Morgunblaðið - 01.06.2000, Blaðsíða 54

54 FIMMTUDAGUR 1. JÚNÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Elskuleg móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir, amma og langamma,
LOVÍSA GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hólagötu 23,
Vestmannaeyjum,
andaðist á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja mánudaginn 29. maí.
Guðrún Ingibergsdóttir, Ágúst Þórarinsson,
Guðmunda Ingibergsdóttir, Ingimar Jónsson,
Jónína Margrét Ingibergsdóttir, Hilmar Sigurbjörnsson,
Matthías Ingibergsson, Margrét Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar,
GUÐRÚN GUÐJÓNSDÓTTIR,
Mýrdal,
lést á sjúkrahúsi Akraness mánudaginn
29. maí.
Jarösungið verður frá Kolbeinsstaðakirkju
laugardaginn 3. júní kl. 14.00.
Þórður Gíslason,
Guðjón Gíslason,
Ingólfur Gíslason,
Jón Norðfjörð Gíslason.
+
Ástkær móðir mín, amma og langamma,
RAGNHILDUR ELÍASDÓTTIR,
Marklandi 10,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju föstu-
daginn 2. júní kl. 13.30.
Elías Gíslason,
Ólafur Elíasson, Elsa Herjólfsdóttir,
Guðrún Ólafsdóttir.
Móðursystir okkar,
SOFFÍA JÓHANNESDÓTTIR
kennari,
lést á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn
29. maí.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Jórunn Óskarsdóttir,
Sigurður Kr. Óskarsson.
+
Bróðir okkar,
MAGNÚS ERLENDSSON,
frá Kálfatjörn,
lést á Sólvangi í Hafnarfirði að morgni þriðju-
dagsins 30. maí.
Systkinin
+
Móðir mín
RANNVEIG ÞORMÓÐSDÓTTIR,
Þórunnarstræti 134,
Akureyri,
lést mánudaginn 29. maí.
Útförin auglýst síðar.
Ómar Svanlaugsson.
+
Bróðir minn,
SIGURÐUR KARL ÞORLEIFSSON,
Austurvegi 50,
Selfossi,
sem lést á Ljósheimum, Selfossi, laugardaginn 20. maí, verður jarðsung-
inn frá Selfosskirkju laugardaginn 3. júní ki. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sólveig Þorleifsdóttir.
SIGRIÐUR ÞORA
MAGNÚSDÓTTIR
+ Sigríður Þóra
Magnúsdóttir
fæddist í Reykjavík
28. júlí 1929. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 24. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
Sigríðar voru hjónin
Magnea Vilborg
Þorláksdóttir frá
Bræðraborgarstíg 10
í Reykjavík, f. 30.
október 1896, d. 19.
júlí 1964, og Magnús
Bjamason frá
Stokkseyrarseli í Ár-
nessýslu, síðar bfl-
stjóri í Reykjavík, f. 30. júlí 1893,
d. 21. apríl 1962. Auk Sigríðar
Þóru áttu þau aðra dóttur, Guð-
laugu, sem fæddist 1928 en hún
andaðist 1970. Foreldrar Magneu
Vilborgar voru Guðlaug Halldórs-
dóttir frá Austurvelli á Kjalarnesi
og Þorlákur Teitsson skipstjóri
frá Reykjavík.
Foreldrar Magnúsar voru Sig-
ríður Stefánsdóttir frá Kálfakoti í
Fljótahverfi í Vestur-Skaftafells-
sýslu og Bjarni Magnússon frá
Hóhni, síðar bóndi í Vestra-
Stokkseyrarseli í Ámessýsiu.
Hinn 26. desember 1946 giftist
Sigríður Þóra eftirlifandi eigin-
manni sínum Ólafi
Kristjáni Guðmunds-
syni, húsasmíðameist-
ara, f. 16. júní 1928 í
Hafnarfirði. Eignuð-
ust þau fimm börn: 1)
Magnús, f. 12. nóvem-
ber 1946, d. 2. október
1955. 2) Guðmundur
Þorlákur Bjarni, eftir-
litsmaður og íþrótta-
fulltrúi, f. 27. nóvem-
ber 1947, kvæntur
Þuríði Kristínu Krist-
leifsdóttur og eiga þau
tvær dætur og tvo
syni. 3) Magnea Guð-
laug, tónlistarkennari, f. 4. febrúar
1951 og á hún tvo syni. 4) Þórunn,
þjónustufulltrúi, f. 1. janúar 1952,
gift Daníel M. Jörundssyni og eiga
þau dóttur og son. 5) Magnús Oli,
sölustjóri, f. 22. júní 1960, kvæntur
Erlu Dís Ólafsdóttur og eiga þau
einn son og þrjár dætur á lífi, en
þau misstu dóttur á fyrsta ári.
