
sýna okkur hinum.
Ég gæti sagt svo ótalmargt, en
læt þessi fáu orð segja það sem ég
vil.
Elsku amma, minningin um afa
mun lifa hjá okkur öllum um
ókomna framtíð.
Þórunn Óskarsdóttir
Lárus Jónatansson
vélvirki -
Fæddur 5. febrúar 1919
Dáinn 26. apríl 1991
Hinn 26. apríl sl. andaðist á heim-
ili sínu Lárus Jónatansson, vélvirki.
Lárus fæddist að Gerðubergi í
Hnappadalssýslu þann 5. feberúar
1919 og var því 72 ára er hann lést.
Lárus ólst upp með systkinum
sínum hjá foreldrum þeirra er lengst
af bjuggu að Miðgörðum í Kolbeins-
staðahreppi.
Lárus sat tvö ár í Kennaraskóla
íslands. Þar kom fram að hann var
vel greindur og í framhaldi af því
námi jók hann við þekkingu sína
með sjálfsmenntun. Hann var
víðlesinn og vel heima í íslenskum
bókmenntum, fornum og nýjum.
Árið 1942 réðst Lárus til starfa
hjá Landssmiðjunni, enda var hann
vel hagur og laginn við málmsmíð-
ar. Meðan hann vann hjá Lands-
smiðjunni lauk hann sveinsprófi í
vélvirkjun. Árið 1961 skipti Lárus
um vinnustað og réðst til Vélaverk-
stæðis Sigurðar Sveinbjörnssonar.
Starfaði hann þar til þess að hann
kenndi sjúkdóms þess er varð hon-
um að aldurtila.
Lárus var góður og hæfur starfs-
maður og samband og samstarf
milli hans og stjórnenda Vélaverk-
stæðis Sigurðar Sveinbjörnssonar
var jafnan gott. Lárus Jónatansson
var félagshyggjumaður og stéttvís
verkalýðssinni. Ilann sýndi stéttar-
félagi sínu, Félagi járniðnaðar-
manna, mikla ræktarsemi og var
vel virkur félagsmaður og félags-
menn þess sýndu honum trúnað og
traust.
Lárus var trúnaðarmaður vinnu-
félaga sinna í mörg ár og í trúnaðar-
Minning
mannaráði Félags járniðnaðar-
manna frá 1967 til 1991, eða í 24
ár. Einnig var hann í mörg skipti
í kjörstjórn félagsins. Nú við andlát
Lárusar Jónatanssonar þakka fé-
lagsmenn Félags járniðnaðarmanna
honum fyrir ágæt störf og tryggð
og harma missi góðs félaga.
Lárus var kvæntur mætri konu,
Hallveigu Einarsdóttur, sem einnig
hefur starfað vel að félagsmálum
verkafólks. Þau eignuðust tvo syni,
Einar Örn og Lárus Guðberg og
eiga sex barnabörn og þtjú barna-
barnabörn.
Nú við fráfall Lárusar Jónatans-
sonar þakkar undirritaður honum
samstarf og vinsemd og vottar að-
standendum hans hluttekningu og
samúð.
Útför Lárusar Jónatanssonar fer
fram frá Fossvogskapellu mánu-
daginn 6. maí nk. kl. 13.30.
Guðjón Jónsson járnsmiður
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmæl-
is- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
t
Móðursystir mín,
RAGNHEIÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Lynghvammi 4,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Kapellu kirkjugarðsins i Hafnarfirði þriðju-
daginn 7. maí kl. 10.30.
Guðrún Þóra Jónsdóttir.