Morgunblaðið - 10.05.1992, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ MINNIIUGAR SUNNUDAGUR 10. MAÍ 1992
Þorbjörg Ólafsdóttir
Kratsch — Minning
Fædd 23. desember 1902
Dáin 30. apríl 1992
Langamma Bobba er búin að fá
hvíldina sem hún var farin að þrá.
Mig langar að þakka fyrir hve góð
hún var alltaf við mig og systkini
mín.
Langamma var mjög barngóð.
Ég kveð hana með lítilli kvöldbæn.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Blessuð sé minning langömmu
minnar.
Erna Hlín.
Á morgun verður amma mín,
Þorbjörg Olafsdóttir Kratsch, borin
til hinstu hvíldar. Amma var fædd
þann 23. desember 1902 í Selár-
dal, og hefði þvi orðið 90 ára í ár.
Foreldrar hennar voru Ólafur
Bjarnason og Margrét Jónsdóttir.
Amma var ein 5 systkina en bara
amma og Guðríður systir hennar
komust til fullorðinsára, hin dóu
mjög ung og öll á sama árinu.
Amma giftist ung afa mínum
Walther Kratsch snemma árs 1922
og eignuðust þau 4 börn. Þau eru
Reynir, fæddur 25. apríl 1922,
giftur Guðrúnu Jónsdóttur. Þau
eiga 3 börn, 8 barnabörn og 1
barnabarnabam. Oswald, fæddur
16. maí 1926, búsettur í Noregi.
Ester, fædd 6. janúar 1924, gift
Auðun Gunnari, en hann lést árið
1980. Þau áttu 4 börn og 4 barna-
börn og svo kom Marteinn, fæddur
16. júní 1931, giftur Guðfinnu
Magneu, en hún lést 1988. Þau
t
Jarðarför móður okkar,
PÁLÍNU SIGURÐARDÓTTUR,
Langeyrarvegi 3,
Hafnarfirði,
fer fram frá Víðistaðakirkju, Hafnarfirði, þriðjudaginn 12. maí kl.
13.30.
Blóm afþökkuð, þeim sem vildu minnast hennar er bent á Systra-
sjóð St. Jósefsspítala, Hafnarfirði.
Sigrfður Sigurðardóttir,
Kristján Sigurðsson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
ÞÓRIR KRISTJÁNSSON,
Skarðshlfð 34d,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri þriðjudaginn 5. maí.
Jarðarförin fer fram frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 12. maí kl.
16.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Fjórðungssjúkrahúsið á
Akureyri.
Elísabet Ballington,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Ástkær faðir okkar, stjúpfaðir og bróðir,
GUÐBJARTUR H. ÓLAFSSON
vörubílstjóri,
Áiftamýri 50,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
mánudaginn 11. maí kl. 15.00. Þeim
sem vildu minnast hins látna er bent á
að láta Krabbameinsfélagið og heima-
hlynningu þeirra njóta þess.
Sigmundur Guðbjartsson, Ólafur B. Guðbjartsson,
Guðrún I. Bjarnadóttir, Helga Bjarnadóttir,
Anna Ólafsdóttir.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
BJÖRGVIN THEODÓR JÓNSSON
frá Skagaströnd,
Víðilundi 24,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 12. maf kl. 13.30.
Þorgerður Guðmundsdóttir,
synir, tengdadætur,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritsljórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
Suöurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
tilkl ^Opið öll kvöld ^
Skreytingar við öli tiiefni.
Gjafavörur.
Kveðja:
Ema Sigmundsdóttir
áttu 5 börn og 10 barnabörn. Afí
lést árið 1969.