Bamabarnaböm Sigríðar Þóru og
Ólafs Kristjáns eru þrettán.
Sigríður Þóra lauk námi m.a. frá
Kvennaskólanum í Reykjavík.
Sigríður Þóra verður jarðsungin
frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði á
morgun, föstudaginn 2. júní, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Hún mamma mín var engin venju-
leg kona. Það sama finnst örugglega
öllum um mömmu sína. Þegar ég
hugsa á þessari stundu um lífið og allt
sem á dagana hefur drifið frá því ég
man fyrst eftir mér á Bræðraborgar-
stígnum, þar sem mitt æskuheimili
var á númer 10, er vart svo spor stigið
í huganum, að hún mamma mín sé
ekki þar á sviði. Hún mátti nú þola
margt af okkur ólátabelgjunum og oft
kom það í hennar hlut að stilla streng-
ina og koma hlutunum í réttan farveg
þegar við ungu ófriðarseggimir á
heimilinu vorum búnir að taka völdin.
Pabbi vann langan vinnudag og kom
því oftast seint heim úr vinnunni, og
það veitti vist ekki af, enda unga par-
ið, þau mamma og pabbi, snemma
komin með fjögur börn. Það gerðist
ekki af sjálfu sér að sjá fjölskyldunni
farborða. Mest fór fyrir okkur Magga
bróður, enda elstir. Hún fór nú ekk-
ert út af laginu, hún mamma, þótt
ýmislegt gengi á, á stundum. Mér
fannst ummælin sem höfð voru um
hann afa hennar mömmu, af sam-
ferðamanni hans, eiga svo vel við
hana, en þau voru: „Þorlákur Teits-
son var maður sem engum vildi gera
órétt, en allra vandræði leysa og sem
öllum var vel við, er þekktu hann, og
einn sá besti sjómaður sem ég hef
kynnst.“ Já þetta getur allt átt við
hana mömmu. Hún var sjómaður í
lífsins ólgusjó og þurfti að standa sig í
brúnni með honum pabba. Björtustu
hliðamar koma alltaf upp á yfirborðið
þegar minningamar reika í gegnum
hugann, en sorgirnar þurftu þau
mamma og pabbi á unga aldri einnig
að takast á við. Mesta sorgin í þeirra
lífi var 2. október árið 1955, þegar
elsta bam þeirra, hann Maggi bróðir,
tæplega níu ára gamall, fékk lömun-
arveikina og dó nær samstundis. Þá
var mikil sorg í litla húsinu númer 10,
sorg sem aldrei varð yfirstigin og
setti svo mikið mark á allt þeirra líf og
alla fjölskylduna. Á erfiðu stundunum
var gott að eiga samheldna fjölskyldu
og ekki var verra að afi og amma, for-
eldrar mömmu, vom í næsta húsi. Já,
þá var mikil sorg í vesturbænum. En
núna em fagnaðarfundir hjá þeim
mömmu, Magga bróður, afa og ömmu
og litla bamabaminu hennar ömmu
sinnar sem lést á fyrsta ári, henni
Elísabetu Rós. Eg sé þau ljóslifandi
fyi-ir mér.
En lífið hafði allar sínar björtu hlið-
ar og þeirra stunda nutu þau svo vel
saman, mamma og pabbi. Það birti
hressilega til árið 1960, þegar Maggi
yngri bróðir fæddist og bömin vom
aftur orðin fjögur í litla húsinu á 10.
Eitthvað sagðir þú mamma mín að ég
hefði riðlað uppeldinu á þeim stutta,
en þér tókst þetta samt. Mamma og
pabbi vom einstaklega samrýnd og
tóku saman þátt í flestu. Ferðalögin
vom ófá sem farin vom, þá sérstak-
lega um landið. Ekki má gleyma öll-
um bíltúmnum, sem stóðu mislengi
yfir. Það var ekki óalgengt að
bryggjurúnturinn endaði austur á
Kirkjubæjarklaustri eða uppi í Borg-
arfirði. Þau nutu samverannar hvort
+
Ástkær bróðir okkar,
GUÐMUNDUR JÓN GUÐLAUGSSON,
Bakkabraut 5,
Vfk í Mýrdal,
verður jarðsunginn frá Víkurkirkju laugar-
daginn 3. júní kl. 14.00.
Sigurlín og Jóna Guðlaugsdætur.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát
LEIFS FRIÐRIKSSONAR,
Einarsnesi 42a,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til Björgunarsveitar Akraness.
