Morgunblaðið - 19.12.1998, Qupperneq 78

^ 78 LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Smáfólk
5EE? THERE THEY ARE...
TH05E ARE THE 6LOVE5 l'D
LIKETO m PE66Y JEAN
FOR CHRI5TMAS..
UJHERE ARE YOU / THAT'S
60ING TO 6ET [ THE
TUJENTY-FIVE \ PROBLEM
DOLLARS?
MAYBE YOL/
COULD 5ELL
YOUR P06...
I TAKE IT BACK..
HE'5 PROBABLY ONLY
WORTH FIFTY CENT5
Sérðu? Þarna eru þeir ...
þetta eru hanskarnir sem ég
vildi gjarnan kaupa handa
Pálu Jdnu f jdlagjöf...
Hvar ætlarðu
að fá 2000
krdmir?
Það er
vandamálið.
Kannski get-
urðu selt
hundinn
þinn ...
Ég tek það til baka ...
hann er sennilega að-
eins 50 kr. virði.
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
• •
Ommustelpa
Frá Guðbjörgu Grímsdóttur:
EITT af því sem er svo spennandi
við jólin er að lesa einhverjar af
þeim bókum sem koma í jólabóka-
flóðinu. I ár byrjaði ég á barnabók-
inni Ömmustelpa eftir Ái-mann Kr.
Einarsson. Hún fjallar um tímabil í
lífi lítillar stelpu sem elst mikið upp
hjá ömmu sinni og afa.
Það var margt sem bókin vakti
mig til umhugsunar um en ég vil
sérstaklega nefna þau þrjú atriði
sem snertu mig mest.
I fyrsta lagi var það að mér fannst
mér vera kippt aftur í tímann. Það
var vegna þess að amman og afinn
notuðu stundum orð sem við heyr-
um svo sjaldan en eru svo skemmti-
leg. Sem dæmi um það má nefna
þegar amma segir: „skárri er það nú
gassinn", þegar hún er að tala um
hamaganginn í krökkunum. Ég fór
ósjálfrátt að hugsa um það hvort að
ég væri nú nógu dugleg að rækta ís-
lenskuna mína. Það er svo auðvelt
að jtrassa tungumálið sitt.
I öðru lagi kom kennarinn upp í
mér og ég sá marga möguleika á að
nota bókina í kennslu, bæði með
yngri börnum og unglingum. Með
yngi bömunum væri hægt að lesa
hana upphátt og ræða um þau orð
sem börnin skilja ekki, bera saman
fjölskyldulífið í bókinni og svo
hvernig það er í dag o.s.frv. Með
unglingunum sá ég fyrir mér að
hægt yrði að lesa bókina og búa til
verkefni út frá henni þar sem inni-
haldið myndi taka mið af lífsgæða-
kapphlaupinu, umönnun aldraðra,
leikíongum fyrr og nú o.s.frv.. Þetta
eru nú bara hugmyndir og ég ætla
ekki að fara að skrifa kennsluverk-
efni hér en bókin býður upp á marga
möjguleika.
I þriðja lagi - og það sem snart
mig mest - var heimur barnanna.
Armanni tekst svo vel að koma
heimi barnanna til skila. Þá á ég við
hugsanir þeirra og leik. Það er ein-
stakt hvernig börn hugsa og ekki
alltaf jafnauðvelt að koma því til
skila á skemmtilegan hátt. Það tekst
Armanni hins vegar. Hann dregur
mann inn í veröld barnanna og mað-
ur fær að vita hvernig ömmustelpa
og frændi hennar hugsa. Gott dæmi
um það er þegar ömmustelpa er bú-
in að hlusta á afa sinn útskýra
hvernig útvarpið virkar. Hún horfir
á afa sinn og segir svo að hún ætli að
verða hátalari þegar hún verður stór
af þvi að það er hann sem segir sög-
urnar!
