Morgunblaðið - 06.08.1993, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. ÁGÚST 1993
Minning
Gissur Jörundur
Kristínsson fram
kvæm dasíjóri
„Jæja fóstri, hvað segirðu í dag?“
Þessi orð Gissurar komu fyrst upp
í huga mér þegar ég frétti andlát
hans. Þessi orð sem ég kunni svo
vel við því að þau gáfu til kynna
vináttu og traust manns sem ég
bar mikla virðingu fyrir. Kynni okk-
ar náðu ekki að verða löng. Ég
kynntist Gissuri þegar ég réðst til
Félagsmálastofnunar Kópavogs í
júlí 1991. Eins og eðlilegt er leitum
við öll eftir öryggi og leiðbeiningum
sem þó eru þannig að ekki hallist
á sjálfsvirðingu þess sem í hlut á.
Leiðbeiningum sem viðkomandi vex
af, en situr 'ekki fastur, háður þeim
sem þær gefur.
Gissur gerði sér far um að leið-
beina mér í nýju starfi með þeim
hætti að eftirsóknarvert var að leita
til hans og læra af honum. Ekki
aðeins varðandi hans sérsvið sem
forstöðumaður húsnæðisdeildar,
heldur einnig almenn málefni er
vörðuðu rekstur og samskipti. Oft
sátum við eftir fundi eða reglulegan
vinnudag og spjölluðum um líðandi
stund. Var þá gaman að hlusta á
Gissur sem greinilega var víðlesinn
og hafði raunhæfar skoðanir á svo
mörgu. Honum voru mjög hugleikin
málefni bæjarfélagsins, en þó sér-
staklega félagsíbúðakerfið. Gaf
hann sig óskiptan að hagsmunum
þeirra sem áttu í tímabundnum eða
langvarandi húsnæðiserfiðleikum
og beitti sér mjög fyrir því að upp-
bygging þess yrði sem veglegust í
bæjarfélaginu. Aðferð hans var
sambland af diplómatíu, ýtni, húm-
or og þijósku. Varð honum vel
ágengt, svo vel að félagsmálastofn-
un sér nú á bak fyrsta flokks starfs-
manni og hefur skaða af.
Einnig er þess að geta, að Gissur
var ómissandi í kaffistofunni svo
og öðrum samkomum starfsmanna.
Hann var hrókur alls fagnaðar,
skemmtilegur, sérstaklega orð-
heppinn, vel greindur og á stundum
stríðinn. Átti hann auðvelt með að
greina samskipti og hegðun manna
og varð oft hið mesta glens vegna
þessa. Við starfsfólkið höfum því
misst eftirsóknarverðan og góðan
félaga.
Þegar breytingar urðu á stjórn-
sýslu bæjarfélagsins á árinu 1991,
færðist húsnæðisnefnd undir fé-
lagssvið bæjarins. Gissur hafði áður
verið framkvæmdastjóri húsnæðis-
nefndar, en varð við breytingarnar
forstöðumaður húsnæðisdeildar.
Var ákveðið að öll húsnæðismál
bæjarfélagsins heyrðu undir verk-
svið Gissurar og hans starfsmanna.
Kom þá glöggt í ljós metnaður hans
og dugnaður. Var hann ákaflega
fylginn sér og þær hugmyndir sem
komu upp urðu ekki bara áfram-
haldandi hugmyndir, heldur voru
framkvæmdar af atorku.
Hann var mikill og góður tölvu-
maður og beitti „Makkanum" af
nákvæmni og snilld. Öll framsetn-
ing hans var skipuleg og bar honum
gott vitni. Það var sama hvað ég
bað hann að kanna eða fram-
kvæma, allt var gert með slíkum
hætti að árangur og ánægja fylgdu.
