Morgunblaðið - 07.05.1999, Blaðsíða 4

4 FÖSTUDAGUR 7. MAÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Ríkinu stefnt fyrir ólög-
mæta uppsögn læknis
GUÐMUNDUR Karl Snæbjörns-
son fyrrum heilsugæslulæknir á
Ólafsvík hefur höfðað einkamál,
með stefnu sem birt var í gær, gegn
ríkinu fyrir Héraðsdómi Reykjavík-
ur. Krefst stefnandi 12,4 milljóna
króna skaðabóta og þriggja milljóna
króna miskabóta fyrir þá ákvörðun
stefnda að leysa sig frá störfum við
Heilsugæsluna í Ólafsvík frá og með
31. desember 1993.
Þá krefst stefnandi þess að upp-
sögnin verði dæmd ólögmæt sem og
áminning sem stefndi veitti stefn-
anda hinn 18. maí 1993 vegna starfa
hans sem heilsugæslulæknis á
Ólafsvík.
Helstu málsástæður stefnanda
Hringveg-
urinn í sund-
ur vegna
vatnavaxta
Grímsstöðum á Fjöllum.
MIKLIR vatnavextir hafa verið um
norðaustanvert landið síðustu daga.
Pjóðveg 1 tók í sundur í fyrradag á
söndunum við afleggjarann að
Herðubreiðarlindum á Mývatnsör-
æfum. Vegagerðarmönnum tókst að
gera við veginn í gærmorgun, en
neyddust til að taka hann aftur í
sundur til að hleypa vatni í gegn því
ræsi höfðu ekki undan.
Sæmilega hlýtt hefur verið í veðri
á Norðurlandi og miklar leysingar,
enda mikill snjór að bráðna. Hús-
bændur á Grímsstöðum á Fjöllum
fóru niður í Mývatnssveit í fyiradag
til að kjósa utankjörstaða og var þá
ekki farið að renna yfir veginn, en
mikill vatnagangur í gegnum ræsin.
Pegar fólkið sneri til baka var veg-
urinn í sundur og mikill vatnsflaum-
ur yfír hann. Ekki mátti tæpara
standa því nokkrum mínútum
seinna varð leiðin algerlega ófær.
Snúa þurfti mörgum bílum frá og
vísa þeim á vegfnn nieá-ströndinni,
en hann lengir leiðiná iun 300 kíló-
metra.
Búið var að gera við veginn um
kl. 9 í gærmorgun, en vatnsflaumur-
inn jókst hins vegar mikið þegar
leið á daginn og höfðu vegagerðar-
menn nóg að gera við að halda veg-
inum opnum. Neyddust þeir til að
taka veginn í sundur og hleypa
vatni í gegnum hann því ræsin
höfðu ekki undan. Vandræði voru
vegna vatnavaxta víðar á leiðinni
frá Mývatni austur yfír fjallgarða.
viðvíkjandi brottvikningunni eru
byggðar á því að stefndi hafi við þá
ákvarðanatöku brotið gegn form- og
efnisreglum stjórnsýsluréttarins.
Byggir stefnandi á því að stefndi
hafí brotið á sér andmælarétt, brot-
ið gegn upplýsingareglu stjórn-
sýsluréttarins gagnvart sér sem og
reglu stjórnsýsluréttarins um rök-
stuðning stjómsýsluákvarðana.
Viðvíkjandi efni brottvikningar-
innar byggir stefnandi á því að
stefndi hafí brotið lögmætisreglu,
jafnræðisreglu og meðalhófsreglu
stjómsýsluréttarins gagnvart sér
og hafí stefndi gerst sekur um vald-
níðslu ennfremur.
í málsatvikum sem rakin eru í
FULLORÐINN grábjörn getur
orðið ríflega þrír metrar á hæð
og um 780 kíló að þyngd, en ís-
lenskur sportveiðimaður veiddi
þriggja metra karldýr á dögun-
um í Alaska og varð að því er vit-
að er fyrsti íslendingurinn til að
hafa fellt slíkt dýr samkvæmt
bókum Veiðimálastofnunar
Alaska, eins og greint var frá hér
í gær.