Amma og afí bjuggu lengst af
á Laugavegi 157, í þremur her-
bergjum ásamt langömmu og
Björgu sem var mikill heimilisvin-
ur. Það má nærri geta að oft hefur
verið þröngt á þingi. Á stríðsárun-
um var afí handtekinn og fluttur
í fangabúðir af Bretum þar sem
hann var Þjóðveiji. I 7 ár beið
amma heima því þó afí hafí slopp-
ið eftir rúmt ár þá var ekki gott
að komast heim. Það hefur senni-
lega reynt á þolrifin að bíða svo
lengi með stór heimili. En loksins
kom hann og þá voru börnin öll
uppkomin svo barnabömin fóru að
koma eitt af öðru og þá hefur lyfst
á ömmu brúnin auk þess sem hún,
afí og Oswald fluttu í stóra íbúð
í Stigahlíðinni. Þaðan á ég alveg
yndislegar minningar. Amma var
alveg einstaklega barngóð kona. Á
hverjum þriðjudegi kom amma
heim á Lindarbrautina og dvaldi
yfír daginn, þá daga reyndi maður
að flýta sér heim úr skólanum.
Um helgar fengum við systumar
oft að gista hjá henni og það var
svo gaman því hún lék sér allan
liðlangan daginn við okkur, spilaði
á spil og svo tók hún upp munn-
hörpuna og spilaði meðan við
dönsuðum. Hún fór með okkur í
sund, bíó og flakkaði um allan bæ
því hún hafði alveg einstaka unun
af útviem. Já, amma var einstök.
Seinni árin vom henni erfið, hún
missti sjónina og varð alltaf meira
og meira máttfarin. Esta frænka
var alveg flutt til hennar því hún
þurfti umönnun allan sólarhringinn
og á sumrin og um jól var Oswald
hjá henni. Nú síðustu vikumar
dvaldi hún á Sólvangi í Hafnarfírði.
Svefninn langi var ömmu líkn.
Ég kveð hana með þakklæti fyrir
öll góðu árin sem hún gaf mér.
Hvíli hún í friði.
Magga Björg.
Fædd 13. júní 1930
Dáin 2. maí 1992
Þegar barist er við illvígan sjúk-
dóm og engin von er um sigur reyn-
ir á styrk þess sem orrustuna háir.
Tengdamóðir mín, Erna Sigmunds-
dóttir, háði slíka baráttu undan-
farna mánuði af einstæðu æðru-
leysi og reisn. Þrátt fyrir erfíð veik-
indi og vitneskjuna um það sem í
vændum var var hún ávallt bjartsýn
og bar höfuðið hátt, jafnvel þegar
baráttan var hvað sársaukafyllst.
Hún var alltaf hress í viðmóti og
ætíð stutt í góða skapið.
Glaðværð og bjartsýni vom
reyndar aldrei langt undan þar sem
Erna fór. Hún var ákaflega lífsglöð
kona og einkenndu þessir eiginleik-
ar alla hennar framgöngu. I góðra
vina hópi var hún hrókur alls fagn-
aðar og ósjaldan lífgaði hún upp á
slíka samfundi með gítarleik og
söng. Hafði hún ágæta söngrödd
og kunni hafsjó af lögum sem hent-
uðu þess háttar tilefnum.
Ema átti ákaflega auðvelt með
að umgangast fólk. Hún átti greiða
leið að hjarta þeirra sem hún átti
samskiptí við enda var hún sjálf
mjög opin og einlæg. Hún var hrein
og bein í tali en var þó kurteis og
hógvær. Ég held að hún hafi komið
fram við fólk eins og hún vildi láta
koma fram við sig. Henni leiddist
öll uppgerð og formlegheit í dagleg-
um samskiptum manna og því tal-
aði hún gjaman við fólk eins og
kunningja eftir stutta viðkynningu.
Varð mér oft hugsað til þess, þegar
ég varð vitni að því, hversu miklu
þægilegra lífíð yrði nú ef fleiri
kæmu fram með þessum hætti.
Ema var mikið fyrir fjölskyldu
sína. Eftir að hún giftist bjó móðir
hennar hjá henni allt til þess er hún
fór á elliheimili, þá öldruð kona.