A þeim tíma sem sagan gerist er
úrval leikfanga ekki jafnmikið og það
er í dag og það er skemmtilegt að
lesa hverju krakkamir fundu upp á í
þá daga. Það er nú ekki svo ýkja
langt síðan ömmustelpa ólst upp hjá
ömmu sinni og afa en margt hefur
breyst. Sumt er þó sígilt og má þar
nefna þykjustuleikinn sem er óskap-
lega mikilvægur. Hann er mjög
raunverulegur fyrir bömunum og
það sjáum við þegar kaupmaður í
þorpinu (sem hópur krakka hafði
byggt) opnar búðina sína. Þú getur
beðið um hvað sem er í búðinni - það
er allt til. Að lesa um leikina og upp-
átækin í bókinni er holl áminning til
okkar fullorðna fólksins um að við
eigum ekki að mata börnin of mikið,
heldur að leyfa þeim að uppgötva og
rannsaka heiminn upp á eigin spýt-
ur. Ömmustelpa fékk mig til að
hlæja, það em svo yndisleg uppá-
tæki og úrræði sem krakkamir hafa.
Einu sinni vom þau til dæmis búin
að skíta sig út í hinum sívinsælu
dmllupollum. Amma vildi ekki láta
þau skipta um fót, þau gætu bara
haldið áfram að leika sér. En krakk-
arnir deyja nú ekki ráðalausir - þau
fóm og klipptu buxnaskálmarnar af
til þess að losna við drulluna! Ég
hugsaði með mér að ef allir skiifuðu
niður hjá sér allt það skondna sem
krakkar segja þá ættum við efni í
marga bókaflokka. Ég gæti haldið
áfram að telja upp spaugileg atvik úr
sögunni en ég vil ekki taka alla
skemmtunina frá þeim sem eiga eftir
að lesa bókina. Ég vil eindregið
mæla með Ömmustelpu, hún er vin-
samleg ábending frá Armanni til
okkar allra um að varðveita heim
barnanna í okkur sjálfum.
GUÐBJÖRG GRÍMSDÓTTIR,
kennari í Ósló.
R-listinn kominn
í hundana aftur
Frá Friðriki Haraldssyni:
FYRIR síðustu borgarstjórnarkosn-
ingar gáfu flokkarnir okkur kjós-
endum kost á að leggja fyrir þá
spurningar á vefsíðum Morgun-
blaðsins. Ein spurninganna hljóðaði
efnislega þannig, að fyrirspyrjandi
vildi forvitnast um afdrif peninga,
sem innheimtust sem hundaskattur
og hvaðan fjármagn kæmi til að
standa undir ýmiss konar fram-
kvæmdum fyrir hestamenn, s.s.
reiðstíga, göng undir götur og vegi
o.s.frv. Sjálfstæðisflokkurinn kom
sér hjá að svara, en R-listinn sendi
aðstoðarmann borgarstjóra, Krist-
ínu Arnadóttur, fram á ritvöllinn til
að svara. í raun og veru benti hún
aðeins á tvö atriði, sem snerta
hundaeigendur og kostuðu ein-
hverja peninga, þ.e. Geirsnef og
hundaeftirlitsmann. Eitthvað kostar
líka að raða pappírum.
Nú ætlar R-listinn að hækka
nokkra gjaldflokka sína, þ.á m.
hundaskattinn, minnugur þess, að
hann varð að draga verulega úr
slíkri hækkun í síðustu tilraun
vegna þess að hann gat ekki rök-
stutt nauðsynina og útskýrt nýtingu
fjármunanna. Skyldi vera hægt að
nota sama bragðið aftur, því að ekki
hefur orðið nein sýnileg breyting á
ástandinu. Hundaeigendur eiga
bara að borga án þess að nokkuð
komi í staðinn fyrir meirihluta
gjaldsins!
Okkur var lítið skemmt við til-
kynningar um hækkun útsvars,
tunnugjalds og málamyndalækkun
fasteignaskatta, þar sem hækkun
fasteignamats nam næstum allri
lækkuninni. Svona reikningskúnstir
eru ekkert annað en móðgun við
heilbrigða skynsemi. Hvenær á að
lækka eða afnema skolpskattinn?
í svari Kristínar kom líka fram að
Vegagerð ríkisins og borgin stæðu
undir öllum framkvæmdum, sem
snerta hestamennsku án þess að
sérstakt gjald kæmi fyrir frá hesta-
eigendum. Kettir rápa gjaldfríir um
borgina þvera og endilanga. Skyldi
þarna vera verkefni fyrir jafnréttis-
ráð? Undirritaður óskar eindregið
eftir skýringum á ofangreindri mis-
munun og nýtingu fjár, sem er inn-
heimt sem hundaskattur.
FRIÐRIK HARALDSSON,
Hverafold 48, Reykjavík.