Margt fleira væri hægt að skrifa
um Gissur, félagann og starfsmann-
inn, húmorinn og greindina,
skemmtilega framkomu hans við
ólíklegustu tækifæri, kurteisina og
alúðina; reynsluna, sem bara var
ekki, heldur var nýtt til aukins
þroska; tækifærin þegar hann tal-
aði með hógværu stolti um börn sín
og bamabörn. En ég læt hér staðar
numið, minningin um læriföður er
til staðar og hún er dýrmætust.
Ég vil fyrir hönd starfsmanna
félagsmálastofnunar votta aðstand-
endum Gissurar dýpstu samúð. Ég
tala án efa fyrir munn þeirra allra
þegar ég segi að Gissurar verði
sárt saknað.
Aðalsteinn Sigfússon.
Það mun hafa verið haustið 1981
sem leiðir okkar Gissurar Jörundar
Kristinssonar lágu saman. Hann
var þá nýorðinn framkvæmdastjóri
Verkamannabústaða í Kópavogi og
var að svipast um eftir arkitekt til
að hanna nýja verkamannabústaði.
Upp frá því störfuðum við óslitið
saman við byggingu félagslegra
íbúða, fyrst á vegum Verkamanna-
bústaða í Kópavogi og síðar á veg-
um Húsnæðisnefndar Kópavogs. Á
þessum tæplega tólf árum sem liðin
eru frá því að samstarf okkar hófst
hafa risið 44 stigahús á sex stöðum
í Kópavogi, við Álfatún, Sæbóls-
braut, Hlíðarhjalla, Trönuhjalla, og
nú síðast við Lindasmára og Lauta-
smára, en þau síðastnefndu munu
verða tekin í notkun á næstunni.
íbúðirnar í þessum húsum eru tæp-
lega þijú hundruð.
Gissur var röggsamur og ákveð-
inn stjórnandi og það var gott að
starfa með honum. Hann kunni
ágæt skil á öllu verklegu sem teng-
ist húsbyggingum, enda útlærður
smiður með langa reynslu við smíð-
ar og verkstjórn. Ekki var stjórn
hans á fjármálum síðri, þótt mér
sé ekki kunnugt um að hann hafi
verið sérstaklega menntaður á því
sviði. Hann leitaðist í hvívetna við
að lækka byggingarkostnað og sá
maður mun vandfundinn sem farið
hefði betur með það fé sem honum
var treyst fyrir til ráðstöfunar fyrir
verkamannabústaði.
Gissur var fljótur að taka tölvuna
í sína þjónustu og leikni hans með
ýmiss konar hugbúnað í starfi vakti
verðskuldaða athygli. Fyrir þá eig-
inleika sem hér hefur verið drepið
á fékk Gissur oft lof frá þeim sem
hann vann fyrir eða með svo sem
húsnæðisnefnd Kópavogs, Hús-
næðisstofnun ríkisins, bæjarfulltrúa
Kópavogs og samstarfsmönnum á
byggingarstað.
Gissur átti fjölmörg áhugamál
og var bæði víðlesinn og fróður.
Hann fylgdist vel með og var fljót-
ur að taka afstöðu til þjóðmála og
skoðun sína á þeim lét hann í ljós
á afar persónulegan hátt og sá jafn-
an hið spaugilega í hveiju máli. Það
var ánægjulegt að setjast niður með
Gissuri eftir starfsfundi á vinnustað
eða á teiknistofunni og spjalla við
hann. Á slíkum stundum kom vel
í ljós hversu áhugamál Gissurar
voru fjölbreytt og þekking hans á
mönnum og málefnum mikil.
Gissur var mannblendinn og fé-
lagslyndur. Hann var oft hrókur
alls fagnaðar, bæði í veiðiferðum
með vinum og á stærri mannamót-
um. Hann gladdist líka á góðri
stund þegar verið var að taka í
notkun nýja byggingaráfanga. Við
slík tækifæri var honum einkar lag-
ið að lýsa skipulega gangi fram-
kvæmda, gera grein fyrir kostnaði
og þakka öllum, sem nærri verkinu
höfðu komið, þeirra þátt. Það er
mikil eftirsjá að Gissuri og ég vil
að leiðarlokum þakka honum fyrir
margar góðar stundir og trygga
vináttu. Fjölskyldu hans færi ég
innilegustu samúðarkveðjur.
