Morgunblaðið - 02.04.1997, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 2. APRÍL 1997 B 7
SKÍÐAMÓT ÍSLANDS
Morgunblaðið/Golli
istarinn
r, stóð sig vel á landsmótinu. Hann hefur aðelns æft hér heima
ið í svigkeppninni. Hér er hann á fullri ferð I stórsviginu.
hjá Hauki
Þrefaldur meistari, Kristinn Björnsson
Meiri
keppni
enáður
KRISTINN Björnsson fór heim til Ólafsfjarðar með þrenn gull-
verðlaun frá Skíðamóti íslands. Hann sigraði í stórsvigi og risa-
sviginu á Dalvík, en náði ekki sigri í sviginu á heimavelli sínum
á laugardag. Þá varð hann annar á eftir Hauki Arnórssyni úr
Ármanni.
móti, hún var öll á strákunum sem
eru búnir að vera að æfa erlendis.
Ég er bara að leika mér en áður
var þetta alltaf barningur um að
sýna sig og sanna. Ég hafði því
engu að tapa,“ sagði Haukur.
Hann sagði að lítið hefði verið
hægt að æfa í Bláfjöllum síðasta
mánuðinn vegna veðurs og því
hefði árangurinn komið á óvart.
„Ég er aðeins búinn að vera 30
æfingadaga á skíðum meðan hinir
hafa verið á skíðum hátt í 200
daga í vetur. Það var því gaman
að kvelja strákana aðeins með því
að vinna þá. Þetta gefur mér aukið
sjálfstraust. Ég er mjög ánægður."
Hvað um framtíðina, ætlar þú
að halda áfram og reyna að kom-
ast í landsliðið aftur?
„Ég veit það ekki. Ég hef aldrei
verið í náðinni hjá Skíðasamband-
inu og spuming hvort ég komist
Morgunblaðið/Golli
JÓHANN Haukur Hafstein úr
Ármanni sýndi skemmtilega
takta í risasvlginu.
nokkuð inn í landsliðið aftur. Ég
er búinn að sýna það undanfarin
ár hvað ég get, en þeir hjá Skíða-
sambandinu virðast ekki sjá það.
Ástæðan er líklega sú að ég hef
þorað að svara fyrir mig. Ég er
ekki í þessu til að skapa mér vin-
sældir hjá Skíðasambandinu heldur
til að ná árangri.“
Skíðafæri á Ólafsfirði var erfitt
á laugardaginn. Snjórinn var blaut-
ur og þungur. Brautirnar grófust
því nokkuð og margir fóru út úr
þeim og hættu keppni.
Kristinn var með besta tímann
í fyrri umferð stórsvigsins, en
félagi hans í landsliðinu, Arnór
Gunnarsson frá ísafirði, var rétt á
eftir. í síðari umferðinni náði Krist-
inn aftur besta tímanum og var
rúmri sekúndu á undan Arnóri
samanlagt. Dalvíkingurinn ungi og
efnilegi, Björgvin Björgvinsson, var
aðeins 0,18 sekúndum á eftir Arn-
óri og tók þriðja sætið við mikinn
fögnuð heimamanna.
„Ég var fyrst og fremst spenntur
að sjá hvar ég stæði gagnvart ungu
strákunum, Björgvini og Jóhanni
Hauki Hafstein. Þessir strákar hafa
bætt sig verulega í vetur og ef
þeir halda áfram á sömu braut eiga
þeir framtíðina fyrir sér. Þeir hafa
æft við góðar aðstæður erlendis og
eru mjög efnilegir. En það er lang-
ur vegur frá því að vera efnilegur
og góður. En við getum sagt að
þeir eru á góðri leið og standa jafn-
fætis jafnöldrum sínum á Norður-
löndunum. Ég er viss um að ég fæ
meiri samkeppni á komandi árum
og það er af hinu góða,“ sagði
Kristinn eftir stórsvigið.
Hann sagði að skíðafærið hafi
verið frekar erfitt og ekki _ eins
hart og hann á að venjast. „Ég er
ánægður að hafa náð stórsvigstitl-
inum aftur. Ég var satt að segja
ekkert of bjartsýnn því ég hef ekki
æft mikið stórsvig i vetur.“
í sviginu sem fram fór við frekar
erfiðar aðstæður á Ólafsfirði á
laugardag datt Kristinn í efri hluta
brautarinnar í fyrri umferð og var
með fimmta besta tímann, rúmri
sekúndu á eftir Hauki Arnórssyni.
Kristinn tók síðan á öllu sínu í síð-
ari umferð og náði besta brautar-
tímanum og nægði það honum í
annað sætið og um leið tryggði
hann sér sigur í alpatvíkeppni. „Eg
fann fyrir þrýstingi hér á heima-
velli vegna þess að fólkið mitt vill
fá að sjá hvað ég get og ég ætlaði
ekki valda því vonbrigðum."
Sigríður rif-
beinsbrotin
SIGRÍ ÐUR Þorláksdóttir,
skiðakona frá ísafirði, sem
varð þrefaldur íslandsmeist-
ari í alpagreinum í fyrra, gat
ekki tekið þátt í Skíðamóti
íslands að þessu sinni vegna
meiðsla. Hún rifbeinsbrotn-
aði nokkrum dögum fyrir
mótið á æfingu í Svíþjóð.
