Morgunblaðið - 14.04.1992, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. APRIL 1992
Minning:
Guðni Vigfússon
Fæddur 3. maí 1934
Dáinn 10. apríl 1992
Guðni Vig-fússon, síðast til heim-
ilis að Hátúni 10, Reykjavík, verður
jarðsunginn þriðjudaginn 14. apríl
frá Neskirkju.
Guðni varð ekki sérlega gamall
á íslenskan mælikvarða. Það var
eins og alla tíð að hann reyndi að
lifa Iífinu sínu hratt. Hann var einn
af fimm bræðrum. Faðir hans var
Vigfús, d. 1990, sonur Guðmundar
Vigfússonar, bónda í Neðradal í
Biskupstungum, síðar verkamanns
í Reykjavík en móðir hans, Guðrún,
d. 1950, dóttir Jóns Sigurðssonar,
hafnsögumanns á Eyrarbakka. Þau
hjónin stofnuðu bú á Selfossi og
þar fæddust bræðurnir, sá elsti í
Ingólfi, Guðni í Árnesi en hinir í
Þórshamri. Eggert, slökkviliðsstjóri
á Selfossi er elstur, fæddur 1932,
og Guðni tveimur árum seinna.
Guðmundur Þór, skólameistari, iíka
á Selfossi, fæddist 1936, Jón, skip-
stjóri í Reykjavík 1938 og Örn,
mjólkurfræðingur í Kópavogi,
1941.
Guðni var glaðlyndur en með
þykka skel eins og Flóamönnum er
tamt enda lítill aldursmunur á
bræðrunum og samkeppnin oft og
tíðum hörð. Sextán ára eða 1950
fer Guðni í Bændaskólann á Hólum
og var þar í tvo vetur og lýkur
búfræðingsprófi. Tvö næstu ár vann
hann hjá Sandgræðslu ríkisins að
Gunnarsholti, en síðan á Selfossi,
ýmist hjá Mjólkurbúi Fióamanna
eða Kaupfélagi Árnesinga, við akst-
ur og afgreiðslustörf.
1956 kvæntist hann Ásu Vil-
hjálmsdóttur frá Laugabökkum í
Ölfusi. Þau eignuðust tvær dætur.
Sú eidri, Helga, er sjúkraliði á Ak-
ureyri, gift Hilmari Antonssyni,
húsasmíðameistara og eiga þau
fjögur börn. Sú yngri, Elva, lést í
umferðarslysi 16 ára gömul.
Árið 1946 fluttist flölskyldan
norður á Blönduós, þar sem Guðni
starfaði hjá Kaupfélagi Austur-
Húnvetninga við afgreiðslustörf og
siðan við vörubifreiðaakstur á eigin
vegum. Hann tók virkan þátt í fé-
lagslífi á Blönduósi, var um tíma
formaður vörubílstjórafélagsins og
björgunarsveitarinnar og starfaði í
Slysavarnafélaginu og Lions-
klúbbnum. Eftir að þau hjón slitu
samvistir 1977 fluttist Guðni til
Reykjavíkur og vann þar við versl-
unarstörf þangað. til hann gerðist
umsjónarmaður hjá Hitaveitu
Reykjavíkur á Nesjavöllum til 1990,
er heilsu hans tók að hnigna.
Guðni var sterklega byggður og
meðan á lokastríði hans stóð minnt-
ist ég sögunnar þegar hann, smá-
polli, hafði verið sendur í sveit nið-
ur í Gaulveijabæjarhrepp. Hann
ætlaði að stijúka heim, lagði af
stað norður Bæjarhreppsveg að
brúnni yfir Hróarsholtslæk hjá Bár,
en þar undir brúnni vissi hann að
Ljóti kallinn bjó. Þegar á átti að
herða þorði hann ekki yfir og sneri
aftur í vistina. Seinna lærði hann
hversu auðvelt það er að ferðast
fyrir brúna. Þótt Guðni hafi talið
vissara að halda sig hérna megin í
þessari jarðvist eins lengi og kostur
var treysti ég því að hann finni sig
nú hólpinn og sælan kominn yfir
móðuna miklu.
Hildur Hákonardóttir.
Fótmái dauðans fljótt er stigið
fram að myrkum grafarreit,
mitt er hold til moldar hnigið
máske fyrr en af ég veit.
Heilsa, máttur, fegurð, fjör
flýgur burt sem elding snör.
Hvað er lífið? Logi veikur,
lítil bóla, hverfull reykur.