Benjamín Magnússon.
Fyrir hálfum mánuði eða svo leit
inn hjá mér í kvöldkaffi vinur minn,
Gissur Jörundur Kristinsson. Við
eyddum kvöldinu með skrafi um
menn og málefni eins og við höfðum
gert svo ótal sinnum áður. Kvöldið
enduðum við svo með skoðunarferð
um heimilisgarðinn og Gissur
fræddi mig heilmikið um margar
af þeim jurtum, sem kona mín hef-
ur komið þar fyrir. Garðferðinni
lukum við svo sitjandi á bekk og
dáðum fegurð himinsins og ræddum
viðfangsefni, er við ætluðum að
fást við þegar hann kæmi úr sumar-
leyfi sínu.
En enginn veit sitt skapadægur,
því síðastliðinn fimmtudag hringdi
Ásta Hannesdóttir, kona Gissurar,
í mig til að segja mér að hann hefði
orðið bráðkvaddur daginn áður í
sumarferð í fjallshlíðinni utan við
Eskiíjörð.
Leiðir okkar Gissurar lágu fyrst
saman fyrir réttum þijátíu og níu
árum austur á Hornafírði þegar við
bjuggum hluta úr sumri í sömu
vinnubúðum. Tuttugu og sex árum
síðar, eða fyrir þrettán árum, lágu
svo leiðir okkar saman aftur og
heita má að við höfum verið í dag-
legu sambandi síðan.
Þótt kynni okkar Gissurar fyrir
þrjátíu og níu árum væru aðeins
stutt sumarkynni á hraðfleygasta
skeiði ævinnar, þá kom í ljós er við
hittumst liðugum aldarfjórðungi
síðar, að eitt og annað í fari hvors
um sig hafði orðið hinum vel minnis-
stætt. Það sem ég man best frá
okkar fyrstu kynnum var aðdáun
mín á honum fyrir undraverða leikni
hans í reikningi og talnaþrautum
alls konar. Ég sagði oft frá því
árin á eftir, að á Homafirði hefði
ég kynnst slíkum snillingi í reikn-
ingsíþróttum, að hann gat sagt fyr-
irfram útkomu úr reiknidæmum,
sem hann bauð manni siðan að búa
til.
Árið 1980 lágu leiðir okkar Giss-
urar saman í stjóm Verkamannabú-
staða í Kópavogi. Árið 1981 sagði
hann af sér stjórnarsetu og gerðist
framkvæmdastjóri stjórnar verka-
mannabústaða, síðar húsnæðis-
nefndar Kópavogs.
Þegar Gissur var ráðinn fram-
kvæmdastjóri verkamannabústaða
kom fram það álit, að starfið væri
þess eðlis að það krefðist verkfræði-
menntunar. Sjálfur var Gissur órag-
ur að takast á við verkið. Stærð-
fræði hafði verið hans tómstunda-
gaman og að auki var hann húsa-
smiður og þjálfaður í mannaforráð-
um og verkstjórn. Fæmi Gissurar
í þessu verki var líka fljót að sann-
ast, og spyijast. Stjórnun Verka-
mannabústaða í Kópavogi varð
þekkt fyrirmynd sem visað var til
meðal annars af starfsmönnum
Húsnæðisstofnunar ríkisins og
margir stjómendur verkamannabú-
staða á landsbyggðinni komu eftir
þeirra ábendingu í námsferðir til
Gissurar.
Gissur Jörundur var mörgum
góðum kostum búinn. Hann var
fróðleiksfús og víðlesinn, með af-
burðagott minni og því óvenju fjöl-
fróður. Hann hafði sterka réttlætis-
kennd og flæðandi samúðarkennd
og var trygglyndur og umhyggju-
samur um hag vina sinna. Hann
var bráðflinkur smiður og ávallt
vandvirkur og kröfuharður um eigin
verk og annarra og hafði ríka sjálfs-
virðingu.
