Morgunblaðið - 26.08.1999, Page 46

Morgunblaðið - 26.08.1999, Page 46
±6 FIMMTUDAGUR 26. ÁGÚST 1999 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ + Okkar ástkæra, KRISTÍN JÓNSDÓTTIR frá Eyri í Kjós, lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð þriðjudaginn 24. ágúst. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 30. ágúst kl. 15.00. Haraldur Hjartason, Helga S. Backmann, Sigrún Hjartardóttir, Skúli Guðlaugsson, Jón Hjartarson, Stella Bæringsdóttir, Arnheiður Hjartardóttir, Pétur Sigurðsson, Þorsteinn Hjartarson, Guðrún Einarsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. + Elskuleg móðir mín og tengdamóðir, MARÍA G. JÚLÍUSDÓTTIR frá ísafirði, Njálsgötu 86, Reykjavík, sem lést fimmtudaginn 18. ágúst, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 27. ágúst kl. 10.30. Katrín Pálsdóttir, Sveinn Sigursteinsson. + Hjartkær frænka mín, INGIBJÖRG ODDSDÓTTIR, Bráðræði, Eyrarbakka, sem lést fimmtudaginn 19. ágúst sl., verður jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju föstudaginn 27. ágúst kl. 15.00. Kristín Bragadóttir. + Okkar ástkæri, SIGFÚS SIGURÐSSON frá Hrísdal, Miklaholtshreppi, síðan Selfossi og Stykkishólmi, er lést laugardaginn 21. ágúst, verður jarðsunginn frá Selfosskirkju föstudaginn 27. ágúst kl. 13.30. Ragnheiður Esther Einarsdóttir, Guðríður Sigfúsdóttir Haugen, Thormod Haugen, Margrét D. Sigfúsdóttir, Einar Sigfússon, Dómhildur A. Sigfúsdóttir, María K. Sigfúsdóttir, Sigurður Sigfússon, Ragnheiður E. Briem, Sigurður Petersen, Anna K. Sigþórsdóttir, Kristbjörn Theódórsson, Sjöfn Björnsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. + Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, VILMUNDUR INDRIÐASON bóndi, Efsta-Dal, J lést á hjúkrunarheimilinu Lundi, Hellu, laugar- daginn 21. ágúst. Útförin fer fram frá Skálholtskirkju laugardag- inn 28. ágúst kl. 14.00. Kristrún Sigurfinnsdóttir, Sigurfinnur Vilmundarson, Margrét J. Þórarinsdóttir, Theodór L. Vilmundarson, Ragnheiður B. Sigurðardóttir, Gunnar Vilmundarson, Jóna B. Gestsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. + Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför móður minnar, JÓNU SIGRÍÐAR GÍSLADÓTTUR. Sérstakar þakkir til starfsfólks Dalbrautar 27. Valdís Kjartansdóttir og fjötskylda. OLAFUR SIG URÐSSON + Ólafur Sigurðs- son fæddist í Reykjavík 4. ágúst 1915. Hann lést á Fjórðungssjúkra- húsinu á Akureyri 13. ágúst síðastlið- inn og fór útför hans fram frá Akur- eyrarkirkju 25. ágúst. Genginn er nú til feðra sinna Olafur læknir Sigurðsson á Akureyri á áttugasta og fimmta aldursári. I úrslitaorustu langs og erfiðs banastríðs laut hann að síðustu í lægra haldi fyrir þeim vágesti, sem hann hafði att kappi við í sjö ár af æðruleysi og þraut- seigju. Með Olafi er genginn einn af stórhöfðingjum íslenzkrar lækna- stéttar og mun hans ávallt verða minnst af virðingu, þökk og aðdáun af þeim, sem honum kynntust og nutu afskipta hans og félagsskapar. Að Ólafi stóðu sterkir stofnar ein- staklinga, sem hvergi fóru troðnar slóðir og skáru sig á ýmsan hátt úr fjöldanum. Æska hans og uppeldi mun ásamt meðfæddum eðliseigind- um hafa stuðlað að því, að hann varð snemma maður íhugull með næma skynjun en jafnframt hógvær og dulur. Hann hélt sér löngum um of til hlés og mér er til efs, að margir hafi þekkt hann vel, enda maðurinn þeirrar gerðar, að seint varð hann lesinn sem opin bók. Svo marg- breytilegur persónuleiki og fjölgáf- aður mannkostamaður var hann. Þótt Ólafur fengi ekki að ganga í barnaskóla var náms- og starfsferill hans afar glæsilegur. Hann var í fararbroddi þeirra lækna íslenzkra, sem sóttu sér starfsþjálfun til virtra fræðasetra vestan hafs, auk þess sem hann styrkti síðar menntun sína með þriggja ára starfi á heims- frægum sjúkrahúsum í Lundúna- borg. Að framhaldsnámi loknu stóðu honum ýmsar dyr opnar, en hann kaus að verja starfsævi sinni á æskuslóðunum, þar sem hann