Morgunblaðið - 26.01.1994, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. JANÚAR 1994
KRISTJÁIM KRISTJÁNSSON • TONLISTARMAÐUR
Að lifa lífinu og
halda í hugsjónina

Þegar ég var unglingur bjó ég
upp við Skólavörðuholtið. Þá
var fullt af góðum karakter-
um þar allt í kring. Kiddi Sódó var
með fornbókaverslun á horninu á
Frakkastíg og Njálsgötu. Þangað
fórum við inn og „fengum iánaðar"
bækur. Við tókum heilu hillurnar með
okkur út, hlupum í burtu og seldum
í öðrum fornbókaverslunum. Það
mátti nefnilega steia frá honum
vegiia þess að hann var svona klám-
sali. Hann var sá eini sem seldi
klámbækur í bænum og þess vegna
var öllum alveg sama.
***
Eg var ailtaf mjög feiminn og óör-
uggur. Og eina leiðin sem ég fann
til að hegða mér var að spila á gít-
ar, þá þurfti ég ekki að tala við fólk.'
Maður var líka fullur af alls kyns
komplexum sem fylgja því að vera
unglingur. Fyrsta myndin sem maður
fékk af kynlífi var úr klámblöðum.
Þar voru einhverjir ægilegir gaurar
sem dúndruðu fleiri, fleiri konum á
einni nóttu og maður var með rosa-
lega minnimáttarkennd; gat bara
gert það einu sinni og þurfti síðan
að bíða.
Þetta er auðvitað mjög slæmt fyrir
krakka, að taka af þeim þetta sakleysi og
þennan unað í kring um það að stelpa og
strákur kynnist og fari að vera saman. En
ég held að þetta sé allt
öðruvísi í dag, að krakk-
ar séu með betri upplýs-
ingar en við höfðum.
Kynlífið er auðvitað
aðal málið hjá ungling-
um enda er það þetta sem lífið gengur út á
í raun og veru, að viðhalda stofninum.
STJÖRNUR CG
ST6 FLSKAR
En allt í sambandi við kynlíf var alveg
ofboðslegt tabú þegar ég var unglingur. Ég
man eftir því að þegar ég byrjaði fyrst að
fróa mér, fannst mér það svo mikil synd að
ég ætlaði aldrei að segja neinum frá því og
þó ég myndi skrifa æyisögu mína ætlaði ég
að sleppa þessu úr. Ég héit að ég væri að
gera eitthvað svo ægilega ljótt.
***
Ég hef verið svona tólf eða þrettán ára
þegar ég var einhvern tímann að labba einn
á Miklubrautinni og fór á almenningsklósett-
ið við Lönguhlíðina og keypti smokka. Þetta
þótti mikið afrek. Það var rosalegt að þora
að kaupa smokka og fá þar að auki af-
greiðslu. Ég fór heim og hringdi strax í
strákana og sagði þeim að koma bara strax:
„Þið trúið ekki hvað ég er með ...“ Svo komu
þeir og við tókum smokkana, fylltum þá af
vatni og hentum þeim út um gluggann.
***
Það gekk allt út á það að vera með fé-
lögunum og að spila. I þá daga gat maður
alltaf fengið vinnu um helgar eða í páskafrí-
um eftir að maður var orðinn svona fjórtán
ára. Það var oftast hægt að fara niður á
höfn í uppskipun og ná sér í pening. Og þá
átti maður fyrir flösku. Síðan fór maður
niður á Lindargötu þar sem ríkið var og þar
biðu rónarnir yfirleitt, keyptu fyrir mann
flösku og fengu sopa í staðinn. Hann varð
oft stór sopinn; þeir kláruðu sturídum hálfa
flöskuna í einum sopa.
Ljósmynd/Björg Sveinsdóttir
Um helgar var farið niður í bæ, á Hallær-
isplanið að leita að partýum. Það var yfir-
leitt ekki hægt að vera
inni neins staðar en við
félagamir gengum í
Fylkinguna, sem var
mjög róttækur stjóm-
málaflokkur þar sem við
gátum setið inni, reykt sígarettur og drukk-
ið kaffi. Við vissum í raun ekkert hvað þetta
var og vomm alls ekki pólitískir en við gát-
um verið í friði þarna á kaffistofunni og
fólk var almennilegt við okkur.