Hann var mikill félagsmálamað-
ur. Umburðarlyndur og heiðarlegur
sósíalisti án forræðisáráttu, dóm-
girni og refsigleði. Hann varði rétt
manna til að hafa skoðun þó að
hann væri henni ósammála. Hann
fyrirleit persónulegt níð í stjórn-
málaátökum og þótti mjög miður
ef honum fannst að hans flokks-
menn féllu í þá gryfju.
Það er mikil eftirsjá þegar slíkur
maður fellur frá um aldur fram og
það sækir að manni tilfinning um
óréttlæti. En allt frá því að Ásta
hringdi í mig til að segja mér and-
lát Gissurar, þá hefur oft á hveijum
degi að mér hvarflað sú spurning,
hveijum örlögin séu óréttlát þegar
þau hrifsa yfir móðuna miklu lífs-
glaðan mann úr dagsins önn, en
skilja svo eftir þá, sem þjást og
hvíldina þrá.
Ég hef ekki kjark til að kjósa
mér dánardægur, en ef ég mætti
velja mér hvernig dauðdagi minn
yrði myndi ég velja mér að hann
yrði með sömu líkn og hjá Gissuri
vini mínum. Að ég væri að upplifa
eitthvað sem ég hefði yndi af er á
mig rynni skyndilegt óminni og öllu
væru lokið.
Kæra Ásta. Gissur var góður vin-
ur okkar Lólóar og vegna þeirrar
vináttu þá skiljum við betur hvað
mikið þið hafið misst. Við eigum
engin orð að færa þér og bömum
og barnabömum ykkar Gissurar til
huggunar í ykkar þungu sorg. Við
getum aðeins fært ykkur heita og
djúpa samúð okkar.
Birgir Dýrfjörð.
Það verður daufara á kaffistof-
unni eftir að Gissur kemur þar ekki
lengur. Það gerist ekki lengur að
hann líti upp úr blaðinu og sjái að
umræðurnar eru ekki á háu plani
t
Eiginmaður minn,
BJARNI PÉTURSSON,
Hraunbæ 103,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum fimmtudaginn 5. ágúst.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðný Hailgrímsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn,
MARINÓ ÞORBJÖRNSSON,
Lækjargötu 10B,
Hafnarfirði,
lést í Borgarspítalanum þann 4. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Una Jónsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÍÐUR (SISSÝ)
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Siglufirði,
lést 31. júlí.
Kveðjuathöfn fer fram í Siglufjarðar-
kirkju laugardaginn 7. ágúst kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ida Christiansen,
Jóninna Hjartardóttir.
t
Útför stjúpmóður minnar,
GUÐBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
sem andaðist 25. júlí, hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kjartan S. Júlíusson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
PÉTUR HARALDSSON,
Dýjahlfð,
Kjalarnesi,
verður jarðsunginn mánudaginn 9. ágúst kl. 13.30frá Dómkirkjunni.
Halldóra Hermannsdóttir,
Sigrfður Pétursdóttir, Hreinn S. Hákonarson,
Margeir Pétursson, Sigríður Indriðadóttir,
Vigdís Pétursdóttir, Ævar Aðalsteinsson,
Halldóra, Haraldur, Jóhanna, Pétur,
Elísabet, Ingveldur og Eyrún.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSTA BÖÐVARSDÓTTIR,
Sæfelli,
Eyrarbakka,
verður jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju laugardaginn 7. ágúst
kl. 14.00.
Halldór Guðmundsson,
Böðvar Halldórsson, Halla Jónsdóttir,
Ásta Halldórsdóttir, Kristinn Þórarinsson,
Ólafía Halldórsdóttir,
Ingveldur Halldórsdóttir.Guðmundur Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.