Grábjörninn, sem oftast er kall-
aður Grizzly Bear í enskumæl-
stefnudrögum kemur fram að brott-
vikningin kom í kjölfar samstarfs-
erfiðleika stefnanda og stjórnar
Heilsugæslu Ólafsvíkur eftir að
stefnandi hafði tilkynnt landlækni
um áfengis- og vímuefnavanda yfir-
læknis við stofnunina.
Lokatilraun stefnanda
í bréfí Læknafélags íslands til
Guðmundar Karls kemur fram að
félagið teljí að um ólögmæta áminn-
ingu og uppsögn hafí verið að ræða.
Auk þess harmar stjórn Læknafé-
lagsins meðferð málsins í heild þar
sem hún telur að vegið hafi verið að
starfsheiðri og starfsöryggi félags-
manns með ómálefnalegum hætti.
andi löndum, fannsi eitt sinn í
vesturhluta Norður-Ameríku á
svæði sem teygði sig frá Mexíkó
til Alaska. Björninn er hins vegar
orðinn sjaldgæfur í Bandaríkjun-
um og Mexíkó og honum hefur
fækkað ört á öðrum svæðum. Oft-
ast eru þeir í dýragörðum eða
verndarsvæðum og þjóðgörðum,
en í Alaska er að finna á milli 9
og 10 tegundir grábjarna sem
halda sig við strendur ríkisins og
á eyjum skammt frá, þeirra al-
Að sögn Guðmundar Karls hefur
hann með stefnu sinni gert lokatil-
raun sína til að leiðrétta embættis-
færslur tveggja fyrrverandi heil-
brigðisráðherra og eins fyrrverandi
félagsmálaráðherra.
„Heilbrigðisráðherrarnir sem um
ræðir eru Sighvatur Björgvinsson
og Guðmundur Arni Stefánsson,
sem með fyrrgreindum áminning-
um og uppsögn sýndu af sér ein-
dæma afglöp í starfi með ákvörðun-
um sínum. Þá eru ótaldar þær
ávirðingar sem formaður stjórnar
Heilsugæslu Ólafsvíkur, Alexander
Stefánsson, lagði fram og voru for-'
sendur ákvarðanatöku ráðherr-
anna,“ segir Guðmundur Karl.
gengust er tegund sem kölluð er
brúnbjörninn frá Alaska. Bæði
hann og grábjörninn eru mikil
dýr á velli með kryppu á herðum
og með langar beittar klær. Oft-
ast nærast þeir á bráð, físki, berj-
um og jafnvel á grasi. Þrátt fyrir
klunnalegt útlit geta þeir verið
ótrúlega snarir í svifum og hlaup-
ið á allt að 48 kílómetra hraða á
klukkustund. Til eru dæmi um að
grábirnir hafí ráðist á menn án
þess að þeim hafí verið ögrað.
Vill vík-
ingaaldar-
garð í
Laugardal
HUGMYND kom fram á borg-
arstjómarfundi í gær um að
reisa víkingaaldargarð sem
tengjast myndi Húsdýra- og
fjölskyldugarðinum í Laugar-
dal í Reykjavík. Júlíus Vífill
Ingvarsson, borgarfulltrúi
Sjálfstæðisflokksins, lagði fram
tillögu um að fela borgarminja-
verði að skoða slíka hugmynd
og útfæra hugmynd um garð
sem byggður væri á endurgerð
híbýla víkingaaldar.
Gert er ráð fyrir að víkinga-
aldargarðurinn verði á opna
svæðinu við Laugardalinn
milli Suðurlandsbrautar og
Engjavegar. Þar hafa verið
uppi hugmyndir um að Lands-
sími íslands hf. reisi nýtt hús,
nýlega var sótt um lóð þar fyr-
ir rekstur kvikmyndahúss og
spilasalar og Menntaskólinn
við Sund hefur einnig auga-
stað á þessari lóð.
Júlíus Vífíll Ingvarsson
sagði í samtali við Morgun-
blaðið að í sínum huga sam-
ræmdist það ekki íþrótta- og
fjölskyldusvæðinu í Laugar-
dalnum að þarna yrði reistur
spilasalur, kvikmyndahús eða
önnur stórhýsi, dalurinn væri
fyrst og fremst útivistarsvæði
sem ekki mætti skerða með
nýbyggingum fyrir allt annars
konar starfsemi.