Þessi sálmur sr. Björns Halldórs-
sonar, Laufási, kom mér í hug er
ég heyrði andlát vinar míns, Guðna
Vigfússonar. Ég vissi að vísu að
Guðni var veikur en samt datt mér
ekki í hug þremur dögum áður en
ég heimsótti hann á Landspítalann
að þetta væri í síðasta sinn sem ég
sæi hann á lífi. Guðni var búinn
að beijast við banvænan sjúkdóm
í 2 ár og tók hlutskipti sínu með
æðruleysi fram á síðustu stund.
Mig dreymir eina alveldissál,
um anda, sem gjörir steina að brauði.
Minn hlátur er sorg. Við skrum og við skál
í skotsilfri bruðla ég hjarta míns auði.
Mungátin sjálf, hún ber moldarkeim.
Er mælt hér eitt orð, sem ei fyrr var kunnað?
- Ég leita mig dauðan um lifenda heim
að ljósi þess hvarms, sem ég get unnað.
Þitt hjarta bar frið. Það var heilög örk.
Þín hönd var svöl, og mín kné sig beygja.
Fótsár af ævinnar eyðimörk
einn unaðsblett fann ég - til þess að deyja.
Volduga, mjúkhenta líkn míns lífs,
hve ijúft var í skaut þitt ennið að hneigja
mín sál á ei máiið, - en varir míns vífs,
vilja þær orð mín tii frelsis segja?
Guðni fæddist á Selfossi 3. maí
1934, sonur hjónanna Vigfúsar
Guðmundssonar, bílstjóra á Aðal-
bóli, og Guðrúnar Jónsdóttur. Fúsi
og Gunna, en það voru foreldrar
Guðna ávallt kölluð, eignuðust 5
drengi og var Guðni næstelstur í
röðinni, en þeir eru Eggert,
slökkviliðsstjóri á Selfossi, Þór,
skólastjóri Fjölbrautaskóla Suður-
lands á Selfossi, Jón, skipstjóri hjá
Eimskipafélagi Islands, Örn, mjólk-
urfræðingur, býr í Kópavogi.
Guðni kvæntist Ásu Vilhjálms-
dóttur og eignuðust þau tvær dæt-
ur, Helgu og Elvu. Helga, dóttir
þeirra hjóna, fæddist 15. júní 1957
og er dugleg eins og hún á kyn til.
Hún fór í sjúkraliðanám og lét sér
það ekki nægja heldur útskrifaðist
sem stúdent úr öldungadeild á Ak-
ureyri árið 1986. Hún er gift Hilm-
ari Antonssyni, húsasmíðameistara,
og búa þau á Akureyri og eiga 4
börn. Þau eru: Bjarki, f. 14. nóvem-
ber 1977, Elvar, f. 2. september
1979, Ása, f. 30. ágúst 1986, og
Aldís, f. 30. janúar 1989. Helga
vinnur við heimahjúkrun á Akur-
eyri.
Elva fæddist 26. apríl 1963. Hún
fórst í bílslysi árið 1979, aðeins 16
ára gömul.
Guðni fór í Bændaskólann á
Hólum og útskrifaðist árið 1952.
Eftir það fór hann að vinna hjá
Kaupfélagi Árnesinga á Selfossi eða
þar til hann fór norður á Blönduós
þar sem hann vann bæði við af-
greiðslustörf og við útkeyrslu á sín-
um eigin bíl. Um 1977 fór hann
að vinna við virkjunina á Nesjavöli-
um og var þar meðan kraftar
leyfðu. Guðni verður jarðsunginn
frá Neskirkju hér í borg í dag, 14.
apríl, kl. 15.
Það smáa er stórt í harmanna heim, -
höpp og slys bera dularlíki, -
og aldrei er sama sinnið hjá tveim,
þótt sama giysi þeir báðir flíki. -
En mundu, þótt veröld sé hjartahörð,
þótt hrokinn sigri og rétturinn víki,
bölið, sem aldrei fékk uppreisu á jörð,
var auðlegð á vöxtum í guðanna ríki.
Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í bijósti, sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
Ég sem þessar línur rita kynntist
Guðna vorið 1948, á fermingarárinu
hans. Þá veiktist móðir hans allt í
einu þannig að hún varð að liggja
í rúminu. Hjálp varð að fá og þann-
ig vildi það til að ég kom inn á
heimilið. Þá voru bræðurnir 7, 10,
12, 14 og 16 ára. Ég var sjálf 18
ára og átti að heita ráðskona. Guðni
var mér einkar handgenginn, ákaf-
lega lipur og hjálplegur við húsverk-
in. Mig langar að minnast á lítið
atvik. Við höfðum þann háttinn á
að við flýttum okkur að vaska upp
og gera húsverkin og þegar það var
búið bauð Guðni gjarnan út að
keyra. Úti á hlaði stóð forkunnar
fagur bíil, gamall Dodge Weapon,
sem gekk undir nafninu „úlfald-
inn“. I okkar augum var þetta mik-
ill lystivagn og það þarf ekki að
orðlengja að það var farið í bíltúr
hringinn í kringum gömlu hlöðuna
því ekki mátti fara út á götu, en
þama var farið í langferð um land-
ið í huganum og voru þetta okkar
mestu skemmtistundir.