Maður lenti oft í því að fullorðið fólk bar
upp á mann allskyns sakir og hélt alltaf að
maður væri að gera eitthvað af sér. En
maður var svo saklaus og skildi oft ekkert
í þessu. En það má benda fullorðnu fólki á,
að vera ekki svona tortryggið. En við vorum
heppnir að því leyti að foreldrar okkar
treystu okkur töluvert. Við fengum líka
ýmislegt, eins og að brjóta niður vegg í kjall-
aranum hjá Þorleifi vini mínum til að setja
upp hljómsveit. Og þannig bytjaði ég í minni
fyrstu hljómsveit.
Ég vil segja unglingum að lifa lífinu
og halda í hugsjónina. En hugsjón-
inni verður að
fylgja dómgreind
og helst þarf maður
að eiga peninga líka.
Ef maður hefur þetta
þrennt, er allt OK. Og
reyndar ef hugsjónin og dóm
greindin eru til staðar,
reddast þetta allt. Ég hef
sterka trú á því að þær
fyrirmyndir sem eru
til staðar í þjóðfé
laginu í dag, eins
og stjórnmála-
menn, vari ekki
að eilífu. Imyndirnar eiga eftir að
breytast.
Skautatískan
árið 1950
Núna þegar ísa leggur og fólk fer á
skauta er ekki úr vegi að skoða
hvernig klæðnaði er æskilegast að
vera í á skautasvellinu. Eftirfarandi er
klausa úr Skautabókinni sem Bókaútgáfa
Guðjóns Ó. Guðjónssonar gaf út árið 1950.
Þegar skautar og skór eru fengnir, kemur
röðin að klæðnaðinum. Það er ekkert álita-
mál, að skemmtilegast er að vera í fallegum
fötum. Karlmenn geta óátalið verið í venju-
legum jakkafötum í fyrstu, eða í peysu í
stað jakka og er það ágætt. Sumum stúlkum
sem eru að bytja að læra á skautum og
búast ekki við að hreyfa sig mikið á svell-
inu, finnst ef til vill minna áberandi að vera
í þröngu pilsi, eins og venjulegur götuklæðn-
aður er. Þetta er ekki rétt. Skautaföt til-
heyra skautasvellinu rétt eins og tennisföt
tennisvellinum. Síð og þröng pils eiga
ákaflega illa við á skauta-
svellinu og
eru
hverri
konu
óklæðileg þar. Bezt er að skautapilsið sé
vítt, hringsniðið. Það á að falla fijálst niður
frá mjöðmunum, og það má aldrei ná
niður fyrir hnéskelina. Nú orðið er
hægt að fá falleg og viðeigandi
skautaföt, sem alls ekki eru mjög
dýr. Hinum hluta klæðnaðarins
verður dómgreind og. smekkvísi
að ráða, og þó ræður tískan ávalit nokkru.
Unglingar geta verið í stuttbuxum meðan
þeir eru að æfa skólaæfingarnar, en aldrei
má nokkur stúlka vera í stuttbuxum í dansi
né fijálsu listhlaupi. Það eykur mjög á yndis-
þokka skautahlaupsins, ef sú, sem rennur á
skautunum er í vel sniðnu skautapilsi, sem
feykist til með hreyfmgunum.
LESENDABRÉF
VIÐ viljum minna á
að þegar þið sendið
lesendabréf þá látið
nafn, heimilisfang og
símanúmer fylgja með.
Hæ, hæ, Moggi!
Ég ætla að kvarta undan
Stef. Mér & mörgum öðr-
um finnst þeir mjög
ósanngjarnir gagn-
vart Sólinni.
40-50 kall á
lag fyrir höf-
undarrétt þurfa þeir að borga
á meðan gamla gufan borgar minna
en helminginn af því! Svo núna þegar
eina almennilega unglingastöðin er
hætt, hvað á maður þá að gera? Hlusta
á spólur & kannski eitthvað á X-ið &
geisladiska. GLÆTAN að maður nenni
því!!
Þeir (Stef) gætu nú verið AÐEINS
sanngjarnari & látið þá borga minna. &
hvers vegna þarf gamla gufan að borga
svona lítið? Er það út af því að þeir spila
svo lítið af ALMENNILEGUM lögum eða
af því að hún er eldri en Sólin. Fólk
gæti verið aðeins sanngjarnara & hætt.
að kvarta undan unglingum í hópum
þegar þeir gera ekki neitt af sér. (Sum-
ir, margir, misskilja unglinga.) Svo viljum
við gjarnan fá útvarpsstöðina Sólina aft-
ur, eins og hún var best.
Sólarsjúklingur.
(0
'3 C
M g c
S 'O 2
jp'sr©
>«0-0
E
Helga, 14 ára: Nei.
Guðfinna, 15 ára: Nei.
Snædís, 14 ára: Nei.
Sara, 14 ára: Já.