„Við höfum lítið sem ekkert
unnið að því að kynna og við-
halda víkingaarfleifð okkar og
þarna er kjörið tækifæri til að
stíga myndarlegt skref til
þess. Ég sé fyrir mér að þarna
mætti sýna í hnotskum hvemig
fólk bjó á tímum víkinga, reisa
bæði höfðingjasetur og ko t
með tilheyrandi útihúsum sem
nýttust þá fyrir dýrin í hús-
dýragarðinum. Þarna myndu
menn sinna bústörfum, tóvinnu
og öðra sem tengist þessum
tíma og ég er sannfærður um
að allar rútur erlendra ferða-
manna sem nú fara til Gullfoss
og Geysis myndu hafa þarna
viðkomu líka.“
Borgarstjóri kvaðst ánægð
með tillöguna efnislega, en
gagnrýndi að leita hefði þurft
afbrigða til að taka hana til
umfjöllunar á fundinum. Sagði
f ‘ hún eðlilegri málsmeðferð hafa
verið þá að koma fyrr fram
með tillöguna, sém sjálfstæða
dagskrártillögu, eða hafa lagt
hana fram á síðasta borgar-
ráðsfundi. Lagði hún til að
málinu yrði vísað til borgar-
ráðs.
Reuters
Grábirni er oftast að fínna í þjóðgörðum
Fjórir hnefaleikamenn
verða áfram á skilorði
HÆSTIRÉTTUR staðfesti dóm
Héraðsdóms Reykjavíkur í gær, þar
sem fjórir íslenskir karlmenn voru
sakfelldir fyrir ástundun hnefaleika.
Ákvörðun um refsingu ákærðu
skyldi frestað í tvö ár með því skil-~
yrði að þeir héldu almennt skilorð.
Með dómi héraðsdóms frá 8. júlí
1998 voru ýmis áhöld til hnefaleika
gerð upptæk, m.a. stuðpúðar í hom á
hnefaleikahring, gólfdúkur úr hnefa-
leikahring, snæri til að festa niður
gólfdúk í hnefaleikahring, þrír kaðl-
ar og sett af lotuspjöldum.
Með ákæm lögreglustjóra frá 9.
desember vora Sigurjón Gunnsteins-
son, Bubbi Morthens og Ólafur
Hrafn Ásgeirsson ákærðir fyrir að
hafa staðið fyrir og skipulagt keppni
og sýningu á hnefaleik. Sigurjón og
Fjölnir Þorgeirsson vora ákærðir
fyrir að hafa keppt og sýnt hnefaleik
og notað við það m.a. hnefaleika-
hanska.
Sigurjón og Ólafur Hrafn voru
ákærðir fyrir að hafa kennt hnefa-
leik á árunum 1992-1997 í Reykja-
vík.
Töldust ákærðu hafa brotið 1. gr.
og 2. gr„ sbr. 3. gr. laga um að banna
hnefaleika nr. 92, 1956, sbr. 27. gr.
laga nr. 116,1990.
Ákærðu játuðu ásökunum en
höfðu tekið fram að í tilviki þeirra
hefði verið um að ræða áhugamanna-
hnefaleika sem væru verulega frá-
brugðnir atvinnumannahnefaleikum.
Þá væru stundaðar aðrar bardagaí-
þróttir, m.a. Tae Kwon Do og Kick-
box en þær væru látnar óáreittai- af
yfirvöldum þótt þær hefðu ekki
minni hættueiginleika.
í dómi Hæstaréttar var engu síð-
ur talið að fullyrðingar um sömu eða
meiri hættueiginleika m.a. Tae
Kwon Do og Kickbox væru einar
saman ekki rök gegn því að löggjaf-
arvaldið bannaði hnefaleika.
Hefði ákæravaldið að vísu ekki
sýnt fram á að eins brýn heilsu-
verndarsjónarmið lægju til banns við
áhugamannahnefaleikum nú og þeg-
ar lögin um bann við þeim voru sett
árið 1956 en Tae Kwon Do og Kick-
box væru nýjar hér á landi og því
yrði ekkert fullyrt um viðhorf lög-
gjafans til þeirra íþrótta.