Morgunblaðið - 23.04.1994, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. APRIL 1994
B 3
Þrjár finnskar listaknnur sýna í Hlaðvarpanum stnrar ng litríkar silkimyndasngnr um frísklega nútímastúlku
KONA SEM
SEGIR SEX
HAPPAOGGLAPPAHÚN eða Tilviljanatáta er kona sem
ýmsir kannast við. Hún er glöð og góð í að sjá skemmti-
legu hliðina á hlutunum. Lífið er ekki alltaf einfalt og ekki
alltaf auðvelt og einmitt þá grípur þessi kona til sinna ráða.
Þá slær hún upp veislu eða lætur sig dreyma. Þegar drasl-
ið er að kæfa hana setur hún sígilda músík í botn, fer í
vaðstígvél og vopnast kústinum. Að loknu ástarævintýri
dregur hún fram fallegu fötin sín og fær sér blóm í stof-
una. Húmorinn er hennar besti vinur.
Konan kemur frá Finnlandi
og gefur nú gestum Hlað-
varpans færi á að kynn-
ast sér. Hún heitir á
ensku Haphasardess og
birtist vikulega á síðum fínnska
kvennablaðsins Me Naiset í
myndasögunni Satunnainen. Hún
er líka komin á stórar silkimyndir,
litríkar og gleðigefandi, og þær
eru til sýnis á efri hæð Hlaðvarp-
ans við Vesturgötu. Aðstandendur
bombunnar, þijár finnskar lista-
konur, opnuðu sýninguna á silki-
myndasögunum á sumardaginn
fyrsta. Hún er opin virka daga frá
12 til 18 og laugardaga frá 12 til
16 næstu tvær vikur, fram til 7.
maí.
Maikki Harjanne er barnabóka-
höfundur og veflistakona, hún
hefur unnið sjónvarpsþætti fyrir
börn og búið til teiknimyndir. „Ég
hafði gert teiknimyndabækur fyrir
börn,“ segir hún „og langaði að
breyta yfir í myndasögu fyrir full-
orðna. Sögu um svona konu. Þetta
var í febrúar í fyrra og ég hafði
samband við Eppu, sem greip hug-
myndina á lofti.“ Eppu Nuotio er
leikkona' og rithöfundur og hún
kom strax næsta dag með fjöl-
margar hugmyndir að litlum sög-
um. Haphasardess varð til. í apríl
könnuðu þær stöllur hvort viku-
blaðið sem nefnt er áður vildi birta
myndasögumar. Svo var og síðan
hafa lesendur þess fylgst með
gleðilegum raunum Draumadísu,
sem hún gæti líka heitið.
Um sumarið fóru síðan Eppu
og Maikki að ræða um silkisögur,
sögur í yfirstærð, litríkar sögur
til að lífga upp hvunndaginn. Þær
sneru sér til Johönnu Bruun, tísku-
hönnuðar, sem rekur eigið fyrir-
tæki í Helsinki, og henni leist strax
vel á málið. í nóvember opnaði
þríeykið sýningu í Museum of
Applied Arts í Helsinki. Hún er
nú komin til Reykjavíkur og héðan
fer konan lífsglaða aftur til Finn-
lands á tvær sýningar og hennar
bíða raunar líka sýningar í San
Fransisco og Tókýó á næsta ári.
Svona kona getur ekki annað en
slegið í gegn hjá þeim sem kynn-
ast henni. Þ.Þ.
Morgunblaðið/Sverrir
Maikki, Eppu og Johanna með
vinkonu sinni í Hlaðvarpanum.
Henni myndi passa topphattur
eins og Maikki er með.
SHE FAXED
OAI HER
&IRTHDAy
HEFJIÐ YÐUR, ÞÉR ÖLDNU DYR
Atli Heimir Sveinsson og Einar Jóhannesson.
HegleiOslukonsert Atla Helmls Imli klarlnettu
frumflutlnr at Elnaii Jóhannessyni í Kiistskiikju klukkan 17 á meignn
KYRRÐARTÓNLIST, tónlist
til að ferðast við um víðátt-
ur sálarinnar, þannig lýsir
höfundur hljómunum sem
berast um Kristskirkju síð-
degis á morgun. Atli Heim-
ir Sveinsson hefur samið
klarinettuverk fyrir Einar
Jóhannesson, sem frum-
flytur það í kirkjunni.Stað-
urinn hæfir textanum sem
gengið er út frá, hann er
úr 24. Davíðssálmi og
hljóðar svona: Þér hlið,
lyftið höfðum yðar, hefjið
yður, þér öldnu dyr, að
konungur dýrðarinnar
megi inn ganga.
Verkið er að sögn Atla Heim-
is hugleiðsla fyrir einleiks-
klarinétt, sennilega
lengsta einleiksverk sem
samið hefur verið fyrir hljóðfærið,
yfír sjötíu mínútna langt.
„Ég hafði lengi ætlað að skrifa
fyrir Einar,“ segir hann, „og út-
koman varð þessi. Engin snögg
veðrabrigði, aðeins ein hljóðpípa,
ekki atburðir heldur ástand. Tón-
skáldið John Cage sagði einhvern
tímann að væri músík löng og
leiðinleg ætti maður að halda
áfram að hlusta og svo ennþá
áfram og þá myndi eitthvað ger-
ast.
Ég hef aðeins heyrt þessa tón-
list innra með mér og held að hún
krefjist einbeitingar. Þá getur
maður gleymt sér og henni raunar
líka — þannig er hugleiðsla. Hún
er mikilvæg í kristinni trú, við
Einar erum kaþólskir og ég vísa
dálítið til þess í tónlistinni. Hins
vegar á hún lítið skylt við nýaldar-
starfsemi eða austurlensk trúar-
brögð.
Kannski er þetta visst tímabil
hjá mér, ég hef verið að semja
fleiri kyrrðarverk. Leþe til dæmis
fyrir bassaflautu sem Kolbeinn
Bjarnason hefur leikið og nú hef
ég í smíðum stórt verk fyrir ein-
leiksfiðlu sem Rut Ingólfsdóttir
mun flytja á næstunni.“
Atli Heimir skrifaði klarinettu-
verkið í fyrra og vildi hafa það
upprunalegt. „Ekki frumstætt,“
segir hann, „heldur upprunalegt
í þeim skilningi að tónlist var í
upphafi hluti helgisiða. Henni var
ætlað að hjálpa fólki að nálgast
guðdóminn. Ég reyndi líka að
semja tónlist handan hugtaka,
hvorki hæga né hraða, hvorki
sterka né veika. Bæði formfasta
og fijálsa með nákvæmlega niður-
skrifuðum nótum og óendalegum
möguleikum í túlkun. Að minnsta
kosti fyrir jafn afburðagóðan
flytjanda og Einar. Hann hefur
þessi hárfínu blæbrigði á valdi
sínu.“
Konsertinn breytist að sögn
tónskáldsins eins og hitastigið —
oft og tíðum án þess að við gefum
því gaum. „Ég hafði engin sérstök
áform þegar ég samdi hann,“ seg-
ir Atli Heimir. „Byijaði með lín-
urnar úr sálmunum og lét innsæið
ráða. Skrifaði niður spuna fyrir
hið alminnsta og einfaldasta; hol-
að innan tré.“
Þ.Þ.