Frænkumar
sigursælar
FRÆNKURNAR Brynja Þor-
steinsdóttir og Dagný Linda
Kristjánsdóttir frá Akureyri
unnu tvenn gullverðlaun
hvor eða öll gullverðlaunin
sem í boði voru í alpagreinum
kvenna. Feður þeirra eru
Samherjabræðurnir, Krist-
ján og Þorsteinn Vilhelms-
synir. Þeir geta því verið
sáttir við árangurinn á mót-
inu.
Silfurparið
ARNÓR Gunnarsson frá
ísafirði náði öðru sætinu I
stórsviginu og það gerði unn-
usta hans, Theodóra Mathies-
en úr KR, einnig. Þau gengu
því undir nafninu silfurparið
á Skíðalandsmótinu.
Morgunbl aðið/Golli
KRISTINN Björnsson frá Ólafsfirði varð íslandsmeistari í
stérsvigi í fimmta sinn.
Dagsstund með Kristni Björnssyni á síðasta keppnisdeginum á Skíðamóti íslands
Efins um að hljóta gullið
06.45: Vekjaraklukkan hringir og
neyðir mig til að fara á fætur. Það
er enn einn keppnisdagurinn og
mér telst til að þetta sé sá 40. i
vetur. Þó ég ætti nú að vera farinn
að venjast þessu er samt eitthvað
sérstakt við þennan dag. Það er
landsmót og það er risasvig. Þetta
er í fyrsta skipti sem keppt er í
þessari grein á Skíðamóti Islands
svo það er til mikils að vinna. Þó
svo að ég hafí ekki farið eina ein-
ustu ferð í risasvigi í meira en ár
held ég að möguleikar mínir á sigri
séu nokkuð góðir því að þetta var
mín besta grein fyrir tveimur árum.
Þegar ég mæti inn á Dalvík, þar
sem mótið á að fara fram, blasa
við mér rennisléttar brekkur með
slíku færi að ekki er hægt að hugsa
sér það betra. Það er grjóthart en
skíðin skera vel í snjóinn. Ég fer
nokkrar upphitunarferðir en þá er
komið að brautarskoðun. Brautin
virðist góð, en ég legg á minnið
nokkur hlið sem gætu reynst erfið.
Það getur verið snúið að skoða
brautir í risasvigi því að erfítt er
að gera sér grein fyrir hraðanum
sem skíðamaðurinn verður á í
sjálfri keppninni.
Það nálgast að keppni hefjist
og allir keppendur eru komnir upp
í rásmark með hjálp snjótroðarans
því að startið er það hátt uppi að
lyfturnar ná einungis rúma hálfa
leið. Ég fer síðastur af stað í fyrsta
ráshópi svo ég sé á eftir helstu
keppinautunum fara niður. Spenn-
an eykst jafnt og þétt og svo er
ég kominn af stað. Ég held að ég
sé með þokkalegt rennsli og finnst
ég á góðum hraða strax í bytjun.
Eftir um það bil 25 sekúndur koma
nokkrar erfiðar beygjur og ég reyni
að vera snemma í þeim, þ.e.a.s.
vera búinn að beygja áður en ég
kem að hliðinu. Ég fínn að ég er
ekki öruggur þegar hraðinn eykst
og þar segir æfingaleysið til sín.
Ég er kominn í brattasta hiutann
og skila mér þokkalega í gegn en
veit að ég get gert betur. Neðsti
hluti brautarinnar er hraður og
mér tekst bærilega upp þó að
skyggnið sé svolítið slæmt, snjó-
blinda sem gerir mér erfitt fyrir
að meta íjarlægðir, hóla og hæðir.
Þegar ég kem í mark er ég nokkuð
efíns um að þessi ferð hafi verið
nógu góð til að hljóta gullið. Ég
fæ svo að vita að ég hafi náð besta
tímanum en tæpara mátti það
varla standa. 25 sekúndubrot
skildu mig og Jóhann Hauk Haf-
stein að.
Þar með lauk þessu landsmóti
hjá mér á hvað bestan hátt, ég er
ánægður með minn hlut þó að ég
hafi ekki náð því sem ég vildi helst
- gullinu í sviginu á heimavelli.
En það gengur ekki alltaf allt upp
og er það eiginlega eitt af því sem
er svo skemmtilegt við þessa
íþróttagrein. Það er aldrei hægt
að bóka eitt eða neitt fyrirfram.
Aðeins lítil mistök geta ráðið úrslit-
um. Þetta er íþróttagrein sem
krefst einna mestrar æfingar og
tækni í heiminum. Það þarf að
byija á barnsaldri og byggja upp
tækni og kraft jafnt og þétt. End-
urtekningar og aftur endurtekn-
ingar er það sem að skiptir máli.
Það þarf að endurtaka sama hlutinn
hundrað og jafnvel þúsund sinnum
svo að þetta verði sjálfkrafa að lok-
um. Þolinmæðin er það sem leikur
hér stórt hlutverk. Afreksmaður í
skíðaíþróttum verður að gera sér
grein fýrir því að það getur tekið
mörg ár að ná árangri. Það er líka
mjög misjafnt hvenær fólk fær
launað fyrir erfiðið.
Það sem var hvað ánægjulegast
við þetta landsmót var hvað ungl-
ingarnir komu sterkir út og hér
eru greinilega margir efnilegir á
ferðinni. Ef þessir krakkar halda
áfram sínu striki þá eiga þeir eftir
að ná langt.
Ég vil að lokum þakka fyrir
gott landsmót og óska Ólafsfirð-
ingum og Dalvíkingum til ham-
ingju með frábærlega vel unnið
starf.
Með skíðakveðju,
Kristinn Björnsson.