fann, að rætur hans lágu. Hann varð þar brautryðjandi, því hann var fyrsti sérfræðingurinn í lyflæknisfræði, sem settist að norðan heiða. Fljót- lega varð læknishróður hans mikill sakir yfirburðaþekkingar, starfs- leikni og sálfræðOegrar skarp- skyggni en ekki síður vegna góð- vOja hans og hjartavits. Hann lagði fremur stund á læknislist en læknis- þjónustu og hollusta hans við fræði- grein sína og hinn vísindalega grundvöll hennar var takmarkalaus. Um hann mynduðust smám saman þjóðsögur, svo sem gjarnan tíðkast, þar sem menn með hans burði eiga í hlut. Ég átti ekki því láni að fagna að njóta rómaðrar kennslu og hand- leiðslu Ólafs Sigurðssonar, en kynntist honum samt sem áður nokkuð á ævikvöldi hans. Af þeim kynnum varð mér fullljóst, að þar fór einstakur maður að lífsþekkingu og göfgi. Minni hans var fágætt og fróðleiksfýsnin óslökkvandi og gOti það jafnt um læknisfræðOeg efni sem önnur vísindi, fagurbókmennt- ir, heimspeki, persónufróðleik, ætt- fræði eða mannlegt eðli í víðustu merkingu. Ég átti þess kost að kynna mér bréfaskipti hans við aldraða sveitakonu, sem fyrir nokkru er látin. Þar má glögglega sjá, að Ólafur hafði yfirburða- tök á íslenzku máli og framúrskarandi bók- menntaþekkingu. Rit- mál hans var afar vandað og blæbrigða- ríkt, og framsetning öll bar vott um skarpa dómgreind og smekk- vísi. Fátt mannlegt virðist hann hafa látið sér óviðkomandi að hugsa um og brjóta tO mergjar. En hógværð hans í bréfum þessum, lítOlæti og siðvit vöktu þó mesta at- hygli mína. Hann var þaulkunnugur á gróðurlendum heimsbókmennt- anna ekki síður en víðemum ís- lenzks menningararfs og dró stöðugt ályktanir og jók lífsvizku sína til hinzta dags af því, sem hann las og kynnti sér. Ólafur naut ástríkis, umhyggju, virðingar og uppörvunar mikilhæfr- ar konu sinnar, Önnu Bjömsdóttur, og mun það vafalítið hafa átt sinn þátt í því, hversu vel honum vannst í starfi og frístundum. Henni og niðj- um þeirra hjóna votta ég samúð mína og virðingu og vitna til orða gengins heimOisvinar þeirra, að góðar konur skapa góð heimOi og góð heimOi skapa gott samfélag. Ólafur heitinn hafði það eftir föð- ur sínum, Sigurði skólameistara, að „æðri menntun væri fengin fyrir fróðleiksfýsn og skilningsþrá og væri fólgin í hlutlægri dómgreind, sem greinir aðalatriði frá aukaatrið- um, lífsverðmæti frá hégóma og hismi, metur hvað er staðreynd og hvað er hugarburður, finnur orsakir atburða og aðgerða og sér fyrir áhrif þeirra og afleiðingar, hlut- lægni í framkomu og viðhorfi og hófsemi í trú og skoðun". Ólafur Sigurðsson var gagnmenntaður maður, sem bar að brautu mannvit mikið. Pétur Ingvi Pétursson. Fáum mönnum á ég meira að þakka en Ólafi Sigurðssyni yfir- lækni, sem kvaddur er í dag. Hann var læknir minn haustið 1948 þegar mikil veikindi herjuðu á fjölda fólks á Akureyri og ég var í þeim hópi. Yndisleg hjúkrunarkona vakti yfir mér, Þorbjörg Eyfjörð, ekkja Stein- gríms Eyfjörð, læknis á Siglufirði, og átti að gera lækninum viðvart ef ekki liti vel út með sjúklinginn. „Þú bjargaðir lífi mínu,“ sagði ég eitt sinn við Ólaf vin minn þegar þetta barst í tal. „Nei, nei, þú varst ekk- ert að fara,“ sagði hann og kímdi en bætti svo við alvarlegur á svip: „en þetta leit ekki vel út“. Þá sögu heyrði ég á Akureyri mörgum árum síðar, að Ólafur læknir hefði verið niðri í bæ, þegar skilaboð komu frá Þorbjörgu, sem taldi hjartaslög mín, og að hann hefði stöðvað fyrsta bíl sem hann sá og látið aka með sig upp á spítala til að sækja þar súr- efni og fara með heim til mín. Súr- efnið kom, óljóst man ég eftir ein- hverju við rúm mitt, hjartaslögum fjölgaði og ég tórði. Olafur Sigurðsson var einstakur öðlingsmaður og stórgáfaður. Það var afskaplega gaman að spjalla við hann um hvaðeina. Hann ræddi oft um ættir og ættarfylgjur og ein- hvem veginn fannst mér stundum Skilafrestur minningargreina EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef út- íor