Móðir Guðna iifði í 2 ár eftir að
hún veiktist, en hún lést árið 1950.
Seint mun ég gleyma þeim degi er
faðir hans gekk á eftir kistu konu
sinnar með drengina sína fimm við
hlið sér. Vigfús lést í nóvember
1990.
Ein, hreyfing, eitt orð, - og á örskotsstund
örlaga vorra grunn vér leggjum
á óvæntum, hverfulum farandfund,
við flím og kerskni, hjá hlustandi veggjum.
Hvað vitum vér menn? Eitt vermandi ljóð,
ein veig ber vort líf undir tæmdum dreggjum.
- Hvað vill sá sem ræður?
(Erindin eru úr Einræðum Starkaðar
eftir Einar Benediktsson.)
Að leiðarlokum kveð ég Guðna
með virðingu og þökk og sendi
Helgu, dóttur hans, tengdasyni og
barnabörnum svo og bræðrum hans
og öðrum ættingjum og vinum mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Veri hann kært kvaddur, Guði á
hendur falinn. Hafi hann hjartans
þökk fyrir allt og allt.
Það mælir hans gamla vinkona,
Jónína Björnsdóttir
frá Oddgeirshólum.
ERFIDRYKKJUR
Perlan á Öskjuhlíð
sími 620200
r ^ i
Minningarkort
Bandalags
íslenskra
skáta
STmi: 91-23190
L EMI J|
BLOM
SEGJA ALLT
Mikið úrval
blómaskreytinga
fyrir öll tækifæri.
Opið alla daga frá kl. 9-22.
Sími 689070.
t
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir og afi,
ÁRNI PÁLSSON,
Arnartanga 1,
lést á Borgarspítalanum laugardaginn 11. apríl.
Kristín Árnadóttir, Reimar Stefánsson,
Elsa Reimarsdóttir, Árni Reimarsson.
t
Ástkaer móðir okkar,
KRISTÍN SKAFTADÓTTIR,
Kleppsvegi 32,
áður Hitmisgötu 7,
Vestmannaeyjum,
andaðist í Borgarspítalanum föstudaginn 10. apríl.
Gréta Runólfsdóttir,
Guðlaug Runólfsdóttir,
Jóhann Runólfsson.
t
Móðir okkar,
REBEKKA ÞIÐRIKSDÓTTIR
fyrrum húsmóðir og kennari ■ Arnarfirði,
Háagerði 85,
Reykjavík,
lést í Hjúkrunarheimilinu Skjóli laugardaginn 11. apríl.
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Páll Magnússon,
Magnús Reynir Magnússon,
Svanlaug Magnúsdóttir,
Skúli Magnússon.
Eiginkona mín, + KRISTÍN JÖNSDÓTTIR, Dvalarheimilinu Höfða,
áður Skólabraut 24,
Akranesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness, pálmasunnudag, 12. þ.m.
Sigurður Jónsson frá Skáianesi.
+
Bróðir okkar og frændi,
MAGNÚS ÓLAFSSON,
Æsufelli 6,
-er látinn.
Hallveig Ólafsdóttir,
Bergþóra Ólafsdóttir,
Úlfhildur Úlfarsdóttir,
Soffía Vilhjálmsdóttir.
+
Faðir minn og bróðir okkar,
EINAR HÁLFDÁN KRISTJÁNSSON
frá Bolungarvík,
Flókagötu 2,
Hafnarfirði,
andaðist í Borgarspítalanum 11. apríl.
Jónina Margrét Einarsdóttir,
Kristján Fr. Kristjánsson,
Jónatan Kristjánsson,
Guðjón Kristjánsson,
Sigurlína Kristjánsdóttir,
Jóhanna Kristjánsdóttir.
+
Faðir minn og tengdafaðir,
GUÐNI VIGÚFSSON,
Hátúni 10, Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Neskirkju þriðjudaginn 14. apríl kl. 15.00.
Helga Guðnadóttir, Hilmar Antonsson.
' '•