Hans verður minnst við guðsþjónustu ( Neskirkju á sjómannadaginn,
sunnudaginn 4. júní, kl. 11.00.
Aðstandendur.
heldur var í hávaða eða hljóði, eða
eins og þau sögðu svo oft: Okkur líður
svo vel saman og stundum þurfum við
ekkert að segja, það er svo gott að
kunna að þegja saman. Ég hugsa oft
að það hefði verið gott að erfa þann
eiginleika.
En nú ert þú farin mamma mín,
það er huggun hai-mi gegn að vita að
nú hefur þjáningum þínum linnt. Þú
þurftir svo lengi að glíma við erfið
veikindi. Það lýsir þér best að maður
gerði sér ekki fulla grein fyrir veik-
indum þínum. Mér verður oft hugsað
til þess hvílíkur leikari þú varst. Það
var sama á hverju gekk, þú varst allt-
af brosandi og sagðist hafa það gott,
aldrei betra en einmitt þá, þegar
maður talaði við þig. Það var ekki oft
sem þú gabbaðir mann, en þegar kom
að veikindunum gafstu ekki upp rétt-
an kúrs. Sama hvemig stóð á, þá var
stutt í húmorinn. Það lýsir þér ágæt-
lega þegar ljóst varð að þú kæmist
ekki út í Eyjar í brúðkaup barna-
bams þíns fyrir viku. Þá sagðist þú,
minnug þess að hafa misst af ferm-
ingu barnabams í Eyjum, einnig
vegna veikinda, bara vilja vera í aðal-
hlutverkinu, það tækju allir eftir því
ef amman mætti ekki. Síðasta hálfa
árið var þér erfitt og hvert áfallið af
öðm reið yfir, án þess að maður gerði
sér grein fyrir í hvað stefndi. Undir
það síðasta reifstu þig upp hvað eftir
annað og þegar við kvöddum þig fyrir
tveimur vikum reifstu af þér súrefnis-
grímuna og kallaðir: „Við sjáumst."
Það vora orð að sönnu og við náðum
að kveðjast í hinsta sinn, dánardaginn
þinn. Það er erfitt að gera sér grein
fyrir og sætta sig við að þú sért farin.
Þú sem ætlaðir að gera svo mikið og
þið pabbi búin að tala um öll ferðalög-
in ykkar í sumar. Og allt sem þú ætl-
aðir að gera með bamabamabömun-
um þínum þrettán, sem vora þér allt,
þau eiga eftir að sakna þín mikið.
Minningin um góða móður og félaga
gerir lífið bærilegra og ég veit að sú
minning mun gefa þér, pabbi minn,
þann styrk sem þú þarft í söknuði
þínum og sorg. Um leið og við kveðj-
um ástkæra móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu biðjum við al-
góðan Guð að styrkja þig og blessa,
pabbi minn, og veita okkur öllum
þann kjark sem til þarf að lifa lífinu
áfram og sætta okkur við það sem við
fáum ekki breytt.
Guðmundur Þ.B. Ólafsson
og fjölskylda.
Móðir mín, Sigríður Þóra, er mér
ástfólgin mjög, sem og öðram ástvin-
um sínum.
Hún var rík af innri auði, hennar
hjartans hörpustrengir léku fagra
hljóma.
Kærleikur þinn, mamma mín, var
mikill í minn garð og sona minna á
dögum neyðar okkar. Auðmjúk
hjörtu okkar fyllast djúpu þakklæti.
Ganga þín á vegum lífsins var ekki
ávallt blómum skrýdd - þannig er líf
þessa heims.
Hvemig þú mættir öllu þínu, stór í
mótlæti, þakklát meðlæti, vekur að-
dáun og virðingu í hugum okkar sem
voram þér samferða. Eftir brottför
slíkrar konu myndast mikið tóm.
Yfir ævispor þín lítur Drottinn, af
ástúð krýnir Hann þig heilögum
blómsveig eilífs lífs.
Inn í hlýjan sumarblæinn hverfur
þú heim og öðlast þína græðslu undir
vængjum Hans.
Með okkar fábrotnu orðum þökk-
um við þér fyrir allt og með söknuði
kveðjum við þig að sinni, hjartkær
mamma mín.
Dæm svo mildan dauða,
Drottinn, þínu bami,
einsogléttulaufi
lyftirblærfráhjami,
eins og lítill lækur
Ijúki sínu hjali,
þarsemlygníleyni
liggurmarinnsvali.
(MatthíasJoch.)
Þín dóttir,
Magnea Guðlaug,
synir, tengdadóttir
og barnabörn.
• Fleirí minningargreinar um
Sigriði Þóru Magnúsdóttur biða birt-
ingar ogmunu birtast íblaðinu nœstu
daga.