er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: I sunnudags- og þriðju- dagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í miðvikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að berast fyrir há- degi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein eftir að skila- frestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna skilafrests. að hann hefði átt að verða vísinda- maður. Það var líka gaman að hlæja með Ólafi að því spaugilega, sem hann var glöggur á, en fyrst og fremst fannst mér hann alvörumað- ur og brot af heimspekingi. Gagn- vart sjúklingum sínum held ég að hann hafi verið sálfræðingur engu síður en læknir og hin fleygu orð skáldsins Einars Benediktssonar: ,jVðgát skal höfð í nærveru sálar“ hefðu vel getað verið einkunnarorð hans. Aldrei sagðist elsti bróðir minn, Örn, hafa fyrirhitt gáfaðri né betri mann en Ólaf Sigurðsson. Þeir þekktust vel og voru vinir og Ólafur reyndist honum ómetanleg stoð_ í erfiðleikum og veikindum. Ég hringdi norður 4. ágúst sl. eins og oft áður en fékk þá ekkert svar. Nú verða ekki fleiri afmælishringingar frá mér til Ólafs eða frá honum til mín. Með þessum línum fylgja hlýj- ar samúðarkveðjur frá okkur Birgi til Önnu frænku minnar, barna þeirra hjóna og annarra aðstand- enda. Anna Snorradóttir. Á kveðjustund vill Læknafélag Akureyrar minnast Ólafs Sigurðs- sonar með nokkrum orðum. Ólafur Sigurðsson lauk embættis- prófi í læknisfræði frá HÍ 1941. Hlaut almennt læknaleyfi 1945 og sérfræðiviðurkenningu í lyflækn- ingum 1951. Framhaldsmenntun sína stundaði hann bæði í Banda- ríkjunum og Bretlandi. Ólafur var fyrsti lyflæknir sem hóf störf á Ákureyri. Þegar nýbygging við Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri var tekin í notkun var Ólafur ráðinn þar lyflæknir og honum falið að móta það starf. Hann var þannig frumkvöðull að fyrstu lyflækninga- deildinni utan Reykjavíkur. Hann var yfirlæknir deildarinnar allt þar til hann hætti störfum 1985. Ólafur var farsæll í starfi sem yfirlæknir. Kom þar margt til. Hann var vel að sér um flest það er viðkom hans sérgrein, enda kappkostaði hann að halda sér vel við í fræðunum með lestri tímaritsgreina og var óspar á að miðla því til annarra. Hann til- einkaði sér nýjungar og var óragur að taka þær upp. Ólafur var ekki bara vel lesinn í læknisfræðinni heldur var hann og hafsjór af fróð- leik um mörg önnur málefni. Hann var ættglöggur maður og á þann hátt átti hann auðveldara með að skilja skjólstæðinga sína og vanda þeirra. Ólafur var alla tíð mjög hóg- vær maður og tranaði sér ekki fram en átti þó auðvelt með að stjórna deild sinni. Honum var lagið að kenna læknanemum, sem alltaf báru mikla virðingu fyrir hinni miklu þekkingu hans, jafnt innan læknisfræðinnar sem utan. Hann gegndi margvíslegum trúnðarstörf- um fyrir Læknafélag Akureyrar og sat í stjóm félagsins í mörg ár. Sótti hann félags- og fræðslufundi félags- ins dyggilega svo eftir var tekið löngu eftir að hann hætti læknis- störfum. Hann skráði sögu Lækna- félags Akureyrar 1934-1994, rit sem er og verður ómetanlegt fyrir læknafélagið. Vegna mannkosta sinna, réttsýni og andlegs atgervis gerði Læknafélag Akureyrar hann að heiðursfélaga 1994. Læknafélag Akureyrar vottar eiginkonu Ólafs Sigurðssonar, böm- um hans og öðrum aðstandendum dýpstu samúð. F.h. Læknafélags Akureyrar Kristinn Eyjólfsson, formaður. Kveðja frá Félagi íslenskra lyflækna í júní 1998 var 13. þing Félags ís- lenskra lyflækna haldið á Akureyri. Eyjafjörðurinn skartaði sínu feg- ursta og Vaðlaheiðin speglaðist í Pollinum. Á þessu þingi vora tveir læknar kjörnir heiðursfélagar, hinir fyrstu í sögu félagsins. Annar þeirra var Ólafur Sigurðsson. Eins og kunnugt er var Ólafur Sigurðsson um ára- tuga skeið ótvíræður forystumaður í lyflækningum norðan heiða. Ófáir eru þeir læknar, sem á náms- og þroskabrautinni hafa notið styrkrar

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.