Þá átti bróðir hennar og eina systk-
inið hjá henni heimili alla tíð eftir
að hún hóf búskap. Lagði hún mik-
ið upp úr samheldni fjölskyldunnar
og vildi eiga sem flestar stundir
með fjölskyldunni sameinaðri. Em
mér einkar minnisstæðar þær ótal
. fjölskylduveislur sem Ema stóð fyr-
ir þar sem veisluföng voru hvergi
spömð. Var það ævinlega mikið til-
hlökkunarefni að bregða sér norður
til ömmu á Akureyri og brást það
aldrei að vel var tekið á móti ferða-
lúnu höfuðborgarbúunum þegar
áfangastað var náð. Þrátt fyrir að
nokkur fjarlægð væri milli heimila
okkar hin seinni ár áttum við marg-
ar samverastundir og minningin um
þær er dýrmætur sjóður nú á kveð-
justund.
Er'na bar ákaflega sterkartilfinn-
ingar til barna sinna og var þeim

ERFIDRYKKJUR
Perlan á Öskjuhlíð
r e"rT"a n sími 620200
Opið alla daga frá kl. 9-22.
góð og ástrík móðir. Ef eitthvað
bjátaði á hjá einhveijum í fjölskyld-
unni var hún ætíð fyrst til að bjóða
fram aðstoð sína og lét aldrei sitja
við orðin tóm. Fannst mér það
dæmigert fyrir Emu, þegar hún á
síðustu vikum lífs síns hafði mestar
áhyggjur af þeirri sorg sem fráfall
hennar myndi valda ástvinunum.
Bað hún fjölksylduna að minnast
sín í gleði fremur en sorg þegar
ormstan væri að baki og hún væri
komin til fundar við eiginmanninn
sem hún hafði svo sárt saknað.
Síðustu mánuði ævi sinnar dvaldi
Ema á heimili okkar Soffíu, dóttur
hennar og er það í senn raunaleg
og lærdómsrík reynsla að verða
vitni að þeirri baráttu sem hún
háði. Sá styrkur og æðmleysi sem
hún sýndi á þessum erfíða tíma
verður manni hvatning til dáða í
átökum við minni og ómerkilegri
vandamál hversdagsins.
Að leiðarlokum" vil ég þakka
tengdamóður minni þá velvild og
væntumþykju sem hún sýndi mér
allt frá því að ég fyrst kom inn á
heimili hennar og allar þær ljúfu
minningar sem ég á um samskipti
okkar.
Lárus L. Blöndal.
Vor, sól hækkar á himni, gróður
vaknar af dvala og fuglar himins
syngja, vor þetta litla orð, sem hef-
ur þó svo mikla merkingu og gefur
okkur von. Von um bjart og hlýtt
sumar, von um hlýja bjarta daga,
von um vinafundi og ferðalög, von
um gleðisöng og gítarspil. Skyndi-
lega dregur úr eftirvæntingunni,
ein sem átti að vera með, halda
uppi söngnum, spila á gítarinn og
taka þátt í samverastundunum hef-
ur verið kölluð burt.
Vinnufélagi okkar, Erna Sig-
mundsdóttir, var kölluð burt laugar-
daginn 2. maí sl. Á haustdögum
kenndi hún sér meins, sem í ljós
kom að varð hennar banamein.
Hún gekk undir erfíða aðgerð
og háði baráttu sem sönn hetja.
Hjá okkur vinnufélögum Emu eru
nú blendnar tilfínningar, vonin sem
fylgdi vorinu er tregafull vegna
söknuðar vinar.
Með þessum fátæklegu línum
viljum við votta börnum, tengda-
börnum, barnabörnum og bróður
samúð okkar. Við biðjum þess að
Guð leggi líkn með þraut.
Blessuð sé minning hennar.
Samstarfsfélgar á bæjarfó-
getaskrifstofunni á Akureyri.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öfl tækifæri
blómaverkstæði
INNA
Skólavörðustíg 12
á horni Bergstaðastrætis
sími19090